آداب روزه داری از دیدگاه ائمه اطهار (ع) / روزه چهار گروه مقبول نیست

به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، روزه فقط امساک از اکل و شرب نیست، بلکه شرائطی دیگر هم همراه آن است، تعهد و مسئولیت‌های انسان در برابر روزه، این فریضه الهی زیاد است.

*س_روزه چهار گروه مقبول نیست_س*

حضرت صادق (علیهالسلام) فرمود: لا صیام لمن عصی الامام، و لا صیام لعبد آبق حتی یرجع، و لا صیام لامرا ناشز حتی تتوب، و لا صیام لولد عاق حتی یبر، (1) روزه نیستبرای کسی که امام و پیشوای خود را نافرمانی کند و از او اطاعت ننماید، و صحیح نیست روزه عبد فراری، تا مراجعت کند و به خدمتباز نگردد، و روزه زن ناشزه درست نمیباشد تا توبه کند و در اختیار همسرش قرار گیرد و همچنین روزه فرزند عاق شده پدر و مادر تا خوب نشود و اصلاح نگردد، مورد قبول قرار نمیگیرد، و روزه به حساب نمیآید، بلی یکی از ابعاد سیاسی این حدیثشریف، اطاعت و فرمانبری پیروان و رهروان مسلمان از راهبر و پیشوای مذهبی است؛ که امروز این واقعیت در حق رهبر کبیر انقلاب که این کشتی عظیم انقلاب را ناخدا است، و با امواج خروشان و سهمگین دریای پهناور گیتی در نبرد است. تحقق پیدا کرده است؛ که بر ما تمامی اقشار ملت از روحانی و کارمند و کشاورز و کارگر و دیگر طبقات مردم واجب و فرض است که گوش به فرمان این رهبر بزرگ که خداوند بر ما منت نهاده باشیم، و از رهنمود‌های پیامبر گونهاش اطاعت نمائیم و از هر گونه انتقاد غیر صحیح و اعتراضات نابجا که باعث تضعیف انقلاب و مقام رهبری است. بپرهیزیم، و پر واضح است، که مخالفتبا مقام رهبری و ولایت فقیه، مخالفت صریح با مقام والای امام زمان (ارواحناله الفداء) میباشد، و مخالفتبا امام زمان (علیهالسلام)، روزه و سایر عبادات مقبول حضرت حق تعالی نبوده و صحیح نمیباشد.

*س_فاطمه (ع) در آداب صائم سخن میگوید_س*

حضرت فاطمه (علی‌ها السلام) سیده نسوان عالم در آداب روزهدار میفرماید: عن جعفر بن محمد عن آبائه عن فاطمه (علیهم السلام): «ان‌ها قالت: ما یصنع الصائم بصیامه اذا لم یصن لسانه و سمعه و بصره و جوارحه» جعفر بن محمد (علیهما السلام) از آباء گرامش از فاطمه دخت گرام رسول الله (صلی الله علیهم اجمعین) روایت مینماید: که حضرت زهرا (علی‌ها السلام) فرمود: صائم با روزه خویش کاری نکرده (یعنی حق روزه را ادا نکرده) هر گاه زبان و گوش و چشم و جوارحش را از (آنچه که بر آن‌ها حرام است) حفظ نکرده باشد. یعنی روزه یک مسمای واقعی از حفظ شکم از کل خوردنی‌ها و نوشیدنی‌ها و مبطلات دیگر و خلاصهای از اجتناب از گناهان و معصیتخداوند میباشد، زیرا روزهدار بدون پرهیز از تمامی محرمات روزه واقعی را در خویش تحقق نبخشیده است.

پنجخصلت موجب افطار روزه و بطلان وضوء

اگر چه امروز فق‌های عالی مقام این موارد را مبطل روزه و وضوء نمیدانند، زیرا کمتر کسی است در زمان ما و فرهنگ طاغوت زده و غرب زده ما از این اوصاف رذیله بپرهیزد، آن خصال پنجگانه از بیان پیامبر گرامی اسلام چنین است: «خمس خصال یفطرن الصائم، و ینقضن الوضوء الکذب، و الغیب و النمیم، و النظر بشهو، و الیمین الکاذب» پنج صفت است که روزه را باطل و وضوء را میشکند، دروغ و غیبت و سخن چینی و نظر شهوت انگیز، و قسم دروغ. این اوصاف ذمیمه براستی اثر معنوی و روحانی روزه و وضوء که یک عبادت است در اسلام خنثی میکند، و اجر و ثواب روزه و وضوء را نابود مینماید.

