چرا پژمان درستکار نمی‌خواست سرمربی شود؟

به گزارش ایسنا، روزنامه «کیهان ورزشی» در ادامه نوشت: نتایج ایران در اسلو آنقدر درخشان بود که دومین نتیجه برتر تاریخ کشتی آزاد بدست آمد. موفقیت آزادکاران آنقدر چشمگیر بود که در بازگشت تیم ملی از مسابقات قهرمانی جهان، پای صحبت های پژمان درستکار بنشینیم تا او از راز و رمز موفقیت در کمتر از 50 روز بگوید.

درستکار در این گفت‌وگو از چگونگی حضور در تیم ملی تا جلسات آنالیز کشتی‌گیران گفت. او در خلال صحبت‌هایش یادی هم از پدر مرحومش کرد؛ پدری که از نظر پژمان عاشق‌ترین فرد به کشتی بود.

آقا پژمان اگر موافق باشید به حدود دو ماه قبل برگردیم، 26 مرداد؛ خاطرتان هست در آن روز چه اتفاقی افتاد؟

بله، روزی بود که به عنوان سرمربی تیم ملی کشتی آزاد معرفی شدم.

خودتان زودتر خبر داشتید، درسته؟

طبیعتا بله، فکر کنم چند روز بعد از المپیک بود فدراسیون یکسری صحبت ها را با من انجام داد، البته آن اوایل قبول نمی کردم که این سمت را بپذیرم.

چرا؟

دوست نداشتم به خاطر من علی دبیر تحت فشار باشد و آرامش فدراسیون را به خطر بیندازد. با توجه به حرف و حدیث هایی که بود و پیش داوری هایی که میشد؛ گفتم نباشم بهتر است. ولی اصرار دبیر و سوریان موجب شد که سرمربیگری تیم ملی کشتی آزاد را قبول کنم.

پس آن حرف‌ها و پیش‌داوری‌ها پژمان درستکار را آزار می‌داد.

نه به آن شکل، به هر حال من کار خودم را می کردم. ببینید علی دبیر آبروی خودش و کشتی ایران را به رفاقت با درستکار گره نمی زند. کشتی جای معامله نیست، جای رفیق بازی نیست. اعتقاد دبیر به توانایی های فنی درستکار بود که موجب شد افتخار کار کردن در تیم ملی را پیدا کنم.

دبیر که به توانایی های درستکار اعتقاد دارد. خاطرم هست قبل از مسابقات قهرمانی جهان در مصاحبه ای اعلام کرد که اگر دانش فنی من در کشتی یک باشد، درستکار 10 است.

علی آقا محبت دارند. به نظرم راجع به این موضوع خود ایشان صحبت کنند بهتر است. باور ایشان به توانایی های درستکار از سالیان قبل شکل گرفت و مربوط به الان نیست.

با این سطح از توانایی احتمالا از چند سال قبل سودای سرمربیگری تیم ملی را در سر داشتید.

راستش خیلی قبل تر از اینها دوست داشتم سرمربی تیم ملی شوم. من برای رسیدن به سرمربیگری تیم ملی حاضر بودم سینه خیز بروم. هیچ افتخاری برایم بالاتر از این نیست، چون تمام وجود من از کشتی است.

انصافا اگر علیرضا دبیر رئیس فدراسیون کشتی نمی شد، در این سیستم حاکم بر ورزش ورزش ما، فردی مثل درستکار می توانست شانس سرمربیگری تیم ملی کشتی آزاد را پیدا کند؟

فکر نمی کنم، بعید می دانم چون در ورزش ما معمولا به جوانترها سخت اعتماد می کنند.

اردوهای تیم ملی کشتی آزاد برای مسابقات قهرمانی جهان از چه زمانی آغاز شد؟

اولین اردوی ما 29 مرداد ماه بود.

