گفتگو با پدر و پسر پینگ پنگ باز / ستاره ای دیگر در راه است

به گزارش ایسنا، در تنیس روی میز بازیکنانی وجود دارند که پس از بررسی پشت پرده موفقیت آنها متوجه می شوید پدرانی دارند که به واسطه ی پینگ پنگ باز بودن خود نقش پدر و مربی را با هم ایفا کرده اند تا شاهد موفقیت هر چه بیشتر فرزندان خود باشند. در رشته تنیس روی میز این قبیل پدران کم نیستند مانند رحمت عالمیان که نوشاد و نیما عالمیان دست پروده او هستند و یا امید شمس که حمید و نوید را تحویل تنیس روی میز ایران داده و اکنون نوید تبدیل به یکی از پدیده های تنیس روی میز ایران شده است. در حال حاضر نیز پینگ پنگ باز با استعدادی دیگری در راه است که با آموزش های پدر قدم در راه قهرمانی گذاشته است. بنیامین فرجی 11ساله در همین ابتدای راه، قهرمان نونهالان ایران و نایب قهرمان مسابقات قهرمانی آسیا میانه شد و جواز حضور در قهرمانی آسیا را به دست آورد. البته بعدا کرونا مانع برگزاری این رقابتها شد. بنیامین با وجود سن کم اما با اعتماد به نفس زیاد که کاملا در کلامش مشهود است در مورد آینده خود صحبت می کرد و پدرش نیز آینده درخشانی را برای این پینگ پنگ باز نونهال متصور است. خبرنگار ایسنا گفتگویی را با این پدر و پسر پینگ پنگ باز انجام داده است که در ادامه آن را می خوانید:

*از چه زمانی حس کردی به تنیس روی میز علاقه داری؟ من از 4 سالگی پینگ پنگ را شروع کردم. پدرم تمرین می رفت من هم همراهش بودم و علاقه مند شدم. البته فوتبال را هم دوست دارم.

*فکر می کنی در تنیس روی میز حرفه ای شده ای؟ حرفه ای که شدم اما باید باز هم کار کنم تا قوی تر شوم.

*در ایران بازی کدام بازیکن را دوست داری؟ نیما عالمیان و امیر حسین هدایی. با نیما اصلا بازی نکرده ام اما با هدایی بازی داشته ام.

*از الان به آینده فکر کرده ای که می خواهی در تنیس روی میز به کجا برسی؟ می خواهم المپیک شرکت کنم. اگر کرونا نبود می خواستم در قهرمانی نونهالان جهان هم شرکت کنم. من می خواهم در پینگ پنگ موفق شوم. ان شاءالله که کرونا برود و بتوانم در مسابقات بازی کنم.

*میانه ات با درس چگونه است؟ صبح ها درس می خوانم و بعد از ظهرها هم تمرین پینگ پنگ دارم و در باشگاه بابایم تمرین می کنم.

*دوستانت تاکنون درخواست کرده اند پینگ پنگ را یادشان بدهی؟ بله. فورهند و بک هند یادشان می دهم.

*اوقات فراغت پینگ پنگ بازی می کنی یا فوتبال؟ پینگ پنگ بازی می کنم. بعضی اقاوت در پنجشنبه یا جمعه ها فوتبال بازی می کنم.

*طرفدار کدام تیم هستی؟ رئال مادرید و استقلال.

*تا حالا پیش آمده از پینگ پنگ بازی کردن خسته شوی؟ من خیلی پینگ پنگ بازی کردن را دوست دارم و با تمام وجود ادامه اش می دهم.

*در خانه غیر شما و پدرت کس دیگری هم پینگ پنگ بازی می کند؟ بله. خواهرم هم پینگ پنگ بازی می کند.

*در خانه با خواهرت پینگ پنگ بازی می کنید؟  نه چون امکاناتش را در خانه نداریم.

در ادامه گفتگو با رضا فرجی پدر بنیامین را می خوانید: *از چه سالی در تنیس روی میز حضور داشتید؟ من از سال 65 به صورت آماتور پینگ پنگ را شروع کردم که خیلی خوشم آمد و ادامه دادم. در سال 68 توانستم قهرمان جوانان ایران شوم. چهار مرتبه نیز قهرمان امیدهای ایران و قهرمان دهه 60 مسابقات بین المللی دهه فجر شدم. در تور های جهانی مختلف هم شرکت کردم. پنج مرتبه هم در سوپر لیگ عنوان قهرمانی را به دست آوردم. از سال 66 تا 87 عضو تیم ملی بودم و تنیس روی میز را به صورت حرفه ای دنبال کردم. پس از آن دیگر بازی نکردم و وارد عرصه مربیگری شدم و بالاترین درجه مربیگری را دارم و سرمربی تیم ملی امید هم بوده ام.

