از قهرمانی با پراید تا شوماخر شدن و "طلوع"معروف مازیار ناظمی!

فرهاد عشوندی: لاله صدیق یکی از ورزشکاران خاص ورزش ایران است. کسی که هم اتومبیلران است، هم خلبان و همسوارکار. او تنها زنی است که در تاریخ جمهوری اسلامی ایران، در یکی از رشته‌های ورزشی (اتومبیل‌رانی) به رقابت با مردان پرداخته‌است. صدیق در مصاحبه لایو اینستاگرامی با خبرآنلاین از جزییات این ورزش پر هیجان گفت که در ادامه می خوانید:

یک سوالی که همیشه از فوتبالیست ها می پرسیدند این بود که شما فوتبال را از کجا شروع کردید؛ از زمین های خاکی؟ لاله صدیق فعالیتش را از کجا شروع کرد؟ من هم از زمین های خاکی! جاده های خاکی بیرون شهر.13 سالم بود که پدرم آموزش دادن به من را شروع کرد. آن موقع اصلا صلاح نمی دانست که در شهر رانندگی کنم. محدوده خارج از شهر خیلی ایمن بود.

شما گواهینامه نداشتید و این کار از لحاظ قانونی تخلف بود درست است؟ همان طور که می دانید از 16 سال به بالا و در شرایط پیست مشکلی وجود ندارد. من هم زیر سن قانونی بودم و به همین دلیل هم رانندگی را خارج از شهر یاد گرفتم.

چه اتفاقی افتاد که در یک دهه قبل همه از دختری اتومبیلران حرف می زدند که در مسابقات مختلف همه را شکست داده بود؟ در زمان رانندگی پدرم مدام به او و کارهایی که انجام می داد نگاه می کردم. از بچگی علاقه ام بود. رفته رفته پدرم را مجاب کردم تا به من آموزش بدهد.

سوال ما مشخصا این است. چطور شد که اتومبیلرانی بانوان روی بورس افتاد؟ آن زمان یک رقیبی هم داشتید به نام زهره وطن خواه. ظاهرا یک کل کلی هم بین شما بود. من هیچ درگیری و کل کلی با کسی نداشته و ندارم و مشغول کارهای خودم هستم. فرصت فکر کردن و انرژی گذاشتن روی این موارد را ندارم. اما اینکه چطور شد که اتومبیلرانی زنان باب شد بر می گردد به زمانی که من توانستم یک مجوز شرعی بگیرم. پس از آن بحث های آموزشی بانوان را داشتیم و این ماجرا باعث شد تا حمایت از زنان بیشتر شود. همان طور که مشاده می کنید در رشته های مختلف اتومبیلرانان خانم از سرتاسر ایران دارند شرکت درمسابقات مختلف شرکت می کنند و امیدوارم این اتفاق ادامه داشته باشد.

رشته اتومبیلرانی هیچ ارتباطی به جنسیت ندارد و هر کسی می تواند رشته مورد علاقه اش را انتخاب کند

آن موقع ها خیلی از عکس ها چاپ نمی شد و خیلی خبرها به بیرون درز پیدا نمی کرد. ما توانستیم خودمان را اثبات کنیم. موضوع این است که رشته اتومبیلرانی هیچ ارتباطی به جنسیت ندارد و هر کسی می تواند رشته مورد علاقه اش را انتخاب کند. درست است که این رشته به عنوان اولین رشته بود اما خب یک الگو شد برای سایر رشته ها مثل سوارکاری.

در یک دوره همه چیز خوب بود و شما تبدیل به یک سوپراستار شدید اما یکدفعه یک خللی به وحود آمد و... حتی خبر رسید که قرار بود مهاجرت کنید. مخالفت جدی برای مهاجرت پدرم بود. ایشان بر این عقیده بودند که نزدیک به هم باشیم. آن زمان هم در هر صورت اتفاق های زیادی افتاده بود که باعث شد من چنین تصمیمی بگیرم.

یک سوال بپرسم؟ به نظرم هیچ کسی به اندازه شما با خودروی پراید خوشحال نبوده است. فکر نکنم. قطعا خیلی ها بودند و هستند که با پراید خوشحالند. اگر نبودند که این ارقام نجومی را برایش پرداخت نمی کردند.

