چرا بازیگر ارزان باید کارها را گران کند؟!

به گزارش ایسنا، نشست خبری سریال «کلبه ای در مه» صبح شنبه با حضور سعید پروینی تهیه کننده و سه تن از بازیگران این مجموعه سام قریبیان، آشا محرابی و حسام محمودی در ساختمان روابط عمومی سازمان صداوسیما برگزار شد.

چرا کارگردان «کلبه ای در مه» تغییر کرد؟

در ابتدای این نشست سعید پروینی، تهیه کننده «کلبه ای در مه» درباره بازخورد این سریال در فضایی که ساخته شد، توضیح داد: «کلبه ای در مه» کاری است که از فضای شهری به دور بود و مربوط به دهه 50 و 60 می شد. ساخت سریال در این فضا هر چند دشوارتر است اما چون کاری نوستالژیک است مخاطب بیشتر با آن ارتباط برقرار می کند. در ارتباط با این سریال نیز وقتی به متن آن اطمینان داشتیم می دانستیم که مخاطب را درگیر خواهد کرد به همین دلیل با قدرت پای کار ایستادیم. سریال «کلبه ای در مه» جزو سریال هایی بود که ویژوال ساخته شد و بخش زیادی از آن با وجود اینکه قصه آن در شمال کشور می گذشت اما در تهران ساخته شد.

پروینی در ادامه درباره علت تغییر کارگردان سریال «کلبه ای در مه» توضیح داد: آبان سال 98 بود که این سریال را به کارگردانی خانم اشرفی زاده کلید زدیم. به هر حال در هر کاری تفاهمات و تفاوت هایی وجود دارد و به آن قول و قراری که گذاشته بودیم وفا نشد و نتیجه بر این شد که کارگردان عوض شود. خانم اشرفی زاده معتقد بودند تغییر لوکیشن به ویژه لوکیشن مربوط به خان در تهران درنمی آید اما ما با سبک ویژوال این کار را در تهران ساختیم و با آقای لفافیان این پروژه را به پایان رساندیم.

متن برایمان مهم است

سام قریبیان بازیگر سریال «کلبه ای در مه» درباره تجربه خود در این کار گفت: در مورد کارها، معمولا فیلمنامه ای پیشنهاد می شود، نقش را می خوانیم و متن برایمان مهم است. بعد هم مسائل مالی و گروه به ویژه در این شرایط و دوره ای که کمی نگران کننده است؛ چراکه تو پس از چند ماه مراقبت برای اینکه مبادا کرونا بگیری یک دفعه با میانگین روزی صد نفر باید در ارتباط باشی. بازیگران خط مقدم هستند؛ چراکه ماسک نمی زنند، گریم می شوند، لباس می پوشند و با صد نفر از عوامل در ارتباط هستند اما خوشبختانه با تدابیری که اندیشیده شد مشکلی نداشتیم.

وی با بیان اینکه نقشی که ایفا کرد برایش جذاب بود و کنش داشت، گفت: برخلاف آن چیزی که این نقش، منفی به نظر می آمد به نظرم این شخصیت قربانی شرایط شده بود و سرشار از عقده های کودکی بود که نمی دانست چگونه آن ها را بروز دهد و در قسمت های مختلف ویژگی های اخلاقی اش فرق می کرد، رفتارهای چندگانه داشت و حتی با دختر قصه (می جان) هم رفتار چندگانه داشت. خوشحالم که این نقش را بازی کردم.

وقتی ماسک می زنی دیگر آن ابهت را نداری

در ادامه این نشست، آشا محرابی بازیگر نقش فرح نیز درباره تجربه خود در این سریال اظهار کرد: سریال «کلبه ای در مه» قصه و داستان دارد و مردم هم قصه و داستان را دوست دارند، همچنین حس نوستالژی را هم دوست دارند و مهمتر از آن اینکه مخاطب متوجه این نشد که کار در تهران ساخته شد.

