پشت پرده ارتش آمریکا / همه چیز با این مستند افشا شد

مستند The Invisible War (جنگ نامرئی)، مستندی تکان‌دهنده از تجاوزات و آزار و اذیت جنسی در ارتش ایالات متحده را افشا می‌کند. این فیلم مستند شامل مصاحبه با قربانیان، وکلا و مدافعان، روزنامه‌نگاران و مقامات دولتی است که وقایع شوک‌کننده و تکان‌دهنده این به‌نوعی اپیدمی پنهان را آشکار می‌کنند، می‌شود. در این فیلم مستند همچنین به‌مبارزات حقوقی و شخصی برخی از قربانیان پرداخته می‌شود که به‌دنبال عدالت و البته راهی برای بهبود روح و جسم آسیب‌دیده خود هستند. کارگردانی این فیلم برعهده کربی دیک بود و اِمی زیرینگ و تانر کینگ بارکلو تهیه‌کنندگان این پروژه بودند. مستند The Invisible War برای اولین‌بار در جشنواره معتبر فیلم ساندنس در سال 2012 به‌نمایش درآمد و جایزه بخش انتخابِ تماشاگران را برای بهترین مستند ایالات متحده دریافت کرد و همچنین نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین فیلم مستند بلند شد. این فیلم به‌دلیل تأثیر بر افزایش آگاهی عمومی و تأثیرگذاری بر تغییر سیاست‌ها برای پرداختن به‌موضوع حساسی چون تجاوز جنسی در یگان‌های نظامی ایالات متحده آمریکا مورد تحسین و ستایش طیف‌های گسترده‌ای قرار گرفت.

مستند «جنگ نامرئی» تأثیر قابل توجهی بر جامعه، به‌ویژه در افزایش آگاهی و تأثیرگذاری بر تغییر سیاست‌ها برای پرداختن به‌موضوعات حساسی چون تجاوز در بخش‌های نظامی داشته است. براساس گزارش هات داکس (Hot Docs)، این فیلم جرقه‌ای برای آغاز گفت‌وگوهایی در سطح ملی در مورد این موضوعات شد و پوشش رسانه‌ای گسترده، نمایش‌های عمومی و مشارکت وسیع رسانه‌های اجتماعی را ایجاد کرد. مستند The Invisible War سبب خلق ابتکاراتی در قانون‌گذاری، مانند قانون بهبود عدالت نظامی، قانون روث مور و قانون نظارت و پیشگیری در موضوع تجاوز شد که هدف این قانو‌ن‌گذاری‌ها اصلاح سیستم قضایی نظامی و ارائه حمایت بهتر برای قربانیان بود.

فیلم مستند The Invisible War باعث اقدامات متعددی از سوی وزارت دفاع شد، همچون ایجاد یک واحد ویژه برای قربانیان، افزایش بودجه برای خدمات به‌قربانیان، بهبود روش‌های گزارش نویسی این دست از اتفاقات و البته تقویت برنامه‌های پیشگیری و آموزشی. از سوی دیگر پخش این مستند به‌قربانیان قدرت داد تا در این مواقع دست از سکوت کشنده بکشند، صحبت کنند و کمک بخواهند و در کمک‌خواهی احساس شرمندگی نداشته باشند و همچنین افشاگران را تشویق کرد تا بدرفتاری و فساد در ارتش را افشا کنند. این فیلم مستند بر دیگر فیلمسازان و فعالان این حوزه تأثیر گذاشت تا پروژه‌های مشابه را در این زمینه دنبال کنند. «جنگ نامرئی» نمونه‌ای موفق از تأثیر اجتماعی آثار مستند است که ازطریق ایجاد خط داستانی درگیرکننده از حقایق و با افشای بی‌عدالتی، الهام‌بخشی به‌کنش‌ها و تغییر فرهنگ، تغییرات اجتماعی ایجاد می‌کنند. از چند مستند دیگر نام می‌بریم که پس از تماشای مستند «جنگ نامرئی»، توجه شما را بیش‌ازپیش به‌برخی موضوعات کمتر بیان‌شده جلب می‌کند.

مستند Service: When Women Come Marching Home (خدمات: وقتی که زن‌ها به‌خانه می‌آیند) و این مستند داستان چند زنِ در جنگ مجروح‌شده را دنبال می‌کند که با جراحات جسمی و روحی و چالش در دسترسی به‌مراقبت‌های بهداشتی و مراقبت‌های درمانی در مناطق جنگی، به‌خانه بازگشته‌اند. این فیلم مستند همچنین مقاومت و فعالیت این زنان در افزایش آگاهی و حمایت از سایر بازماندگان را به‌خوبی به‌تصویر می‌کشد.

مستند The Hunting Ground (شکارگاه) که مستندی دیگر از کربی دیک است و این مستند به‌موضوع آزار و اذیت جنسی در پردیس دانشگاه‌ها در ایالات متحده آمریکا می‌پردازد. در این مستند می‌بینیم تجاوز در پردیس‌های دانشگاه و کالج‌ها امری عادی شده است و پنهان‌کاری‌های نهادهای مربوطه افشا می‌شود. این فیلم مستند همچنین بخش‌هایی را نشان می‌دهد که چگونه آکادمی‌های نظامی معروف ایالات متحده آمریکا مانند وست پوینت و آناپولیس، خود در میان مجرمان اصلی در موضوع محافظت از دانش‌آموزان خود دربرابر خشونت جنسی هستند.