البته می شود گفت که گزینه دیگری هم نیست. ارزان ترین خودرو هست و... اجبار که هست و می تواند اما فکر می کنم ابراز نارضایتی دسته جمعی می تواند در قیمت ها تاثیر گذار باشد. اما درباره پراید. این خودرو برای مسابقه خودروی بدی نبوده است. یکی به دلیل کم هزینه بودن آن به نسبت سایر خودروها و در دسترس بودن قطعات آن. دوم هم وزن آن که باعث می شود عموم اتومبیلرانان برای تمرین این خودرو را انتخاب کنند.

شما همچنان با پراید مسابقه می دهید؟ با پراید هم مسابقه می دهم.

ترس که ندارد؟ چون در خیابان ها یک سری ها طوری رانندگی می کنند که آدم می ترسد. خودرو مسابقه باید همه چیزش مخصوص باشد. کمیته فنی تعاریف مشخصی برای خودرو مسابقه دارد که باید همه چیز آن استاندارد باشد. من خودم بارها در شهر راننده هایی را دیده ام که با پراید و با سرعت رانندگی می کنند. سطح ایمنی این ماشین به نسبت بقیه پایین است و این ناامنی ترسناک است. ما در پیست وقتی پراید سوار می شویم داخل آن را "رول بال" می کشیم. کمربند شش نقطه ای داریم و لباس و کلاه مخصوص. اگر هم خدای ناکرده حادثه ای پیش بیاید معمولا خود خودرو خسارت می بیند.

می خواستم بپرسم یک دوره ای یک سری حاشیه هایی ایجاد شد. همان زمان مشکلاتی پیش آمد و شاید شما دلزده شدید و آن رفتن حاصل همین بود. ماجرای پراید، قصه دستکاری شدن موتور و یک چیزهایی که درباره مسائل جنسیتی مطرح می کردند. مسئله برای 15 سال پیش بوده و شاید پرداختن به آن خروجی ای نداشته باشد. فکر می کنم برای مخاطبان زمان حال جذابتر باشد. آن زمان من راننده سایپا بودم. ماشین برای هر تیمی بود خودشان ماشین را آماده می کردند. به نظر من درباره همه آن اتفاق ها کمیته فنی فدراسیون می تواند پاسخ دقیق تری بدهد.

در شرایط فعلی فضا برای اتومبیلرانی بانوان بهتر شده است؟ فضا قطعا بهتر شده است. فارغ از اینکه اینجا ایران هست و یک سری چیزها عرف نیست حضور راننده های خانم در مسابقات آقایان حساسیت برانگیز است. احساس می کنم یک حس رقابتی هم ایجاد می شود.

ظاهرا فیلم" لاله"آماده اکران است؟ چه شد، چه زمانی این اتفاق خواهد افتاد؟ به خودم پیشنهاد داده بودند که در این فیلم بازی کنم و نظر لطف کارگردان محترم بود. فکر می کنم هیچ کسی هم غیر از خودم نمی توانست نقش خودم را بازی کند. یک سری نابازیگر برای نقش من انتخاب شده بودند و مدتی طول کشید تا در نقش ها جا بیفتند. خودم روحیه ام با بازیگری سازگار نیست. دوستان هنرمند زیادی دارم. آنها خیلی صبور هستند و من این صبوری را ندارم. احساس می کردم که نمی توانم همکاری خوبی داشته باشم.

فیلمنامه را خوانده بودید؟ چقدر با زندگی شما منطبق بود؟ کلیات را می دانم اما هیچ وقت فیلمنامه را به من ندادند. در این حد می دانم که تغییرات زیادی داده اند و فیلم از حالت مستند خارج شده است و از واقعیت فاصله گرفته است. شاید این فیلم 80 درصد منطبق با زندگی من باشد.

بعد از آماده شدن، در اکران خصوصی هم فیلم را ندیده اید؟ خیر. قرار بود قبل از سال نو، نوروز این برنامه استارت بخورد و من هم به عنوان نقش اول این داستان دعوت بودم اما با توجه به شرایط خاص کرونا به آینده موکول شد. امیدوارم که کرونا اجازه بدهد به زندگی عادی برگردیم.

