الناز، مهناز و پریناز و ترانه و هدیه، زنان محبوب این روزها

وب‌گاه عرشه آنلاین 1402/03/08 - 08:07 مشاهده در مرجع

این روزها که از ستاره‌های سینمای معاصر ایران حرف می‌زنند و از تاثیر حضورشان بر فروش فیلم‌ها و دستمزدهای چند میلیاردی که دریافت می‌کنند، ناخودآگاه یاد تک ستاره سینمای پس از انقلاب ایران می‌افتم.

روزنامه هفت صبح نوشت این روزها که از ستاره‌های سینمای معاصر ایران حرف می‌زنند و از تاثیر حضورشان بر فروش فیلم‌ها و دستمزدهای چند میلیاردی که دریافت می‌کنند، ناخودآگاه یاد تک ستاره سینمای پس از انقلاب ایران می‌افتم که در حدود یک دهه، حضورش در هر فیلمی فروش آن را تضمین می‌کرد. بازیگری که به برند تبدیل شده بود و تماشاگران از تماشای او و حرکات و رفتارش جدا از داستان فیلم استقبال می‌کردند.

هدیه تهرانی که با سلطان مسعود کیمیایی اولین فیلم خود را تجربه کرد. فیلمی کم هزینه که اسم تهرانی را در 25 سالگی بر سر زبان‌ها انداخت. رودرروی فریبرز عرب‌نیا. با اعتماد به نفس و خون‌سرد و شده بود آن تجسم غایی از سلیقه رضایت‌بخش مسعود کیمیایی در تصویر زن. سلطان در سال 77 اکران شد و 930هزار نفر تماشاگر داشت. اما تبدیل تهرانی به ستاره از اکران سال 78 شروع شد. با فیلم قرمز. فیلمی که جدا از داستان دراماتیک و تراژیکش، نیروی خود را از شخصیت و بازی هدیه تهرانی می‌گرفت. سه میلیون و صد هزار نفر به دیدن این فیلم آمدند. در همان سال نیکی کریمی هم با فیلم دو زن تقریبا به همین رکورد از تماشاگر دست یافت در همین سال تعداد تماشاگرهای دو فیلم دیگر ببازی تهرانی یعنی غریبانه و سیاوش به ترتیب یک میلیون و هشتصد و یک میلیون و ششصد هزار نفر بودند. یعنی در یکسال شش میلیون و پانصدهزار نفر تماشاگر فیلم‌هایی با بازی هدیه تهرانی شده بودند. در سال بعد یعنی در سال 1379 دو فیلم پرفروش جدول هر دو از بازی هدیه تهرانی سود می‌بردند. شوکران با دو میلیون و هفتصدهزار تماشاگر و دست‌های آلوده ساخته سیروس الوند با دو میلیون و ششصدهزار تماشاگر. سال 1380 او با فیلم پارتی ساخته سامان مقدم به اکران سینماها می‌آید و یک میلیون و پانصدهزار تماشاگر را به سینماها می‌کشاند. در همین سال در دو فیلم چتری برای دو نفر و زمانه هم حاضر می‌شود و یک و نیم میلیون تماشاگر هم برای دیدن این دو فیلم راهی سینما می‌شوند. در سال 1381 او کمی از گیشه سینمای ایران دور شده است. با بازی در فیلم‌های استادان قدیمی مثل تقوایی و فرمان‌آرا. کاغذ بی‌خط و خانه‌ای روی آب و البته فیلم آبی که یک عاشقانه کم تحرک است. این سه فیلم در مجموع یک میلیون و ششصدهزار تماشاگر داشته‌اند. در سال 82 رتبه‌های سوم و چهارم جدول پرفروش‌ها به شکل اختصاصی به فیلم‌های تجاری‌ای محدود شده‌اند که بر مبنای شخصیت و کاراکتر تهرانی ساخته شده‌اند.

