تحریم رسانه با دست فرمان گورهای دسته جمعی
دولت کانادا مدعی شده است روزنامه جوان را به دلیل انتشار «پیام‌های یهودی‌ستیز و تبلیغات رژیم ایران» تحریم کرده است. در خصوص تحریم مضحک روزنامه جوان از سوی وزارت خارجه کانادا چند نکته گفتنی وجود دارد.
به گزارش مشرق، حسن رشوند کارشناس مسائل سیاسی طی یادداشتی در روزنامه جوان نوشت: ملانی جولی، وزیر خارجه کانادا جمعه گذشته طی بیانیه‌ای اعلام کرد که این کشور، تحریم‌هایی را علیه چند فرد و نهاد ایرانی به بهانه نقض حقوق بشر و سرکوب آنچه اعتراضات مسالمت‌آمیز خوانده شده، اعمال کرده است. این تحریم‌ها تقریباً در همان روزی اتفاق افتاد که جان بولتون، مشاورتندرو امنیت ملی سابق امریکا و سمپات گروهک منافقین گفته بود که تحریم‌ها بی‌اثرند و از لزوم انقلاب در سیاست‌های تحریمی امریکا صحبت کرده بود. کانادا در این بیانیه تحریمی خود گفته تا زمانی که نقض حقوق بشر رژیم علیه مردم ایران دامنه و شدت خود را افزایش می‌دهد، کانادا بیکار نخواهد ماند. دولت کانادا مدعی شده است روزنامه جوان را به دلیل انتشار «پیام‌های یهودی‌ستیز و تبلیغات رژیم ایران» تحریم کرده است. در خصوص تحریم مضحک روزنامه جوان از سوی وزارت خارجه کانادا چند نکته گفتنی وجود دارد:
1- اینکه یک رسانه همچون روزنامه جوان با قدمت 24 سال فعالیت رسانه‌ای در سپهر اطلاع رسانی و سیاسی کشور آنچنان تأثیر گذار بوده که دشمنانی همچون دولت کانادا را عصبانی کرده و این رسانه را در لیست تحریمی خود قرار داده نه تنها موجب ناخرسندی، بلکه موجب خوشحالی شده است و این تحریم را فراتر از اراده کانادا که تصمیم امریکا در وزارت خزانه داری امریکا و یک تقسیم کار مشخص می‌دانیم. از همین جا به نمایندگی از روزنامه جوان اعلام می‌کنیم آنچه از حساب‌های مالی این روزنامه در بانک‌های کانادایی است از آن شماست، ولی این را بدانید روزنامه‌ای که تریبون مبارزه با آدم‌های فاسد و فراری همچون خاوری است که اموال همین مردمی که دولت کانادا برای حقوق از دست رفته آن‌ها اشک تمساح می‌ریزد، ولی از 3 هزار میلیارد تومان پول دزدیده شده همین مردم در بانک‌های آن کشور مدعی حقوق بشری استفاده غیر قانونی می‌کند، نمی‌تواند دلسوز مردم ما باشد. دلسوزی از مردم ایران فقط با بازگشت خاوری و پول‌های برده شده آن قابل فهم است و لا غیر.
2- در همه منابع غربی و شرقی مطبوعات را رکن چهارم دموکراسی نامیده‌اند. سؤال این است اگر مطبوعات رکن چهارم دموکراسی است چرا آزادی قلم در یک رسانه آنچنان محدود می‌شود که نوشتن کوچک‌ترین تحلیل و خبری از صهیونیست‌ها - نه یهود که «جوان» بارها با انعکاس اخبار و تحلیل درباره یهودیانی که موجب ظلم صهیونیست‌ها در اقصی نقاط جهان قرار گرفته‌اند، دفاع کرده - مساوی با تحریم روزنامه‌ای همچون جوان با چنین سابقه و عملکردی می‌شود.
