به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، در بحث‌های مربوط به جنگ‌ها و خشونت‌های تاریخی، بارها شنیده‌ایم که برخی افراد، اسلام را دین جنگ‌طلبانه و خشونت بار معرفی می‌کنند. این در حالی است که پژوهش‌های دقیق تاریخی نشان می‌دهند پرتلفات‌ترین و خونین‌ترین جنگ‌های تاریخ نه تنها هیچ ارتباطی به اسلام نداشتند، بلکه اغلب ناشی از جاه‌طلبی سیاسی، استعمارگری، رقابت‌های قدرت‌طلبانه و درگیری‌های ایدئولوژیک...

چندی پیش دواین جانسون بازیگر تعداد زیادی از پرفروش‌ترین فیلم‌های هالیوود، جمله‌ای گفت که کدهایی را می‌توان از آن استنباط کرد؛ «من شرارت‌های زیادی را در فیلمنامه‌های هالیوود دیده‌ام اما هیچ‌کدام با آنچه اسرائیل در غزه انجام می‌دهد قابل مقایسه نیست».

سیدمحمدعلی ابطحی فعال اطلاح‌طلب گفت: بزرگ‌ترین ظلمی که صورت گرفته، ظلمی است که به یهودیان شده است؛ یهودیان که در طول تاریخ، به‌ویژه پس از فاجعه فاشیسم، به عنوان قوم مظلوم شناخته شده‌اند، اما متأسفانه این مظلومیت که سرمایه تاریخی آنها بود، اکنون به ابزاری برای ادامه ظلم، خشونت و خونریزی تبدیل شده است.

«ایوان خیل پینتو، وزیر امور خارجه ونزوئلا، موضع رسمی این کشور مبتنی بر ایدئولوژی بولیواری را که از ابتدا ماهیت ضد امپریالیستی داشت، با هدف استعمارزدایی و کسب استقلال توضیح داد و گفت به همین دلیل، ونزوئلا از کشورهای دیگری که هنوز تحت فشار آمریکا یا اتحادیه اروپا هستند و یا همچنان در وابستگی نواستعماری به سر می‌برند، حمایت می‌کند.»

کاش سازنده این سریال، کسانی را که آنها را «استاد» خود می‌داند، بهتر می‌شناخت. «دایره مینا» ی مهرجویی را خوب می‌دید، «گوزن‌ها» ی کیمیایی را، «رگبار» و «غریبه و مه» بیضایی را. اگر اینها را خوب دیده بود، می‌توانست به‌خوبی دریابد که وظیفه هنر (هنری که شایسته نام هنر باشد) بازتولید استبداد نیست همچنین تن دادن به منطق «ساده‌ساز» و «تحمیق‌کننده» فاشیسم نیست.

روزنامه هم میهن درباره سریال تاسیان نوشت: از سازندگان سریال‌هایی چون «تاسیان»، مستندهایی چون مستند‌های «من‌وتو» و گزارش‌هایی چون گزارش‌های «ایران اینترنشنال» انتظار نمی‌رود که در پی بارور‌کردن تخیل سیاسی‌مان برای ایرانی توسعه‌یافته و رها در آینده باشند. از ما اما انتظار می‌رود که نگهبان تخیل سیاسی‌مان باشیم، که تن به تحریف و فاشیسم ندهیم، هنر و سینمای حقیقی را بشناسیم و به دروغ تمکین...

اقتصادنیوز: روزنامه هم میهن نوشت: از سازندگان سریال‌هایی چون «تاسیان»، مستندهایی چون مستندهای «من‌وتو» و گزارش‌هایی چون گزارش‌های «ایران اینترنشنال» انتظار نمی‌رود که در پی بارورکردن تخیل سیاسی‌مان برای ایرانی توسعه‌یافته و رها در آینده باشند.

کاش سازنده این سریال، کسانی را که آنها را «استاد» خود می‌داند، بهتر می‌شناخت. «دایره مینا» ی مهرجویی را خوب می‌دید، «گوزن‌ها» ی کیمیایی را، «رگبار» و «غریبه و مه» بیضایی را. اگر اینها را خوب دیده بود، می‌توانست به‌خوبی دریابد که وظیفه هنر (هنری که شایسته نام هنر باشد) بازتولید استبداد نیست همچنین تن دادن به منطق «ساده‌ساز» و «تحمیق‌کننده» فاشیسم نیست.

سازندگان سریال «تاسیان» به‌اصطلاح روایت‌شان از سال‌های ملتهب 56 و 57 را با ارجاعی به «شب‌های شعر گوته» آغاز می‌کنند. شب‌هایی که طیف وسیعی از روشنفکران آن‌زمان از تمام جریان‌ها در آن حضور داشتند.

مبارزه: تاریخچه فوتبال علیه فاشیسم، کتابی درباره سنت ایستادگی در فوتبال. تقاطع فوتبال، سیاست و حافظه جمعی ورزش.

عضو هیئت رئیسه مجلس گفت: هیچ پایتخت و کشور اسلامی در منطقه از تجاوز آمریکا و اسرائیل و تجزیه در امان نیست، چرا که از نگاه آن‌ها نباید هیچ کشور بزرگ و قدرتمندی در منطقه باقی بماند.

شبکه های تلویزیونی برای دو روز آخر هفته در کنار «ایستاده در غبار» با بازی هادی حجازی‌فر و «روباه» بهروز افخمی، چند فیلم جدید را درنظر گرفته‌اند که برای اولین بار از آنها رونمایی خواهند کرد.

«چرا می‌نویسم؟» مجموعه‌ای از مقالات و جستارهای ادبی و سیاسی جورج ارول با ترجمه کیارش درگاهی از سوی نشر ققنوس روانه بازار نشر شده است.

به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری دانشجو، امید لطفی با انتشار پیامهای خود در صفحه اینستاگرام نسبت به اعتراض برخی به بازخوانی به شکل دیگر موسیقی معروف «سپیده» که به «ایران، سرای امید» شناخته شده است واکنش نشان داد و نوشت: آهنگ «ایران، سرای امید» انحصاری نیست؛ «این آهنگ متعلق به همه مردم ایران با هر سلیقه باور و نگاهیست هر کس هرجور دوست داره میتونه ازش استفاده کنه.» چه کسی گفته موسیقی...

اقتصادنیوز: صدها آمریکایی به جای برگزاری جشن و گردهمایی به مناسبت روز استقلال این کشور با برگزاری تظاهرات ضد ترامپ در خیابان‌های واشنگتن، «فاشیسم رو به رشد» در آمریکا را محکوم کردند.