آنچه مرگ رسانه را رقم می زند

مدیرعامل خانه مطبوعات استان اردبیل گفت: پایگاه اصلی یک رسانه مخاطبان آن هستند و روزی که رسانهها مخاطب خود را از دست بدهند آنروز مرگ رسانه کلید میخورد.
حبیب احمدی در گفت و گو با ایسنا اظهار کرد: اقتصاد رسانه حلقه مفقوده مطبوعات محلی است و عدم تمکن مالی صاحبان رسانهها و نبود بنگاههای اقتصادی پرقدرت و همچنین نبود شرکتهای قوی خصوصی، خصولتی و دولتی در استان باعث شده که وابستگی رسانهها به آگهی و رپرتاژآگهیهای دولتی زیاد شده و اگر نشریه را ورق بزنی انگار تربیونی برای یک یا چند ارگان دولتی تبدیل شده و این آفت برای نشریات محلی یک زنگ خطر بوده و اگر این روند ادامه یابد قطعا پایگاه اصلی یک رسانه که همان مردم هستند از دست می رود.
وی اضافه کرد: هزینه تولید در رسانههای مکتوب یا کاغذی اعم از تولید محتوا، اجاره بهای دفتر، هزینه پرسنل و خبرنگار و فیلم و زینگ و چاپ و غیره سرسام آور است بنابراین فقدان اسپانسرهای مالی موجب وابستگی رسانهها به دستگاههای دولتی و شبه دولتی میشود و این مساله موجب میشود زبان آنها برای مطالبه گری و انتقاد کوتاه باشد.
احمدی با بیان اینکه در خصوص چالش ها و خلاءهای موجود در مسیر فعالیت مطبوعات استان اردبیل باید به صورت علمی و عملی یا میدانی تحقیق و بررسی کرد و پس از آسیب شناسی به نتیجه مطلوب رسید، ادامه داد: آنچه که به نظرم ملموس و متصور است اینکه یکسری از خلاءها ناشی از مشکلات کشوری و کلان قضیه و به عبارت دیگر ساختاری بوده و مثل روزنامههای سراسری دامنگیر مطبوعات محلی نیز است؛ مثل خلاهای موجود در قانون مطبوعات، بحث مالکیت معنوی آثار، بحث میزان آزادی قلم و رسانه، اخلاق رسانهای و سیاستهای حاکم بر فضای رسانهای و غیره که این خلاءها به نظرم به این زودی ها حل نمیشود.
مدیر مسئول و صاحب امتیاز نشریه امید اردبیل اضافه کرد: چالش و خلاء دیگری که در عرصه مطبوعات شاهد هستیم بحث مربوط به توسعه انسانی یا همان کسب آموزش و ارتقای سواد رسانه ای و مهارت حرفهای خبرنگاران است که جا دارد در این خصوص هم خانه مطبوعات و هم اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی آموزشهای لازم و مستمر را پیش بینی و اجرا کنند.
مدیرعامل خانه مطبوعات استان اردبیل با بیان اینکه ذائقه مصرف مردم با وجود فضای وب در حال دگرگون هست و شبکههای مجازی کاربران و مخاطبین بیشتری به خود جلب کرده و آژیر خطر نشریات کاغذی را به صدا در آورده است، اظهار کرد: صلابت و تاثیرگذاری رسانههای مکتوب و اصیل علیرغم کاهش تیراژ و مخاطبین به قوت خود باقی است ولی برای حفظ و حراست از جایگاه جراید صاحبان این رسانهها مواظب باشند که فضای نقد و نقادی از دامن این رسانهها رخت بر نبندد و جاده یک طرفهای برای مسئولان نباشند و با اینکار مخاطب گریزی کرده و حیات نشریه را به مخاطره نیندازند.
احمدی با بیان اینکه نبود امنیت شغلی و بیمهای خبرنگاران از دیگر چالشهای فعالیت رسانهای در استان است، افزود: خبرنگاران اردبیل با کمترین درآمد روزگار سپری میکنند ولی از نبود امنیت شغلی و مشکلات بیمهای رنج میبرند.
مدیرعامل خانه مطبوعات استان اردبیل با اشاره به اینکه خانه مطبوعات به عنوان یک تشکل صنفی، فرهنگی، غیردولتی، غیرتجاری و مستقل میباشد که با مجوز از وزارت ارشاد و تحت نظارت آن فعالیت میکند، گفت: جایگاه و وظایف خانه مطبوعات را اساسنامه تعریف کرده است، اما چرا خانه مطبوعات به جایگاه واقعی و ایده آل خود نرسیده بحث مفصلی می خواهد که یکی از این دلایل می تواند خود اعضا باشد زیرا اگر اعضا به اعتبار خانه واقف نباشند و در راستای اعتلای آن تلاش نکنند صرفا اعضای هیات مدیره نمی تواند این کشتی را به سرمنزل مقصود برساند.
وی اظهار کرد: اگر وحدت رویه و انسجام و اتحاد و همدلی و هم افزایی و مشارکت جمعی در کار نباشد انتظار معجزه نباید داشت چون قدرت و صلابت یک مجموعه به همفکری جمعی، تصمیم جمعی و اجرای کارجمعی وابسته است.
احمدی با بیان اینکه خانه مطبوعات باید مدافع سرسخت اعضا باشد و از حقوق صنفی آنها دفاع کند، گفت: اما یک ابزار و قوه قهریه ای هم باید باشد تا خدای نکرده اعضایی از منشور اخلاقی و حرفه ای تعدی کرد برخورد قانونی شود تا حالت بازدارندگی داشته باشد و آن هم مستلزم تعریف کمیته حقوقی و کمیته انضباطی است.
احمدی با بیان اینکه تاسیس و تقویت تعاونی مصرف، مسکن، صندوق اعتباری برای اعطای تسهیلات به اعضا و غیره که در اساسنامه هم تعریف شده اگر عملیاتی شود قطعا خدمات رفاهی متعددی را مترتب خواهد داشت، ادامه داد: کارها باید بر اساس تعامل پیش رود بنابراین تقابل و انشقاق و دو دستگی و چند دستگی در بدنه تشکیلات صنفی جایز نبوده و به ضرر مجموعه خواهد بود البته همسویی اعضا با خانه مطبوعات اردبیل بوده و هست و این قابل احترام و تکریم می باشد.
انتهای پیام