چگونه است که هر روز مخاطب می‌تواند پای دروغ‌های شاخدار بی‌بی‌سی، اینترنشنال و ده‌ها رسانه امریکایی بنشیند و مسحور دروغ پراکنی‌های این رسانه‌ها بشود، ولی تا روزنامه‌ای در داخل از ارزش‌های مادی و معنوی ملتی دفاع می‌کند رسانه نامطلوب، تحت تعقیب و تحریم قرار می‌گیرد. کجای این رفتارهای دوگانه با پذیرش رکن چهارم دموکراسی سازگاری دارد. اگر روزنامه‌ای درباره جنایتی که سربازان کانادایی در زیر چترحمایت امریکایی‌ها در افغانستان نسبت به زنان و کودکان افغانستانی دو دهه حضور خود انجام دادند گزارشی بنویسد، تبلیغات رژیم ایران علیه کانادا تلقی می‌شود، اما در نقطه مقابل، نادیده گرفتن این همه جنایت صهیونیست‌ها در سرزمین‌های اشغالی و کشتن زنان و کودکان غزه، جنین، طولکرم و... و بدتر از آن توجیه این جنایت‌ها با عنوان «دفاع مشروع» توسط رسانه‌های امریکایی، انگلیسی و کانادایی رسالت رسانه‌ای و در راستای عمل به رکن چهارم دموکراسی است. کجای رکن دموکراسی گفته مأمور برقراری امنیت و یک شهروند بسیجی می‌تواند به شنیع‌ترین شکل توسط اوباش مورد حمایت منافقین، ضد انقلاب و دولت‌های غربی و دولت کانادا کشته شود و نوشتن از این جنایت آشکار «تبلیغات رژیم» عنوان شده و رسانه تنویرکننده افکار عمومی همچون «جوان» باید مورد تحریم قرار گیرد، ولی کشتن خبرنگاری غیر مسلمان همچون ابو عاقله، آن هم در حین رسالت خبرنگاری خود با سکوت خبری رسانه‌های مدعی دموکراسی مواجه شود. پمپاژ اخبار دروغ، سانسور و جهت دهی و مخاطب را در آماج حملات خبری و تحلیلی که مبنای آن با دروغ‌پردازی شکل گرفته است، هیچ‌گاه رسالت رسانه‌ای که باید رکن چهارم دموکراسی باشد، نبوده و نیست. این آن چیزی است که هر لحظه شاهد انتشار آن در رسانه‌های غربی هستیم.
3- امروز ما شاهد «آپارتاید رسانه‌ای» هستیم و دیگر نمی‌توان این واژه را فقط برای یک نژاد خاص و تلاش کشورهای سلطه گر برای تحت استثمار قرار دادن جماعتی سیاهپوست در یک قاره برای به تاراج بردن سرمایه مادی و سلب حق حیات و زندگی شرافتمندانه انسان‌هایی در نقطه‌ای از این جهان عنوان کرد. شکل آپارتاید در جهان امروز تغییر کرده است و این را می‌توان از بیانیه تحریم وزارت خارجه کانادا نسبت به روزنامه جوان فهمید. بیانیه دولت کانادا گویای این واقعیت است که رسانه از نگاه آن‌ها دیگر به عنوان رکن چهارم دموکراسی برای بیان واقعیت‌ها به کار نمی‌آید بلکه یک تعداد رسانه تبعیض‌کننده‌ای وجود دارند که در هر آنچه می‌نویسند و به جهان مخابره می‌کنند آزادند و در مقابل، رسانه‌هایی که در زمره این آپارتاید قرارندارند اگر حتی بخواهند از حقوق و ارزش‌های ملت خود یا حقوق ملت‌های تحت ستم در فلسطین، عراق، سوریه، افغانستان، امریکا یا کودکان زنده به گور شده در کانادا بنویسند، رسانه نامطلوب و تحت تحریم هستند.
4- برای روزنامه جوان افتخار است توسط دولتی تحریم شده که تشت رسوایی حقوق بشری آن در یکی دو سال اخیر به جهت اجساد زنده به گور شده کودکانی که در مدارس کانادا کشف شده است، بر زمین افتاده است.
تاکنون چهار گور دسته‌جمعی در کانادا کشف شده است و گفته می‌شود بیش از 4 هزار کودک در این مدارس کشته یا زنده به گور شده اند. از سال 1883 تا 1996، حدود 150 هزار کودک بومی از خانواده‌های خود به اجبار جدا شدند و به مدارس شبانه‌روزی فرستاده شدند که کلیسای کاتولیک آن را تأسیس کرده بود و هدف اصلی آن دور کردن این کودکان از جوامع بومی کانادا و جلوگیری از ترویج زبان و سنت‌های مادری شان و تربیت آن‌ها به شیوه‌ای تحمیلی بود. این مدارس تا اواخر قرن بیستم مشغول به‌کار بودند و آخرین آن‌ها دهه 1990 تعطیل شد. تعداد آن‌ها در سراسر کانادا150 مدرسه بود و طی این دوره چیزی حدود 150 هزار دانش‌آموز در این مدارس تحصیل کردند.
بسیاری از کودکان این مدارس مورد آزار جسمی و جنسی قرار می‌گرفتند. بدرفتاری، آزارهای جسمی و روانی، تغذیه بد و اندک و بیماری از دلایل این میزان مرگ و میر اعلام شده‌است. با وجود اینکه بارها در طول این سال‌ها بومیان و افکار عمومی کانادا، خواستار انجام تحقیقات مستقل در مورد پرونده کشتار کودکان بومی کانادا هستند تاکنون دولت کانادا فقط وعده داده و هیچ اقدام دیگری انجام نداده است. آیا دولتی با این سابقه مشعشع حقوق بشری صلاحیت سخن گفتن از نقض حقوق بشر در کشوری را دارد که بخواهد به این بهانه رسانه آن کشور را تحریم کند؟!