امتیاز «فولاد حمایتی» به کدام خانه اولی؟
وزارت راه وشهرسازی گزارش داده، نزدیک به 100هزار تن فولاد با «قیمت حمایتی» برای ساخت «مسکن ملی» (مسکن دولتی)، تهیه کرده و به سازندگان این پروژه های دولتی تخصیص داده است. هدف وزارتخانه، «کاهش قیمت ساخت مسکن برای خانه اولی ها» از این طریق بوده است. اما ابهامات این مدل «تامین مسکن حمایتی» به قدری پراهمیت است که باید پاسخ داده شود. پرسش هایی که برای پاسخ از سمت وزارت راه و شهرسازی مطرح...
اولین ابهام؛ 100هزار تن فولاد، چه کسری از «کل نیاز پروژه های مسکن ملی به آهن آلات ساختمانی است؟» این پرسش از آنجا مطرح است که یک برآورد خیلی ساده نشان می‌دهد، این میزان فولاد مثل یک قطره در دریاست و «باری از هزینه ساخت مسکن ملی را کم نمی کند». در این صورت، ابهام بزرگ‌تر پیش می آید؛ اگر قرار است تعداد بسیار محدودی از جمعیت خانه اولی پیش خریدار مسکن ملی و سازندگان این واحدها، از «فولاد حمایتی» و آهن آلات ارزان منتفع شوند، در این صورت «چه مکانیزمی برای تخصیص وجود دارد که پروژه هایی که از این فولاد نفع می برد، با قیمت کمتر از بقیه پروژه ها، ساخته شود و به دست مصرف‌کننده برسد؟» ابهام سوم هم دست کمی از دو مورد اول ندارد؛ همه خانه اولی هایی که وارد طرح مسکن دولتی می شوند، «شرایط یکسان اقتصادی و مالی» دارند. سازنده ها هم همین‌طور. در این صورت اگر تعداد کمی از پیمانکاران «مسکن دولتی» به «رانت فولاد ارزان» دست پیدا کنند و بقیه به آن نرسند، آیا تبعیض آشکار بین سازنده ها رخ نمی دهد؟ «دنیای‌اقتصاد» منتظر پاسخ روشن اقتصادی برای این موضوع است. ضمن آنکه، «منابع عمومی و یارانه های بخش مسکن متعلق به تمامی افراد فاقد خانه با درآمد پایین است و باید مدل توزیع به گونه ای باشد که هیچ رانت یا بدتوزیعی در مسیر اتفاق نیفتد».
--> اخبار مرتبط