آنچه در روز دهم ماه محرم بر کاروان «امام حسین (ع)» گذشت / روزی به نام «سید الشهدا (ع)»

محمد علیپور در گفت‌وگو با خبرگزاری میزان پیرامون وقایع روز دهم ماه محرم در سال 61 هجری قمری گفت: در این روز «امام حسین (ع)» و یارانشان در قیام عاشورا به شهادت رسیدند، «امام حسین (ع)» که به دعوت اهل کوفه از مکه عازم این شهر شده بودند تا با ولایت خود در این شهر دین اسلام را بپا دارند، ایشان پیش از رسیدن به کوفه، در کربلا به محاصره نیرو‌های ابن زیاد در آمدند و چون حاضر نشدند ذلت تسلیم و بیعت با حکومت غاصب و ظالم یزیدی را بپذیرند، ابن زیاد و همان کوفیانی که به ایشان نامه نوشته بودند به جنگ با ایشان پرداختند.

• بیشتر بخوانید:
• برای مطالعه مطالب و گفت‌وگوهای مذهبی اینجا کلیک کنید

***لب تشنه «امام حسین (ع)» و یاران با وفایشان در روز عاشورا 

علیپور در مورد روز دهم محرم و رویداد‌های که بر کاروان کربلا گذشت افزود: «امام حسین (ع)» و یاران با وفایشان روز عاشورا لب تشنه با رشادتی شگفت انگیز تا آخرین نفس جنگیدند و به شهادت رسیدند و بازماندگان این قافله که اهل بیت «سید الشهدا (ع)» بودند به اسارت ابن زیاد در آمده و به کوفه برده شدند. هفتاد و دو تن یاران شهید ایشان بزرگترین حماسه بشری را آفریدند و یاد خویش را در دل تاریخ و وجدان بشریت زنده نگه داشتند.

وی وسعت قیام عاشورا را مورد بررسی قرار داد و تاکید کرد: عاشورا گرچه یک روز بود، اما دامنه تاثیر آن تا ابدیت وجود دارد و چنان در عمق وجدان‌ها و دل‌ها اثر گذاشته که همه ساله دهه محرم و بویژه عاشورا، اوج عشق و اخلاص نسبت به شهادت «امام حسین (ع)» با شکوه خاصی برگزار می‌شود و همه حتی غیر شعیه در مقابل عظمت روح آن آزاد مردان تعظیم می‌کنند.

***«امام حسین (ع)» سپاه 72 نفری خویش را به سه دسته تقسیم کردند

این کارشناس علوم قرآنی ابراز کرد: «امام حسین (ع)» پس از نماز صبح، سپاه خویش را که متشکل از 32 تن سواره و 40 تن پیاده بودند، به سه دسته تقسیم کردند. دسته اول را در بخش میمنه، دسته دوم را در بخش میسره و دسته ای را میان آن دو قرار دادند. فرماندهی بخش میمنه را به «زهیر بن قین» و فرماندهی بخش میسره را به «حبیب بن مظاهر» واگذار کردند و خود در وسط دو سپاه مستقر شدند و بیرق سپاه را به برادرشان حضرت «ابوالفضل عباس (ع)» سپردند و خیمه‌ها را در پشت سر قرار دادند.

وی به رویکرد «امام حسین (ع)» در روز عاشورا اشاره و بیان کرد: «امام حسین (ع)» اندرزهای پیش از نبرد را شروع کردند وب رای پیش گیری از نبرد و خون ریزی نیروهای دو طرف، تلاش زیادی به عمل آوردند و از هر راه ممکن می‌خواستند از کشتار مسلمانان جلوگیری نمایند تا خون کسی بر زمین نریزد. ولی دشمن که مغرور از کثرت سپاه خود و قلت یاران امام علیه السلام بود، به هیچ صراطی مستقیم نبود در عین حال حربن یزید ریاحی با پیوستن به سپاه «امام حسین (ع)» و سخنرانی وی برای سپاه عمر بن سعد در دفاع از «سید الشهدا (ع)» برای عمر بن سعد و دیگر جنگ افروزان دشمن بسیار گران تمام شده و نگران کننده بود و تاثیر زیادی در نیروهای دشمن به وجود آورد.

***معادلات دشمن در روز عاشورا با اعتقاد راسخ یاران «امام حسین (ع)» بر هم ریخت

علیپور به رویداد‌های روز عاشورا پرداخت و افزود: در ادامه رویداد‌های روز عاشورا عمر بن سعد با رها کردن تیری به سوی سپاهیان «امام حسین (ع)» جنگ را به طور رسمی آغاز کرد، هجوم سراسری لشکر دشمن هر یک از یاران «امام حسین (ع)» را با ده‌ها تن از نیروهای دشمن به نبرد نابرابر و تن به تن مواجه می‌کرد، ولی هیچ گونه سستی و تردیدی در آنها ملاحظه نمی‌شد و این روحیه بالای رزمی اعتقادی برای دشمن، سنگین و کمر شکن بود. در اینجا بود که معادلات دشمن به هم ریخت، چون سپاهی کوچک لشکری بزرگ را در گام نخست زمین گیر کرد مبارزه تا عصر ادامه داشت و تک تک یاران «سید الشهدا (ع)» به شهادت رسیدند. پس از مرحله اول، جنگ به دفاع انفرادی کشیده شد دشمن که از نبرد سراسری و تهاجمی، نتیجه ای نگرفته بود، به تدریج به سوی نبرد انفرادی روی آورد، در زمان نماز ظهر نیز «امام حسین (ع)» به ناچار، یکطرفه جنگ را متوقف کردند و با یاران اندک خود نماز ظهر را به جای آوردند.

