ثابت کردم که تمام نشدم؛/ بهترین بازیکن ایران برای تیم ملی ناز نمی‌کند!

به گزارش "ورزش سه"، شبنم علیخانی MVP یا همان ارزشمندترین بازیکن لیگ برتر والیبال زنان ایران که به عنوان کاپیتان سایپا جام قهرمانی لیگ برتر سال 1402 را همین چند روز قبل بالای سر برد، گفت و گوی متفاوت و جنجالی با ورزش سه انجام داد که بی شک فهم و درک دقیق آن می تواند به جهش و پیشرفت قابل ملاحظه والیبال زنان ایران در سطح ملی کمک شایانی کند.

شبنم علیخانی که همسرش "حامد تاری وردی" هم یکی از بازیکنان حرفه ای و مطرح والیبال ایران به حساب می آید در لیگ برتر سالی که روزهای آخر آن در حال گذر است به غیر از بالا بردن جام قهرمانی، موفق شد دو عنوان شخصی بهترین پاسور و ارزشمندترین بازیکن را نیز به خود اختصاص دهد.

مشهورترین پاسور والیبال دختران و زنان ایران آنهم با پانزده سال عضویت در تیم ملی بزرگسالان که پنج سال هم بعد از مائده برهانی، کاپیتان دوم محسوب می شد، عنوان پرافتخارترین بازیکن تاریخ لیگ برتر را هم داراست.

دوازده قهرمانی، سه دومی و سه مقام سومی در لیگ برتر، دو عنوان MVP یا ارزشمندترین بازیکن در تورنمنت های بین المللی مالدیو و کرواسی در کنار به گردن انداختن مدالهای طلا و نقره رقابتهای خارج از کشور با تیم ملی، از او در 31 سالگی بازیکنی با دنیایی تجربه، شناخت و توانمندی ساخته که بعید به نظر می رسد به این زودی ها بتوان از منظر فنی یکی با توانایی های او را به والیبال ایران معرفی کرد، درست مثل سعید معروف.

مادر و پدر بهترین پاسور زنان ایران هر دو ورزشکاران حرفه ای والیبال و فوتبال صنعت فولاد اصفهان در دهه شصت و هفتاد شمسی به حساب می آمدند، مژده محمدی و حسین علیخانی. به همین دلیل شبنم از هشت سالگی با حضور در تمرینات باشگاهی به همراه مادرش جذب ورزش شد تا یکی از بهترین پاسورهای تاریخ والیبال زنان ایران در ورزش حرفه ای متولد شود.

دختری که سال 1400 با سایپا به جمع چهار تیم نهایی باشگاههای آسیا راه یافته، کاپیتانی رده های سنی نوجوانان و جوانان ایران را نیز تجربه کرده و پیراهن باشگاههای لیگ برتری ذوب آهن، گیتی پسند و نامی نو اصفهان، گاز، بانک سرمایه و سایپا تهران، سریک گنبد و بهنمیر مازندران را نیز بر تن و در 31 سالگی با سطح بسیار بالای فنی و سالها تجربه هنوز می تواند یک دهه دیگر نیز در این سطح بازی کند.

رنگ لاک نباید ملاک ارزش و انتخاب بازیکن باشد والیبال زنان توان کسب مدال آسیایی دارد سایپا می تواند در آسیا سکونشین شود مگر تیم ملی میدان مین است که پاکسازی شود والیبال زنان تا دلتان بخواهد استعداد دارد لیگ برتر سطح فنی بسیار بالایی داشت شبنم علیخانی برای تیم ملی ناز نمی کند ثابت کردم که تمام نشدم والیبال زنان هم می تواند مثل مردان بدرخشد پتانسیل دختران زنان والیبال خیلی بالاست

س: شبنم علیخانی که نام شناخته شده ای در والیبال به عنوان یکی از سه رشته ورزشی محبوب ایران در کنار فوتبال و کشتی به شمار می رود هیچوقت ورزش دیگری را تجربه کرده است؟ بصورت حرفه ای فقط والیبال، اما غیر حرفه ای بدمینتون و ژیمیناستیک را تجربه کرده ام، زمانی که در رده سنی نوجوانان بودم با 400 هزار تومان به تیم بزرگسالان والیبال ذوب آهن پیوستم و دیگر اسیر خاک این رشته شدم که مادرم نیز در آن بازیکن حرفه ای بود.