چند روز زمان داشتید که تیم را آماده این رقابت ها کنید؟

حدود 44 روز

شما و همکارانتان در این زمان کم چکار کردید که تیمی متحول شده روی تشک های اسلو حاضر شد؟

ما وقتی کار را دست گرفتیم مشکلات خاصی در تیم ملی وجود داشت. قصد نقد گذشتگان را ندارم و منظورم از مشکلات این بود که برخی از نفرات المپیکی ما روحیه مناسبی نداشتند. به عنوان نمونه حسن یزدانی، نقره المپیک برای خیلی از کشتی گیران آرزو و افتخار است اما برای حسن یزدانی شکست بود. ما برای مسابقات جهانی روی سه دسته از کشتی گیران حساب باز کرده بودیم. اول نفراتی که به المپیک رفته بودند، دوم کشتی گیرانی که در مسابقات قهرمانی جوانان جهان حضور داشتند و سوم نفراتی که از دل انتخابی بیرون می آمدند.

اولین کاری که ما کردیم ایجاد نظم و انضباط در تیم بود. بعدش آمدیم اتحاد و همدلی را در بین بچه ها بیشتر کردیم و دست آخر روی آمادگی جسمانی ورزشکاران کار کردیم. ما تست گرفتیم و رعایت اصل تفاوت های فردی در تمرینات را در دستور کارمان قرار دادیم. به عنوان نمونه در شروع تمرینات امیرحسین زارع وضعیت بدنی خوبی داشت و شرایطش قابل مقایسه با یونس امامی نبود. به همین خاطر تمرینات زارع سبک تر از امامی بود تا او دچار بیش تمرینی نشود. با همین برنامه ها تمام ورزشکاران را به یک سطح از آمادگی مطلوب رساندیم.

آقا پژمان به نظم و انضباط اشاره کردید، دوست داریم مصداقی بگویید منظورتان چیست؟

روی رفت و آمد ورزشکاران نظارت دقیق داشتیم، مثلا آنها در یک ساعت مشخص به سالن غذاخوری می آمدند. تقریبا تمام کشتی گیران یک ربع زودتر از زمان تمرین، روی تشک ها حاضر می شدند. زمان خواب بچه ها تنظیم شده بود. در یک مرحله از اردو تمام گوشی های ورزشکاران را جمع کردیم تا آنها از فضای مجازی فاصله بگیرند و تمام تمرکزشان روی کشتی باشد.

در بحث اتحاد و همدلی بیشتر تیم مشخصا چه کاری کردید؟

جلسات مختلاف برگزار می کردیم و با بچه ها مدام صحبت می کردیم. بین مربیان تقسیم وظیفه شده بود و هر مربی وظیفه ای را در ارتباط گرفتن با کشتی گیران برعهده داشت و...

مسابقات جهانی نشان داد که کشتی گیران با جان و دل درستکار را پذیرفته بود، خودتان این موضوع را قبول دارید؟

بله و بابت این موضوع شاکر خدا هستم. بخشی از این باور در کار و تمرین با بچه ها بوجود آمد. آنها وقتی کار، تلاش، دانش و آنالیز مربی را ببینند و بپسندند؛ همراه می شوند. درباره کادر ما هم این اتفاق رخ داد، البته باید به این نکته اشاره کنم که نسل جدید کشتی بسیار مودب، بی حاشیه و با نظم و انضباط است.

صحبت از آنالیز کردید، دوست داریم برای علاقه مندان به کشتی بگوئید که در آنالیز تیلور چه اتفاقاتی رخ داد که یزدانی موفق شد بالاخره از سد این کشتی گیر آمریکایی عبور کند.

اول از همه درباره آنالیز تیلور باید بگویم که همه آنالیز همان فیلمی نیست که در فضای مجازی وایرال شده است. اصل کار جای دیگر بود که محفوظ مانده و می ماند. ما از همان ابتدا، تیلور را آنالیز کردیم و نقاط ضعف حسن در کشتی مقابل این کشتی گیر را به او یادآور شدیم. خاطرم هست یزدانی آن اوایل نمی پذیرفت ولی وقتی ایرادات را روی نمایشگر به تصویر درآوردیم او پذیرفت و نهایت همکاری را با کادرفنی داشت. برای قهرمانی مثل حسن یزدانی با آن سطح از تجربه و توانایی این باور پذیری سخت است ولی این کار را انجام داد و نتیجه اش را در نروژ دید. قابلیت فنی، هوش و اعتماد به نفس حسن یزدانی بی نظیر است، او مشکلاتش را پذیرفت و نهایت تلاشش را برای برطرف کردن آنها انجام داد.

