این‌جا چراغی روشن است؛ بازسازی و بازگشایی دوباره آموزشگاه پدر به دست پسر

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، کاوه سمندریان، فرزند زنده‌یادان حمید سمندریان و هما روستا و شیوا حضرتی، همسر او، پس از یک سال و 9 ماه تعطیلی آکادمی هنرهای دراماتیک سمندریان، این مکان را بازسازی و بازگشایی کرده‌اند.

آخرین ترم تحصیلی که در این آکادمی برگزار شد به بهمن و اسفند 1398 بازمی‌گردد و ترم جدید آن پس از بازسازی و بازگشایی از ابتدای پاییز 1400 آغاز شده است. آکادمی هنرهای دراماتیک سمندریان در سال 1373 به‌عنوان آموزشگاه آزاد بازیگری و کارگردانی توسط حمید سمندریان افتتاح شد و پس از درگذشت او در سال 1391، این هما روستا بود که ضمن برپانگه‌داشتن آموزشگاه، رسم جشن و نشان آکادمی سمندریان را نیز بنیاد نهاد و چهار دوره آن را برگزار کرد. پس از درگذشت روستا در سال 1394، آکادمی سمندریان با مدیریت کاوه سمندریان، تنها فرزند این زوج به مسیر خود ادامه داد و با تعطیلی یک سال و 9 ماهه در پی شیوع کرونا، اکنون مجددا آغاز به کار کرده است.

کاوه سمندریان در نشستی خبری با حضور خبرنگاران که صبح امروز، یکشنبه 9 آبان در آموزشگاه حمید سمندریان واقع در خیابان شریعتی، نرسیده به چهارراه قصر، اندیشه یکم برگزار شد، صحبت‌هایش را این‌طور آغاز کرد: «می‌دانید که پدربزرگم هنگامی که پدرم قصد رفتن به آلمان را داشت به او گفت برو رشته‌ای بخوان که از آن درآمد داشته باشی و پدرم هم همین را به من گفت! و زمانی که در دانشگاه سوره، سینما می‌خواندم عین همان نصیحت را به من کرد که رشته‌ای دیگر بخوان. من هم به هند رفتم و مدرک کامپیوتر گرفتم. به ایران که برگشتم دستیار پدر بودم و کمکش می‌کردم، بعد از فوت پدر هم به مادر کمک می‌کردم و بعد از فوت مادر مجوز آموزشگاه به نام من شد.»

فرزند زنده‌یادان حمید سمندریان و هما روستا، با اشاره به دوران شیوع کرونا، افزود: «به دوران شیوع کرونا رسیدیم و متاسفانه مشاهده کردیم که نگه‌داشتن آکادمی حمید سمندریان و نشانی که به نام او بود، به همان شکل پیشین خطرناک است و این شد که هردو به مدت یک‌سال‌ونیم، دو سال تعطیل شد. در این مدت هربار که به این‌جا سر می‌زدم حال گرفته و فرسوده آن آزارم می‌داد و در نهایت همراه با شیوا حضرتی تصمیم گرفتم کار بازسازی آن را آغاز کنیم و هم آکادمی و هم جشن را سروسامانی دهیم. قصدمان این بود که کاری کنیم که اگر خود حمید سمندریان هم این‌جا بود از آن کیف می‌کرد و لذت می‌برد.»

کاوه سمندریان با اشاره به این که یکی از نقاط عطف زندگی‌اش این بوده است که از کودکی به جای آن که در کوچه و خیابان مشغول بازی باشد، به درخواست زنده‌یاد حمید سمندریان وقتش را در کلاس‌های پدر می‌گذرانده است، افزود: «من از استانداردهای مدنظر بابا آگاهم و می‌دانم او از اساتید و هنرجویان چه می‌خواست و دوست دارم همان‌چیزی را ادامه دهم که او می‌خواست. بابا عشق و ارادت خاصی به استادان آکادمی‌اش داشت و هنگام صحبت‌کردن در موردشان هیجان‌زده می‌شد و گل از گلش می‌شکفت. خیلی‌ها آکادمی سمندریان را به این نام می‌شناسند که بازیگران و کارگردانان بزرگی تربیت کرده است اما کلاس‌های بابا طوری بود که در کنار تدریس هم‌زمان بازیگری و کارگردانی به هنرجویان، استاد هم تربیت می‌کرد و این نکته‌ای است که معمولا مغفول می‌ماند. سعی من این است که کیفیت تدریس در این آموزشگاه را حفظ کنیم و این کیفیت را فدای هیچ چیز دیگری نخواهیم کرد. درواقع استاندار من این است که استادانی خوب، شاگردانی خوب را پیدا و تربیت کنند و تحویل جامعه دهند.»