*بنیامین از چه سنی علاقه خود به تنیس روی میز را نشان داد؟  زمانی که من باشگاه می رفتم همراه من می آمد. البته اوایل بازیگوشی می کرد. 4ساله بود که علاقه نشان داد و چون نمی توانست پشت میز قرار بگیرد، او را روی میز می گذاشتم و راکت را به دستش می دادم. توپ را که به آن طرف تور می انداخت برایش لذت بخش بود. کم کم پشت میز قرار گرفت و آموزش دید. به عنوان یک مربی و نه پدر حس می کنم توانایی زیادی دارد. او پنج مرتبه قهرمان نونهالان ایران شد. قرار بود در مسابقات آسیایی شرکت کند که به دلیل کرونا لغو شد. در واقع کرونا تمام برنامه های ما را بهم ریخت. بنیامین در 9 سالگی توانست قهرمان 11 ساله های ایران شود و این خیلی ارزشمند بود چون در سنین پایین حتی اختلاف سنی چند ماه هم روی قدرت و ضربه دست تاثیر دارد.

*بنیامین کاملا تحت نظر خود شما آموزش می بیند؟ بله، من باشگاه دارم و روزی سه ساعت هم با بنیامین تمرین می کنم. او خیلی با هوش و علاقهمند است و با عشق تمرین می کند و ما هم از جدیت او انرژی می گیریم. البته من به غیر از بنیامین، بازیکنان دیگری تحویل جامعه پینگ پنگ داده ام مانند متین نجفی که نفر ششم آسیا و آریا نصیری که نفر دوم نوجوانان ایران شد. شغل و زندگی من مربیگری و انتقال تجربه است.

* تا چه اندازه تلاش می کنید در حین آموزش به بنیامین حس پدرانه را دخیل نکنید؟ شغل من مربیگری است و بنیامین هم در کلاس عمومی شرکت می کند. بارها شده بنیامین من را در حین آموزش بابا صدا کرده و به او گفته ام اینجا پدرش نیستم و باید من را مانند دیگر بازیکنان آقای فرجی صدا کند. از طرفی کسانی که من را می شناسند می دانند در کارم به عنوان یک مربی بسیار جدی و سخت گیر هستم. البته برخی اوقات این حس پدرانه هست اما درصدش خیلی کم است و سعی کرده ام خیلی حرفه ای تر به این مسئله نگاه کنم و خوشبختانه جواب مثبت هم دارم می گیرم. خیلی از پدرها هستند که قهرمان جهان و ایران بوده اند اما نتوانسته اند به فرزندان خود انتقال تجربه را انجام دهند. خدا را شکر این اتفاق برای ما افتاده است و خود بنیامین هم خیلی زحمت می کشد و منظم کارهایش را انجام می دهد.

*آینده ای را برای بنیامین متصور هستید؟ من برنامه بنیامین را چیده بودم و می خواست در قهرمانی نونهالان جهان مقام بگیرد که کرونا پیش آمد. می خواهم بعد از اتمام کرونا، او را به بهترین جایگاه پینگ پنگ برسانم و به عنوان پدر و مربی این را می گویم. چون توانایی اش را دارد و نمی خواهم این استعداد ملی بسوزد. درست است الان کرونا دست ما را برای حضور در مسابقات بسته است اما جلوی ما را برای تمرین کردن نگرفته و با شور و حرارت به او و بقیه شاگردانم آموزش و تمرین می دهم. *تاکنون پیش آمده او از پینگ پینگ بازی کردن خسته شود؟ بنیامین بیشتر از سنش دارد حرکت می کند و اصلا خسته نمی شود. او پر حرارت در راه قهرمانی حرکت می کند. او قطعا یک اعجوبه است و ان شاءالله فدراسیون هم حمایت می کند ستاره دیگری به میدان می آید.

*برای حضور در مسابقات خارجی به مشکل برخورده اید؟ تا به حال مشکلی پیش نیامده است فدراسیون هم کارش را انجام می دهد. *صحبت پایانی؟ از فدراسیون و هیات تنیس روی میز تهران تشکر می کنم که ما در این راه حمایت می کنند. انتهای پیام