ویروس کرونا بسیار خطرناک است و توصیه می کنم اگر از دستکش استفاده نمی کنید اما حتما ماسک بزنید

شما شرایط سختی را در روزهای کرونایی داشته اید. آن هم به دلیل بیماری مادرتان. حالا حال شان چطور است؟ در زمان شروع این ویروز خیلی ها می گفتند که اسم کرونا از خودش بزرگتر است اما در ادامه دیدیم که واقعا خطرناک است. این ویروس مرموزتر از سایر ویروس هاست. کرونا از بیماری هایی است که بیمار ابتدا حس بویای و چشایی اش را از دست می دهد. ریه های مادرم در چند روز درگیر شد و علائم خاصی هم نداشت. ایشان تب و سرفه نداشتند. وقتی رفتیم بیمارستان و تست ریه گرفتیم تشخیص دادند که کروناست. یک هفته در آی سی یو بودند اما به دلیل خستگی کادر پزشکی و پرستاران و تعداد زیاد بیماران با رضایت خودمان ترخصی کردیم. در منزل شرایط بیمارستان را فراهم کردیم و خودم شدم پرستار مادرم. فاصله ایمنی هم که باید رعایت می شد. یک سری دارو و شربت هم داده بودند که همه آنها مصرف شد. خدا را شکر الان حال شان خوب است اما پزشک می گوید که کرونا ریه چنان درگیر می کند که فرد نمی تواند بنیه قبلی را داشته باشد و شاید هرگز سلامت نشود. توصیه من این است که اگر از دستکش استفاده نمی کنید اما حتما ماسک بزنید. اگر تمام افراد این الگو را رعایت کنند ما می توانیم آمار جانباختگان را کاهش بدهیم. ممکن است فکر کنیم جوان هستیم و این بیماری را نمی گیریم اما شاید ما ناقل باشیم و باعث مرگ کسی شویم، حتی عزیزان مان.

*شما مثل یک دکتر همه چیز را تشریح کردید و خیلی خوب جزییات را هم گفتید؛ برگردیم به بحث کلاس‌ها و اینکه در این شرایط وضعیت چگونه است؟ آموزش انجام می‌شود، پیست ها باز است و آیا مسابقه‌ای برگزار می‌شود؟ ما شاهد برگزاری یک رده مسابقه همگانی بودیم که در کنار مسابقات قهرمانی انجام می‌شود؛ مسابقه همگانی به آن دسته از مسابقاتی اطلاق می‌شود که عموم مردم با سطح مهارتی عمومی و آماتور هم می‌توانند در آن شرکت کنند و مسابقه سرعت هم نیست. مسابقه مهارتی است که اصطلاحا به آن اسلالوم می‌گویند. ما چند روز پیش شاهد برگزاری یک دوره از این مسابقات بودیم و همین‌طور یک دوره محدود برای آموزش مهارت‌های همگانی برای ارتقای مهارت‌های همگانی بودیم ولی متاسفانه به دلیل شرایط فعلی ما همچنان نتوانسته‌ایم هیچ دوره حرفه‌ای اتومبیلرانی برگزار کنیم یا هم‌چنان هیچ دوره‌ای از مسابقات قهرمانی کشوری برگزار نشده و کماکان هم به تعویق می‌افتد و مسئولین و روسای کمیته‌های مختلف تمایل دارند که مسابقه در شرایطی برگزار شود که حتی اگر قرار بود تماشاگر هم نداشته باشد، این تهدید بیماری برای شرکت‌کنندگان و گروه داوری هم نباشد. چیزی که صحبت بوده، مسئولین پیش‌بینی داشتند که یک یا یک ماه و نیم دیگر برگزار شود ولی قطعا ویروس کرونا می‌تواند در این بحث زمان تاثیرگذار باشد و به تاخیر یا شاید لغو منجر شود.