*س_کیفیت روزه داری از صحف ادریس علیه‌السلام_س*

در صحف ادریس (علیهالسلام) است: «اذا دخلتم فی الصیام فطهروا نفوسکم من کل دنس و نجس و صومو الله بقلوب خالص صافی منزه عن الافکار السیئ و الهواجس المنکر فان الله سیحبس القلوب اللطخ و النیات المدخول و مع صیام افواهکم من الماکل، فلتصم جوارحکم من الماعم فان الله لا یرضی منکم ان تصوموا من المطاعم فقط لکن من المناکیر کل‌ها و الفواحش باسرها» حضرت ادریس پیامبر (علیهالسلام) در صحف خویش فرمود: هر گاه وارد ماه صیام شدید، پس خویشتن را از هر پلیدی و ناپاکی پاک سازید، (درون خود را برای پذیرش عبادت ویژه خداوند پاکسازی نمائید) و روزه بگیرید برای خداوند با قلبی خالص و نورانی و پاک از فکر‌های بد، و صدا‌های نامفهوم و بیمعنی و زشت، زیرا خداوند حبس مینماید دل‌های ناپاک و نیت‌های غیر خالص شما را و دهن‌های شما نباید فقط با امساک از خوردنی‌ها صائم و روزهدار باشد. بلکه باید جوارح شما از گناهان نیز روزه باشد (یعنی اعضاء شما هم باید از معصیتخدا امساک نماید) و همانا خداوند راضی نمیگردد و خشنود نمیشود از شما به اینکه فقط از خوردنی‌ها پرهیز کنید، بلکه از کل منکرات و زشتی‌ها باید پرهیز نمائید تا آنجا که تغییر حالت پیدا کنید.

*س_اثرات منفی غیبت و نمامی در روزه_س*

امام رضا علیهالسلام فرمود: «اجتنبوا الغیب غیب المؤمن، و احذروا النمیم، فانهما یفطران الصائم و لا غیب الفاجر و شارب الخمر و اللاعب بالشطرنج و القمار» از غیبت مؤمن اجتناب کنید، و از نمامی بپرهیزید، براستی که غیبت و نمامی روزه صائم را باطل مینماید، (و اثرات و ثواب روزه را زایل میگرداند)، ولی از فاجر و شارب الخمر و شطرنجباز و قمار باز غیبتی نیست، (یعنی آنان از خود هتک حرمت نمودهاند، و آبرو از خویش بردهاند). و، اما اینکه جدا غیبت و نمامی روزه را باطل مینماید روزه کتیری از روزهداران باطل است، ولی فق‌ها فتوی به بطلان ندادهاند.

*س_روزه حجاب زبان و گوش و چشم از گناه است_س*

از فقه الرضا (علیهالسلام) روایتشده که حضرت رضا (علیهالسلام) در رابطه با شرائط روزه و روزهداری چنین فرمود: «و اعلم یرحمک الله ان الصوم حجاب ضربه الله عز و جل علی الالسن و الاسماع و الابصار و سائر الجوارح لما له فی عاد من شره و طهار تلک الحقیق حتی یستربه من النار، و قد جعل الله علی کل جارح حقا للصیام فمن ادی حق‌ها کان صائما و من ترک شیئا منها نقص من فضل صومه بحسب ما ترک منها» بدان (ای روزهدار) خدای رحمتت کند، که براستی روزه ستر و حجابی است، که خداوند او را بر زبان‌ها و گوش‌ها و چشم‌ها و سائر جوارح زده است، هر گاه معتاد بر زشتی‌ها و شر و فساد باشند، (چون زبان و گوش و چشم و سایر جوارح هر گاه تحت کنترل دقیق ایمان و دین شخص باشند، از شر آنان کاملا در امان میباشد) که طهارت (و حجاب صوم) بر اسماع و ابصار و غیره، او را از آتش جهنم میپوشاند و حجابی محکم از آتش برای او خواهند شد. به تحقیق خداوند بر هر «آدم» خستهای برای روزه گرفتن حقی مقرر فرموده است، پس اگر آن حق را اداء کند (و به خوبی حق روزهداری را به جای آورد) هر آینه صائم و روزهدار است، (یعنی به جای آورده حق روزه را) و هر کس بعضی از آن شرایط را ترک نموده، از فضیلت و ثواب روزهاش به قدر و بحسب آنچه ترک کرده کاسته است. شاعر پارسی زبان چه نیکو گفت: گوش بگشا لب فروبند از مقال هفته هفته، ماه ماه و سال سال صمت عادت کن که از یک گفتنک میشود ذو النار این تحت الحنک از یک سخن ناروا بر اثر پر گوئی، تحت الحنک مقدس به فضاحت ذو النار (کراوات) در میآید که حقا با مسما استیعنی صاحب آتش میشود.

