«برابری جنسیتی» کلاهی بزرگ بر سر زنان است؟

توران ولی مراد در گفت‌وگو با ایسنا، همزمان با آغاز هفته ملی سلامت زنان ایرانی، اظهار کرد: زنان مسلمان ایرانی به دلیل نوع پوشش و روابط اجتماعی خود نمی‌توانند در هر جایی ورزش کنند و با توجه به شرایط خاص محجبه بودن، باید امکانات تفریح و ورزش همگانی برایشان فراهم شود.

وی ادامه داد: اگرچه در حال حاضر امکانات و فضاهای معدودی برای ورزش همگانی و تفریح زنان وجود دارد اما این امکانات برای عموم کم و باقی امکانات نیز نیازمند پرداخت هزینه است و این درحالی است که ما نیاز به توسعه این امکانات در تمام نقاط کشور اعم از نقاط شهری و روستایی داریم. در واقع ورزش همگانی و حرفه ای برای زنان باید در دستور کار مسئولین باشد چراکه سلامت جسم و روح و روان زنان در گرو ورزش است.

این جامعه شناس، سلامت خانواده و جامعه را در گرو پرداختن به مسائل زنان دانست و افزود: زنان نقش تعیین کننده‌ای در تربیت فرزندان دارند و از سوی دیگر نقش محوری درون خانواده نیز بر عهده زنان است. در این راستا برای ارتقاء سطح سلامت زنان نیازمند عمل و نه حرف هستیم. در واقع هر ساله دستگاه‌های مختلف موظف‌اند در هفته سلامت زنان ایرانی درباره اقدامات و طرح ها و برنامه‌های خود در این زمینه گزارش کار دهند و بگویند که برای سلامت زنان چه اقداماتی انجام داده‌اند؟.

اگر سلامت زنان مختل شود امنیت آنها مختل شده

مشاور معاون امور زنان و خانواده رئیس جمهوری، در ادامه با اشاره به ابعاد مختلف سلامت برای زنان و لزوم نگاه همه جانبه طرح‌ها و برنامه‌های دستگاه‌های مختلف به این ابعاد، تصریح کرد: سلامت با امنیت همراه است و از این رو اگر سلامت زنان مختل شود در واقع امنیت آنها مختل شده است. سلامت ابعاد مختلفی اعم از جسمی، روانی، عاطفی و... دارد و از این رو ما نیازمند یک برنامه ریزی همه جانبه نگر و ملی برای سلامت زنان هستیم. این برنامه ریزی ملی باید در راستای سلامت و امنیت زنان و خانواده باشد و بتواند دستگاه‌ها و وزارتخانه‌های مرتبط را در اجرا همراه خود کند.

این فعال حقوق زنان در ادامه با بیان اینکه برنامه ریزی در راستای سلامت زنان باید همه جانبه نگر باشد، با نقد طرح تشکیل وزارتخانه‌ای برای خانواده و زنان گفت: به دلیل بین بخشی بودن مسائل زنان، تشکیل یک وزارتخانه برای زنان کار ناصحیح و ناکارآمد است، چراکه مسائل زنان بین بخشی و مرتبط به وزارتخانه های مختلف است. به همین دلیل برای به نتیجه رسیدن بعضی از طرح ها در ارتباط با زنان و خانواده چند وزارتخانه مسولیت های متفاوت بر عهده خواهند داشت.

باروری سالم و بی خطر در گرو ازدواج دائم و رابطه ای سالم

ولی مراد در بخش دیگر سخنان خود با اشاره به اهمیت سلامت روابط بین فردی و تاثیر سلامت جنسی بر سلامت خانواده، افزود: تاکید قوانین کشور و شرع بر ازدواج دائم از این رو است که رابطه جنسی سالم از مشکلات و بیماری‌های جسمی و جنسی و روانی برای زنان و مردان جلوگیری کند. از سوی دیگر رابطه عاطفی سالم در ازدواج دائم باعث می‌شود فضای امنی برای فرزندآوری شکل گیرد. در ازدواج دائم زوجین تصویر روشنی از آینده و امید به آینده دارند و رابطه جنسی سالم در ازدواج دائم باروری سالم و بی خطر را به دنبال دارد.

