از حضور همراه با شعور دهه هشتادی ها تا بیعت مجدد کرمانی ها

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ نقل از راه آرمان؛ امروز 13 آبانماه 1401 است، در تقویم جمهوری اسلامی ایران این روز به نام روز دانش آموز و استکبار ستیزی ثبت شده است. از این رو همچون سالهای گذشته قرار بود در کرمان همزمان با سایر شهرها راهپیمایی انجام شود، شروع این راهپیمایی در میدان شورا و راس ساعت 9 و نیم بود.

ساعت 9 صبح بود که در خیابان شهاب کرمان رانندگی می کردم، روز جمعه اما خیابان ها شلوغ بود، برخی از چهارراه ها را مجبور شدم 2 الی 3 بار پشت چراغ قرمز بمانم تا به مقصد برسم، تصمیم گرفتم تا اتومبیلم را در خیابان های اطراف مصلی امام علی (ع) پارک کنم اما در هر دو طرف خیابان ها، اتومبیل ها پارک شده ضمن این که پارکینگ مصلی نیز دست کمی از خیابان ها نداشت و از پر، لبریز بود.

هنوز جمعیت را ندیده بودم اما شواهد نشان میداد امسال خبری دیگر است، خبری از حضور همراه با شعور، خبر حضور از جنس دفاع از وطن... بعد از پارک کردن اتومبیل، پیاده به سمت جمعیت حرکت کردم، در مسیر به سمت جمعیت پیرمردی را دیدم که جلوتر از همه لنگان لنگان و عصا به دست حرکت می کند در حالیکه با دست دیگرش عکسی از شهید سلیمانی را در آغوش کشیده و چفیه ای بر دوش دارد.

به سمتش رفتم، هنوز سوالی از او نپرسیدم که گفت: امروز همه ی توانم را جمع کرده ام تا بگویم جانم به فدای رهبر، تا بگویم حاج قاسم من سرباز توام و راهت ادامه دارد.

در ادامه زنانی را دیدم که کودکانشان را در آغوش گرفته و یا در کالسکه ای قرار داده بودند و پرچم وطنشان، ایران را در دست داشتند، به سوی جمعیت می رفتند. از بانویی پرسیدم با دو کودک حضور در راهپیمایی سخت نیست، در حالیکه که امروز هوا سردتر از روزهای گذشته است؟ در جوابم گفت: کار من سخت تر از بسیجیان و افرادی که این چند روز در برابر اغتشاشگران ایستادند و شهید شدند که نیست، آمده ام تا من نیز سهمی کوچک در این روز داشته باشم.

به میدان شورا که رسیدم جمعیت مالامال از حضور بود، پرچم هایی که در آسمان می چرخیدند و همراه با شعارهایی آن را طواف می کردند.

در این جمعیت آنچه که پررنگ بود، حضور دختران دهه ی دهشتادی و نودی بود که با صدای بلند فریاد می زدند: مرگ بر آمریکا... از یک دختر دهه هشتادی که در کنار مادر و برادر کوچکترش در این مراسم حضور داشت، علت حضورش در این مراسم را پرسید. او گفت: وقت این است که ما دهه هشتادی ها نشان دهیم ما نیز به این انقلاب وفاداریم. اگر چه کلامش کوتاه بود اما آنچه که نشان می داد شعور یک دهه هشتادی در دفاع از نقلاب و وطن خواهی او بود.

این جمعیت از هر طیف و سن و سالی بود، فرقی نداشت همه برای وطن آمده بودند.

انتهای پیام / پسند