س: در دو دهه اخیر والیبال مردان ایران اوج فوق العاده ای گرفت و در دل مردم مجبوبیت فراوانی کسب کرد، اما والیبال زنان به نظر خیلی از سطح مردان عقب ماند، درست مثل بسکتبال؟ با این پتانسیل و روند رو به رشدی که می بینم جایگاه ما نهم و دهم آسیا نیست و نباید باشد، با برنامه ریزی و سرمایه گذاری درست می توانیم در والیبال زنان در چهار تیم برتر قاره قرار بگیریم و روی سکو هم برویم. در برهه ای از زمان تغییرات مثبت و رویکرد خوبی در والیبال زنان ایران شکل گرفت، از سال 1395 سیر صعودی شروع شد اما متاسفانه به سیر سقوط دوباره منجر شد، با توانمندی مایدا مربی اسلوونی که برای تیم ملی انتخاب شد، نتایج خوبی گرفتیم. از سال 1397 با آقای جواد مهرگان دو سال خوب را گذراندیم، در سال 91 و 92 سه سال با آقای عباس برقی کار کردیم که از ایشان والیبال روز دنیا را به درستی فرا گرفتیم. دلیل سینوسی پیش رفتن و وجود اتفاق بدی که در والیبال زنان ایران منجر به صعود و سقوط های مختلف می شود تغییر هر ساله یا کوتاه مدت مربی است و این اصلا خوب نیست، والیبال زنان ما هنوز آن شاکله و شیرازه را پیدا نکرده که بتواند هر ساله یا در کوتاه مدت مربیان متعدد ملی را بر سر کار ببیند، به نظرم نیاز به وجود ثبات در سرمربیگری و کادرفنی تیم ملی است، از لحاظ فنی رشد بسزایی داشته ایم اما هنوز خیلی کار داریم که با یک مربی خوب در درازمدت و استفاده از او در بیش از سه چهار سال، خیلی کارها شدنی خواهد بود.

س: پس از نگاه تو که بی تعارف یکی از بهترین های تاریخ این رشته ورزشی هستی والیبال زنان ایران توانایی درخشش در آسیا را دارد؟ رشته ای که حتی سال 1966 در بازیهای آسیایی بانکوک مدال برنز هم گرفته است صد در صد، والیبال زنان ایران بی شک توان درخشیدن در آسیا را دارد، چه باتجربه ها و چه بچه های جوانی که در حال حاضر شکوفا شده اند بسیار توانمند هستند و پتانسیل بالایی دارند که باید دیده شوند و به آنها اعتماد کرد. معتقدم تلفیق باتجربه ها و نسلی که امروز متولد شده بدون تعارف منجر به تولد نسل طلایی والیبال زنان ایران خواهد شد، این پتانسیل کاملا مشهود است، بازیکنان باتجربه و جوان امروز می توانند جایگاه ما در آسیا را تغییر دهند و مستحق رفتن روی سکوی قهرمانی آسیا و بازیهای آسیایی هستند. فقط باید باورشان کرد و تمام قد پشت والیبال زنان ایران از هر نظر ایستاد.

س: مشکل کجاست؟ ما هنوز کاملا بصورت تیمی حرفه ای نشده ایم، باید این نگاه برای رسیدن به خودباوری به بازیکنان تزریق شود، اگر کار را حرفه ای پیش ببریم و والیبال زنان خود را به عنوان ورزشی تیمی و حرفه ای باور کند، توان درخشش وجود دارد. اینکه فقط یک بازیکن حرفه ای بیاندیشد و حرفه ای زندگی کند کافی نیست باید به تفکر تیمی برسیم و تیم به عنوان مجموعه ای موفق حرفه ای بیاندیشد. در گذشته فقط حضور داشتن مهم بود، اینکه امروز تنها دلخوش باشیم که در رقابتهای بین المللی حضور داریم دیگر جواب نمی دهد و جوابگو نیست، امروز باید نگرش خود را تغییر دهیم باید با تغییر نگاه در بحث فنی و رسیدن به خودباوری تیمی از نظر جمعی حرفه ای شویم، امکانات، توجه، ارزشمندی و سرمایه گذاری منجر به خودباوری می شود و موفقیت را به همراه دارد، مثل اتفاقی که دو دهه است در والیبال مردان اتفاق افتاده به ویژه از زمان حضور ولاسکو در تیم بزرگسالان و قبلتر از آن در سطوح پایه.

س: با توجه به صحبت هایت تا اینجای مصاحبه پس معتقدی پتانسیل موفقیت های آسیایی به ویژه در والیبال زنان ایران وجود دارد. استعدادهای بسیار خوب و پتانسیل بالایی در بازیکنان نوجوان و جوان موج می زند، باید برای آنها برنامه ریزی داشت و تیم های بزرگسال در لیگ هم به سطوح پایه بها دهند، حتی معتقدم سطوح پایه بیشتر از سطح بزرگسالان به توجه حرفه ای نیاز دارد، مربی های روز دنیا می توانند آنها را متحول کنند البته با اعتقاد به این اصل که با چهار ماه و یکسال نمی شود تغییر ایجاد کرد، الان بازیکنان سطوح مختلف سنی فیزیک، هوش، قدرت و پتانسیل بالایی دارند، ما در سطح پایه تا دلتان بخواهد در والیبال استعداد داریم که نیاز به کار درازمدت توسط مربیان ثابت و توانمند دارند، آنوقت شاهد خواهید بود کسب انواع و اقسام مقامها و مدالهای آسیایی هم از راه می رسد.

