خدمت «مارک ویلموتس» و مهدی طارمی به فوتبال ایران

حالا که صعود تیم ملی فوتبال ایران به جام جهانی 2022 قطر تقریبا قطعی شده است، می‌توان از زاویه‌ای دیگر دو موضوع جنجالی در تیم ایران را مورد بررسی قرار داد.

به گزارش خبرنگار مهر، تیم ملی فوتبال ایران با هدایت «دراگان اسکوچیچ» در 13 بازی خود، صاحب 12 برد و یک تساوی شده است. بخشی از این عملکرد درخشان در رقابت‌های انتخابی جام جهانی 2022 قطر بوده است؛ جایی که ایران در آستانه حذف از این رقابت‌ها آن هم در مرحله دوم قرار داشت اما بعد از ایجاد تغییر روی نیمکت تیم ملی و حضور اسکوچیچ، ورق به سود تیم کشورمان برگشت.

از زمانی که اسکوچیچ هدایت ایران را بر عهده گرفته، انتقادات زیادی از این مربی شده است. خیلی‌ها اعتقاد دارند این نتایج شانسی بوده و یا امور دیگری در موفقیت تیم ملی نقش داشته است. بعضی‌ها اسکوچیچ را در اندازه‌های نیمکت تیم ملی ایران نمی‌دانند و هستند افرادی که می‌گویند این نتایج حاصل کار بازیکنان است نه سرمربی.

مرور دو اتفاق جنجالی در تیم ملی ایران طی دو سال گذشته شاید دلیل کافی برای اقناع منتقدانی باشد که از هیچ تلاشی برای نادیده گرفتن نقش اسکوچیچ در تیم ملی ایران دریغ نکرده‌اند.

نخستین اتفاق، حضور «مارک ویلموتس» مربی کارنامه دار در تیم ملی ایران بعد از «کارلوس کی‌روش» بود. ویلموتس مربی بزرگی بود و سابقه بازی و کار در تیم‌های بزرگ از جمله تیم ملی بلژیک را هم داشت اما باوجود اینکه از سوی رئیس وقت فدراسیون فوتبال یک مربی «نجیب» توصیف شد، از هیچ تلاشی برای تحت فشار قرار دادن تیم ملی و فدراسیون فوتبال دریغ نکرد.

تیم ملی در مرحله دوم انتخابی جام جهانی با حضور مربی بلژیکی برابر بحرین و عراق شکست خورد اما بعد از جدایی ویلموتس و با حضور اسکوچیچ، این تیم‌ها را راحت و آن هم در شرایط نابرابر میزبانی متمرکز در کشور بحرین شکست دادیم و راهی مرحله سوم شدیم. چه بسا اگر ویلموتس سرمربی ایران نمی‌شد و آن نتایج را نمی‌گرفت، ارزش کار اسکوچیچ کمتر از این دیده می‌شد.

در مرحله سوم و بعد از پیروزی‌های متوالی برابر سوریه، امارات، عراق و کسب نتیجه تساوی برابر کره جنوبی این بار منتقدان بر بحث نقش و تاثیر بازیکنان روی نتایج تیم ملی دست گذاشتند تا جایگاه اسکوچیچ را کوچک کنند. در همان زمان، مهدی طارمی مهاجم تیم ملی در تیم پورتو پرتغال بهترین عملکرد را داشت و در تیم ملی هم یکی از ارکان موفقیت‌ها و پیروزی‌ها بود که خیلی از کارشناسان معتقد بودند ایران بدون او چنین نتایجی نمی‌گرفت.

بعد از اختلاف طارمی با اسکوچیچ و عدم دعوت از او به تیم ملی برای بازی با سوریه و لبنان، شاید خیلی‌ها منتظر باخت تیم ملی در این دو مسابقه و حمله به اسکوچیچ برای خط زدن روی نام طارمی بودند اما اسکوچیچ این بار هم از دو بازی حساس و سرنوشت ساز سربلند بیرون آمد و بدون طارمی، دو بازی را برنده شد تا نشان بدهد برنامه‌هایش روی محور یک یا دو بازیکن خلاصه نمی‌شود.

عملکرد اسکوچیچ تا اینجای کار حاوی دو پیام مهم برای فوتبال ایران است. یک تیم نه صرفا با حضور یک مربی کارنامه دار و بزرگ موفق می‌شود و نه صرفا متکی به یک یا دو بازیکن بزرگ است که حتی در اروپا می‌درخشند. ویلموتس و طارمی با وجود اشتباهات و خطاهایی که مرتکب شده‌اند، این خدمت را هم به فوتبال ایران داشته‌اند که با نبودنشان این دو موضوع را برای منتقدان اسکوچیچ نمایان کنند.