به جام جهانی نرفتیم و آرزوهایمان دود شد

به گزارش ایسنا، روزنامه خبرورزشی نوشت: «پیشنهادی که به داود فنایی شده بود، می‌توانست باشگاه پرسپولیس را در دوره‌ای زیر و رو کند. یکی از مربیان پیشین پرسپولیس در این باره گفت: اگر فنایی لژیونر می‌شد، علی پروین می‌توانست با پول انتقال این دروازه‌بان، کل باشگاه پرسپولیس را بخرد و به نام خودش کند اما پروین به خاطر پرسپولیس، قید فروش داود را زد و او را در این پست نگه داشت.»

جالب این که در همان سال‌ها، چندین بازیکن پرسپولیس لژیونر شدند؛ علی دایی، مهدی مهدوی‌کیا، علی کریمی، حامد کاویانپور، نیما نکیسا و... ولی ماجرای داود فنایی در نوع خود جالب به نظر می‌رسید.

در همین زمینه، با فنایی تماس گرفتیم تا ماجرا را جویا شویم؛ ماجرایی که البته مربوط به امروز هم نیست و به دو دهه قبل بازمی‌گردد. فنایی گفت: «این موضوع به حضور پرسپولیس در نیمه‌نهایی جام باشگاه‌های آسیا برمی‌گردد. همان سالی که در نیمه نهایی به سامسونگ خوردیم و باید در کره جنوبی بازی می‌کردیم. در آن دیدار باختیم و در نهایت سوم شدیم. آن سال واقعا خوب کار کردم. اشمیت مربی آلمانی تیم‌مان، یک گروهی را از بوندسلیگا به ایران فرستاده بود تا حامد کاویانپور را ببینند. حامد هم خیلی خوب بود ولی بعد از بازی به سراغ من آمدند و گفتند تو می‌توانی همین حالا در بوندسلیگا بازی کنی اما من به خاطر علی پروین و نیاز پرسپولیس در تیم ماندم. پیشنهادشان واقعا بالا و باورنکردنی بود. من از همه چیز گذشتم و به ایران آمدم به این خیال که با تیم ملی به جام جهانی می‌روم و آنجا خودم را نشان می‌دهم تا بتوانم مشتریان بهتری پیدا کنم ولی در سال 2002 از صعود به جام جهانی بازماندیم و آرزوی همه بازیکنان آن تیم به باد رفت.»

او اضافه کرد: «با این حال چندان هم ناراحت نیستم، چون پای پرسپولیس ایستادم و ثمره آن را هم با لطف همیشگی هواداران دیدم. حتی برای این که عشق و علاقه‌ام به پرسپولیس را اثبات کنم، در سال‌های آخر فوتبالم مبلغ 140 میلیون تومان را به این باشگاه بخشیدم. آن زمان با چنین رقمی می‌توانستم یکی، دو آپارتمان در بهترین نقاط تهران بخرم. سال 81 یا 82 بود که این تصمیم را گرفتم. در همین ولنجک تهران آپارتمان 80 تا 90 میلیون تومان بود. من می‌توانستم لژیونر باشم اما قسمت نبود و از سوی دیگر، علی پروین به قدری برایمان ارزش داشت که وقتی حرف می‌زد، ما نمی‌توانستیم مقابل او صحبت کنیم.»

انتهای پیام