اشک تمساح دوباره و دُم خروس اصلاح‌طلبان
مدعیان اصلاح‌طلبی برای ریزش برجی در آبادان اشک تمساح می‌ریزند که در دوره دولت و استاندار مورد حمایت آنها، ساخته و به بهره‌برداری رسیده است.
به گزارش مشرق، روزنامه کیهان در ستون ویژه های خود نوشت: روزنامه جوان در انتقاد از واکنش‌های به دور از صداقت افراطیون مدعی اصلاحات نوشت: محمدرضا تاجیک، تئوریسین اصلاح‌طلب در سخنانی انتقادی نسبت به اصلاح‌طلبان و دوری آنها از جامعه گفته بود که «رژیم حقیقت یک جامعه اگر رژیم ارزشی و هنجاری و دینی است نواصلاح‌طلبی نمی‌تواند به‌صورت تافته‌ای جدابافته وارد فضای سکولاری شود و بخواهد از آن زاویه با جامعه سخن بگوید، و باید بداند ریزبدنه‌هایی که به صورت هیئت‌ها و مساجد عمل می‌کنند - و دیری است که اصلاح‌طلب‌ها آن را به حاشیه کشیده‌اند - می‌توانند مجرای ارتباط با توده‌های مردم باشند. من فکر می‌کنم باید مشقی بنویسم که با شرایط زمانه و جامعه من بخورد و بتواند یک جریان را مورد پذیرش مردم قرار بدهد، نه اینکه مردم نتوانند با آن رابطه تفهیم و تفاهم برقرار کنند.»
از سخنان او هنوز یک هفته هم نمی‌گذرد که خواص اصلاح‌طلب تمام‌قد به تقابل با برنامه‌ای برخاسته‌اند که برای بیعت کودکان این جامعه با امام زمان عجل‌الله‌فرجه تدارک دیده شد و محور آن هم سرودی حماسی در مورد حضرت بود؛ سلام فرمانده!
بهانه کرده‌اند که مصادف با عزای مردم آبادان، در ورزشگاه «جشن» گرفته‌اند. چه کسانی این را می‌گویند؟ حامیان همان جریانی که در دوران دولت‌شان، متروپل مجوز گرفته و استاندار محبوب‌شان روبان افتتاحیه متروپل را قیچی می‌زند و شش ماه مانده به پایان دولت روحانی، با حکم او رئیس سازمان ملی استاندارد می‌شود. می‌گویند در شب شهادت امام صادق علیه‌السلام جشن گرفته‌اند؛ چه کسانی می‌گویند؟ همان‌هایی که سال 88 لیدرها و حامیان جریانی بودند که حرمت‌شکنان عاشورا را، حمله‌کنندگان به نمازگزاران ظهر عاشورا و آتش‌زنندگان پرچم اباعبدالله را «مردم خداجوی تهران» نامیدند.
از قضا جشن را شما گرفته‌اید که آوار متروپل، گرچه برای مردم آبادان، مرگ و مصیبت آورد، برای شما بهانه آفرید تا با قوت بیشتری تلاش دوماهه برای تخریب سرودی امام زمانی را پیش ببرید. وگرنه سلام فرمانده، نه جشن بود و نه بی‌اعتنایی به مصیبت بخشی از مردم. از قضا این مردم به خوبی آموخته‌اند در عزا و مصیبت، به سایه توسل اهل‌بیت علیهم‌السلام پناه بجویند و درد را تسلی ببخشند و صبوری هدیه بگیرند.
اما شما هم با خودتان و ملت تعارف نداشته باشید؛ توانایی شکل‌دهی اجتماعی مذهبی را ندارید.
شما نمی‌توانید مرجع مذهبی مردم باشید. برای پوشاندن چنین ضعفی، دارید فریاد می‌کشید، آنقدر بلند که صدای هیاهوی‌تان مانع شنیدن حرف حق شود. اما آنچه را که دارید دوپاره می‌کنید و پاره‌ای را در ورزشگاه آزادی و پاره‌ای را به آبادان می‌اندازید، جامعه ایران است. اویی که در آبادان مصیبت دیده، مردم است، اویی هم که در ورزشگاه آزادی به امام زمان سلام می‌دهد، مردم است؛ و شک نکنید اگر گردهمایی سلام فرمانده در آبادان برگزار شود، همان عزاداران خواهند آمد و اگر فراخوان اعزام مردم عادی به آبادان برای کمک صادر شود، پدران همان کودکانی که در آزادی «سلام فرمانده» خواندند، صف اول داوطلبان خواهند بود. چنانکه حصر آبادان را در دوران جنگ تحمیلی همین ولایتمداران و هیئتی‌ها شکستند. این ملت را که همیشه در کنار هم بوده‌اند، دوپاره نپسندید.