امام حسین (ع) در شب عاشورا به حضرت زینب (س) چه گفتند؟/ وقایع بعد از شهادت امام سوم شیعیان

به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، شیعیان همه‌ساله با آغاز ماه محرم به عزاداری می‌پردازند. مراسم عزاداری در بیشتر مناطق تا روز‌های 11 و 12 محرم و در بعضی مناطق تا پایان ماه صفر ادامه می‌یابد. اوج این عزاداری‌ها در روز عاشوراست.

*س_ماجرای گفت‌وگوی امام حسین (ع) و حضرت زینب (س) در شب عاشورا_س*

در مجموعه تصویری «بعثت خون»، 10 قطعه فیلم از بیانات حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در شرح ماجرای عاشورا و روضه‌خوانی ایشان درباره مصائب حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام در اختیار کاربران قرار گرفته است. روز نهم «بعثت خون 93»، روایتی است از ماجرای گفتگوی امام حسین علیه‌السلام و حضرت زینب (س) در شب عاشورا و به روایت حضرت آیت‌الله خامنه‌ای که در نماز جمعه تهران در تاریخ 20 مهر 63 بیان کرده‌اند.

متن بیانات حضرت آیت‌الله خامنه‌ای به شرح ذیل است: «راوی این قضیه امام سجاد علیه‌الصلووالسلام است، که حضرت بیمار بودند - امام سجاد نقل می‌کنند، می‌گویند در خیمه من خوابیده بودم، عمه‌ام زینب هم پهلوی من نشسته بود و از من پذیرایی می‌کرد. خیمه پهلویی هم پدرم حضرت ابی‌عبدالله بود، نشسته بود و جون - غلام ابی‌ذر - داشت شمشیر حضرت را اصلاح می‌کرد، خودشان را آماده می‌کردند برای نبردی که فردا در پیش داشتند. می‌گوید یک وقت دیدم پدرم بنا کرد زمزمه کردن و یک اشعاری خواند که مضمون این اشعار این است که دنیا روگردان شده و عمر به انسان وفا نخواهد کرد و مرگ نزدیک است. «یا دهر اف لک من خلیلی کم لک بالاشراق من اصیلی» این نشان‌دهنده این است که کسی که این شعر را دارد می‌خواند مطمئن است که به زودی و در زمان نزدیکی، دنیا را مفارقت خواهد کرد. امام سجاد می‌گوید من این شعر را شنیدم پیام و معنای این شعر را هم درک کردم، فهمیدم امام حسین دارد خبر مرگ خودش را می‌دهد. اما خودم را نگه داشتم ناگهان نگاه کردم، دیدم عمه‌ام زینب به شدت ناراحت شد. برخاست رفت به خیمه برادر، گفت برادر جان! می‌بینم خبر مرگ خودت را می‌دهی. ما تا به حال دلمان به تو خوش بود، وقتی پدرمان از دنیا رفت، گفتیم برادرانمان هستند. برادرم امام حسن وقتی به شهادت رسید، من گفتم برادرم امام حسین هست، سال‌ها به تو دل خوش کردم، به اتکاء تو بودم، امروز می‌بینم تو هم خبر مرگ می‌دهی».

آیت الله یوسفی غروی در شرح وقایع روز‌های تاسوعا و عاشورا می‌گوید:

«در روز شمار ایام دهه عاشورای حسینی (ع)، اولین حوادث در شب عاشورا و روز عاشورا ادامه مهلت خواهی امام حسین (ع) در شامگاه روز تاسوعا برای شب عاشوراست. اصحاب امام حسین (ع) همانطور که خبر معتبر در وقت ملاقات با حر گذشت که حتی هزار نفر سواره نظامی که همراه حر ریاحی بودند وقتی در نزدیکی‌های مرز بین صحرای حجاز و صحرای عراق با امام حسین (ع) ملاقات کردند و هنوز جنگی میانشان واقع نشده بود، وقتی امام حسین (ع) خطاب به حر فرمود که آیا با ما نماز می‌گذاری یا جداگانه با اصحاب خود نماز می‌گذاری؟ حر مؤدبانه عرض کرد: ای فرزند پیامبر، شما نماز می‌گذارید و ما با نماز شما نماز می‌خوانیم؛ بنابراین نماز جماعت امام حسین (ع) با اصحاب و یارانشان یک امر طبیعی بوده است.

