کاوش مشترک ایران و فرانسه در خراسان شمالی انجام شد

سومین فصل از کاوش‌های باستان‌شناسی محوطه ویرانشهر خراسان‌شمالی در قالب تفاهم نامه همکاری مشترک پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری و موزه لوور انجام شد.

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط‌عمومی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری، میثم لباف‌خانیکی سرپرست ایرانی هیأت باستان‌شناسی گفت: سومین فصل کاوش‌های باستان‌شناسی در محوطه ویرانشهر واقع در ده کیلومتری شمال شهرستان فاروج، استان خراسان‌شمالی که با مجوز پژوهشگاه صورت گرفت به حصول نتایج مهمی درباره معماری دوره اشکانی و ساسانی در منطقه شمال خراسان انجامید.

او با بیان اینکه بقایای معماری نشان می‌دهد محوطه ویرانشهر در میانه حصاری مربع شکل محصور بوده و عرصه‌ای به وسعت 14 هکتار را پوشش می‌داده است تصریح کرد: حصار پیرامونی این سکونتگاه به برج‌های متوالی تجهیز می‌یافت و یک ارگ یا حاکم‌نشین در گوشه شمال‌غربی آن قرار داشت.

این باستان‌شناس گفت: کاوش‌های سال گذشته آثاری از یک مجموعهه معماری را در محل تپه‌ای که در بخش جنوبی محوطه واقع شده است، آشکار ساخت.

لباف خانیکی با اشاره به اینکه بخشی از کاوش‌های فصل جاری با هدف تکمیل اطلاعات سال گذشته، به کشف قسمت‌های بیشتری از بنای یادمانی یاد شده انجامید افزود: همچنین کاوش‌هایی که در محل دروازه غربی این سکونتگاه صورت گرفت، نشان داد که در طرفین این دروازه دو برج با پلان مستطیل شکل قرار داشته و فضای داخلی هر برج مشتمل بر تالاری به طول 5/9 و عرض 4 متر بوده است.

او افزود: ساختار دروازه و سازه‌های الحاقی در طول حداقل سه دوره معماری دچار تغییراتی شده که با توجه به شواهد مکشوفه، از اوایل دوره اشکانی تا اواسط دوره ساسانی به طول انجامیده است.

سرپرست ایرانی هیأت باستان‌شناسی گفت: علاوه بر بقایای معماری، مقادیر قابل توجهی از قطعه سفال‌های شاخص دوره اشکانی و ساسانی از لابلای لایه‌های فرهنگی این محوطه به دست آمده که معیار مناسبی برای شناسایی و گونه‌شناسی سفال‌های دوره تاریخی ناحیه شمال خراسان فراهم می‌آورد.

این باستان‌شناس گفت: بقایای معماری و سفال‌های ویرانشهر بدین جهت اهمیت می‌یابند که پیش از این مراکز جمعیتی اشکانی با این مقیاس، تنها در خارج از مرزهای ایران و عمدتا در جنوب ترکمنستان مورد کاوش و مطالعه قرار گرفته بودند و دسترسی به اطلاعات آنها همواره با مشکلات عدیده مواجه بوده است.

او با بیان اینکه محوطه ویرانشهر نخستین بار در سال 1355 توسط هیأتی از باستان‌شناسان ایتالیایی به سرپرستی روبرتا ونکو ریچاردی از دانشگاه تورین شناسایی شد خاطرنشان کرد: این محوطه در منطقه‌ای واقع است که به ظن اغلب تاریخ‌نگاران و باستان‌شناسان خاستگاه پادشاهان اشکانی و نخستین مراکز اداری و سیاسی ایشان بوده است.

لباف‌خانیکی گفت: لذا گسترش مطالعات تاریخی و کاوش‌ها و بررسی‌های باستان‌شناسی در این منطقه خواهد توانست پرده از ابهامات فراوانی درباره تاریخ اشکانیان اولیه بردارد.