وی با بیان اینکه شخصیت های سریال «کلبه ای در مه» را دوست داشت، گفت: این شخصیت ها خاکستری بودند، شعاری نبودند و به نظر من اتفاق خوبی در مجموع بود. هم کارگردان بی ادعا و کاربلد بود و هم فضای کار، فضای دوستانه ای بود.

محرابی درباره کرونا و شرایطی که با آن مواجه هستیم، گفت: وقتی که تو ماسک می زنی دیگر آن ابهت را نداری اما به هر حال این حرفه ما است، منت بر سر مخاطب نمی گذارم. ما واقعا با خطر دست و پنجه نرم می کنیم، واکسن نزدیم اما خوشبختانه مراقبت هایی که بود و با تست هایی که می گرفتیم شانس آوردیم.

وی در پایان نسبت به اینکه نقش فرح در «کلبه ای در مه» را ایفا کرده است ابراز خوشحالی کرد.

تعداد آدم های کارنابلد زیاد شده است

در بخش دیگری از این نشست حسام محمودی بازیگر سریال «کلبه ای در مه» ضمن انتقاد از شرایط تلویزیون در حوزه تهیه و تولید سریال ها در سخنانی گفت: متأسفانه همه چیز بدتر و بدتر می شود و تعداد آدم های کارنابلد زیاد شده است. نمی دانم چرا گروه تهیه و تولید ماجرا را متوجه نمی شود و آدم های ارزان کارها را گران می کنند. چرا یک گروه صد نفره باید منتظر باشند که یک بازیگر یک دیالوگ را حفظ کند، چرا باید ساعت های طولانی گروه وقتشان گرفته شود که فلان آدم نمی تواند کارش را درست انجام دهد. این آدم ها چطور انتخاب می شوند. مگر در تلویزیون سریال هایی تولید نشده است که خیابان ها خلوت شده است. یکی از دلایلی که دیگر این سریال ها را نداریم جدا از اینکه آدم های کاربلد از تلویزیون فاصله گرفته اند علت این است که دوستی و اعتماد دیگر وجود ندارد.

وی ادامه داد: در قراردادها، بندهای عجیب و غریبی برای کار کردن در تلویزیون وجود دارد که نمی دانم از کجا می آید. من به عنوان بازیگر کلی قول به تهیه کننده می دهم اما او حتی به من نمی گوید پول من را کی می دهد. آیا راجع به این مسئله من می توانم جایی شکایت کنم، آیا می توانم ترک صحنه کنم؟

محمودی در ادامه گفت: یکی از بحران هایی که در تلویزیون وجود دارد همین نگاه هایی است که وقتی به دفتر سازندگان می روی به تو نگاه «های انگل» (از بالا به پایین) دارند. روحیه ای که همه را ترغیب می کند به اینکه بگویی چشم، ساکت باش و کارت را انجام بده. بدترین روحیه ای که الان وجود دارد.

سعید پروینی نیز درباره مسائلی که در این زمینه در تلویزیون وجود دارد، یادآور شد: ما دوستانی داشته ایم که سریال ساخته اند و آن را ول کرده اند، حتی من خودم من هم آن ها را می شناسم که دوباره برای ساخت کار الف ویژه قرارداد بسته اند. اما نکته ای که وجود دارد این است که در کل سازمان صداوسیما شرایط این گونه نیست و نمی شود گفت همه جا به غیر از صداوسیما مدینه فاضله است. در همه جا از این موارد وجود دارد.

پرسشی درباره تصنعی بودن نقش ها

در ادامه این نشست نسبت به تصنعی بودن نقش ها پرسش هایی از سوی خبرنگاران مطرح شد که سام قریبیان در پاسخ به یکی از پرسش ها مبنی بر گریم برخی بازیگران که بیشتر شباهت به گریم های امروزی داشت، اظهار کرد: در ارتباط با شخصیت آقای محمودی که مطرح می شود ریش آنکادر شده داشته، باید گفت این نوع ریش در بسیاری از خوانندگان قبل از انقلاب دقیقا وجود داشته است.