مستند Unspoken: Americas Native American Boarding Schools (ناگفته: مدارس شبانه‌روزی بومیان آمریکا) که این مستند افشاکننده تاریخی تاریک است که چگونه کودکان بومی آمریکا به‌زور و اجبار از خانه‌های خود بیرون آورده شده و به‌مدارس شبانه‌روزی فرستاده می‌شوند، جایی که با سوءاستفاده، بی‌توجهی به‌نیازها و بدتر از همه تجاوز جنسی مواجه می‌شوند. این فیلم مستند همچنین آسیب‌های بین نسلی و درمان قربانیان حادثه و فرزندان قربانیان را بررسی می‌کند.

کربی دیک مستندساز مشهور آمریکایی است که کارگردانی، تهیه‌کنندگی، نویسندگی و تدوین چندین فیلم مستند را در کارنامه دارد و بسیاری از آثار وی، بی‌عدالتی‌های اجتماعی را افشا می‌کنند و وضعیت بغرنج قربانیان را به‌تصویر می‌کشند. او در سال 1952 در فینیکس آریزونا به‌دنیا آمد و قبل از اینکه حرفه فیلمسازی را دنبال کند، در مدارس مختلف هنری تحصیل کرد. برخی از برجسته‌ترین آثار او را با هم مرور می‌کنیم:

مستند Private Practices (تمرینات خصوصی)، محصول سال 1986 که اولین فیلم مستند کربی دیک بود و به‌بررسی عمل بحث‌برانگیز رحمِ جایگزین جنسی با بررسی پرونده یک درمانگر و مشتریانش می‌پردازد. مستند Sick: The Life and Death of Bob Flanagan, Supermasochist (بیمار: زندگی و مرگ باب فلنگان، سوپرمازوخیست)، مستندی از هنرمند پرفورمنس که از سادومازوخیسم به‌عنوان راهی برای مقابله با فیبروز کیستیک استفاده کرد و موافقت کرد مرگ خود را در فیلم مستند کند. فیبروز سیستیک یا تارفزونی کیسه‌ای یا سفتی مخاط، نوعی بیماری دگرگشتی (سوخت‌وسازی) بدن است که بر اثر آن ترشحات در بخش‌هایی از بدن سفت و چسبنده می‌شوند. فیلم Twist of Faith (پیچ ایمان)، محصول سال 2005 که نامزدی اسکار را برای کربی دیک به‌ارمغان آورد و داستان مردی را دنبال می‌کند که ترومای آزار جنسی دوران کودکی‌اش که یک کشیش کاتولیک مسبب آن بود را تاب می‌آورد و با تأثیر این اتفاق بر خانواده و ایمانش مواجه می‌شود. کربی دیک یک سال بعد مستند جنجالی This Film Is Not Yet Rated (این فیلم هنوز درجه‌بندی نشده است) را ساخت که به‌بررسی سیستم درجه‌بندی مخفیانه و مغرضانه انجمن تصاویر متحرک آمریکا و تأثیرات آن بر فیلمسازان مستقل و البته محتوای جنسی برخی آثار و درجه‌بندی سنی عجیب آن‌ها می‌پردازد.

کربی دیک جوایز متعددی را برای فیلم‌هایش دریافت کرده است، از جمله دو جایزه اِمی، یک جایزه پی‌بادی، یک جایزه ویژه هیئت داوران جشنواره فیلم ساندنس، یک جایزه تماشاگران جشنواره فیلم لس آنجلس، یک جایزه استنلی کرامر از انجمن تهیه‌کنندگان آمریکا و بسیاری جوایز دیگر. از وی به‌خاطر شجاعت و فعال بودنش در بیان حقیقت در آثارش بسیار تقدیر شده است، از جمله با اهدای جایزه نستور آلمندروس و جایزه فیلم مستند رایدنهور. بسیاری از منتقدان و علاقمندان به‌آثار مستند، او را یکی از تأثیرگذارترین مستندسازان عصر حاضر می‌دانند.

کربی دیک طبق بیوگرافی‌اش در سایت IMDb، پس از تحصیل در دانشکده‌های هنری مختلف مانند کالج هنر و طراحی نوا اسکوشیا، مؤسسه هنرهای کالیفرنیا و کنسرواتوار AFI وارد فیلمسازی شد. او موضوعات جنجالی و حساس اجتماعی و البته تحریک‌کننده روانی را ازطریق فیلم‌های مستندی که می‌سازد بررسی می‌کند، از سادومازوخیسم گرفته تا سوءاستفاده جنسی، سانسور و ریاکاری عریان مسئولان در هر جایگاهی. او همچنین از روزنامه‌نگاری تحقیقی، تکنیک‌های مخفیانه و روایت‌های شخصی برای افشای بی‌عدالتی و به‌چالش کشیدن وضعیت موجود استفاده می‌کند.