به نظر می رسد یزدانی با برتری برابر تیلور سد محکمی را از پیش رو برداشت؛ تصور می کنید رقابت های بعدی حسن با این آمریکایی آسانتر از قبل خواهد بود؟

هر کسی چنین تصوری داشته باشد، سخت در اشتباه است. در کشتی تا ثانیه های آخر مبارزه نمی توانی بگویی برنده ای یا بازنده. ما نباید دست از تلاش برداریم، اگر از تیلور غافل شویم قطعا به مشکل می خوریم. شک نکنید تیلور هم یزدانی را آنالیز می کند، آمریکایی ها یک گروه آنالیز قوی دارند و دست روی دست نمی گذارند.

به نکته خوبی اشاره کردید.

خود ما باید مبارزه حسن و تیلور در نروژ را آنالیز کنیم و روی نقاط ضعف و قوت حسن و حریفش کار کنیم. یادمان هم نرود همه کشتی حسن، تیلور نیست و باید همچنان ارتقای کلاس کشتی داشته باشد تا بتواند شماره یک جهان باقی بماند.

می تواند تا المپیک بعدی همین شرایط خوب را حفظ کند؟

بستگی به کار و تلاش خودش دارد. با شناختی که من از یزدانی دارم این توانایی در او هست. حسن اگر همچنان به دور از حاشیه، در خدمت کشتی و در مسیر باشد، حالا حالاها می تواند افتخار آفرینی کند.

آقای درستکار دوست داریم صادقانه بگوئید باهمه تلاش هایی که قبل از مسابقات قهرمانی جهان شد، واقعا تصور می کردید چنین نتایج درخشانی را بدست بیاورید؟

باور کنید به توانایی های خودمان اعتقاد داشتم و خیلی هم به نتیجه فکر نمی کردم. می گفتم باید کار درست را انجام دهیم و ان شا الله نتیجه هم بدست می آید. ولی با تمام این تفاصیل کسب این نتیجه تاریخی دور از ذهنم بود. ما در 10 وزن صاحب 7 مدال شدیم که 3 مدالش طلا بود. ما 6 فینالیست داشتیم که اتفاقی کم سابقه در تاریخ کشتی ایران بود.

اگر موافقید برویم سر بررسی وزن به وزن کشتی گیران؛ عملکرد سرلک در 57 کیلو راضی کننده بود؟

سرلک عالی بود، او در وزنی نقره گرفت که ما سالها در آن وزن نتوانسته بودیم به مدال برسیم. وزن 57 خیلی شلوغ است و موفقیت در آن سخت ولی سرلک با غیرت، هوش و جنگندگی توانست به مدال نقره برسد.

رحمان عموزاد در وزن 61 کیلوگرم چطور بود؟

رحمان آینده کشتی ایران است به شرطی که دانش کشتی اش را بیشتر کند، او چوب بی تجربگی اش را خورد. روی حریف ژاپنی خیلی حساب نکرده بود و از همان نقطه هم ضربه خورد، حریفش زرنگ و موزی بود.

عملکرد امیرمحمد یزدانی در 65 کیلو چگونه بود؟

یزدانی سه سال در سطح بالا کشتی می گرفت ولی هیچ وقت به جایگاه واقعی اش نرسیده بود. خیلی ها زمان انتخابی از ما ایراد می گرفتند که چرا او را آورید یا اینکه چرا در این وزن 3 کیلو ارفاق وزن دادید. دلیلش این بود که دست ما بسته بود و گزینه دیگری غیر از 65 کیلوهای فعلی نداشتیم. کادرفنی باید آنها را حفظ می کرد، امیرمحمد در جهانی اسلو خیلی خوب کشتی گرفت ولی به نظرم با رسیدن به فینال قانع شد و به همان نقره بسنده کرد.

