بی‌باک: در فدراسیون تکواندو کسی به‌فکر موفقیت تیم ملی نبود / با بزرگ‌نمایی مبارزه کیانی و علی‌زاده «گل به خودی» زدیم!

مهدی بی‌باک، مربی پیشین تیم ملی تکواندو و قهرمان مسابقات جهانی تکواندو طی گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ پیرامون کسب نتایج ضعیف نمایندگان تکواندوی ایران در بازی‌های المپیک 2020 توکیو اظهار داشت: همه از این اتفاق شوکه و ناراحت هستیم، جامعه تکواندو از این ناکامی یکه خورده و اولین باری هم هست که کاروان تکواندوی ایران بدون کسب حتی یک مدال از آوردگاه المپیک به ایران برمی‌گردد؛ تکواندویی که افخارش همیشه برای مجموعه ورزش ایران بوده.

او صحبت‌هایش را این‌گونه ادامه داد: به هر حال المپیک 2020 برای تکواندوی ما تمام شده و فقط باید سعی در حفظ و ریکاوری 3 جوان تکواندوی کشورمان داشته باشیم. تیم ملی ما که همیشه 8 ستاره در تمامی اوزان داشته و ستاره‌های مطرح و حائز رنکینگ دنیا را در خود پرورش داده، اکنون به این نقطه رسیده. در مسابقات گرندپری 2014 با تعداد زیادی ستاره شرکت کردیم اما این روند رو به افت از رقابت‌های 2019 آغاز شد تا ضربه بزرگی در المپیک توکیو بخوریم.

