چرا رهبر معظم انقلاب در سخنرانی خود در اوج حملات اسرائیل، رجز خوانی نکردند؟

به گزارش خبرآنلاین، مهدی فضائلی از اعضای دفتر رهبرمغظم انقلاب در روزنامه همشهری نوشت: شاید توقع برخی از این دیدار، یک سخنرانی حماسی و سرشار از رجز و تهدید دشمن بود اما برعکس، شاهد بیاناتی تبیینی، عمیق و در عین حال امیدبخش بودیم. در چنین شرایط پیچیده و خطیری، اولین چیزی که ذهن نکته‌سنج و عمیق را به‌خود جلب می‌کند «آرامش» رهبر انقلاب بود. در این دیدار، کوچک‌ترین نگرانی و اضطرابی در متن بیانات، لحن و زبان بدن ایشان احساس نمی‌شد و برعکس، آرامش و طمأنینه حاکم بر این سه رکن چنان بود که گویی نه هیچ تهدید و خطر ویژه‌ای روی‌داده و نه قرار است روی دهد. وقتی کلام، لحن و زبان بدن هرسه، بیانگر آرامش و طمأنینه باشد یعنی این آرامش، درونی و قلبی است و نه نمایشی و مصنوعی. این آرامش و اطمینان واقعی و درونی، از اعتماد به توانمندی جبهه مقاومت و به‌ویژه حزب‌الله لبنان برای دفاع از خود و آمادگی برای ایستادن در برابر شرارت‌های جنون‌آمیز رژیم صهیونیستی و توان پاسخ درخور به آن، اطمینان کامل به شکست دشمن صهیونیستی و در یک کلام، از ایمان کامل به وعده‌های الهی ناشی می‌شود. این آرامش من را به یاد نخستین واکنش امام‌خمینی (ره) به تهاجم رژیم بعث عراق به ایران عزیز در 31شهریور59 انداخت. در شرایطی که بسیاری، خوف و وحشت سراسر وجودشان را احاطه کرده بود و با توجه به شرایط سیاسی داخلی و عدم‌هرگونه آمادگی در نیروهای مسلح کشورمان از سویی و آمادگی بالا و حمایت جهانی از صدام از سوی دیگر، کوچک‌ترین نشانه‌ای از توان ما برای مقابله و ایستادگی به چشم نمی‌آمد چه برسد به تفوق بر دشمن، امام با قاطعیت تمام و بدون ذره‌ای واهمه و نگرانی چنین فرمودند: «این یک دزدی آمده است یک سنگی انداخته و فرار کرده، رفته است سرجایش.» آرامشی که بارها و بارها در بزنگاه‌های مهم از امام راحل و خلف صالح ایشان مشاهده کرده‌ایم مصداق بارز آیه 26 سوره رعد است که: الَذِینَ آمَنُوا وَتَطمَئِنُ قُلُوبُهُم بِذِکرِ‌الله أَلَا بِذِکرِ‌الله تَطمَئِنُ القُلُوبُ.

23302