فرهنگ ناصحیح بزرگترها ازدواج را تجملاتی کرده

وی با اشاره به سخت شدن ازدواج به دلیل سختگیریهای بیش از اندازه والدین و تاثیر آن در تاخیر ازدواج و روابط ناایمن میان دختران و پسران، با بیان اینکه بخشی از این افزایش سن ازدواج علیرغم اینکه در جوانان نیاز به ازدواج وجود دارد؛ به مساله مسئولیت گریزی جوانان باز می گردد، ادامه داد: بخش دیگر آن نیز به مسائل فرهنگی و سخت گیرهای بیش از حد برای آغاز زندگی مشترک باز می‌گردد. شاید عمده مشکلات در بحث افزایش سن ازدواج به مباحث فرهنگی و نه اقتصادی باز گردد. این تجمل گرایی‌ها و تعارض میان خواست بزرگترها و جوانان مانعی بر سر راه ازدواج است. علیرغم اینکه جوانان دوست دارند ازدواج را ساده برگزار کنند، والدین سنگ اندازی‌هایی می‌کنند. جوانان دوست دارند ازدواج را ساده برگزار کنند کمااینکه در ارتباطات غیر دائم برخی جوانان نیز شاهد این موضوع هستیم که به دلیل ساده بودن این روابط جوانان به سمت این روابط می‌روند. البته این رابطه بین زن و مرد اگر دائمی تعریف نشود می‌تواند آسیب های جسمی، جنسی، روانی و عاطفی خود را برای طرفین و فرزندان حاصل از این روابط بر جای بگذارد.

وای مردا تاکید کرد: فرهنگ ناصحیح بزرگ ترها ازدواج را تجملاتی کرده و در راه ازدواج جوانان از طرق مختلف مثل مهریه، مخارج عروسی و جهیزیه سنگ اندازی می‌شود. به نظرم این مساله بیشتر فرهنگی است و باید رفع شود. هر مسیری برای اصلاح به اقدام و هر اقدامی به برنامه احتیاج دارد و ما باید در این راستا برنامه داشته باشیم.

کسی برای پیشگیری از بارداری دست زوجین را نبسته است

برخی زوجین فرزند بیشتر را کسر شان و مزاحم راحتی می‌دانند

ولی مراد با بیان اینکه بعضا زوجین پس از ازدواج نیز تمایلی به فرزندآوری ندارند و یا به داشتن یک فرزند اکتفا می‌کنند، با تاکید بر ضرورت فراهم کردن شرایط فکری و فرهنگی و اقتصادی لازم برای سلامت باروری زنان و جلوگیری از سقط جنین، ادامه داد: سقط جنین درواقع قتل نفس است چراکه وقتی بچه‌ای شکل می‌گیرد پتانسیل تبدیل شدن به یک انسان کامل را دارد. کسی برای پیشگیری از بارداری دست زوجین را نبسته است اما زمانی که نطفه بسته می‌شود سقط آن نطفه حق مادر و پدر نیست چراکه آن نطفه انسان مستقلی است که به امانت در وجود مادر است. از طرفی نمی‌توان تاثیر مشکلات فرهنگی و اقتصادی را بر کاهش تمایل به فرزندآوری نایده گرفت. باید بر روی این مسائل کار کرد و دولت موظف است تسهیلات و شرایط زندگی و خانه‌های ایمن را برای فرزندآوری خانواده‌ها فراهم کند.

وی ادامه داد: در این بین اما مسائل فرهنگی در این کاهش تمایل به فرزندآوری نقش آفرین است. در حال حاضر برخی زوجین یا فرزند ندارند و یا به داشتن یک فرزند اکتفا کرده‌اند چراکه فرزند بیشتر را کسر شان و یا متاسفانه مزاحم راحتی می‌دانند. دولت باید برای سلامت خانواده و سلامت باروری زنان و اصلاحات فرهنگی جهت افزایش فرزندآوری برنامه همه جانبه نگر داشته باشد. اینکه در حال حاضر و با شرایط اجتماعی، اقتصادی فعلی می‌شود در خانه شصت متری دو بچه داشت یا خیر، مساله‌ای است که باید بررسی شود.

برابری جنسیتی کلاه بزرگی بر سر زنان است

این جامعه شناس در بخش دیگر سخنان خود به اعتیاد زنان به عنوان مانعی در برابر سلامت آنها نیز اشاره کرد و درباره چرایی عادی انگاری سیگار و قلیان در بین زنان تصریح کرد: عادی انگاری آسیب‌های اجتماعی برای زنان از جمله چنین مواردی نظیر اعتیاد که پیش‌تر معضلی عادی در بین مردان تلقی می‌شد؛ از تبعات شعار «برابری جنسیتی» است. برابری جنسیتی نه یک طرفه است و نه انتخابی، پس می توان گفت در جرم و جنایت و خلاف و آسیب هایی هم که قبلا مردانه تلقی می‌شد زنان نیز جلو آیند. شعار برابری جنسیتی آفت و آسیبی برای زنان است. برابری جنسیتی یعنی مخارج خانه و زندگی هم بین زن و مرد نصف به نصف شود، در حالی که بارداری و فرزند آوری و شیردهی با زنان است و تحمیل مخارج خانه به زن، ظلم به اوست. قرآن می فرماید شیردادن دو سال کامل است و در مدت زمان شیردهی مخارج مادر بچه با پدر بچه است. درواقع برابری جنسیتی کلاه بزرگی بر سر زنان است.