یعنی دنیا و پسر ایرونی. این دو فیلم در مجموع دو میلیون و سیصدهزار تماشاگر را به سینما می‌کشانند. در پایان سال 82 به نظر می‌رسد تهرانی دیگر از محبوبیت و فروش و جلوه، خسته شده است. سیراب شده است. پس نقشی کوتاه در فیلم دوئل را قبول می‌کند، در فیلم جایی برای زندگی قبول می‌کند که در سن 32سالگی نقش مادر شوهر هانیه توسلی را ایفا کند!، در یک بوس کوچولو باز هم در نقشی فرعی ظاهر می‌شود، نقشی جسورانه در نیوه مانگ ساخته بهمن قبادی را قبول می‌کند که خب شانس اکران در ایران را نداشت و... تنها نقش بزرگ او در سال‌های 83 تا،88 بازی در فیلم چهارشنبه‌سوری است که موجب می‌شود دومین سیمرغ بلورین بازیگری‌اش را دریافت کند. تهرانی در دهه نود کم‌کم به جریان اصلی سینما باز می‌گردد اما خب دیگر آن جادوی قدیمی‌اش همراهش نیست. شکست سنگین فیلم بی‌همه چیز نشانه‌ای از این تغییر دوران است. هرچند بسیاری عقیده دارند او حالا بازیگر بسیار بهتری شده است اما چه کنیم که عمر هم می‌گذرد. در واقع در کارنامه هدیه تهرانی سه فیلم در اکران اولشان بالای دو میلیون و پانصد هزار نفر تماشاگر داشته‌اند. هیچکدام از این سه فیلم کمدی نبوده‌اند. برعکس، درام بوده‌اند و دوتایشان بسیار دردناک و تلخ بوده‌اند یعنی قرمز و شوکران. او 5 فیلم داشته است که حداقل یک میلیون نفر در اکران اول به دیدارشان شتافته‌اند یعنی پارتی، دنیا، غریبانه، سیاوش، پسر ایرونی. با چنین کارنامه‌ای می‌شود به او لقب ستاره را الصاق کرد. در همه این فیلم‌ها بار درام اثر روی شانه‌های او قرار دارند. حتی جلوتر از فیلمنامه و کارگردانی.

یکی دیگر از ستاره‌های هم‌دوره او یعنی نیکی کریمی دو فیلم بالای سه میلیون تماشاگر در اکران اول دارد. یعنی عروس که به رکورد 4میلیون و دویست‌هزار تماشاگر رسید و دو زن ساخته تهمینه میلانی که سه میلیون و پنجاه‌هزار نفر را به سینماها کشاند. نیکی کریمی در فیلمی مثل سارا هم یک میلیون و 180هزار بیننده داشت. فیلم‌هایی که نه کمدی هستند و نه طنز و نه لوده‌گری.

مهناز افشار هم تعداد قابل توجهی فیلم در کارنامه خود دارد که حدود دو میلیون نفر تماشاگر داشته‌اند. مثل آتش‌بس که یک میلیون و نهصدهزار نفر به دیدارش رفتند، نهنگ عنبر 2 که دو میلیون و چهارصد هزار نفر بیننده داشت و بالاخره فیلم آکواریوم که حدود دو میلیون نفر را به سینماها کشاند. فیلم‌های دیگر او هم عموما از میزان مشخصی تماشاگر برخوردار بوده‌اند. مثال نهنگ عنبر یک که یک میلیون و سیصد و پنجاه هزار نفر را به سینماها کشانده که خب بخش مهم آنان به خاطر رضا عطاران به سینما آمده بودند.

ویشکا آسایش هم در هر دو قسمت نهنگ عنبر، خوب، بد، جلف و ورود آقایان ممنوع تجربه بازی در فیلم‌های پرفروش را داشته که خب در سه تای آن‌ها رضا عطاران هم حضور داشته است!

ترانه علیدوستی هم در سه فیلم فروشنده، درباره الی و من ترانه 15 سال دارم تماشاگران بالای دو میلیون نفر را تجربه می‌کند. اگر برادران لیلا اکران می‌شد احتمالا به پرتماشاگرترین فیلم ترانه علیدوستی بدل می‌شد.

اما نازنین بیاتی یکی از استثنائات جالب این جدول است. او سه فیلم بالای دو میلیون تماشاگر دارد یعنی دینامیت و سگ‌بند و آینه بغل. در این سه فیلم با ستاره‌هایی مثل جواد عزتی و پژمان جمشیدی و امیرجعفری و بهرام افشاری همبازی می‌شود و بسیاری نقش او را در فروش این فیلم‌ها خیلی موثر نمی‌دانند اما هرچه هست او بازیگر سه فیلم بسیار پرفروش بوده است. او یک نقش فرعی در مغزهای کوچک زنگ زده هم دارد که خب حدود یک میلیون و صدهزار تماشاگر از آن دیدن کرده‌اند.

پریناز ایزدیار در فیلم بسیار پرتماشاگر متری شیش و نیم ایفای نقش کرده اما در نقشی کوتاه و در 13 دقیقه. در ابد و یک روز و سرخ‌پوست او بازی‌های بسیار مهمتری داشته و هر دو فیلم بین یک تا دو میلیون تماشاگر داشته‌اند

و بالاخره از الناز شاکردوست یاد کنیم که برخلاف شهرتش تعداد فیلم‌های پرتماشاگرش آنقدرها زیاد نیست. مطرب، شبی که ماه کامل شد و رسوایی تنها فیلم‌های او هستند که بالای یک میلیون و پانصد هزار نفر تماشاگر داشته‌اند. در سال 97 دو فیلم شبی که ماه کامل شد و مطرب در یکسال اکران شدند و در مجموع 5 میلیون و چهارصد هزار نفر تماشاگر داشته‌اند.

هم اکنون دیگران می خوانند