سعید پروینی نیز در همین خصوص اظهار کرد: شخصیت آقای محمودی اتفاقا اصلا آنکادر شده نبود و در فضای سریال متفاوت بود.

فصل دوم ساخته می شود؟

این تهیه کننده همچنین در پاسخ به اینکه آیا فصل دوم این مجموعه ساخته خواهد شد، اظهار کرد: در فصل اول با توجه به اینکه بازنویسی هایی صورت گرفت بخش هایی از قصه حذف شدند. اگر بنا به تولید فصل دوم باشد آن بخش هایی که حذف شدند به کار اضافه خواهد شد و اگر تلویزیون تصمیم به ساخت فصل دوم بگیرد این اتفاق خواهد افتاد.

شباهت «کلبه ای در مه» به سریال «پس از باران»

در بخش دیگری از این نشست مطالبی مبنی بر شباهت سریال «کلبه ای در مه» به سریال «پس از باران» مطرح شد که تهیه کننده این کار در پاسخ به این پرسش گفت: سریال «پس از باران» اثری بود که در دهه 70 مورد اقبال قرار گرفت. اگر این سریال را با آن مقایسه می کنند پس علت این است که کار ما هم خوب دیده شده است. البته به غیر از کار ما دو سه کار دیگر هم در این فضا ساخته شد اما چرا آن کارها با سریال «پس از باران» مقایسه نشدند. البته نمی دانم چرا کاری که در شمال تولید می شود و یک روستا و خان هم داشته باشد، عنوان می شود که شبیه پس از باران است.

این تهیه کننده درباره صنعت دکورسازی جدید، اظهار کرد: تولیدات تلویزیون هم می تواند این مسیر را توسعه دهد. در کل دنیا رفتن به سمت فضای شهرک سازی وجود دارد و ما هم کمی نزدیک شده ایم اما نکته مهم این است که کار درست تولید شود و به ویژه آنکه کارکرد و سرعت را بالا می برد. نمونه این کار را ما در سریال مان انجام دادیم اما هزینه زیادی صرف آن کردیم به طوری که حقوق دو ماه عوامل و بازیگران را خرج این کار کردیم که از آن به عنوان کار ویژوال یاد می شود و اصلا کسی هم متوجه نشد که این کار، ویژوال است.

دستمزد بازیگران سریال های تلویزیونی در مقایسه با نمایش خانگی در حد شوخی است

در بخش پایانی این نشست سام قریبیان درباره مشکلاتی که در زمینه تولید سریال های تلویزیون وجود دارد و از سوی حسام محمودی دیگر بازیگر این مجموعه مطرح شد، اظهار کرد: مشکلات در سینما و تلویزیون زیاد است به ویژه اینکه رقیبی مثل شبکه نمایش خانگی آمده است و میزان پولی که به عنوان دستمزد به بازیگر می دهد با پولی که تلویزیون پرداخت می کند در حد شوخی است. اما اگر بازیگری به تلویزیون می آید چند علت دارد؛ یکی اینکه نقش، کار و عوامل را دوست دارد و دوم اینکه هدفش دیده شدن است چرا که در هر حال تلویزیون پربازدیدترین رسانه محسوب می شود.

بندهای عجیب و غریب قرارداد سریال های تلویزیونی

در ادامه نیز حسام محمودی نسبت به قراردادهایی که تلویزیون با بازیگران برای حضور در سریال ها می بندد، گفت: تلویزیون برای بستن قرارداد بندهای عجیب و غریبی را در نظر می گیرد اما هیچ وقت فکر نمی کند، بازیگرانی را که تبدیل به یک برند می کند آن قرارداد را درست ببندد که پنج سال دیگر آن بازیگر نگوید، من جواب تلویزیون را هم نمی دهم.