عرفان الهی در 70 کیلو چگونه کشتی گرفت؟

عرفان از همان جایی آسیب دید که رحمان ضربه خورد، عدم تجربه برای او هم دردسر ساز شد. حالا متوجه می شویم که چرا علیرضا دبیر در صحبت هایش اینقدر روی حضور در رویدادهای بین المللی تاکید دارد. در میادین بین المللی است که ایرادات کشتی گیران مشخص می شود.

درباره مبارزات یونس امامی در 74 کیلوگرم هم صحبت کنید.

به نظرم وقتی امامی المپیک را از دست داد تا حدودی انگیزه اش از دست رفت. از طرف دیگر آسیب دیدگی هم داشت و برگرداندن او کار سختی بود. با این حال هرچه به مسابقات نزدیکتر شدیم شرایط یونس امامی بهتر شد. او در دو مبارزه ابتدایی اش عالی کار کرد. در کشتی سوم برابر حریف گرجستانی که نایب قهرمان جهان بود، امامی یک لحظه اشتباه کرد و 4 امتیاز از دست داد. بعد از این اتفاقات شیرازه کار از دست یونس دررفت و بازنده شد. امامی اگر به داشته هایش اضافه کند، در بین 74 کیلوهای دنیا حرف برای گفتن دارد.

محمد نخودی در 79 کیلوگرم چگونه بود؟

نخودی جوان، با انگیزه و با روحیه است و چارچوب کشتی را می شناسد. برتری نخودی برابر کین چادزه گرجستانی و حریف ارمنستانی نشان داد ایران صاحب یک کشتی گیر آینده دار شده است. در فینال هم نخودی برابر بارزو خوب کشتی گرفت، در 3 دقیقه نخست رو به جلو بود ولی در نهایت مغلوب تجربه کشتی گیر صاحب نام آمریکایی شد.

عملکرد یزدانی در 86 کیلوگرم را چگونه ارزیابی می کنید؟

درباره حسن که مفصل صحبت کردم، فقط این جمله را اضافه کنم که طلای یزدانی و برتری اش برابر تیلور آمریکایی نشان داد که او چقدر در کشتی باشعور، باهوش، باکلاس و دارای اعتماد به نفس است.

کامران قاسمپور را در 92 کیلوگرم چگونه بود؟

کامران بعد از سالها پشت خط ماندن، در جهانی 2021 از فرصت ایجاد شده نهایت استفاده را برد. او در نروژ کشتی ناب ایرانی را به نمایش گذاشت و کاری کرد کارستان. قاسمپور با برتری برابر کاکس طلسم عدم برتری یک ابرانی مقابل این کشتی گیر آمریکایی را شکست. یک نکته دیگر را درباره کامران بگویم و آن هم اینکه او روز وزن کشی 88 کیلوگرم بود و بسیار سبک تر از رقبای خود بود.

کشتی های گلیج در 97 کیلوگرم را چطور دیدید؟

گلیج پیش از این توانایی هایش را در رده سنی جوانان نشان داده بود، اگر زودتر از این به او اعتماد می شد، موفقیت های گلیج قطعا بیشتر هم می شد. مجتبی گلیج در طول کشتی هایش فقط 3 ثانیه برابر اسنایدر اشتباه کرد و چوب آن را خورد. اسنایدر آمریکایی در مبارزه نیمه نهایی هیچ کاره بود ولی بر اساس تجربه اش به برتری رسید. کمترین حق گلیج در مسابقات جهانی مدال برنز بود.

عملکرد زارع را در 125 کیلوگرم چگونه بود؟

امیرحسین زارع سورپرایز کشتی ایران است، ما در طول تاریخ کمتر کشتی گیری داشتیم که با 20 سال سن به مدال المپیک و جهانی رسیده باشد. زارع در این مسابقات، آخر اعتماد به نفس بود و فعل خواستن را به خوبی صرف کرد. زارع اهل کم فروشی نیست و تمام توانش را روی تشک می گذارد. امیرحسین اگر همین روند را ادامه دهد و به کلاس فنی اش هم اضافه کند، مطمئنا پرمدال ترین کشتی گیر تاریخ ایران می شود.