وی در همین راستا اظهار کرد: پس از نماز، یاران «امام حسین (ع)» روحیه رزمی تازه ای یافته و به سوی دشمن هجوم آوردند. تمام یاران «امام حسین (ع)» از جمله جوانان برومند بنی هاشم و فرزندان، برادران، برادرزادگان، خواهر زادگان و عموزادگان آن حضرت به جهاد و دفاع پرداخته و به شهادت رسیدند. «امام حسین (ع)» پس از آن که همه یاران خود را از دست دادند، بانوان عصمت پناه را در خیمه ای گرد آورده و آنان را تسلی و دلداری دادند و آنان را به صبر و شکیبایی سفارش نمودند و با قلبی شکسته از آنان خداحافظی کردند، سپس حضرت «علی اصغر (ع)» را در مقابل دشمن به روی دست گرفتند تا بلکه افراد دشمن را حتی تا دقایق آخر به راه راست هدایت کنند اما دشمنان علی اصغر (ع)» را نیز به شهادت رساندند، «حضرت علی اصغر (ع)» در آغوش پدر غرقه به خون شدند، «امام حسین (ع)» بدن غرقه به خون کودک خردسالشان را به خیمه برگرداند.

***«سیدالشهدا (ع)» را به شهادت رساندند

این کارشناس علوم قرآنی در همین راستا ابراز کرد: «امام حسین (ع)» بار دیگر به مبارزه با دشمنان پرداختند، آن حضرت زخم های فراوانی را در میدان مبارزه متحمل شدند، تا آن که بر اثر کثرت جراحات به زمین افتادند و شمر بن ذی الجوشن، با قساوت تمام به سوی بدن خونین آن حضرت رفت، در حالی که رمقی در بدن شریف این امام بزرگوار نبود، سر مبارکشان را از قفا جدا کرد و سر بریده را به خولی بن یزید اصبحی تحویل داد تا به نزد عمر بن سعد منتقل کند و پس از شهادت «امام حسین (ع)» غارت و آتش زدن خیمه ها صورت گرفت.

یدالله بهتاش در گفت‌وگو با خبرگزاری میزان پیرامون آنچه بر «امام حسین (ع)» در روز دهم ماه محرم گذشت گفت: روز دهم ماه محرم روزی خاص برای کاروان کربلا بود روزی که همه مصائب یک باره بر «امام حسین (ع)» وارد شد و حوادث ناگواری رویداد و «سید الشهدا (ع)» به همراه یاران و نزدیکان ایشان همگی به شهادت رسیدند.

***پیروی از علایق مهم «امام حسین (ع)»

این کارشناس علوم قرآنی در همین راستا ادامه داد: لازم است در این روز توجه داشته باشیم که «امام حسین (ع)» بیشترین توجه و علاقه شان به چه اعمالی بوده است تا بتوانیم آن‌ها را درونی و الگوبرداری کنیم و در سر لوحه اعمال خود قرار دهیم باید به این نکته توجه داشت که وقتی کسی به فردی علاقه داشته باشد قطعا تلاش دارد تا رفتار و رویکرد وی را در سبک زندگی خود اعمال کند اگر ما ادعا داریم که علاقمند به «امام حسین (ع)» هستیم حتما به علایق ایشان و اجرای این علایق در روز عاشورا اقدام خواهیم کرد.

بهتاش به بیانات «امام حسین (ع)» در شب عاشورا اشاره و اظهار کرد: «امام حسین (ع)» در شب عاشورا وقت خواستند تا به عبادت بپردازند ایشان علاقه وافری به برپایی نماز برای خدا داشتند باید به این نکته توجه داشت هنگامی که از این دنیا به دنیای دیگر می‌روید اولین و مهمترین چیزی که از افراد خواسته می‌شود نماز است، نماز که ارائه داده شود بقیه اعمال نیز مورد توجه قرار می‌گیرد در غیر این صورت حتی عزاداری و یا زیارت «امام حسین (ع)» نیز نمی‌تواند عاملی برای گذر محسوب شود پس باید توجه داشت که نماز از اهمیت فراوانی برخوردار است در عین حال نماز برترین اعمال محسوب می‌شود.

وی به سایر اعمال ارزنده «امام حسین (ع)» اشاره و تصریح کرد: «امام حسین (ع)» در شب عاشورا علاوه بر نماز از تلاوت قرآن را نیز نام برده بودند، «امام حسین (ع)» فرموده بودند که دعا و استغفار از بهترین اعمالی است که ایشان به آن‌ها علاقه دارند لذا عزاداران نیز باید توجه ویژه به این اعمال داشته باشند و آن را سر لوحه اعمال خود قرار دهند.

بهتاش خاطر نشان کرد: نکته مهمی که «امام حسین (ع)» بر آن تاکید داشتند و امروز بیش از هر زمان دیگری باید به آن توجه کرد ادای دین است، اگر کسی دینی از دیگران را بر عهده داشته باشد باید حتما آن را ادا کند، ادای دین مردم به حدی مهم است که حتی اگر فردی شهید شود و دینی بر گردان داشته باشد نمی‌تواند به مقام شهادت دست یابد.