وی تاکید کرد: در کنوانسیون «رفع هرگونه تبعیض علیه زنان» مشخصا می گوید حقوق و مسولیت های برابر درون خانواده، درحالی که قانون ما مخارج خانه را مسولیت مرد می داند. این ظلم و اجحاف در حق زن است که هم باروری و شیردهی و هم مخارج خانه برعهده‌اش باشد. متاسفانه در آسیب‌های اجتماعی نیز برابری جنسیتی مطرح است و این آسیب‌ها تنها به اعتیاد مطعوف نمی‌شود بلکه از زمانی که به شعار برابری جنسیتی از سوی برخی جریانات سیاسی دامن زده شد باید منتظر رشد درگیری زنان با آسیب های اجتماعی می‌بودیم. برابری جنسیتی نه یک طرفه و نه انتخابی است و این یعنی برابری جنسیتی جاده ای یک طرفه نیست و تنها معطوف به حقوق نمی شود بلکه به تکالیف نیز باز می گردد. وقتی ما از برابری صحبت می کنیم باید تکالیف افراد را هم برابر بدانیم. افرادی که تا کنون از برابری جنسیتی صحبت کرده اند تنها از برابری حقوق سخن گفته و از برابری در تکالیف صحبتی نکرده اند. از سوی دیگر برابری جنسیتی انتخابی نیست یعنی افراد نمی توانند انتخاب کنند برابری در حقوق را می خواهند اما در عین حال برابری در تکالیف را نمی خواهند. این دو مورد در برابری جنسیتی همراه یکدیگر اند و آثار سوء آن نیز به همین دلیل است.

مشاور معاون امور زنان و خانواده رئیس جمهوری «برابری جنسیتی» را برای زنان «ظالمانه» دانست و تصریح کرد: از دیدگاه اسلام زن و مرد به لحاظ هویت انسانی یگانه و به زبان قرآن نفس واحده هستند. اسلام برابری زن و مرد را مطرح نمی‌کند چراکه برابری به معنای اصل بودن مرد و رساندن زن به مرد است و این در حالی است که زن و مرد نفس واحده و هویت یگانه انسانی هستند. درون خانواده نقشهای متفاوت بعضی تفاوت ها را ایجاب می کند. البته که درپیشرفت علمی و اجتماعی تفاوتی میان زنان و مردان وجود ندارد. اگر بخواهیم جامعه‌ای مطلوب بسازیم باید این جامعه را بر اساس اسناد بالادستی خود تعریف کرده و برایش برنامه داشته باشیم و این برنامه را به برنامه‌های اقدام و عمل و طرح های همه جانبه نگر و بعضا ملی تبدیل کنیم تا بتوانیم مسائل و مشکلات زنان را کاهش دهیم و به سمت وضعیت مطلوب حرکت کنیم.

مسائل و مشکلات زنان و خانواده تکثیر شده اند

ولی مراد در پایان سخنان خود با بیان اینکه برای رسیدن به اهداف باید طرح‌ها و برنامه هایمان اجرایی شوند، تاکید کرد: مسائل و مشکلات زنان و خانواده تکثیر شده اند چراکه برنامه‌ای برای اجرا و عملیات وجود نداشته است. برخی جریان‌های سیاسی بیش از اینکه به دنبال رفع مشکل از مسائل زنان باشند؛ به دنبال مساله سازی از موضوعات حاشیه ای با جریان سازی های اجتماعی و با هدف بهره برداری سیاسی بوده اند. این در حالی است که اگر از مسیر صحیح آن جلو می‌رفتند به جواب می‌رسیدند چراکه با جریان سازی هیجانی و فضاسازی اجتماعی مساله‌ای حل نمی‌شود و تنها کار سیاسی و جنگی بین مراکز قدرت شکل می‌گیرد. مسائل و مشکلات زنان تا به حال از این برخوردهای سیاسی صدمه خورده است و برای رفع این آسیب‌ها باید از جریان سازی هیجانی و فضاسازی های بی نتیجه با اهداف سیاسی خودداری کنیم.

انتهای پیام