در جریان برگزاری مسابقات قهرمانی جهان، کدام مدال بیش از همه به دل سرمربی تیم ملی نشست؟

همه مدالها ارزشمند بود؛ طلای امیرحسین، طلای کامران واقعا باارزش بود، آنها دلاوری کردند اما به نظرم برد یزدانی برابر تیلور آمریکایی و رسیدن به طلای وزن 86 کیلو برای همه مردم ایران مهم بود. حساسیت آن مبارزه بسیار بالا بود و یزدانی همه ما را خوشحال کرد.

کدام مبارزه برای درستکار خیلی مهم بود؟

مبارزه کامران قاسمپور با کاکس آمریکایی و همچنین امیرحسین زارع با گنوپتریاشویلی گرجستانی.

عملکرد کدام کشتی گیر فراتر از انتظار بود؟

علیرضا سرلک.

کدام صحنه مسابقات جهانی هنوز مقابل چشمان درستکار است؟

سه تا صحنه از یادم نمی رود؛ فریادهای حسن یزدانی بعد از برتری برابر تیلور. تاج گذاری امیرحسین زارع بعد از بردن فینال سنگین وزن و آخری هم برد باارزش کامران قاسمپور مقابل کاکس آمریکایی.

کدام باخت خیلی شما را اذیت کرد؟

شکست رحمان عموزاده برابر حریف زاپنی. او از حریفش بهتر بود ولی شکست خورد.

وابستگی پژمان درستکار به پدر مرحومش زبانزد اهالی کشتی است، در اوج موفقیت جای خالی او را احساس کردید؟

خیلی؛ شب ها بعد از هر مسابقه به اتاقم می رفتم و با پدر خدا بیامرزم درد و دل می کرد. واقعا جایش خالی است، کاش بود و این روزها را می دید. پدر من عاشق ترین آدم کشتی بود و همیشه آرزویش قهرمانی من در جهان و المپیک بود. خیلی برای من زحمت کشید و اگر بود الان یکی از خوشحال ترین آدم های روی زمین بود.

خدا رحمت کند.

خدا همه رفتگان را بیامرزد.

هنوز هم فوتبال بازی می کنید؟

فعلا که نمی توانم بازی کنم چون وضعیت زانوهایم خوب نیست و باید جراحی کنم. من عاشقم فوتبال هستم ولی اندازه دبیر این رشته ورزشی را دوست ندارم.

واقعا؟

علی آقا عاشق فوتباله، این خاصیت بچه های جنوب شهر است. هر بچه ای که تو جنوب شهر بزرگ شده باشد، حتما به سمت فوتبال هم رفته است.

پس چرا شماها به سمت کشتی رفتید؟

من کشتی را بیشتر از فوتبال دوست داشتم و در دوران کودکی عاشق مرد بزرگی جون محمدحسن محبی شدم. خدا را شکر بعدها شاگرد او شدم و دیدم آقای محبی دقیقا همان کسی است که فکرش را می کردم؛ انسانی شریف و کار درست.

چرا محسن کاوه به عنوان مدیر تیم های ملی کشتی آزاد همراه شما در نروژ نبود؛ ایشان از موضوعی ناراحت است که حضورش در تیم بزرگسالان کم رنگ تر از گذشته شده؟

خدا نکند آقا محسن از دست ما ناراحت باشد. ایشان بزرگ و استاد ماست و من همیشه به شاگردی اش افتخار کرده ام. او تازه همراه تیم جوانان از مسابقات جهانی برگشته بود وگرنه حتما ما را همراهی می کرد.

همراهی و همدلی دبیر و سوریان به عنوان قهرمانان المپیک و جهان در بخش مدیریت و توانایی های فنی درستکار و بنا در بخش فنی ترکیب خوبی را در کشتی بوجود آورده است؛ ان شا الله این روند حالا حالاها ادامه خواهد داشت؟

حتما چون در نهایت به نفع کشتی مملکت است. همکاری و رفاقت با این عزیزان برای من افتخار است، آنها بزرگانی هستند که بودنشان کنار تیم ملی قوت قلبی برای من است. انصافا آنها در طول مسابقات جهانی هم خیلی کمک حال مان بودند.

انتهای پیام