پس از یک ماه نمایش؛ آیا لامینور کم‌مخاطب‌ترین فیلم کارنامه مهرجویی می‌شود؟
تهران - ایرنا - یک ماه از اکران لامینور گذشت؛ آخرین ساخته داریوش مهرجویی در این مدت، حدود 42 هزار نفر را به سینماها کشانده و حدود 1 میلیارد و 350 میلیون تومان فروخته است.
به گزارش خبرنگار سینمایی ایرنا، لامینور، جزو گزینه‌های اکران نوروز امسال بود؛ فیلمی که فضاسازی‌های بسیار خوبی راجع آن شکل گرفته بود و این انتظار وجود داشت که برند مهرجویی، در کنار گزینه‌های دیگری چون همکاری مجدد با علی نصیریان پس از 40 سال و این گزاره که مهرجویی پس از 8 سال به پرده بازگشته است، قطعا سبب فروش بالای این فیلم خواهد بود.
از دیگر سو، صحه گذاشتن بر روی این مقوله که لامینور، قسمت دوم سنتوری است و محافظت‌هایی که مهرجویی در طول 2 سال اخیر از این فیلم در جهت عدم‌انتشار غیرقانونی به عمل آورد سبب شد تا دامنه انتظارها از این فیلم به طرز قابل توجهی بالا برود.
وقتی فیلم برای اکران نوروز در نظر گرفته شد، دیگر شکی باقی نماند که لامینور با این همه پتانسیل بالقوه برای یک فروش خیره‌کننده، با نمایش در این زمان طلایی، یک رکورد بسیارخوب از خود به جا خواهد گذاشت اما آنچه امروز تحت عنوان آمار از این فیلم وجود دارد، یک اعداد عجیبی است که موجب می‌شود تا این فیلم در زمره کم‌استقبال‌ترین آثار مهرجویی قرار بگیرد.
لامینور طی یک ماه نمایش عمومی، بیش از 4500 سانس داشته و این یعنی آن‌که تعداد سانس‌های این فیلم، در حد نرمالی بوده است اما اینکه فیلم به چه دلیل با این میزان فروش اندک روبرو شده است، پرسشی است که برای رسیدن به یک آسیب‌شناسی دقیق، باید به آن پاسخ داده شود.
وحیده محمدی‌فر؛ همسر داریوش مهرجویی و دستیار وی در نگارش فیلمنامه لامینور معتقد است که سانس‌های خوبی برای این فیلم در نظر گرفته نشده و دلیل اصلی افت فروش این فیلم، همین مولفه است.
البته که اگر حرف محمدی‌فر را به مثابه فیلم‌سوزی در نظر بگیریم، کاملا درست است؛ پایه سینمای ملی، طی سالیان اخیر بر مبنای فیلم‌سوزی شکل گرفته و تقریبا تمام امکانات اکران و مهندسی آن در خدمت فیلم‌های بفروش قرار گرفته است. اتفاقی که انتظار می‌رفت حداقل پس از کرونا خاتمه پیدا کند اما به دلیل مدیریت غیرهوشمندانه، این اتفاق در مرز تشدید قرار گرفت و رهاوردی از این رکود حاکم، عاید سینمای ایران نشد.
اما اگر منظور محمدی‌فر، مهندسی اکران برای این فیلم بخصوص باشد که باید این ادعا را نقض کرد. برخلاف ادعای این نویسنده، لامینور، هم‌چنان از تعدد سانس در ساعات مختلف روز و شب برخوردار است و اینکه تنها سانس‌های مرده به این فیلم تعلق گرفته، سخن چندان سنجیده و درستی نیست. البته که نمی‌توان در این باره، از برخی اختلال‌ها نظیر کم کردن سالن‌های نمایش این فیلم یا کوچ فیلم به سالن‌های کوچک‌تر در پردیس‌های سینمایی سخن نگفت.
لامینور، در نتیجه رکود نسبی این روزهای سینمای ایران، عدم‌اقبال فیلم در جلب نظر مخاطبانش و البته مدیریت غیرملموس اکران که به فیلم‌سوزی گسترده برای تمامی فیلم‌های غیرگیشه‌ای انجامیده است، به چنین فروشی نائل آمده و نتوانسته حتی کمترین میزان را در زمینه فروش برآورده کند.
روندی که طی روزهای آتی با افزوده شدن فیلم‌های دیگر و افتادن کف فروش فیلم، وضعیت بحرانی‌تری را برای گیشه این فیلم رقم خواهد زد و فضا را به نحوی پیش خواهد برد که باید لامینور را یکی از کم‌مخاطب‌ترین فیلم‌های کارنامه پربار داریوش مهرجویی خطاب کنیم.
برچسب‌ها