در مهلتی که حضرت برای شب عاشورا گرفتند نمازشان را خواندند و اینکه آیا نماز مغرب و عشا را از هم جدا کردند یا با هم خواندند در اخبار نیامده است. احتمال دیگری هم هست که حتی نزدیکی‌های اذان مغرب (تاریک روشنی هوا) که امام مهلت آن شب را گرفته بودند، اصحاب و یاران خود را جمع کردند و خطبه‌ای خواندند و رفع اثر بیعت کردند که شما اگر در نظرتان هست که با من بیعت کرده اید و در نظرتان هست که به این بیعت خود پایدار و وفادار بمانید من این بیعت را از سر شما برمی دارم و شما را آزاد می‌گذارم که اگر مایل باشید، متفرق شوید، چون این‌ها اکنون مرا می‌خواهند.

یکی از نشانه‌هایی که بیشترین هدف دشمن، امام حسین (ع) بود، نامه امانی بود که شمر از ابن زیاد برای برادران امام حسین (ع) آورد، بنابراین این‌ها در صدد بودند به هر کسی که از امام حسین (ع) جدا می‌شود، امان دهند و مقصدشان این بود که هر چه می‌توانند از اطراف امام حسین (ع) کم کنند. لذا امام حسین (ع) رفع بیعت کردند و آن‌ها را برای رفتن آزاد گذاشتند و مخیر کردند، اما آن‌هایی که تا آن زمان مانده بودند، احدی از آن‌ها در شب عاشورا از اطراف امام حسین (ع) جدا نشدند.

صبح عاشورا جنگ شروع شد و ابتدا امام حسین (ع) اختیار کردند که بنی هاشم به میدان جنگ بروند، اما اصحاب اصرار کردند بر اینکه آنان پیش قدم برای شهادت در رکاب امام حسین (ع) باشند و بعد از تمام شدن اصحاب که حدود 72 نفر بودند، این بار نوبت بنی هاشم رسید که در پیشاپیش بنی هاشم فرزندشان حضرت علی اکبر به میدان رفت و سپس یکایک دیگر بنی هاشمیان تا آخر به حضرت ابوالفضل (ع) رسید و لذاست که در مجالس و محافل شیعیان ایران بیشتر برای تاسوعا شهادت ابوالفضل (ع) را می‌گذرانند در صورتی که شیعیان عرب هفتم محرم را به مناسبت آب آوردن به نام حضرت عباس (ع) محافل عزاداری برگزار می‌کنند.

در روز عاشورا شاید مصیبت بارز‌ترین شهادتی که واقع شده، شهادت طفل شیرخوار امام حسین (ع) است که ظاهرا جزو آخرین شهدای بنی هاشم و کوچکترین شهدای بنی هاشم در کربلا بود و لذا بسیاری از مجالس و محافل برای روز عاشورا به جای خواندن شهادت هر شهید دیگری عمدتا به شهادت علی اصغر می‌پردازند. فرزند شیرخوار امام حسین (ع) در مجالس ایرانیان به نام علی اصغر شناخته می‌شود گرچه در مقاتل معتبر کهن به نام عبدالله فرزند امام است».

*س_پس از شهادت امام حسین علیه السلام_س*

«دشمنان اهل بیت پس از شهادت جان سوز امام حسین علیه السلام و یارانش، دست از جنایات خویش برنداشتند، بلکه در این روز غم آلود جنایت‌های دیگری مرتکب شدند.

1 - غارت خیمه هاسپاه عمر بن سعد، به ویژه دسته نابکار شمر، پس از شهادت امام حسین علیه السلام به خیمه های آن حضرت یورش برده و خیمه‌ها را غارت کردند و چهارپایان، لباس ها، صندوق ها، اسلحه‌ها و خوراکی‌ها را به یغما بردند. آنان، حتی حریم اهل بیت علیه السلام را مراعات نکردند و زیور و لباس های زنان را از آن‌ها ستاندند، به طوری که زنان اهل بیت علیه السلام به عمر بن سعد پناهنده شده و از شدت جنایت کاری شمر و گروه نابکارش شکایت کردند و عمر بن سعد به ظاهر، دستور داد که از غارت خیمه‌ها دست بردارند. (5) از حمید بن مسلم روایت شد: به اتفاق شمر بن ذی الجوشن و گروهی از پیادگان، از خیمه‌ها گذشتیم تا به علی بن الحسین علیه السلام رسیدیم که از شدت بیماری از هوش رفته بود. همراهان شمر گفتند: که این بیمار را هم بکشیم؟ من گفتم: سبحان الله چه بی رحم مردمید شما. آیا این کودک ناتوان را هم می خواهید بکشید؟ همین بیماری که بر او عارض شده، او را کافی است. به هر طریقی بود آنان را از کشتن علی بن الحسین علیه السلام بازداشتم، ولی آن بی رحم‌ها پوستی را که آن حضرت بر آن خفته بود بکشیدند و به یغما بردند». (6)

منابع:

5- الارشاد، ص 468

6- منتهی الامال، ج 1، ص 399

انتهای پیام /