این صحبت های حسام محمودی با توضیحاتی از سوی حمید خواجه نژاد مدیر روابط عمومی معاونت سیما همراه شد مبنی بر اینکه اگر حقی از عوامل و بازیگران تضییع شود، بازرسی سازمان صداوسیما حتما ورود می کند؛ مواردی از این دست بوده که حتی تهیه کننده به دلیل خطایی که داشته برکنار شده است. اما اگر الان از کسی غیرمستقیم هم نام برده شود که اینجا حضور ندارد، حقش ضایع می شود چون نمی تواند از خودش دفاع کند.

محمودی هم با بیان اینکه مهدی آذرپندار، مدیر گروه فیلم و سریال شبکه سه سیما مدیر قابلی است که حواسش به همه چیز هست، در عین حال در پاسخ گفت: بعد از این جلسه دست من که کوتاه است. یک بار دوستان تماس بگیرند و بگویند بیا و بشین درباره این موضوع صحبت کنیم. دوست دارم بگویم یک هفته دیگر این اتفاق افتاد و ما صحبت کردیم.

چرا باید اینجا بنشینیم و خاطره تعریف کنیم؟

او در ادامه تصریح کرد: چرا من باید بیایم و اینجا بنشینم و کلی خاطره تعریف کنم که اصلا جذاب نیستند. من باید کاری کنم که باری از روی دوش من و دوستانم برداشته شود. اینکه خاطره تعریف کنم و بگویم کار در شرایط کرونا سخت بود و این ها چیز جذابی نیست. مسئله این است که اگر من از این در بیرون بروم، فردا دیگر از همین در من را راه نمی دهند.

وی اظهار کرد: تلویزیون کمی ماجرای دوستی ها را جدی بگیرد. ماجرای اینکه می شود بدون امضا کردن، بدون تعهد دادن و بدون اینکه زیر بار مسئله حقوقی برویم، اگر آدم ها در پروژه همدل باشند کار پیش می رود. من از 15 سالگی درگیر تئاتر و نمایش هستم. بیش از نیمی از عمرم را برای این کار گذاشته ام. در دانشگاه دولتی درس خوانده ام، کشور برای من هزینه کرده، آیا تنها وظیفه ای که دارم این است که به کار دعوتم کنند، پولی دریافت کنم، یک روزهایی جلوی دوربین آفیش شوم و بعد به خانه برگردم و دیگر کاری نداشته باشم.

گروه تهیه و تولید باید باسوادترین افراد باشند

حسام محمودی با طرح این پرسش که چه زمانی راجع به موضوعات مختلف در کار با ما به عنوان بازیگر مشورت می کنند، ادامه داد: من از این فاصله زیادی که با گروه تولید دارم متوجه می شوم کار آن ها اشتباه است. چطور ممکن است خودشان نفهمند. گروه تهیه و تولید باید باسوادترین افراد باشند. در تمام پروژه ها آیا واقعا این گونه است. معمولا آدم هایی هستند که چشم بگویند و کار هم پیش نمی رود. دلیل اینکه پیش نمی رود این است که از یک تهیه کننده شکایت می شود به دلیل اینکه پول عوامل را پرداخت نکرده است. آن آدم را از کار برمی دارند و سه ماه دیگر می رود و کار الف می گیرد! از یک کار معمولی کار الف می گیرد. او که نتوانسته یک پروژه ب را مدیریت کند تلویزیون چگونه کار الف به او می دهد. نهاد نظارتی کجاست که ما راجع به آن شکایت کنیم.

او در پایان گفت: وظیفه همه ما سرگرم کردن مردم در این شرایط سخت است و واقعا کیف می کنم که بخشی از وظیفه ام سرگرم کردن مردم باشد. مسائلی که راجع به آن صحبت کردم از سر دلسوزی بود.

انتهای پیام