او با بیان این که هدفش از برگزاری این نشست خبری این است که اعلام کند «چراغ آکادمی سمندریان روشن است» و نمی‌خواهد حرف‌هایش جنبه تبلیغاتی پیدا کند، ادامه داد: «ما پیش از این نیز در هر سال دو ترم برگزار می‌کردیم، یکی در بهار و دیگری در پاییز و تعداد هنرجویان هر ترم نیز هیچ‌وقت بالاتر از 40، 50 نفر نبود، چراکه کیفیت کار برای بابا اهمیت داشت. اکنون نیز به خاطر کرونا این تعداد کمتر از قبل هم هست و احتمالا همین روند را با حدود 20، 30 هنرجو در هر ترم حفظ کنیم. چون طبق اعلام اساتید کم‌تر بودن تعداد هنرجویان موجب افزایش کیفیت کلاس‌ها شده است. به غیر از این، ورکشاپ هم داریم که پیش از این نیز بوده است و بسته به نظر اساتید با مدت زمان‌هایی میان یک هفته تا شش‌ماه برگزار می‌شوند و در موردشان اطلاع‌رسانی خواهیم کرد. اساتید این ترم نیز کسانی هستند که سال‌ها با آن‌ها کار کرده‌ایم؛ محمودرضا رحیمی (بازیگری 1)، حسین کیانی (شناخت نمایش)، سعید ساحلی (صداوبیان)، سعید بهنام (بدن‌وبداهه) و پرویز برید (کارگاه تکنیک‌های بازیگری) و در ترم بعد هم یک یا دو استاد دیگر به این عزیزان اضافه خواهد شد. دایره اساتید به هیچ عنوان محدود نیست و بابا آن قدر استاد خوب تربیت کرده است که من دوست دارم این‌جا خانه همه‌شان باشد و دوباره این‌جا را تبدیل به خانه همگی تئاتری‌ها کنیم.»

کاوه سمندریان با بیان این که مصاحبه ورودی ترم پاییز 1400 توسط محمودرضا رحیمی و حسین کیانی انجام شده است، توضیح داد: «ما هیچ‌کدام از متقاضیان حضور در آکادمی را رد نمی‌کنیم و صرفا از آن‌ها می‌خواهیم طبق برنامه‌ای که اساتید به آن‌ها ارائه می‌کنند سطح دانش و اطلاعات خود را افزایش دهند و اگر مایلند مجددا به ما مراجعه کنند.»

او با بیان این که آموزشگاه سمندریان واقع در خیابان شریعتی، اندیشه یکم به عنوان مکانی برای یادبود حمید سمندریان حفظ خواهد شد، افزود: «قصد ما این است که شعب را افزایش دهیم و در کنار دانشگاه تهران یا خانه هنرمندان آموزشگاه دیگری تشکیل دهیم اما این کار را پله‌پله و شمرده‌شمرده انجام خواهیم داد.»

کاوه سمندریان با تاکید بر این که «این کار برای ما بیزینس نیست» در مورد احتمال راه‌اندازی موزه حمید سمندریان هم گفت: «در حال حاضر تمرکزمان بر کار آموزشی است و در مورد موزه باید به صورت جداگانه اقدام به دریافت مجوز کنیم.»

او در پایان در مورد نشان آکادمی حمید سمندریان که آخرین و هفتمین دوره آن با مدیریت حمید لبخنده، شامگاه جمعه 5 مهر 1398 در گالری باروک برگزار شد و به اکبر زنجانپور (بازیگر و کارگردان باسابقه تئاتر)، حسین کیانی (نمایشنامه‌نویس و کارگردان تئاتر) و محمودرضا رحیمی به‌عنوان استاد محبوب آموزشگاه سمندریان اهدا شد هم توضیح داد: «ما می‌خواهیم این جشن موجب دوباره جمع شدن تئاتری‌ها دور یکدیگر شود که به خصوص به واسطه شیوع کرونا در دو سال اخیر از یکدیگر فاصله گرفته‌اند. این جشن دو دوره برگزار نشده است و هنوز به تصمیم قطعی نرسیده‌ایم که دور جدید را دوره ششم بنامیم یا دوره هشتم. این جشن احتمالا مهر سال آینده برگزار خواهد شد و در اردیبهشت 1401 و همزمان با تولد بابا جشنی دیگر خواهیم داشت.»

این مطالب را هم بخوانید: 

اگر سمندریان امروز زنده بود، رنج می‌کشید 

عکس‌های کمتر دیده شده هما روستا

57259