مربی پیشین تیم ملی تکواندوی کشورمان عنوان داشت: هر فردی که پس از این در رأس کادرفنی تیم ملی قرار بگیرد، کار بسیار سختی خواهد داشت. این ادعا را هم قبول ندارم که شیوع ویروس کووید -19 باعث بروز چنین نتیجه‌ای برای تکواندوی ایران شده. کرونا و معضلات آن برای تمام تیم‌های ورزشی دنیا بوده و همه در قرنطینه‌های سفت‌وسخت بوده‌اند، باید مشکلات اصلی و ریشه‌ای واکاوی بشود؛ نه این‌که پشت بهانه‌ای مانند کرونا پنهان شویم. وی درباره مشکل فعلی تیم ملی تکواندو خاطرنشان کرد: پشتوانه‌سازی خوبی برای اوزان صورت نگرفته و از استعدادهای ما حمایت و پشتیبانی درستی به‌عمل نمی‌آید. همین الان استعدادهای بزرگی داریم که در 23 سالگی حتی از تیم ملی دور شده‌اند و این نشان از وجود نگاه سلیقه‌ای در تیم ملی دارد. سرمربی تیم ملی بایستی نسبت به انتقادات موجود پاسخ بدهد و جواب‌گوی نتایج المپین‌های ایران در ژاپن باشد. در المپیک جدول مهم نیست، روحیه ورزشکار و شرایط او مهم است اما همه پیش از بازی‌ها به جدول نگاه می‌کردند. او هم‌چنین افزود: من حتی نیم‌نگاهی به کسب کرسی و دست‌اندازی به پست در ایران ندارم و دلم برای تکواندوی کشور می‌تپد. دل‌سوزانه می‌گویم استعدادهای ما در حال تلف شدن هستند و رفتارهای ماست که باعث ناراحتی و فرار ورزشکاران می‌شوند. کسی که یک بار قهرمان جهان شود، می‌تواند 10 بار دیگر این افتخار را تکرار کند اما این مهم نیازمند پشتیبانی و مراقبت از ورزشکار از سوی فدراسیون و تیم ملی خواهد بود. بی‌باک با اشاره به کم‌رنگ شدن تعداد استعدادها در تکواندو بیان داشت: مثلا الان در وزن 80- به کویر و کمبود بازیکن برخورده‌ایم و با یک یا دو مربی هم که کار جلو نمی‌رود. یک تیم ملی برای موفقیت در رویداد بزرگ و مهمی مانند المپیک به یک کارگروه و مجموعه متحد و مستحکم نیاز دارد تا درنهایت تکواندوی ایران به مدال برسد. مثلا پیش از این المپیک حتی از من و بیژن مغان‌لو درخواستی هم نشد که بدون چشم‌داشت به فریبرز عسکری کمکی داشته باشیم یا حرف‌های دل‌سوزانه ما را به کار بگیرند. قهرمان اسبق تکواندوی جهان تصریح کرد: فقط روی کاغذ می‌گویند درس گرفته‌ایم، نتیجه در عمل چیزی ندارد. اگر آرمین هادی‌پور در المپیک مصدومیت شدید زانو داشت، اول این‌که در کنارش کسی را هم‌تراز پرورش ندادیم و دوم هم باید با استراتژی خاص و متفاوتی روی شیاپ‌چانگ می‌رفت و مبارزاتش را مدیریت می‌کرد. ورزشکار با رباط ACL پاره باید از هر ضربه حداقل یک امتیاز بگیرد، نه این‌که بی‌محابا حمله کند و بیش‌ترین فشار را هم به خودش وارد کند. وی درمورد نمایش میرهاشم حسینی هم ادامه داد: فکر می‌کنم مشکل میرهاشم هم در ابعاد روانی و روحی بود. حسینی آن صلابت همیشگی و برتری روحی را نداشت و نتوانست عطش و روحیه مبارزه را در خود نگه دارد. باز هم می‌گویم میرهاشم حسینی حداقل یک سروگردن از حریف ازبک خود بالاتر بود، اگر عجله نمی‌کرد و با روحیه‌ای مقاوم و مبارزه‌جو به رقابت در المپیک می‌پرداخت. دستیار اسبق بیژن مقان‌لو در تیم ملی تکواندو درخصوص مبارزه پرتنش ناهید کیانی و کیمیا علی‌زاده نیز اذعان داشت: گل به‌خودی زدیم! کیمیای ایران مدت‌ها قبل به هر دلیلی مهاجرت کرده و دیگر زیر پرچم کشورمان مبارزه نمی‌کند، چرا باید این بازی تا این حد بزرگ‌نمایی و حساس شود؟ این حساسیت‌ها باعث شد تا استرس ناهید کیانی حداقل 10 برابر کیمیا علی‌زاده شود و او تمرکزش را از دست بدهد. آن‌قدر این مبارزه معمولی و عادی دستمایه بازی‌های سیاسی و حاشیه‌ای شد که ناهید ایران محو شود. او در این‌باره ادامه داد: هیچ ورزشکاری را نمی‌توان غل و زنجیر کرد و ما به‌جای مقابله، باید تمام امکانات و مقدمات را فراهم کنیم تا استعدادها و افتخارهای ایران در کشورمان بمانند. من هم الان خارج از ایران فعالیت و مربی‌گری می‌کنم؛ وقتی حس کنم به من نیاز باشد، به ایران برمی‌گردم و بدون منت برای کشورم کار می‌کنم. این موضوع سلیقه‌ای است و نباید به حاشیه کشیده شود؛ شیطنت‌هایی رخ داده و مصادره به مطلوب هم صورت می‌گیرد که نباید رخ بدهد. بی‌باک پیرامون شرایط فنی تیم ملی در ماه‌های اخیر اظهار داشت: تکواندوی ایران از لحاظ امکانات هیچ چیزی کم‌تر از بهترین کشورهای دنیا ندارد اما در بحث مدیریت به مشکل خورده‌ایم. تیم ملی ما چیزی به اسم مدیرفنی ندارد و واقعا یک تیم پشتیبانی و مجموعه فنی در تیم نداریم. در این فدراسیون و تیم ملی کسی به فکر موفقیت تیم ملی نبوده که چنین فاجعه‌ای رخ داده. فریبرز عسکری هم یک انسان است و نیاز به مشاوره دارد، باید کسی کنارش باشد که به او مشاوره بدهد و تقسیم وظایف صورت بگیرد. وی هم‌چنین افزود: سیدمحمد پولادگر به‌عنوان نفر اول و اصلی فدراسیون تکواندو باید تجدیدنظری در سطوح میانی مجموعه‌اش و تیم ملی داشته باشد. با «به به و چه چه» کسی قهرمان جهان و المپیک نشده و باید برای نقد خود راهکار داشته باشیم. فضای انتقاد باید در تیم ملی باز باشد و پیشنهادات بزرگان تکواندوی مملکت شنیده شود تا بلکه بتوان به جایی رسید. من حدود 30 سال با آقای پولادگر به‌عنوان مربی و بازیکن کار کرده‌ام و می‌گویم که اکنون فقط از 50 درصد ظرفیت تکواندوی کشور استفاده می‌شود. دارنده مدال طلای تکواندوی دنیا نهایتا گفت: پیش از المپیک به حرمت تیم ملی و برای حمایتی همه‌جانبه که از سوی تمام آحاد خانواده تکواندو صورت گرفت، حرفی نزدیم اما باید بگویم یکی از دلایل عدم مدال‌آوری میرهاشم حسینی، حضور در همین رقابت‌های قهرمانی آسیا بود که باعث کاهش شدید اعتمادبه‌نفس او شد. المپیک تمام شده و بچه‌های ما هم زحمت زیادی کشیدند اما نباید له شوند؛ آن‌ها از تمام مردم ایران ناراحت‌ترند و باید مقدمات درخشش آن‌ها در مسابقات جهانی و المپیک 2024 پاریس را فراهم کرد. انتهای پیام /