*کلاس‌ها هم وضعیت مشابهی دارد؟ تکلیف افرادی که ثبت نام کرده‌اند چیست؟ بله، اتفاقا علاقه‌مندان هم خیلی سوال می‌کنند و دایرکت می‌فرستند یا از طریق تلفن در تماس هستیم و دقیقا همین پاسخ را می‌دهم که باید ببینیم شرایط ما را برای برگزاری کلاس‌ها به چه صورتی هدایت می‌کند. چون سلامتی ورزشکاران و علاقه‌مندان مهمترین چیز است و تا زمانی که ما از برگزاری کلاس‌ها در شرایط ایمن اطمینان نداشته باشیم، از برگزاری دوره‌ها اجتناب می‌کنیم تا ببینیم که شرایط تحت کنترل باشد و بتوانیم دوره‌ها را از سر بگیریم.

الان راننده "فرمول یک" و آموزش باید از سن کم باید شروع شود. بله خب طبیعتا آموزش اتومبیلرانی اگر برنامه‌ای برای رسیدن به رده‌های قهرمانی ملی یا بین‌المللی وجود داشته باشد، باید از سن زیر ده سال و با آموزش‌های کارتینگ شروع شود تا بتوانند مهارت‌هایشان را ارتقا دهند تا وقتی به سن 17-18 سالگی رسیدند، راننده حرفه‌ای شده باشند. من اینجا از قهرمان ملی و بسیار خوشنام، زحمت‌کش و مهربانمان خانم زهرا نعمتی عزیز تشکر می‌کنم که به من ابراز لطف می‌کنند، ایشان هم یکی از علاقه‌مندان رشته اتومبیلرانی هستند و به ما قول دادند که یک مقدار سرشان در رشته حرفه‌ای و قهرمانی المپیک خودشان که خلوت شد، به رشته اتومبیلرانی بیایند و ما به ایشان قول آموزش را داده‌ایم.

*انشالله، یک طلای دیگر بگیرند و افتخاراتشان سال‌های طولانی ادامه داشته باشد. کاروان ایران به ایشان و طلای ایشان نیاز دارد. ما که از ایشان توقع داریم. یک سوالی که پرسیده بودند این بود که چرا تماشای رشته موتورسواری برای آقایان ممنوع است؟ ببینید موضوع این است که این تصمیم به رده ما مربوط نیست و به رده‌های بالاتر مربوط می‌شود. همین که الان خانم‌ها می‌توانند در یک رقابت حرفه‌ای موتورسواری در پیست آزادی باهم به رقابت بپردازند ما خیلی خوشحال و خرسند و سربلند هستیم و امیدوارم به مرور زمان با ایجاد شرایط مساعد برای تماشاگران آقا، شاهد حضور آن‌ها باشیم و بیایند ورزشکاران و قهرمانان این رشته را تشویق کنند.

*در ایران می‌شود در رشته اتومبیلرانی به جایی رسید؟ اتومبیلرانی در ایران به دلیل این‌که دسترسی ما به تکنولوژی در مقایسه با کشورهای پیشرفته محدود است، می‌توانیم بگوییم که در سطح قهرمانی سقف دارد و ما به طور نامحدود نمی‌توانیم که پیشرفت کنیم. یکی بحث تکنولوژی و دیگری بحث امکانات است که می‌تواند از پیست تا ماشین‌هایی که در سطح مسابقات بین‌المللی استفاده می‌شود، باشد. به همین جهت به نظرم خیلی نمی‌توانیم امیدوار باشیم که به این زودی سطح مسابقات اتومبیلرانی ایران بخواهد به سطح اتومبیلرانی اروپا برسد. از شما تشکر می‌کنم اول بابت حمایتتان از رشته اتومبیلرانی و دوم این‌که شما با ورزشکاران خانم در هر رشته‌ای بتوانید ارتباط برقرار کنید و بتوانید از وضعیت این ورزشکاران مطلع باشید و عموم مردم عزیزمان را از وضعیت ورزشکاران خانم در رشته‌های حرفه‌ای مختلف، مطلع کنید و این واقعا جای قدردانی دارد. به نظر من حمایت مطبوعات از ورزشکاران خانم می‌تواند مسیر قهرمانی را برای آن‌ها هموارتر کند و برایشان دلگرمی باشد. ضمن این‌که حمایت شما می‌تواند باعث جلب توجه حامیان مالی برای ورزش قهرمانی بانوان باشد که صمیمانه از شما تشکر می‌کنم.