*س_از زنی که با زبان شوهرش را بیازارد هیچ عبادتی قبول نخواهد شد_س*

از منهیات رسول گرامی خدا (صلی الله علیه و آله) میخوانیم: «ایما امرا آذت زوج‌ها بلسان‌ها لم یقبل الله عز و جل منها صرفا، و لا عدلا، و لا حسن من عمل‌ها حتی ترضیه، و ان صامت نهارها، و قامت لیلها، و اعتقت الرقاب، و حملت علی جیاد الخیل فی سبیل الله و کانت فی اول من یرد النار، و کذلک الرجل اذا کان لها ظالما» فرمود: هر زنی که شوی خویش را به زبان بیازارد، خداوند هیچ عمل و حسنهای را از او قبول نکند، تا شوهر را راضی سازد، اگر چه در تمامی روز‌های عمرش روزه باشد، و تمامی شب‌های زندگیش را به نماز ایستاده باشد، و تمامی بندگان را آزاد سازد، و همیشه ملازم گردن اسبان (که حاکی از جهاد دائمی است) در راه خدا بوده باشد، اول کسی است که وارد آتش جهنم خواهد شد، و نیز اینچنین است اگر مرد به زوجه خویش ظلم نماید، (یعنی همه این عذاب‌ها برای آن مرد نیز جاری خواهد بود.) از آنجائی که روزه، دانشگاه اخلاق و تزکیه نفس و وسیله خود سازیست، لذا روزهدار باید در این دانشگاه از کلیه آداب و برنامههای تربیتی برخوردار، و در قیقتخود باید یک معلم اخلاق بوده و بر اعضاء و جوارح خویش تسلط کامل داشته باشد.

*س_چشم و گوش و زبان و... تو هم باید روزه باشند_س*

در اینجا معلم واقعی اخلاق و پیشوای ششم حضرت جعفر بن محمد (علیهما السلام) میفرماید: «اذا صمت فلیصم سمعک، و بصرک، و شعرک، و عدد اشیاء غیر هذا، و قال: لا یکونن یوم صومک کیوم فطرک» (8) آنگاه که روزه هستی، پس باید گوش و چشم و موی تو در حال امساک باشند (از گناهان و هر نوع معاصی که از آن‌ها خواسته است پرهیز نمایند) امام چیز‌های دیگری غیر از آنچه را نامبرده شمرد و سپس فرمود: البته نباید روز، روزهداریت همانند روز افطارت باشد. (یعنی این قدر آثار تربیتی روزهات زود گذر نباشد، که هیچ گونه تفاوتی با روز‌های قبل و بعد از روزهات، جز امساک از خوردنی‌ها و آشامیدنیها، نداشته باشی). در اینجا بی مناسبت نیست که از مفاد این شعر استفاده کنیم: گوش تواند که همه عمر وی نشنود آواز و دف و چنگ و نی دیده شکیبد ز تماشای باغ بی گل و نسرین بسر آرد دماغ گر نبود بالش آکنده پر خواب توان کرد حجر زیر سر ور نبود دلبر همخوابه پیش دست توان کرد در آغوش خویش این شکم خیره سر پیچ پیچ صبر ندارد که بسازد به هیچ بنیان گذار اسلام حضرت ختمی مرتبت فرمود: «ما من عبد صائم یشتم فیقول: انی صائم، سلام علیک لا اشتمک کما تشتمنی الا قال الرب تعالی استجار عبدی بالصوم من شر عبدی قد آجرته النار» نیست (بنده) روزهداری که مورد شماتت و ملامت قرار گیرد، و او به ملامت کننده بگوید: من روزه هستم سلام بر تو و من شماتت نمیکنم، آنچنان که تو شماتت میکنی، همچنان که خداوند تعالی میفرماید: پناهندگی جستبنده من به روزه از شر دیگر بنده من، به راستی پناه دادم او را از آتش جهنم و این کلاس تربیتی روزه است که آدمی را تربیت مینماید.

