شنبه 10 آذر 1403

4 سال دوندگی خانم کارآفرین برای دریافت مجوز یک شغل خانگی

خبرگزاری خبرنگاران جوان مشاهده در مرجع
4 سال دوندگی خانم کارآفرین برای دریافت مجوز یک شغل خانگی

خانم رحمانی درخواست کننده مجوز برای مشاغل خانگی است که از سال 96 درگیر موانع ادارات و دستگاه‌ها برای صدور مجوز بوده است.

باشگاه خبرنگاران جوان - 18 اسفند آخرین مهلت دستگاه‌ها برای اتصال به درگاه ملی مجوز‌ها و صدور الکترونیکی مجوز لازم برای کسب و کارهاست. قانون رفع موانع و تسهیل فضای کسب و کار 13 سال پیش تصویب شده، اما تولیدکنندگان و کارآفرینان زیادی در این سال‌ها از سختی فرآیند دریافت مجوز خود گلایه‌مند بوده و بعضا سال‌ها در انتظار صدور مجوز خود بوده اند.

در این گزارش، گفت و گویی با یکی از کارآفرینانی را می خوانید که سنگ اندازی های دستگاه ها به نوعی مانع کارش شده است.

سمیه رحمانی سرپرست خانوار و درخواست کننده مجوز مشاغل خانگی گفت: سال 96 دوره کارآفرینی را دیده ام و بعد از آن برای گرفتن جواز مشاغل خانگی به جهاد کشاورزی مراجعه کردم. برای بازدید به منزل آمدند اما مکان را تائید نکردند و گفتند که باید به صورت کارگاهی باشد. بعد از آن سازمان غذا و دارو هم برای بازدید آمد و اعلام کرد که باید به صورت کارگاهی باشد.

بعد از دو سال خانه را تغییر دادم و دوباره اقدام کردم. اما دوباره تاکید کردند که باید به صورت کارگاهی باشد. به سختی خانه ام را به فاز 11 پردیس تغییر دادم و شرکت عمران بخشی جواز آشپزخانه را به من دادند. با سه نفر دیگر شروع کردم، سه دستگاه را از یک خیر گرفتم و یک دستگاه سبزی خرد کنی را خریدم که هنوز بدهی آن را نداده ام. سازمان غذا و دارو برای بازدید آمد و گفت این مکان، کارگاهی است و نمی‌توانید کار کنید، بلکه باید در خانه باشد!

می خواهم غیر قانونی کار کنم!

این درخواست کننده مجوز مشاغل خانگی گفت: تاکنون با هر بهانه‌ای که این سازمان‌ها آورده اند، کنار آمده ام. از جهاد کشاورزی به اداره کار، از اداره کار به جهاد کشاورزی، از جهاد به مراکز تهران و از مراکز تهران به مراکز شهرستان فرستاده می‌شوم! سازمان غذا و دارو می‌گوید بسته بندی سبزیجات و میوه خشک را تائید نمی‌کنیم، بسته بندی پیاز داغ راه بیندازید. پیاز داغ هم در مشاغل خانگی پیدا نمی‌شود و تعریف نشده است.

از چند نفر مشابه خودم پرسیدم که شما چگونه مجوز گرفته اید، گفتند ما در فلان سازمان پارتی داشتیم و توانستیم مجوز بگیریم. پس تکلیف ما که نه پول داریم و نه پارتی چه می‌شود؟ بمیریم و از این دنیا راحت شویم، بهتر است؛ چرا کسی صدای ما را نمی‌شنود.

از صبح ساعت 7 تا 9 شب با سه فرزند سرکار می‌روم و با بهترین کیفیت کار می‌کنم، چرا مانع تراشی می‌کنند؟ دولت این همه هزینه می‌کند، مگر ما از این مملکت نیستیم که تا این حد باید اذیت شویم. مگر نمی‌گویند کارآفرینی کنید تا حمایت کنیم، پس این حمایت کجاست؟