کنترل هوشمند به کمک فرآیند دارورسانی موضعی یک تومور شایع در کودکان آمد

به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، گروه تحقیقاتی دانشکده مهندسی مکانیک دانشکدگان فنی دانشگاه تهران و مرکز تحقیقات ارولوژی دانشگاه علوم پزشکی تهران، پس از چهار سال کار پژوهشی مستمر، روش نوینی را برای دارورسانی هوشمند به منظور درمان تومور ویلمز توسعه دادند.

مصطفی باغانی، استاد دانشکدگان فنی دانشگاه تهران درباره ساخت و شبیه‌سازی دارورسانی هوشمند تومور ویلمز، گفت: «تومور ویلمز از جمله تومور‌های بدخیم است که در کلیه ایجاد شده و بیشترین احتمال بروز آن در کودکان دیده می‌شود. دارورسانی رایج برای این نوع تومور به دلیل مقاومت دارویی این تومور به دز بالای دارو، از معضلات درمان این نوع سرطان است. در روش حاضر، روش نوینی برای دارورسانی کنترل‌شده به صورت موضعی به تومور ویلمز توسعه داده شده است.»

وی افزود: «روش توسعه‌یافته توسط تیم تحقیقاتی حاضر، برای اولین بار در کشور این امکان را فراهم کرده که آزادسازی کنترل‌شده داروی وین‌کریستین دوکسوربیسین از طریق نانو کامپوزیت هیدروژل فیبروئین ابریشم صورت گیرد. هیدروژل فیبروئین ابریشم نوعی پروتئین پاسخگو نسبت به تنش برشی است که با وارد شدن تنش برشی به حالت مایع درآمده و قابل تزریق است. در دارورسانی کنترل‌شده به منظور اثرگذاری، علاوه بر امکان آزاد شدن دارو، زمان‌بندی نیز تأثیرگذار است. امواج فراصوت موجب شکستن پیوند‌های یونی در فیبروئین ابریشم شده و موجب آزاد شدن دارو با دز بالاتری می‌شود، در صورتی که امواج فراصوت قطع شود، هیدروژل به حالت اولیه خود برگشته و رهایش قطع می‌شود. همچنین میدان مغناطیسی کنترل‌شده به عنوان ابزاری ثانویه با تأثیر بر نانوذرات مغناطیسی هیدروژل راه را برای کنترل دارورسانی دارو دقیق‌تر هموار می‌کند و تحقیقات گسترده‌ای توسط تیم پروژه در این زمینه انجام شده است.»

مصطفی باغانی با اشاره به موفقیت تیم تحقیقاتی دانشکده مهندسی مکانیک دانشکدگان فنی دانشگاه تهران و دانشگاه علوم پزشکی تهران، انسجام و پشتکار تیم حاضر را برای گسترش تحقیقات به سطوح بالینی در آینده نزدیک نوید داد. استاد دانشکدگان فنی دانشگاه تهران افزود: «از سوی دیگر برای پیش‌بینی محل تزریق، تعداد تزریق، زمانبندی و کنترل میزان رهایش دارو از شبیه‌سازی مالتی فیزیک و اجزا محدود استفاده شد.»

وی در پایان با اشاره به کاربرد‌های این نوع دارورسانی گفت: «امکان دارورسانی کنترل‌شده و موضعی برای درمان سرطان، به واسطه خاصیت زیست تخریب پذیری هیدروژل فیبروئین ابریشم و ماندگاری طولانی آن در داخل بدن، فراهم می‌شود.»