جوان دهه هفتادی‌ای که میراث پدری اش را بجای برج سازی به اقامتگاه بوم گردی تبدیل کرد

به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو، این روز‌ها در کنار گردشگری، نوع دیگری از سفر بین مردم در تمام دنیا مرسوم شده که از آن به عنوان بوم گردی نام برده می‌شود؛ در واقع بوم گردی سفری است که در عرصه گردشگری نه تنها به شکل صنعتی بلکه به شکل کاملاً سنتی نیز وجود داشت و برگزار می‌شود. البته بی‌راهه نیست که بگوییم، شکل سنتی آن حتی سهم بیشتری در گسترش و رونق دادن به صنعت توریسم در کشور را به خود اختصاص داد، به گونه‌ای که در کنار هتل‌ها، مسافرخانه‌ها و... اقامتگاه‌های بوم گردی نیز شکل گرفته و رشد یافته اند؛ در واقع این اقامتگاه‌ها برای پذیرایی آن دسته از گردشگرانی هستند که بیشتر به محیط زیست و سبک بومی خطه و یا منطقه‌ای علاقمندند.

اقامتگاه بوم گردی «روشا» یکی از این اقامتگاه‌های بوم گردی سنتی در خطه مازندران است که با مدیریت جوانی موفق مدیریت می‌شود؛ سید محمدرضا حسینی یک دهه هفتادی است که با همت بلند خود توانسته یک بنای پرقدمت را بجای تخریب و برج سازی به اقامتگاه بوم گردی آنهم از نوع سنتی مبدل سازد؛ در این باره با او گفتگویی صورت گرفته که می‌خوانید: سید محمدرضا حسینی می‌گوید: " سال 97 بود که به همراه مادرم مصمم شدیم تا با یاری یکدیگر، فضایی را به عنوان اقامتگاه بوم گردی راه اندازی کنیم. از این رو در راستای دستیابی به اهدافمان و تاسیس اقامتگاه بوم گردی در صدد مرمت خانه‌ای 120 ساله برآمدیم؛ البته ناگفته نماند راه اندازی این مکان صرفا به علاقه‌ی بنده و مادرم به این حرفه محدود نمی‌شود، چرا که بخش بسیاری از سهم روی آوری ما به این عرصه به رشته تحصیلی ام در دانشگاه بازمی گردد؛ در واقع من فارغ التحصیل رشته هتل داری و آشپزی ملل هستم. این مدیر بوم گردی افزود: با راه اندازی این اقامتگاه، مدتی را مشغول فعالیت در صنعت جذاب و زیبای بوم گردی بودیم و سپس وقتی متوجه شدیم که طرفداران غذا‌های سنتی ما بیشتر از بوم گردی هستند، تصمیم گرفتیم بخشی از فضای این اقامتگاه را به طبخ غذا‌های سنتی و به تبع آن ایجاد یک غذاخوری سنتی تعلق دهیم و آن را "غذای خانگی سنتی مامان زهرا "نامگذاری کردیم. وی تصریح کرد:: ما در این غذاخوری سنتی 7نوع غذای اصیل و سنتی استان مازندران را طبخ می‌کنیم و طبخ‌ها کاملا براساس سنت اصیل و محلی استان مازندران انجام می‌شوند و چیزی بنام صنعت هیچ جایگاهی در پخت غذا‌های سنتی ما ندارد؛ در کل، مرغ شکم پر، اردک، ته چین راسته گوساله، خورشت آب اناردون و ماهی از جمله غذا‌های اصیل خطه مازندران هستند که در غذاخوری سنتی مامان زهرا واقع در اقامتگاه بوم گردی طبخ می‌شوند. حسینی اظهارداشت: اولین عملکرد ما در بازسازی و طراحی این خانه قدیمی برای تاسیس اقامتگاه بوم گردی این بود که سعی کنیم آن مکان را کاملا به شکل خانه‌های سنتی مازندران مبدل سازیم، به گونه‌ای که حتی برای سقف