چرا سینما فرهنگ سر به فلک نکشید؟
در دولت پیشین طرح‌هایی در این زمینه در نظر گرفته شود و حتی موافقت اصولی آن گرفته شده بود و با توجه به توافق بنیاد سینمایی فارابی و سازمان سینمایی، تصور می‌شود در دولت کنونی شاهد اجرای این طرح باشیم.
با وجود گذشت زمان قابل توجه از استقرار تیم تازه در سازمان سینمایی و علی رغم شعارهای مطرح شده، هنوز خبری از احداث کاخ جشنواره فیلم فجر به جای سینما فرهنگ نیست و این طرح متوقف شده است اما چرا این طرح که دست‌کم در زمان سه رئیس متاخر سازمان سینمایی مطرح بوده و تا حدودی نیز پیش رفته، اکنون در حال سپرده شدن به ورطه فراموشی است؟
به گزارش «تابناک»؛ سینما فرهنگ واقع در تقاطع خیابان شریعتی و خیابان دولت تهران، ابتدا با نام سینما سیلورسیتی در سال 1347 توسط مهدی میثاقیه تهیه کننده و سینمادار سال‌های پیش از انقلاب تأسیس شد و به عنوان یکی از مجهزترین سینما‌های ایران، مورد توجه قرار گرفت. میثاقیه که مالک سینما کاپری (بهمن کنونی) نیز بود، در نهایت سینما سیلورسیتی را به بهروز وثوقی فروخت. در آن دوران گروهی از عوامل سینما با خرید سینما، عملاً سفارش تولید نیز می‌دادند و فیلمی که خود سفارش داده بودند و در آن نقشی نیز داشتند، در سالن‌های سالن نمایش می‌دادند.
با شروع رکود سینما در دهه پنجاه، بهروز وثوقی این سینما را به مسئولان وزارت فرهنگ در دوران پهلوی فروخت و سپس نام این سینما به سینما فرهنگ تغییر یافت. در سال‌های پس از انقلاب به واسطه آنکه نقل و انتقال امتیاز انشعابات این سینما منتقل نشده بود، تا مدت‌ها قبض‌ها به نام بهروز وثوقی صادر می‌شد و به سینما می‌آمد؛ شرایطی که ظاهراً پس از مکاتبات سال‌های بعدی تغییر پیدا کرد و اکنون نیز اساساً ساختمان این سینما تخریب و بنای تازه‌ای با نام «پردیس سینمایی فرهنگ» احداث می‌شود که قاعدتاً انتظار می‌رود ظرفیتی بیش از 630 صندلی کنونی داشته باشد.
این سالن سینما که اکنون تحت مالکیت بنیاد سینمایی فارابی سازمان سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی فعال است، قرار بود تخریب شود و به یک مجموعه سینمایی عظیم تبدیبل شود که ضعف وجود کاخ جشنواره را برای جشنواره‌های سینمایی ایران به ویژه جشنواره فیلم فجر پوشش دهد. کاخ جشنواره، یکی از نماد‌های همه رویداد‌های سینمایی و محل رویارویی خبرنگاران و سینماگران است. جشنواره ونیز به عنوان قدیمی‌ترین جشنواره با این سبک، از دهه نخست قرن بیستم در کاخ‌های تاریخی ایتالیا نظیر قصر دوک ونیز برگزار شده است. کاخ جشنواره و کنگره کن هر ساله میزبان جشنواره کن است و در اکران کاخ همه طیف‌ها از خبرنگار و سینماگر تا مدعوین دبیر جشنواره کن حضور دارند. جشنواره فیلم برلین در کاخ موزه هنری مارتین گروپیوس بائو برگزار می‌شود و اساساً محوریت این رویداد همین کاخ موزه است.
سینما فرهنگ در سال‌های پس از انقلاب و تا پیش از احداث پردیس‌های سینمایی، مهم‌ترین سالن‌های سینمای ایران را در اختیار داشت و به قول معروف، میان برخی تهیه کنندگان و پخش کنندگان، اگر در این سینما اخبار سراسری پخش می‌شد، فروش داشت! این نقش با گسترش پردیس‌های مدرن سینمایی کمرنگ شد؛ هرچند همچنان میان تهیه کنندگان برای اکران فیلم‌هایشان در سینمافرهنگ کشمکش است. به باور ناظران، در صورتی که این سینما به یک پردیس سینمایی تبدیل شود، سوای اینکه پرتعدادترین سالن و صندلی را داشته یا نداشته باشد، موقعیت خود را به عنوان مهم‌ترین و پرفروش‌ترین مجموعه سینمایی کشور بازپس گرفته و تثبیت خواهد کرد.
همچنین این مجموعه هم به لحاظ سابقه چهل ساله اخیر و هم از این منظر که در دل یک پاساژ یا خارج از بافت شهری نیست، موقعیت فوق العاده ای برای تبدیل شدن به کاخ جشنواره را خواهد داشت و چالش سی و اندی ساله سینمای ایران برای عدم برخورداری از یک مجموعه سینمایی دارای قابلیت برگزاری رویداد‌ها در دل شهر را برطرف خواهد کرد و از این پس دیگر نیاز به برگزاری جشنواره‌های فجر، سینماحقیقت و فیلم کوتاه تهران در دل پاساژ‌ها و کنار اتوبان‌ها نیست و این رویداد‌ها هویت بصری ثابت و قابل دفاعی خواهند یافت. از این منظر انتظار می‌رفت این پروژه به سرعت عملیاتی شود.
در دولت پیشین طرح‌هایی در این زمینه در نظر گرفته شود و حتی موافقت اصولی آن گرفته شده بود و با توجه به توافق بنیاد سینمایی فارابی و سازمان سینمایی، تصور می‌شود در دولت کنونی شاهد اجرای این طرح باشیم.
پس از انحلال موسسه رسانه‌های تصویری، ساختمان این مجموعه به عنوان ظرفیت مالی که با فروشش، هزینه احداث کاخ جشنواره تامین شود، در نظر گرفته شده بود اما چنین اتفاقی رخ نداد.