آلمان - مجارستان، 1954/ مسابقه‌ای که فوتبال را برای همیشه تغییر داد

به گزارش "ورزش سه"، بازی هایی هستند که تاریخ انقضا ندارند. یکی از آنها بازی آلمان - مجارستان است، فینال جام جهانی 1954 در سوئیس، دو رقیبی که امشب، 70 سال بعد، دوباره به هم می رسند. در آن 4 جولای، فوتبال برای همیشه تغییر کرد، حتی اگر بازی در زمین بی طرف بود، در ورزشگاه واندورف در برن.

معجزه برن پیروزی آلمان برابر پسران جادویی مجارستان بود. تیمی که دیگر هرگز نتوانست آن قدرت را پیدا کند.

منتخبی از شعبده بازان

مجارستان قبل از فینال، شانس مسلم پیروزی محسوب می شد. تیمی که چهار سال بود شکست نخورده بود و یک قدرت ویرانگر داشت. چند ماه قبل از جام جهانی آنها ومبلی و در یکی از بزرگترین نمایش های تاریخ فوتبال، انگلیس را نابود کردند.

در سال 1953 مجارستان به نمایشی در سطح جهانی برابر انگلیس نیاز داشت و با درخشش پوشکاش 3-6 به آن رسید. استنلی متیوس، بعد از بازی گفت: «آنها ثابت کردند که بهترین تیمی هستند که تا به حال در برابر آن بازی کرده ایم.»

با وجود دوستانه بودن، مردم بوداپست برای جشن گرفتن یک شاهکار فراموش نشدنی به خیابان ها رفتند.

مجارستان پر از ستاره و فوق ستاره بود. با پوشکاش به عنوان فرمانده در داخل و خارج از زمین، هیدگکوتی بازیساز، بوژیک، کوچیس و سیبور، شکست دادن آنها غیرممکن به نظر می رسید.

عواقب بعد از فروپاشی نازیسم

مجارستان در بازی‌های المپیک هلسینکی در سال 1952 موفق به کسب طلا شده بود و مدعی اصلی فتح جام جهانی محسوب می شد. در سوی دیگر آلمان بعد از نازیسم، لگه ننگ و تاریک دنیا محسوب می شد و حتی اجازه حضور در جام جهانی 1950 را نیز کسب نکرده بود. بازیکنان آلمان نیز در سطح آماتور بودند. مجارستان در دور اول بازی ها توانست 8-3 آلمان را شکست دهد. یک برد بدون حرف و حدیث و ویران کننده. دیداری که پوشکاش مرد اول آن بود و در همان بازی نیز مصدوم شد.

مصدومیت پوشکاش

مجارستان بدون پوشکاش و مچ پای شکسته اش، از دو مرحله یک چهارم نهایی و نیمه نهایی مقابل برزیل و اروگوئه به سلامت عبور کرد و خلاص شد. در بازی برابر برزیل که به مبارزه برن معروف شد، VAR اگر وجود داشت، چندین بازیکن دو تیم اخراج می شدند و حالا آلمان در فینال منتظر مجارستان بود تا شکست 8-3 را جبران کند.

در 4 جولای همه چیز آماده بود تا مجارستان به عنوان پادشاه فوتبال تاج گذاری کند. زیر باران مداوم و زمانی که بعد از ده دقیقه مجارها با گل های پوشکاش و سیبور 2-0 پیش افتادند، به نظر می رسید یک برد پرگل دیگر در راه است. احتمال شکست برای مجارستان دور از تصور بود، اما آلمان واکنش نشان داد. قبل از دقیقه 20، مورلوک و هلموت ران بازی را به تساوی کشاندند. پس از استراحت و در نیمه دوم، داستان متفاوت شد.

جام در دستان یک اسیر جنگی

المان در زمینی پر از آب و گل، در محاصره شدید مجارستان بود. توپ ها به تیر می خورد و راهی به دروازه آلمان پیدا نمی کردند. این تا دقیقه 84 بود که هلموت ران یک بار دیگر گروسیچس، گلر مجار، را مغلوب کرد.

دروازه بان مجارستان بعد از بازی گفت: «اگر فردا یا چهل سال بعد کسی من را بیدار کند و بازی را به من یادآوری کند، دوباره گریه خواهم کرد.»

مجارستان واکنش نشان داد و گل پوشکاش بازی را به تساوی کشاند اما گل به دلیل آفسایدی جنجالی، مردود اعلام شد.

فریتز والتر، چترباز در جنگ جهانی دوم، که به اسارت گرفته شده و از سیبری فرار کرده بود، به عنوان کاپیتان آلمان، جام را بالای سر برد. کشور او آلمان، حالا در جهان اعتباری دوباره به دست آورده بود و آن قهرمانی، شرافتی را که نازی ها لکه دار کرده بودند، برگرداند. روزهای بارانی از آن زمان در آلمان به «روزهای فریتز والتر» معروف شد.

فرانتس بکن باوئر، اسطوره فوتبال آلمان و جهان، که به تازگی درگذشت، والتر را اینگونه توصیف کرد: «او مهم ترین فوتبالیست آلمانی قرن بود. پس از برن، آلمان وارد جمع نخبگان فوتبال شد و هرگز از آن جایگاه سقوط نکرد.»

بعد از آن شکست، مجارستان دچار رکود در فوتبالش شد.

پوشکاش در کتاب "پوشکاش درباره پوشکاش"، می گوید: «ما مستحق برد بودیم. ما دو گل مضحک دریافت کردیم و اجازه دادیم آلمان به بازی برگردد. کشور بعد از آن شکست شرایطی شبیه به یک مراسم تشییع جنازه داشت. پلیس و نظامی‌ها به ما گفتند چند روز از خانه بیرون نرویم.»

وحشت کمونیسم

مجارستان همانجا سوخت. نفوذ روسیه در این کشور محسوس بود و فضا به طور فزاینده‌ای سرکوبگر شد. حتی با وجود اینکه بخشی از آن تیم پرستاره، ماه ها بعد برای یک بازی دوستانه دوباره یکدیگر را ملاقات کردند، ولی دیگر هیچ راهی برای التیام آن زخم وجود نداشت، نه در فوتبال و نه در جامعه. بازیکنان فوتبال به اشیایی تبدیل شدند که مشکوک به همکاری با سرمایه داری یا جاسوسی برای دشمن بودند.

بسیاری چون پوشکاش، کوچیس و سیبور از مجارستان کمونیستی فرار کرده و در اسپانیا ساکن شدند. تیم جادویی مجارستان نیز تکه تکه شد.

بعد از فینال برن، گفته شد، آلمان در برابر آب و گل بهتر مقاومت می کند زیرا آدی داسلر، بنیانگذار آدیداس، میخ های مخصوصی را برای کفش های ملی پوشان آماده کرده بود و در نیمه دوم آنها کفش های خود را عوض کردند. یک شایعه نیز همان زمان مطرح شد که آلمانی ها با مواد ناشناخته تا آن زمان، دوپینگ کرده بودند.

یک فیلم آلمانی به نام «معجزه برن» (2003)، شاهکار آلمان را جاودانه کرد. مجارستان دیگر هرگز در زمین فوتبال مثل قبل نشد.

امشب، 70 سال بعد، مجارها به دنبال معجزه‌ای کوچک در اشتوتگارت می گردند.