بایدن در مخمصه سیاسی / تله مهاجرتی برای دموکرات‌ها
در برابر افزایش بی‌سابقه مهاجرت از مرز جنوبی، قطبی‌سازی مسئله مهاجرت، رئیس‌جمهور جو بایدن را در یک مخمصه سیاسی و بوروکراتیک قرار داده است.
به گزارش اقتصادنیوز، چهار سال ریاست جمهوری دونالد ترامپ فرصتی کافی را در اختیار چپ‌های آمریکایی گذاشت تا سیاست مهاجرتی او را نقد کنند. در آن روزها شاهد تعطیلی سراسری فرودگاه‌ها، اعتراضات خیابانی هیپی‌ها با تی‌شرت‌های «آیس {(اداره مهاجرت و گمرک ایالات متحده)} را تعطیل کنید» و این مسئله بودیم که وقتی اتحادیه آزادی‌های مدنی آمریکا گفت علیه دستورات اجرایی ترامپ شکایت خواهد کرد، طی یک آخر هفته 24 میلیون دلار کمک مالی دریافت کرد. کنشگران و قانونگزاران دموکرات به مرز رفتند تا نسبت به بازداشتگاه‌ها و به قول خودشان تجسم فاشیسم اعتراض کنند.
بر اساس آنچه اکوایران به نقل از لی فنگ در وبگاه آن‌هرد، آورده است، دو سال بعد، معلوم شده که اشتیاقشان نتیجه برعکسی داده است: در برابر افزایش بی‌سابقه مهاجرت از مرز جنوبی، قطبی‌سازی مسئله مهاجرت رئیس‌جمهور جو بایدن را در یک مخمصه سیاسی و بوروکراتیک قرار داده است. مأموران گشت مرزی تخمین می‌زنند که فقط در یک بازه 24 ساعته در سپتامبر، ده‌هزار مهاجر به ایگل پَس آمده‌اند، شهری کوچک در نزدیکی مرز ایالات متحده و مکزیک که سی‌هزار سکنه دارد. در شمال، شهردار اِل پاسو، تگزاس، هشدار داده که این شهر مرزی انتظار دارد روزانه 1،200 مهاجر به آنجا بیایند که «فراتر از توان» آنجاست.جریان غیرقابل تصور مهاجرت، همین حالا هم فراتر از توان بیمارستان‌ها و تخت‌های پناهگاه‌های نیویورک و شیکاگو است و دارد باعث واکنش متقابل رهبران جمهوری‌خواه و دموکرات محلی می‌شود. و این مسئله رقابت‌های انتخابات ریاست‌جمهوری را هم تحت تأثیر قرار داده است. نظرسنجی‌های اخیر از عدم محبوبیت شدید بایدن می‌گویند که تا حدی به دلیل واکنشش به مهاجرت است. نظرسنجی اخیر واشنگتن پست / اِی‌بی‌سی نیوز دریافت که 62 درصد از آمریکایی‌ها مخالف واکنش بایدن به این مسئله‌اند.
ظاهراً بایدن در واکنش به این بحران بر شدت کارهایش افزوده و علائمی می‌فرستد که دولتش پذیرای مهاجران بیشتر است. ماه گذشته، او به نزدیک به پانصدهزار ونزوئلایی که طی دو سال گذشته وارد کشور شده بودند مجوز کار داد. ظاهراً اقداماتی که مهاجران را بالقوه را منصرف می‌کنند، مانند اعمال شدیدتر قوانین مهاجرت یا امنیت مرزی، روی میز نیستند. با این همه، در حالی که این واکنش با رویکرد حزب دموکرات مدرن نسبت به موضوع جور درمی‌آید، هیچ قرابتی با هنجارهای تاریخی ندارد.
مثلاً رونالد ریگان قوانینی را امضا کرد که مجازات‌های تازه‌ای را برای مهاجران غیرقانونی به‌وجود می‌آورد و میلیون‌ها نفر را عفو می‌کرد. باراک اوباما و جورج بوش بعدتر از اِعمال جدی‌تر قانون حمایت کردند و قانونگذاران را تشویق کردند محافظت‌های تازه‌ای را برای افراد بدون مدارک تصویب کنند. حتی ظاهراً خود بایدن هم لحنش را تغییر داده است. «ملت، من به حصار رأی دادم، به هزاروصد کیلومتر حصار رأی دادم»، این جمله را در سال 2006 و در کارولینای جنوبی گفت. فقط هم او نبود: قانونی که به آن اشاره می‌کرد، قانون حصار امنیتی، از حمایت اکثر دموکرات‌ها، از جمله سناتور وقت، هیلاری کلینتون، و رهبر اکثریت سنای کنونی، چاک شومر، برخوردار بود.
