پیشنهادهای سینمایی برای آخر هفته

عصر ایران؛ سرویس فرهنگی / هنری - یکی از تفریحات آخر هفته رفتن به سینما و دیدن فیلم است، از این رو 3 فیلم سینمایی و یک فیلم مستند به عنوان پیشنهادهای ما برای تعطیلات آخر هفته شماست:

قصر شیرین / رضا میر کریمی

میر کریمی با قصر شیرین به موضوع خانواده و روابط اعضای خانواده پرداخته است. فیلم غیر از مقدمه نسبتا طولانی‌اش بسیار خوب داستانش را روایت می‌کند و به مخاطب یک فیلم خوش‌ساخت و استاندارد در سینمای ایران را نشان می‌دهد.

قصه فیلم در ارتباط با مواجه شدن پدری با پسر و دخترش بعد از سه سال است که حال به دیل فوت مادر باید آنها را نزد خود ببرد. بازی حامد بهداد حساب شده و باور پذیر از کار درآمده است.

بزرگترین اتفاق بازیگری فیلم قصر شیرین 2 بازیگر کودک (پسرو دختر) آن هستند که بار زیادی از پیش بردن قصه و ارائه شناخت از مادر (شیرین) بر دوش آنهاست، این دو بازیگر کودک درخشان ظاهر می‌شوند. بابت این انتخاب و اساسا یافتن این 2 بازیگر باید به میر کریمی تبریک گفت.

قصر شیرین در اکثر بخش‌ها چون فیلمبرداری، صدابرداری، طراحی صحنه و لباس، موسیقی و... موفق و قابل قبول است. ایرادی که بر این فیلم می‌توان گرفت پایان آن است، اساسا یکی از آسیب‌های سینمای ایران پایان فیلم‌هاست که این مهم باید در فیلمنامه لحاظ شود، فیلم میرکریمی هم از این بخش ضربه خورده است.

قسم / محسن تنابنده

فیلم دوم محسن تنابنده در قیاس با فیلم اولش «گینس» کاملا یک پیشرفت به حساب می‌آید. قسم داستان یک خانواده است که باید به مشهد بروند تا در یک مراسم مقاسمه شرکت کنند و 50 نفر قسم بخورند که متهم به قتل، دختر آنها را کشته است.

تقریبا 90 درصد زمان فیلم در جاده و داخل اتوبوسی می‌گذرد که خانواده در آن هستند و در ضمن سفر با اتفاقات ریز و درشتی همراه می‌شوند، مشکل فیلم از این است که بسیاری از زمانها احساس می‌کنیم با یک فیلم تلویزیونی یا یک بخش از یک سریال مواجهه‌ایم. حجم دیالوگ‌ها و شخصیت‌های فیلم وارجاعات به اسم‌ها و اتفاقات گذشته زیاد است که بعضی مواقع مخاطب سردرگم و گیج شده و نمی‌داند که چه کسی با چه کسی یا با چه موضوعی در ارتباط است.

از نکات مثبت فیلم بازی حدود 40 بازیگر فیلم است که همگی بسیار خوب از عهده نقش‌هایشان بر آمده‌اند (علی الخصوص حسن پور شیرازی)، محسن تنابنده در کار با این حجم بازیگر و در موقعیت محدودی مانند داخل یک اتوبوس موفق عمل کرده است. بازی مهناز افشار هم متفاوت و بهتر از نقش‌های قبلی خودش است.

شبی که ماه کامل شد / نرگس آبیار

نرگس آبیار با این فیلم اخیرش کاملا تصورات راجع به سینماگران زن را به هم زد، چون فیلمی که ساخته است در تولید چنان سخت و طاقت فرساست که در 2 دهه اخیر کارگردان زنی نداشته‌ایم که موفق به چنین کاری شده باشد و این در نوع خود کم نظیر و قابل تحسین است.

برخلاف اعتقاد برخی بر طولانی بودن فیلم، اتفاقا به منظور شکل گرفتن داستان و به ثمر نشستن پیام فیلم این زمان لازم است. فیلم بر اساس داستان واقعی خانواده عبدالمالک ریگی (شرور منطقه سیستان و بلوچستان و رئیس گروه جندالله) و ازدواج برادرش عبدالحمید با یک دختر تهرانی است. در فیلم از عاشق شدن این 2 تا تغییراتی که در زندگی آنها رخ می‌دهد و عاقبت به استحاله عبدالحمید منجر می‌شود را شاهد هستیم.

از فیلم معلوم است که با یک تحقیق و پژوهش مفصل، فیلمنامه نگاشته شده و بازگو کردن این داستان (بر اساس واقعیت) با زمان حدود 140 دقیقه‌ای روان و در پاره‌ای بخش‌ها نفس‌گیر و میخکوب کننده است.

بازی بازیگران فیلم بسیار چشمگیر و جذاب است و بی دلیل نیست که هوتن شکیبا، الناز شاکر دوست و فرشته صدرعرفایی سیمرغ گرفتند. تمامی اجزا فیلم مانند فیلمبرداری، گریم، صحنه، جلوه ویژه، موسیقی و... در هماهنگی کامل با داستانی است که شاهد آن هستیم.

در جستجوی فریده / آزاده موسوی، کوروش عطایی

اگر اهل سینما رفتن نیستید و از خانه می‌خواهید فیلمی را ببینید که ارزش وقت گذاشتن داشته باشد، فیلم «در جستجوی فریده» ساخته آزاده موسوی و کوروش عطایی است که اکران اینترنتی شده و با مراجعه به سایت «هاشور» می‌توان آنرا دید.

فیلم درباره زنی به نام فریده است که چهل سال پیش در حرم امام رضا رها شده و بعد از انتقال به شیرخوارگاه توسط زوجی هلندی به فرزندی گرفته شده و به هلند برده می‌شود. فریده که در طول این سال‌ها به‌خاطر ترس از سفر به ایران و تمایل نداشتن خانواده‌اش به وطن بازنگشته، چند سالی است از راه دور جستجویی را برای پیدا کردن خانواده واقعی‌اش شروع کرده و حالا برای اولین بار به ایران سفر می‌کند تا زادگاهش را ببیند و با سه خانواده که مدعی‌اند خانواده واقعی او هستند، ملاقات کند...

فیلم به لحاظ فرم روایت و ساختار در سطح استانداردهای جهانی و نحوه پرداخت به موضوع ساده اما تاثیر گذار است، از نکات جالب فیلم چند لایه بودن آن است، بعد از تماشای فیلم به یک بینش جالب درباره مفهوم خانواده در اروپا (هلند) و ایران دست پیدا می‌کنیم و به ساده ترین شکل ممکن دامنه شناخت ما را از انسانها گسترش می‌دهد. فیلم در روایت داستانش اضافه گویی ندارد و به اندازه به اتفاقات مختلف پیش روی فریده می‌پردازد و اگرچه موضوعات عاطفی در فیلم زیاد است اما سازندگان در گیر احساسات نمی‌شوند و به شکلی منطقی به این قضایا می‌پردازند.

آخر هفته خوبی داشته باشید.