ایمان خرقانی: کرونا هنرمندان را خانه نشین کرد
کارگردان نمایش مهمانسرای دو دنیا بیان کرد: باور‌های ما درمان کننده بیماری‌هایی که توسط بشر بوجود آمده نیست. به نوعی احساس کردم این کار یک بیس باور گونه و موعظه‌ای دارد که در این زمان نیاز است.
ایمان خرقانی در گفت‌وگو با میزان پیرامون نمایش «مهمانسرای دو دنیا» که قرار است به زودی در تماشاخانه شانو روی صحنه برود گفت: دید متفاوتی نسبت به مسئله اغما داشتم. این دید کمتر در سریال‌های ماه رمضان صدا و سیما دیده شده و از منظر قواعد، احکام و اصولی که در دین مبین اسلام داشته‌ایم متفاوت‌تر است و تعریف ما از عالم اغما همان چیزی بود که در این سریال‌ها دیده بودیم و بسیاری از بزرگان عرصه هنر نیز در این معقوله ایفای نقش کرده‌اند. اما دید این نمایشنامه با سریال‌ها بسیار متفاوت است.
وی ادامه داد: ما در نمایش «مهمانسرای دو دنیا» سعی کرده‌ایم تا به این دیدگاه که پیش زمینه آن از قبل توسط برخی سریال‌های تلویزیونی بوجود آمده چیزی اضافه کنیم. متن نمایش «مهمانسرای دو دنیا» دراماتورژی شد و به فضای ایران نزدیک شد تا با اصولی که ما داریم این کار به درستی انجام شود و مخاطب زمان حال بتواند این فضا را درک کند، این درحالیست که موقعیت زمانی و مکانی ما خارج از آن چیزی است که منتقل می‌شود. علاوه براین یک سری تغییرات در متن لحاظ شده است، که این تغییرات به معقوله عشق باز می‌گردد که می‌تواند بسیاری از چیز‌ها را متفاوت کرده و سرنوشت انسان را در بازگشت به دنیا و یا ماندن در حالت اغما را بسیار متغیر کند.
- بیشتر بخوانید:
- برای مشاهده آخرین اخبار تئاتر اینجا کلیک کنید
خرقانی با اشاره براینکه نمایشنامه «مهمانسرای دو دنیا» بار‌ها اجرا شده است، بیان کرد: این مسئله همچون آثار بسیاری از افراد همچون چخوف، شکسپیر یا افرادی دیگر بنابر پتانسیالی که در آن‌ها وجود دارد می‌تواند القایی از زمان حال داشته باشد و مفهومی از جامعه امروز را منتقل کنند. برای مثال در متن هملت، مردم امروز ما دچار تردید در معاش خود هستند نمیدانند فردا چه اتفاقی رخ خواهد داد. این درحالی است که این متن برای 400 سال پیش نوشته شده، اما همچنان اجرا می‌شود، بنابراین همه چیز به این باز می‌گردد که دریافت کارگردان از متن چه چیزی است و چه نکات جدیدی که تغییری در زندگی مردم ایجاد کند قرار است منتقل شود.
وی افزود: فضایی که ما فراموش کرده‌ایم، این است که انسان‌ها اشرف مخلوقات هستند و اینکه این اشرف مخلوقات چرایی خود را فراموش کرده‌اند، این متن می‌تواند به این موضوع بسیار کمک کند. در دوران کرونا مردم از این مسئله دور شدند و بسیاری معتقد بودند که چرا معنویت این مشکل را نتواسته حل کند؛ در صورتیکه باور‌های ما درمان کننده بیماری‌هایی که توسط بشر بوجود آمده نیست. به نوعی احساس کردم این کار یک بیس باور گونه و موعظه‌ای دارد که در این زمان نیاز است.
کارگردان نمایش «دقایقی از جنون» عنوان کرد: شرایط کار در زمان کرونا به نوعی شده است که تئاتر ما رو به موت است و این اتفاق دلایل مختلفی از جمله نبود کمپانی جهت حمایت از تئاتر، نبود فضا برای کارگردانان و بازیگران آموزش دیده و... را دارد. چراغ تئاتر رو به خاموشی است و یک سری از بزرگانی که در این امر درحال تلاش هستند پرچم را بالا نگاه داشته‌اند. در همه جای دنیا این شرایط برای هنرمندان پس از کرونا بوجود آمد، اما می‌توان حمایت ها را بیشتر کرد.
وی ادامه داد: تا به امروز به شخصه نشنیده‌ام از یک سالن تئاتر فردی مبتلا به کرونا شده و اپیدمی جدیدی از آنجا آغاز شده باشد؛ برمبنای مدیریت بحرانی که در این دوران انجام شده تئاتر‌ها درحال اجرا هستند، اما برای بدنه تئاتر رو به موت مان اگر میخواهیم واقعا تلاش کنیم و در کنار بزرگان این عرصه باشیم که امروزه به دلیل سن و سال شان در قرنطینه هستند و اگر خدایی ناکرده آن هارا از دست بدهیم دیگر پتانسیلی نداریم، می‌بایست سعی کنیم این مسیر را ادامه دهیم تا چراغ تئاتر همواره روشن بماند.
خرقانی ابراز داشت: مرکز هنر‌های نمایشی به نوعی حمایت سیستم اتوماسین را اجرا می‌کنند و به نوعی برای آن‌ها نیز تعریف شده است. پروسه چندماهه‌ای که پیش از این وجود داشت، این روز‌ها کمتر شده است و این محبت بزرگی است. سالن‌ها و سالن دار‌ها نیز به دلیل شرایط کرونا در مبلغ قرارداد سعی بر کمک دارند. به نوعی همچون خانواده‌ای هستیم دچار جنگ و بحران شده‌ایم و اعضای خانواده سعی می‌کنیم به کمی این بحران را دور کنیم.
وی در پایان تاکید کرد: کرونا این روز‌ها تبدیل به یک آفت فرهنگی نیز شده است؛ این بیماری باعث شده است که هنرمندان ما خانه نشین شوند و برخی از آنان نیز متاسفانه از بین ما بروند، از این رو آثار هنری نیز بسیار محدود شدند و به همین دلیل می‌توان گفت کرونا یک آفت فرهنگی نیز شده است. تنها کاری که در این شرایط سخت می‌توانیم بکنیم، این است که مردم را با خودشان آشتی دهیم.