*س_حقوقی که روزه از یک مسلمان دارد_س*

در رساله حقوق، امام سجاد علیهالسلام حقوق افعالی را برای انسان میشمرد، وقتی به روزه میرسد و حقی که روزه، این فریضه الهی از انسان متعهد و مسؤول دارد، اینگونه بیان میفرماید: «و، اما حق الصوم فان تعلم انه حجاب ضربه الله علی لسانک و سمعک و بصرک و فرجک و بطنک لیسترک به من النار؛ و هکذا جاء فی الحدیث: «الصوم جن من النار» فان سکنت اطرافک فی حجبت‌ها رجوت ان تکون محجوبا و ان انت ترکت‌ها تضطرب فی حجاب‌ها و ترفع جنبات الحجاب فتطلع الی ما لیس لها بالنظر الداعی للشهو و القو الخارج عن حد التقی لله لم تامن ان تخرق الحجاب و تخرج منه، و لا قو الا بالله». اما حق روزه آن است که بدانی این پردهای است که خداوند در برابر زبان، گوش، چشم، فرج، و شکمت آویخته تا تو را از آتش بپوشاند، چنان که در حدیث آمده «روزه سپر آتش است»، اگر اعضای خود را در پس این پرده نگاه داری (و آن‌ها را از گناه حفظ کنی) امید است (از عذاب) محجوب و محفوظ باشی و اگر اعضاء پشت پرده آرام نگیرد، و گوشه و کنار آن بالا رود، و عضو‌ها برای تجاوز از حدود سرکشد، چشم نگاه شهوت انگیز کند، نیرو‌ها که باید برای حفظ بدن بکار رود به راه دیگر مصرف شود، ممکن است، پرده پاره گشته بدن بیرون افتد (و طعمه آتش گردد) و لا قو الا بالله، بلی روزه صحیح، سند شرافت، و معیار هوش، و نیروی اراده انسان است، از این جهت میتوان کند ذهنی و ضعف اراده را متضاد با روزه دانست.

*س_روزهداران سه درجه تقسیم میگردند_س*

در آداب و شرائط روزه و صائمین و نحوه روزهداری مرحوم فیض کاشانی رحم الله علیه در کتاب محج البیضاء خویش تقسیماتی قائل است و روزه آنان را به سه درجه تقسیم نموده است. 1- صوم العموم 2- صوم الخصوص 3- صوم خصوص الخصوص. اما صوم العموم، و آن نگهداشتن شکم و فرج از حرام و شهوات نامشروع میباشد که آن امساک از تمامی خوردنی‌ها و آشامیدنیها و مفطرات دیگر است که از اذان صبح تا اذان مغرب کل چیزهائی که روزه را باطل مینماید اجتناب نموده، و روزه خویش را باطل نمیگرداند. و، اما صوم الخصوص، و آن نگهداشتن گوش و چشم و زبان و دست و پا و سایر جوارح از کل معاصی و گناهان است، در اینجا مرحوم فیض تکیه به روایاتی میفرمایند که ما در بخش‌های خود آوردهایم و به طور اشاره متذکر میگردیم:

