جان باختن جوانان به علت بیماری کرونا؛ تلخ‌ترین خاطره دوران کاری

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا به نقل از عصرهامون، پزشکی حرفه ای است که هیچ زمانی انسان ها از آن بی نیاز نبوده اند؛ این در حالی است که پزشکان با ادای یک سوگند متعهد می شوند به نجات زندگی بیماران بپردازند، اما رسالت آنها تنها محدود به قابلیت و توانایی علمی پزشکی نمی شود، و یک پزشک ماهر علاوه بر داشتن تخصص در امر خطیر پزشکی دارای ویژگی های دیگری نظیر بردباری، راز داری، نیک خلقی، مهارت های ارتباطی است. یکم شهریور، زادروز پزشک شهیر و نامی ایرانی، شیخ‌الرئیس ابوعلی سیناست که به حق، به نام روز پزشک نام‌گذاری شده است در این راستا با یکی از پزشکان جهادگر نمونه در سیستان وبلوچستان به مصاحبه پرداختیم. خودتان را معرفی کنید؟ دکتر ابوالحسن صفدری، متخصص بیماری های عفونی و گرمسیری در شهر زاهدان هستم، عضو فعال بسیج جامعه پزشکی سیستان وبلوچستان، عضو هیئت اندیشه ورز استان، عضو فعال هیئت پزشکی حج و زیارت، رئیس کارگروه سلامت و درمان بوده و در فعالیت های بسیج جامعه پزشکی و مسائلی که مربوط به سلامت جامعه می شود هر آنچه در توان داشته باشم را برای ارائه خدمت به مردم به کار خواهم گرفت که حضور در بیمارستان های صحرایی و فعالیت های داوطلبانه و خیرخواهانه سازمان هلال احمر تنها نمونه ای از آنها است. اولویت کاری شما چیست؟ خدمت تخصصی به مردم در مناطق محروم در حیطه تخصص پزشکی که دارم اولویت کاری بنده بوده، از سال 89 تا 91 در روستاهای شهرستان خاش و تفتان طرح کاری ام را به عنوان پزشک عمومی گذراندم و از سال 95 تا 1401 در مناطق محروم سراوان به عنوان پزشک متخصص فعالیت داشتم؛ چرا که هیچ متخصص عفونی در این منطقه وجود نداشت و بنده نیز به صورت داوطلبانه در این منطقه به مدت 6 سال فعالیت کردم. چه شد که به رشته پزشکی علاقمند شدید؟ هر فرد طبق علاقمندی خود شغل آینده اش را انتخاب می کند، وقتی دیدم یک پزشک تا چه اندازه می تواند برای جامعه موثر و مفید باشد از همان ابتدا به این رشته علاقمند و برای این رشته زحماتی را متحمل شدم. الگوی بنده در این عرصه عمویم است، چون فرزند ارشد خانواده بودم هم اینک خواهر و برادرانم نیز در این عرصه مشغول به فعالیت و ارائه خدمت به شهروندان هستند. وظیفه ذاتی یک پزشک چیست؟ جمله معروفی از سردار سپهبد شهید حاج قاسم سلیمانی وجود دارد که "کار برای خدا و رضای خدا باشد، خود را در محضر خدا بدانیم"؛ این نهایت تقوا است وقتی چنین احساسی داشته باشیم در هر زمینه ای خالصانه عمل می کنیم، بر این اساس بهترین وظیفه در عرصه پزشکی هم خدمت شایسته به خلق است. سخت ترین لحظه زندگی یک پزشک چه هنگامی است؟ لحظه ای که با بیماری مواجه می شویم که به دلیل عدم تمکن مالی با تاخیر به پزشک مراجعه می کند، این سخت ترین لحظات برای من است؛ چرا که رشته کاری ام بیماری های عفونی بوده و این بیماری ها در بدو امر باید تشخیص و درمان شوند و تاخیر در آن برای بیمار به صلاح نیست. در رشته پزشکی این افتخار را داشتیم در خط مبارزه با بیماری منحوس کرونا قرار گرفتیم، چرا که استرس فراوانی به همگان وارد شد و رشته عفونی هم در راس کار بود، اینکه با بیماران تنفسی مواجه بودیم و از آنجا که سلامت جسم برای همگان مهم است و خودمان در مواجهه با این بیماری بودیم اما باز هم در صحنه حضور داشتیم که این در نوبه خود ایثار و بزرگی به شمار می رود؛ اگر چه بیماری های گوارشی، بیماری مالاریا یا هپاتیت و اچ آی وی اینها از جمله بیماری هایی است که هنگام مراجعه بیماران نزد خود مشاهده می کنیم. توصیه شما برای خدمت در مناطق محروم چیست؟ حضور در مناطق محروم و ارائه خدمت به ساکنین آن توفیقی بزرگ است، نیروی انسانی در این مناطق باید تکریم شود تا رغبت بیشتری برای حضور ایجاد کند از مجریان و متولیان تقاضای محقق شدن این موضوع را دارم؛ از طرفی به همکارانم می گویم اگر قرار است مفید واقع شوند و دردی از دردهای مردم کم کنند در فضایی حضور پیدا کرده که مردم محروم آنجا سکونت دارند. بهترین و تلخ ترین خاطره دوران پزشکی خود را بگویید؟ بهترین خاطره موقعی است که یک بیمار با وضعیت بالینی بسیار بد مراجعه می کند و ناامید است اما بعد از درمان و تشخیص به موقع با لبخند و رضایت و حال عمومی خوب بیمارستان را ترک می کند، در این زمینه یک بیمار مبتلا به مالاریا با تب و لرز و ضعف و بیحالی به بنده مراجعه کرد که درمان وی به موقع در شهر سراوان صورت گرفت و این برایم خاطره ای خوب بود. بدترین خاطره نیز به فوت شهروندان در دوران کووید 19 به ویژه جوانانی که در این مسیر جان باختند مرتبط می شود که علت هم تاخیر در مراجعه به بیمارستان ها بود؛ فوت این جوانان برای ما تلخ ترین خاطرات بود. انتهای پیام /