*سوال بعدی را درباره مازیار ناظمی عزیز، همکار رسانه‌ای مان بپرسم که چند وقتی است آنجا مسئولیت گرفته و آکادمی ملی هم چندی پیش راه‌اندازی شد. درباره این دوره گذار تا انتخاب رییس جدید بگویید و این‌که عملکرد مازیار و در کل سیستم مدیریتی اتومبیلرانی به چه صورت است؟ من و تمام ورزشکاران این رشته شاهد هستیم که آقای ناظمی با چه تلاشی به پیش‌برد اهداف قهرمانی و جذب علاقه‌مندان این رشته و توسعه خانواده اتومبیلرانی و موتورسواری تلاش می‌کنند. به ایشان دست مریزاد می‌گویم و حداقل می‌توانم بگویم طی چند سال اخیر متاسفانه ما چنین تغییراتی را در چنین زمان کوتاهی شاهد نبودیم. در حقیقت اشاره‌ای که به آکادمی ملی آموزش اتومبیلرانی و موتورسواری فرمودید، خوشبختانه با پیگیری‌های ایشان و همت خانواده اتومبیلرانی ما چند روز گذشته شاهد تاسیس آکادمی بودیم و می‌تواند بنیان‌گذار خوبی برای جذب جوانان و نوجوانانی که به همه رشته‌های اتومبیلرانی و موتورسواری علاقه‌مند هستند کمک کند؛ یعنی از کارتینگ تا رالی، سرعت، درگ، دریف که حرکات نمایشی است یا تمام کلاس‌های موتورسواری چه پرش، کراس یا ریس و فکر می‌کنم اقداماتی که ایشان انجام می‌دهند باید سالیان قبل انجام می‌شد و ما حضور ایشان را به فال نیک می‌گیریم و برای خانواده اتومبیلرانی برکتی هستند. امیدوارم حرکات مثبت ایشان برای ایجاد زمینه‌ای و بسترسازی برای توسعه خانواده اتومبیلرانی و موتورسواری و حتی حفظ ورزشکاران و قهرمانان این رشته ادامه‌دار و مستدام باشد و مثل بعضی از مسئولین که قول می‌دهند و بعد فراموش می‌کنند، نباشد. نمی‌دانم بعضی از این میزها و صندلی‌ها فراموشی دارند و جنسشان از نوع فراموشی است؛ وقتی می‌آیند و به صندلی تکیه می‌دهند، فراموش می‌کنند که مسئولیت و وعده‌شان چه بوده ولی چیزی که تا به امروز دیدیم انصافا از حق نگذریم خوب بوده است. ایشان هم از نظر سن و سال پر انرژی هستند و سالیان سال است که در بحث‌های مرتبط با ورزش فعالیت می‌کنند و به همین جهت فکر می‌کنم درد و دغدغه ورزشکاران را می‌دانند و امیدواریم که ابقا شوند تا گام‌های مثبتی که طی این مدت برداشتند را به نتیجه برسانند که ما روز به روز شاهد فراری شدن ورزشکاران این رشته به خاطر کمبود امکانات نباشیم.

*امیدوارم همان‌طور که خودش خیلی دوست دارد بگوید، اتومبیلرانی هم با ایشان «طلوع» کند. سوال آخرم از شما این است که لقب شوماخر برای اولین بار از کجا آمد؟ واقعیتش همان سال‌های ابتدای حضور من در اتومبیلرانی شبکه ملی یک کشور ایتالیا گروه فیلمبرداری و خبرنگار به ایران فرستادند و از یکی از مسابقات من که اتفاقا برحسب شانس ما در آن اول شدیم، گزارشی تهیه کردن. جالب این است که این لقب از همان جا به وجود آمد و کم کم ماندگار شد و آن‌ها گفتند که شما شوماخر ایران هستید و بعد در رسانه‌های ایران هم خیلی به آن پرداخته شد. بعضی از دوستان هم لطف داشتند و این لقب را به ما دادند و این از آن‌جا آمد و هم‌چنان ماندگار است.

256 251