اتاق‌های اقامتگاه بوم گردی نیز از چوب‌های بلند و ضخیم بهره بردیم. دقیقا به همان شکل که خانه‌های سنتی مازندران بودند؛ در کل سعی کردیم نوعِ ساختار اصیل خانه‌های سنتی مازندران را در این فضا پیاده و نسبت به شکل واقعی آن وفادار باشیم؛ اما پیرامون بافت دیواره‌ها نتوانستیم از کاهگل استفاده کنیم، چون بهره گیری از کاهگل سنتی و حفظ آن مستلزم یکسری ملزومات است و از این جهت ترجیح دادیم دیواره‌ها را به گونه دیگری بازسازی و بهسازی کنیم؛ همچنین محیط حیاط و اطراف اقامتگاه را توانستیم به طور کامل به شکل سنتی بازسازی کنیم. وی ادامه داد: واقعیت این است که بیشتر حرفه‌های هم سبک ما، گرایش به فعالیت‌های صنعتی گونه دارندتا سنتی، در صورتی که فضا‌های سنتی، صفایی دارند که یادآور خانه مادربزرگ هاست، دقیقا همان فضایی که هم اکنون کمتر کسی از آن‌ها یاد می‌کند؛ به هرحال توریست‌ها و گردشگران خارجی امکانات رفاهی مدرن و به روز را در کشور خود دارند و در واقع به اینجا می‌آیند تا خانه سنتی را ببینند و زندگی در آن را لمس کنند و حداقل اقامت یک شب و یا یک روز را در این خانه‌های اصیل و سنتی تجریه کنند، بنابراین فکر می‌کنم این فضا‌ها بیش از امکانات لوکس هتل‌ها بتواند برای گردشگران بویژه گردشگران خارجی خاطره‌ی خوبی را از این سرزمین، به یادگار بگذارد. مدیر اقامتگاه بوم گردی «روشا» بیان کرد: ظرفیت این اقامتگاه هم اکنون حداقل حدود 30 نفر است. در واقع بوم گردی متشکل از 5واحد مجزا و سنتی است و این ظرفیت، قطعا تا سال 1403 به 50 نفر خواهد رسید. همچنین بِرَند غذاخوری این اقامتگاه از فضایی برخوردار است که خواهیم توانست در آن فضا تا 150نفر را به لحاظ طبخ و ارائه غذای سنتی پوشش دهیم. بوم گردی وی افزود: اگر سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری تمهیداتی را اتخاذ نماید که حمایت‌های همه جانبه بویژه حمایت مالی از این اقامتگاه‌ها بیشتر شود و نیز بواسطه آن اتحادیه‌ها نرخ گذاری عادلانه تری را نسبت به اقامتگاه‌های بوم گردی اعمال کنند، در اینصورت خواهیم توانست خدمات بهتری را ارائه دهیم. چرا که این اقامتگاه‌ها کشش جذب گردشگر و توریست را به شدت در بطن خود دارند، از این رو حتی با تصویب نرخ جدید و یا افزایش به حق این نرخ، از استقبال کنندگان این فضا‌ها کاسته نمی‌شود. همچنین ارائه تسهیلات مناسب از سوی میراث فرهنگی می‌تواند کمک خوبی در حفظ و راه اندازی اقامتگاه‌های بوم گردی کشور باشد و از مدیران مربوطه بویژه آقای ضرغامی عاجزانه خواستارم تا در این باره نگاه ویژه تری به نسل جوان و فعال در این حوزه داشته باشند. حسینی در پایان گفت: دور نمای فعالیت خود را تاسیس فضایی با گستره‌ی بیشتر از فضای کنونی می‌بینم و تمام تلاش خود را خواهم کرد تا در مکانی بزرگتر بتوانم با راه اندازی اقامتگاه بوم گردی و غذا خوری سنتی، ضمن بازگرداندن افراد به روستا در زمینه به کارگیری نیرو‌های مستعد و به نوعی اشتغال زایی گام بردارم.