بعدتر، بایدن در مقام معاون رئیس‌جمهور در کنار اوباما ایستاد، دولتی که رکورد بیشترین اخراج را ثبت کرد و نهایتاً 3 میلیون نفر را اخراج کرد. بایدن، مانند اکثر دموکرات‌های آن موقع، مدافع نظارت و اقدامات بیشتر، شامل طرح 46 میلیارد دلاری اصلاح امنیت مرزی بود که در سال 2013 در سنا تصویب شد اما پس از انتقاد سیاستمداران جمهوری‌خواه شکست خورد - که بسیاری‌شان به‌صورت تاریخی نماینده طبقه کارگر و کمربند تولیدی غرب میانه بودند. این قانونگذاران مخالفت تلخی با مهاجران و پناهندگان کردند و در عوض خواهان حذف جایگاه حقوقی شدند، حتی درباره فرزندان متولد خاک آمریکای مهاجران. این رویکرد خصمانه در راستای همان چیزی است که باعث ظهور سریع ترامپ شد که در سال 2015 هنگام اعلام نامزدی برای ریاست‌جمهوری درباره مهاجران مکزیکی هشدار داد و گفت آنها «متجاوزانی» هستند که مواد به داخل کشور می‌آورند.
با خصمانه‌تر شدن لحن او، دوران سختگیری دموکرات‌ها بر اعمال قانون یا ابراز نگرانی از رقابت کارگران آمریکایی با مهاجران با دستمزد پایین سریعاً تمام شد. حمایت از حقوق بیشتر برای مهاجران و مخالفت با اعمال قانون به تست لیتموس نامزدها تبدیل شد. این مسئله باعث تغییری چشمگیر در میان جمعیت حزب دموکرات شد و حمایت کسانی را به دست آورد که در حومه‌های مرفه زندگی می‌کنند و مهاجران با دستمزد پایین را رقیب اقتصادی خود نمی‌بینند و احتمالاً دید مثبت‌تری به مهاجرت دارند.
رهبران شرکت‌ها، احتمالاً برای پنهان کردن حمایتشان از سیاست‌های ترامپ درباره مالیات و مقررات، با صدای بلند مخالفتشان را با سیاست‌های مهاجرتی او اعلام کردند و وعده دادند کمک‌های مالی بسیاری به کنشگران اصلاح مهاجرت انجام دهند که روز به روز صدایشان در حلقه‌های دموکرات بلندتر می‌شود. بایدن هم به نوبه خود طی کارزارهای ریاست‌جمهوری سال 2020 از سابقه دولت اوباما کناره گرفت. اذعان کرد «فکر می‌کنم اشتباه بزرگی بود» و وعده داد ساخت دیوار ترامپ را پایان دهد و هر کاری را که در توانش هست انجام دهد تا مهاجرت حقوقی و بدون مدرک را ساده کند.
برچیدن کنترل‌های مهاجرتی در سطح محلی هم به همین اندازه قابل توجه بود. بخش زیادی از بوروکراسی اخراج مهاجران پس از دستگیری مهاجران بابت جرائم محلی مانند تخلفات رانندگی مثل رانندگی در مستی اتفاق می‌فتاد. پس از رسیدگی به آنها در زندان‌های محلی، آنها را به مقامات مهاجرتی فدرال تحویل می‌دادند. اما در ایالت‌های دموکرات، برای شورش علیه ترامپ، شهرداران و دیگر رهبران محلی چنین همکاری را ممنوع کردند. قوانین «شهر مقدس» که مشارکت ضابطان اِعمال قانون محلی را در زمینه مهاجرت شدیداً محدود می‌کند، باعث شد سان فرانسیسکو که زمانی سنگر عجیب لیبرال‌ها بود به وضعیت عادی کل ایالت کالیفرنیا تبدیل شود و تمام این ایالت چنین قانون‌هایی را اتخاذ کرد. در حالی که این تلاش اثر دلخواهِ کاهشِ توان ترامپ برای اخراج مهاجران را در پی داشت، حرکتی که باعث شد استفاده از کمک پلیس عملاً به جرم تبدیل شود، دست مسئولان مهاجرتی بایدن را بسته است.
و تقصیر چه کسی است؟ در یک مهمانی در ماه سپتامبر، بایدن ترامپ را بابت سیاست‌های مهاجرتی‌اش سرزنش کرد. او گفت «جمهوری‌خواهان آمریکا را دوباره عالی کنیدِ نماینده کنگره چهار سال را صرف تخریب نظام مهاجرت کردند.» و از بعضی جهات حق با او بود. ترامپ و نمایندگان جمهوری‌خواه مهاجرت را به یک میدان نبرد سیاسی تبدیل کردند. مشکل اصلی اما این بود که چپ‌های ضدترامپ که نمی‌توانستند فرصت دعوا را از دست بدهند، به‌صورت خجسته‌واری نمی‌دانستند که فقط دو سال بعد معلوم می‌شود که این مسئله تله بوده است.
همچنین بخوانید