اهرم مهم واشنگتن برای مهار چین / پکن چگونه امنیت شرق آسیا را به خطرانداخته است؟
اقتصادنیوز: فعل و انفعال های چین فراتر از اقدامات کوچک، منجر به یک تغییر استراتژیک مهم می شود. یک راه دقیق‌تر برای توصیف رفتار چین این است که رویکرد این بازیگر منعکس‌کننده استراتژی افزایش نگاه تجدیدنظرطلبانه است که چند وجهی و شتاب‌دهنده طراحی شده تا محیط استراتژیک را تحت تاثیر قرار دهد و آن را مختل کند تا در نهایت به قدرت برتر تبدیل شود.
به گزارش اقتصادنیوز، وضعیت بازدارندگی علیه چین در اقیانوس هند و اقیانوس آرام با تهدیدی که پکن برای ایالات متحده و متحدانش در چندین جبهه به وجود آورده، سازگار است. اما تعداد فزاینده ای از نیروهای نظامی ایالات متحده هشدار می دهند که بازدارندگی در حال از بین رفتن است. حملات انصار الله که کشتی‌های بین‌المللی را در دریای سرخ و خلیج عدن هدف قرار می‌دهند، نشان می‌دهد که وضعیت موجود به سرعت در حال فروپاشی است.
پشت پرده پیمان اکوس
پیمان آکوس دو هدف اساسی را دنبال می کند. نخست، فرصتی برای عمل منسجم جهت شکل دادن به محیط استراتژیک در اقیانوس هند و اقیانوس آرام هموار می کند. اگرچه سرفصل‌های این پیمان تحت سلطه زیردریایی‌های هسته‌ای است، این توافق فرصتی برای بیان و اجرای یک استراتژی فراگیر جهت ایجاد بازدارندگی است که می‌تواند محاسبات هزینه و فایده پکن را تغییر دهد و رفتار تهاجمی این بازیگر را مهار کند. پاسخ به تهدید چین ضروری است هرچند که لزوما بازدارندگی را باز نمی‌گرداند. با این حال، به کارگیری یک تلاش استراتژیک فراگیر احتمالا اهداف را محقق خواهد کرد. دومین هدف این توافق، زمینه سازی برای تسریع، تقویت و تعمیق یکپارچگی، همکاری و قابلیت همکاری در میان ارتش های متحد، پایگاه های صنعتی فناوری و شبکه های زنجیره تامین برای شکل دادن به محیط استراتژیک هند و اقیانوس آرام است. بعید است که این سطح از تلاش اعضای آکوس از طریق یک رویکرد مقطعی قابل دستیابی باشد. این پیمان منطق استراتژیک را برای تاکید بر هدف، ایجاد بازدارندگی در هند و اقیانوس آرام و منحرف کردن هدف چین جهت شکل دادن به محیط زیست مطابق با دیدگاه استراتژیک خود ارائه می دهد. در نتیجه، ارزش استراتژیک آکوس صرفا در پیشبرد قابلیت‌های نظامی نیست، بلکه در ایجاد یک محیط استراتژیک جدید است که دستیابی چین به آنچه می‌خواهد با حمایت از متحدان و ظرفیت آنها برای حفظ حضور استراتژیک در هند، به طور فزاینده‌ای پرهزینه می‌شود.
در سطح سیاسی، شکی وجود نداشت که چین باید از شکل دادن به اقیانوس هند و اقیانوس آرام در راستای با اولویت های استراتژیک خود منصرف می شد. اما موضوع مشترک در مورد اهداف بازدارندگی ایالات متحده و متحدانش و تمرکز بر نیاز به اولویت بندی فعالیت های جمهوری خلق چین (PRC) برای بازدارندگی بود. اقدامات تحریک آمیز جمهوری خلق چین از جمله ادعاهای غیرقانونی ارضی، نقض حریم هوایی، ساخت و ساز و نظامی کردن جزایر مصنوعی، ایجاد ساختارهای اداری برای اعمال فشار سیاسی و استقرار کشتی های شبه نظامی برای تثبیت تدریجی حضور خود در آب های مورد مناقشه، زمینه های اصلی نگرانی بود. با این حال، بازدارندگی از این فعالیت‌های اجباری «منطقه خاکستری»، که زیر آستانه جنگ جنبشی رخ می‌دهند، نیازمند رویکردی متفاوت برای چگونگی به چالش کشیدن متحدان و شرکای ایالات متحده با ادعاهای ارضی پکن بر تایوان، جزایر سنکاکو ژاپن، یا ایالت آروناچال پرادش هند است.
