بازیگر بیحاشیهای که در سکوت مدیران به خانه ابدی بدرقه شد
به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، روز گذشته بیژن افشار بازیگر قدیمی تئاتر، سینما و تلویزیون ایران بعد از چند روز دست و پنجه نرم کردن با بیماری کرونا در بیمارستان فیروزگر تهران دار فانی را وداع گفت. این هنرمند که متولد 1333 بود صبح امروز به دلیل شرایط ویژه کرونا با حضور تعدادی معدود و به صورت خصوصی در قطعه هنرمندان بهشت زهرا به خاک سپرده شد. این بازیگر تئاتر که برای دومین بار به...
به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، روز گذشته بیژن افشار بازیگر قدیمی تئاتر، سینما و تلویزیون ایران بعد از چند روز دست و پنجه نرم کردن با بیماری کرونا در بیمارستان فیروزگر تهران دار فانی را وداع گفت.
این هنرمند که متولد 1333 بود صبح امروز به دلیل شرایط ویژه کرونا با حضور تعدادی معدود و به صورت خصوصی در قطعه هنرمندان بهشت زهرا به خاک سپرده شد.
این بازیگر تئاتر که برای دومین بار به کرونا مبتلا شده بود به دلیل هزینه گزافی که یکی از بیمارستانهای خصوصی برای بستری کردن وی درخواست کرده بود با وجود وخامت حالش نتوانست بستری شود که در نهایت با وساطت بهزاد فراهانی در یکی از بیمارستانهای دولتی پذیرش گرفت اما متاسفانه درمان وی بینتیجه ماند و وضعیت جسمانی این هنرمند رو به وخامت گذاشت و در نتیجه عوارض بیماری کرونا صبح دوشنبه 20 اردیبهشت ماه دار فانی را وداع گفت.
بیژن افشار از اعضای فعال انجمن بازیگران خانه تئاتر بود و علاوه بر تجربه بازی در نمایشهای مختلف در سینما و تلویزیون ایران نیز حضور مستمری داشت.
بازی در فیلمهای سینمایی «مربای شیرین»، «قلبهای ناآرام»، «در وجه حامل»، «خبر خاصی نیست»، «خیابان دیوار»، «پیچ جاده نمناک»، «تابو»، «تمشک» و مجموعههای «مختارنامه»، «شهریار»، «خواب بلند»، «پرواز در ارتفاع صفر»، «یلدا» و... بخشی از فعالیتهای این هنرمند است.
با وجود گذشت یک روز از درگذشت این هنرمند و برگزاری مراسم خاکسپاری وی به جز پیام تسلیت روابط عمومی خانه تئاتر که البته به صورت رسمی نیز برای رسانهها ارسال نشد و تنها در صفحه اجتماعی خانه تئاتر قرار گرفت، هیچ مدیر و مسئول تئاتری یا تلویزیونی درگذشت این هنرمند را تسلیت نگفت. در حالی که حداقل انتظار میرفت از طرف یکی از مدیران تئاتر و یا رسانه ملی برای درگذشت هنرمندی که تا روزهای آخر زندگی درگیر پروژههای تئاتری و تلویزیونی بود پیام تسلیتی صادر شود تا شاید حداقل تسلای خاطری برای بازماندگانش باشد.