س: سطح فنی لیگ برتر را امسال چطور ارزیابی می کنی؟ نسبت به سالهای قبل خیلی بالاتر بود، تعداد بازیهای یکطرفه خیلی کم شده بود، بازی با تیم های ته جدول هم حساسیت داشت و نمی شد تیمی را صد در صد از پیش برنده دانست، از نظر فنی خیلی بهتر از قبل بود و این نشان از توانایی والیبال زنان دارد و جالب اینکه بازیکنان نوجوان و جوان هم در لیگ برتر بزرگسالان خوش درخشیدند.

س: با اینکه در تورنمنت های بین المللی MVP یا ارزشمندترین بازیکن شده بودی ولی امسال برای اولین بار این عنوان شخصی را در لیگ برتر به دست آوردی. راستش فکرش را نمی کردم اما برایش هدف داشتم، حرفهایی که بعد از خداحافظی از تیم ملی به گوشم رسید انگیزه ام را صد چندان کرد و باعث شد برای رسید به این عنوان شخصی بهترین عملکرد ممکن را با تلاشی مضاعف ارائه دهم.

س: مثلا چه حرفهایی؟ اینکه شبنم علیخانی تمام شده است، انگیزه ندارد یا به این دلیل از تیم ملی خداحافظی کرده چون دیگر نمی تواند با جوانهایی که آمده اند رقابت کند، جای رشد ندارد، سطحش هم بالاتر نمی رود. این حرفهایی که در کل خنده دار است و بیشتر شبیه لطیفه می ماند.

س: پس امکان دارد اگر با این سطح بالای فنی که به نمایش گذاشتی و با توجه که پست پاسور بازی می کنی و یک پاسور در والیبال محدودیت سنی چندانی ندارد اگر دعوتت کنند به تیم ملی برگردی؟ اگر روزی به ارزش هایی که دارم و چهارچوب های ذهنی من احترام گذاشته شود، برای تعالی والیبال زنان ایران به حرفه ای ترین شکل ممکن برنامه ریزی شود، ارزش ها و شخصیت بازیکن حفظ شود، سلیقه محوری کنار گذاشته شود و ببینم می شود به قله رسید با تمام وجود باز هم در خدمت تیم ملی خواهم بود. الان که مدتی است از تیم ملی خداحافظی کرده ام توقعی ندارم، هر چه خواسته و می خواهم برای والیبال و رشد آن است، نه خواسته ی شخصی.

مگر می شود پوشیدن پیراهن تیم ملی برای من یا ستاره هایی که خداحافظی کرده اند و هنوز می درخشند افتخار نباشد؟ شبنم علیخانی دختری نیست که برای تیم ملی کشورش با 15 سال سابقه فقط در رده بزرگسالان، ناز کند. اما به نظر شما و خوانندگان این گفت و گو تحقق و رفع موضوعاتی که گفتم و خواهم گفت امکان پذیر است؟ اینکه من و امثال من فقط پیراهن تیم ملی را بپوشیم به اردو برویم و به بازیهای آسیایی اعزام نشویم یا از اعزام تیم به رقابتهای مهم بین المللی جلوگیری شود چون احتمال دارد مدال نیاوریم درست است؟ آیا اینکه فقط دلخوش به رقابتهای داخلی باشیم که مثلا والیبال زنان ایران زنده است به نظر کافی خواهد بود؟

س: حسابی دلت پر است و به نظر داری خیلی چیزهایی را به زبان می آوری که برخی از گفتنش ابا دارند و اگر بر طرف شود می توان به درخشش والیبال زنان ایران به مانند مردان هم امیدوار بود. اینکه رنگ لاک بازیکن قرمز باشد یا سفید نباید ملاک قرار گیرد، بحث و توان فنی، عِرق ملی، اخلاق حرفه ای، تعصب، غیرت و... است که باید مورد توجه باشد و ملاک ارزشگذاری و انتخاب برای یک بازیکن. من به عنوان بازیکنی که متأهلم و همسرم هم بصورت حرفه ای والیبال بازی می کند تمام زندگیم در این رشته معنا و خلاصه می شود، مگر تیم ملی میدان مین است که پاکسازی شود؟! این چه نگرشی است که برخی در مورد فرزندان سرزمینمان و آنهایی که جوانی و جانشان را برای اعتلای والیبال زنان ایران صرف کرده اند رواج داده و می دهند؟! اگر از تیم ملی خداحافظی کردم به خاطر افت جسمانی یا ترس از رقیب نیست، دیدید که خدا کمکم کرد و ارزشمندترین بازیکن لیگ برتر شدم، ولی شما ببینید والیبال نشسته دختران این سرزمین سهمیه پارالمپیک می گیرد اما اینکه مطرح شود چون مدال نمی گیرد برایش زود است اعزام شود درد نیست؟ من از ترس عقب نمی کشم و نکشیده ام دلم می سوزد از باغی که دارد خشک می شود و مباحث هم جور دیگری به نمایش گذاشته می شود.

س: بی پروا و بی سانسور از دیگر مشکلات والیبال زنان تیم ملی صحبت کن که سد راه محسوب می شود  عدم برنامه ریزی، بعضی اوقات کارهایی انجام می‌شود که انگار فقط از سرباز کردن است و بس. انجام بازیهای تدارکاتی و استخدام مربی خارجی که کمکی به رشد نمی کند چه دردی را دوا خواهد کرد؟ به برخی از سفرهای تدارکاتی انگار فقط اعزام می شویم که رفته باشیم. واقعا چه تاثیری دارد تیم ملی بزرگسالان در بلغارستان با تیم 16 ساله های این کشور بازی کند؟ مربی خارجی سطح پایین به چه دردی می خورد و چه تاثیری در رشد والیبال دارد؟ زمانی که با مایدا مربی اسلوونی تیم ملی کار می کردیم و نتایج خوبی می گرفتیم کشورهایی مثل ویتنام و قزاقستان برای بازیهای تدارکاتی از ما دعوت می‌کردند اما به این تورنمنت‌های بین‌المللی مفید مثل بازیهای آسیایی هانگژو اعزام نمی شدیم، با این شرایط مگر می‌شود توقع رشد یا کسب مدال داشت. بازیهای تدارکاتی تیم ملی تنها ده درصد مطلوب بود و نود درصد با تیم هایی بازی می کردیم که کمکی به رشد تیم ملی نمی کرد. بازی‌هایی که فقط تقویم پر کن به حساب می آمد. البته مشکل بزرگ دیگری هم وجود دارد.

س: چه مشکلی؟ مشکل دیگر این است که والیبال زنان شش ماه درگیر رقابت‌های داخلی لیگ است و مابقی سال هم تعطیل. اگر کاری کنیم که دختران و زنان بصورت حرفه ای تمام سال را درگیر والیبال باشند، می‌شود امیدوار شد. باید از بهترین مربیان برای بالا بردن سطح فنی والیبال زنان استفاده کرد و یا اینکه این مربیان در سطحی باشند که به رشد بیشتر کمک کنند.

س: جالب اینجاست که در سال‌های اخیر والیبال زنان کشورمان لژیونرهای متعددی هم داشته است بله الان تعدادی از بچه ها لژیونر شده اند که می‌توان از خانم سودابه باقرپور، مائده برهانی، مونا آشفته، فاطمه خلیلی و... نام برد. سال‌های قبل نفرات دیگری هم داشته ایم. این سطح فنی و توانایی بالای والیبال زنان را نشان می‌دهد. این نشان می‌دهد از لحاظ توانایی، استعداد و پتانسیل چه جایگاهی داریم که به درستی استفاده نمی‌شود و هدر می‌رود.

س: سایپا چرا قهرمان لیگ برتر شد؟ بخاطر انسجام تیمی، قدرت ستاره ها، مدیریت خوب کادر فنی و باشگاه به قهرمانی رسیدیم. همه رقیبان نیز به شدت قابل احترام بودند و هستند. س: و سوال آخر: قرار است سایپا بعنوان قهرمان ایران در سال 1403 به باشگاههای زنان آسیا اعزام شود، آیا وقت سنت شکمی و کسب مدال فرا نرسیده است؟ اگر برنامه ریزی خوبی انجام شود بی شک رفتن به جمع چهار تیم برتر آسیا و کسب مدال شدنی خواهد بود. بعنوان کاپیتان تیم از باشگاه سایپا می خواهم که تمام تلاش خود را بکار ببندد و با تمام قدرت تیم را اعزام کند. اگر تیم تقویت شود، بازیکنان کمکی داخلی خوبی اضافه شوند و حتی بازیکن خارجی سطح بالا به خدمت بگیریم، می توانیم در آسیا بدرخشیم و حتی مدال هم کسب کنیم.

گوشه ای از افتخارات شبنم علیخانی در والیبال

قهرمانی لیگ برتر ایران دوازده بار تورنمنت 2018 بین المللی مجارستان تورنمنت 2019 بین المللی کرواسی و MVP منطقه مرکزی آسیا برای المپیک 2020 و MVP بازیهای همبستگی کشورهای اسلامی 2022 MVP و بهترین پاسور لیگ برتر در سال 1402

پوریا تابان