*س_شرائط روزهدار از امام صادق (ع)_س*

اول بستن چشم و حفظ کردن آن از نگریستن طولانی به سوی هر چیزی که نهی یا مکروه شده. امام صادق (علیهالسلام) فرمود: وقتی که روزه هستی باید گوش و چشم و مو و پوست و دیگر اعضای بدنت روزه باشند، یعنی از گناهانی که بر آن اعضاء حرام شده اجتناب نمایند و حتی چیزی که قلب را به خود مشغول مینماید و از ذکر خدا غافل میسازد، باید پرهیز کرد؛ و یا در حدیث دیگر امام میفرماید: نباید روز روزهداریتبا روز فطرت مساوی و برابر باشد، که پیامبر (صلی الله علیه و آله) میفرماید: نگاه تیر مسمومی از تیر‌های ابلیس است، پس کسی که از لذت آن نگاه بگذرد، برای ترس از خدا، خداوند ایمانی به او مرحمتخواهد فرمود، که حلاوتش را در قلب خویش احساس نماید. دوم حفظ زبان از هذیان، دروغ، و... است. مراء و جدال را رها کن، و خادم خویش را رنج نده و در حال روزه، با وقار و حلیم باش، که هرزگی و هرزه گوئی تو را در حال روزه به جهال و یاوه گویان ملحق نسازد، که پیامبر (صلی الله علیه و آله) شنید از زنی که بجاریه خویش فحش و ناسزا میگفت، در حالی که روزهدار هم بود، حضرت برای او دستور فرمود طعامی بیاورند، فرمود به آن زن که بخور، عرض کرد یا رسول الله من روزه دارم حضرت فرمود چگونه روزهداری و حال آنکه به جاریهات نسبت ناسزا میدهی و فحاشی میکنی، و به راستی روزه فقط امساک از طعام و شراب نیست.

*س_داستان دو زن روزهدار که غیبت مردم میکردند_س*

روایتشده دو زن در عهد پیامبر (صلی الله علیه و آله) روزهدار بودند، در آخر روز حالشان از شدت گرسنگی و تشنگی وخیم شد و نزدیک بود که تلف گردند، پس فرستادند کسی را پیش رسول خدا (صلی الله علیه و آله) که تا از آن حضرت اذن افطار بگیرند، پیامبر (صلی الله علیه و آله) ظرفی را فرستاد برای آن زنان، فرمود: به ایشان بگو که در داخل این ظرف قی کنید آنچه که خوردید، پس یکی از آندو قی کرد نیمی از آن ظرف را از لختههای خون و گوشتخالص پر کرد، و آن دیگری نیز با قی و استفراق خویش بقیه ظرف را پر نمود، مردم از این ماجرا به شگفت درآمدند و تعجب کردند، پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: این دو زن از آنچه که بر آن‌ها حلال بود امساک نمودند، و بر آنچه که بر آنان حرام بود روزه خویش را باطل نمودند، به این صورت که نشستند در کنار هم دیگر، از مردم غیبت کردند، و این است آنچه که پشتسر مردم گفتند که در این ظرف است، از گوشت‌های آنان. سوم - نگهداری گوش از شنیدن هر مکروهی، زیرا هر چیزی گفتنش حرام است، شنیدن و گوش فرا دادن به او نیز حرام است، و لذا به پیشگاه خداوند گناه شنونده دروغ و خورنده حرام یکسان است، که خداوند در قرآن میفرماید: سماعون للکذب اکالون للسحت چهارم - نگهداشتن بقیه اعضاء و جوارح بدن است از قبیل دست و پا از مکاره و نگهداری شکم از شبهات و غذاهائی که مشتبه است در وقت افطار، پس معنی ندارد که صائم از غذای حلال پرهیز کند، سپس با فعل حرام افطار نماید روزه خویش را (با دروغ و نمامی و غیبت) پس مثال این صائم همانند کسی است که در یک شهر قصری بسازد و آنگاه شهر را خراب کند، که پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: چه بسا روزهداری است که از روزهاش جز گرسنگی و تشنگی چیزی عایدش نمیگردد. پنجم - از غذای حلال وقت افطار آن قدر نخورد که معده پر شود که هیچ ظرفی مبغوضتر به پیشگاه خداوند از شکم پری نیست که از غذای حلال پر شده باشد، که در نتیجه قدرت هیچ گونه عبادتی و بهره برداری از شب‌های پر فیض ماه رمضان نداشته باشد، و ثانیا این عمل با روزهداری و دستورات روحانی و معنوی روزه و اثرات آن منافات دارد. ششم - اینکه قلبش بعد از افطار مضطرب و معلق بین خوف و رجا باشد، زیرا نمیداند که آیا روزهاش مقبول حضرت حق قرار گرفته یا خیر، آیا با قبولی روزهاش جزء مقربین استیا با عدم قبولی روزه جزء آنهائی که مشمول خشم خداوند هستند میباشد، پس این است معنی واقعی و باطنی روزه، که این نوع روزه در رتبه انبیاء و اولیاء گرامی خدا خواهد بود.