چرایی یارگیری واشنگتن
آنگونه که بنیاد سیاست‌های استراتژیک استرالیا نوشته، فعل و انفعال های چین فراتر از اقدامات کوچک، منجر به یک تغییر استراتژیک مهم می شود. یک راه دقیق‌تر برای توصیف رفتار چین این است که رویکرد این بازیگر منعکس‌کننده استراتژی افزایش نگاه تجدیدنظرطلبانه است که چند وجهی و شتاب‌دهنده طراحی شده تا محیط استراتژیک را تحت تاثیر قرار دهد و آن را مختل کند تا در نهایت به قدرت برتر تبدیل شود. این چالش استراتژیک چالشی نیست که ایالات متحده بتواند به تنهایی با آن مقابله کند، بلکه می تواند از طریق تلاش جمعی متشکل از متحدان و شرکا رویاروی آن قرار بگیرد. تلاش مشترک برای عقب راندن از هدف چین جهت تسلط و تغییر شکل محیط استراتژیک هند و اقیانوس آرام برای همسویی با منافع این کشور مورد نیاز است. اگرچه سیاستگذاران ایالات متحده به طور فزاینده ای از ابزار اجباری و چند دامنه ای چین آگاه هستند، اما پیام های سیاسی روشنی وجود ندارد که بیان کند چرا حفاظت از هند و اقیانوس آرام از نفوذ چین برای منافع استراتژیک ایالات متحده و جهانی ضروری است.
بیان این مورد با توجه به اینکه چین در رقابت راهبردی در مسافت طولانی قرار دارد و موقعیت جغرافیایی اش مزایای قابل توجهی نسبت به ایالات متحده به این بازیگر می دهد، مهم است. واقعیت جغرافیاییو همچنین سیاسی شدن کمک به اوکراین در واشنگتن و خروج از افغانستان، این تصور را در پکن ایجاد کرده که ایالات متحده اراده سیاسی برای ادامه مسیر را ندارد. حتی اگر این تصور در میان ناظران آمریکایی پکن نادرست باشد، با این وجود به ضرر اعتبار و بازدارندگی ایالات متحده در هند و اقیانوس آرام عمل می کند، گزاره ای که چین را تشویق می کند تا استراتژی افزایش تجدیدنظر طلبانه خود را با قدرت بیشتری دنبال کند. از منظر بسیاری از تحلیلگران، برای بازدارندگی چین، ایالات متحده و متحدان و شرکای آن باید در مجموعه‌ای از فعالیت‌ها مشارکت داشته باشند که در مجموع به عنوان نرده‌های محافظ عمل می‌کنند تا پویایی تشدید را از تبدیل شدن به یک جنگ داغ متوقف کنند. این فعالیت ها شامل قراردادهای نظامی و امنیتی مانند آکوس و ایجاد زنجیره های تامین خارجی و داخلی و اطمینان از انعطاف پذیری آنها است. همانطور که استراتژی افزایش تجدیدنظر طلبانه چین در حال پیشبرد دستور کار خود است، معماری امنیتی به رهبری ایالات متحده نیاز به بیان و اجرای یک واکنش منسجم دارد که درک چین از حاکمیت گسترده و چشم انداز استراتژیک آن در مورد تبعیت دقیق از سوی دولت ها و مردمان همسایه در اقیانوس هند و اقیانوس آرام را به چالش می کشد.
همچنین بخوانید ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید