خیز انوشیروانی برای تصاحب تاج و تخت تالاخادزه

به گزارش مشرق، سجاد انوشیروانی رئیس فدراسیون وزنه‌برداری پس از پایان مسابقات قهرمانی آسیا در کره‌جنوبی، 2 هدف مهم خود را برای توسعه وزنه‌برداری ایران تبیین کرد. وی گفت: تا المپیک 2024 پاریس با تیم کنونی و داشته‌های خود تلاش خواهیم کرد که بهترین نتایج را بگیریم. اما برای بعد از المپیک و از سال 2025 به بعد 2 هدف مهم را ترسیم کرده‌ایم. یکی اینکه با اقتدار قهرمان آسیا شویم و در بیشتر اوزان برتری داشته باشیم، دوم اینکه بحث قهرمانی و مدال طلای فوق سنگین دنیا را به ایران بازگردانیم و این خواسته مردم است.

طرح این 2 هدف مهم در مسیر بازگشت از جینجو به تهران این سوال را در ذهن کارشناسان ایجاد کرد که آیا امکان تحقق این 2 شعار تا پایان دوره چهار ساله انوشیروانی امکان پذیر است یا خیر؟ در پاسخ به این پرسش باید گفت که وزنه‌برداری ایران یکی از قدرت های جهانی به شمار می‌رود و با یک برنامه‌ریزی دقیق می‌توان روزهای طلایی گذشته را دوباره تکرار کرد، روزهایی که پولادمردان حتی موفق به کسب سه مدال طلای المپیک 2012 لندن شدند و رکوردهای خارق‌العاده را بر جای گذاشتند. اما اینکه انوشیروانی به دنبال قهرمانی تیمی با امتیاز است یا قهرمانی مجموع مدالی، 2 مقوله متفاوت به شمار می‌رود که نیاز به توضیح بیشتر رییس فدراسیون وزنه‌برداری دارد.

در خصوص هدف دوم انوشیروانی یعنی بازگرداندن مدال طلای دسته فوق سنگین نیز باید گفت که این مهم بیشتر از هدف نخست قابل تحقق است و در گذشته جوانان ایرانی در رقابت با بزرگانی مانند رونی ولر و آندری چمرکین نامدار توانستند به مدال طلای المپیک برسند، مدالی که حسین رضازاده با ضرب آن، قهرمان نامدار آلمانی و روس را نیز مجبور به کناره گیری از دنیای قهرمانی کرد.

همچنین در 2 دهه گذشته نامدارانی مانند بهداد سلیمی، سجاد انوشیروانی، سعید علی‌حسینی، بهادر مولایی و علی داودی نیز توانستند در سطح جهانی و المپیک مقتدر ظاهر شوند و رکوردهای درخشانی از خود به جای بگذارند.

اما آیا ایران ابزار لازم برای تصاحب تاج و تخت لاشا تالاخادزه را دارد؟ برای پاسخ به این سوال لازم است نگاهی به جوانان و نوجوانان دسته فوق سنگین داشته باشیم.

علی داودی جوان اول وزنه‌برداری ایران

علی داودی را می‌توان یکی از توانمندترین وزنه‌برداران حال حاضر ایران لقب داد، جوانی که در 22 سالگی در سرزمین آفتاب، درخشان ظاهر شد و در نهایت به مدال نقره المپیک 2020 توکیو رسید. داودی قهرمانی رده‌های سنی مختلف جهان را در کارنامه دارد و می‌تواند نامدارانی مانند گور میناسیان بحرینی و لالایان ارمنی را در کوتاه مدت به چالش بکشد و در بلند مدت نیز به رقیب جدی برای تالاخادزه گرجستانی تبدیل شود.

تالاخادزه در یک سال گذشته نتوانسته اقتدار همیشگی خود را در تخته رقابت به نمایش بگذارد و در مسابقات جهانی کلمبیا با کمترین رکورد ممکن موفق به کسب مدال طلا شد. او 215 کیلوگرم را در یک‌ضرب و 251 کیلوگرم را در دوضرب مهار کرد. البته غول گرجستانی با مهار وزنه 222 کیلوگرمی در مسابقات قهرمانی اروپا بازگشت خود را به دنیای فولاد سرد اعلام کرد.

داودی جوان برای رقابت با تالاخادزه، لالایان و گورمیناسیان ارمنی نیاز به تقویت حرکت یک‌ضرب خود دارد. داودی تا کنون بیشتر از 205 کیلوگرم در مسابقات رسمی ثبت نکرده و برای المپیک نیاز به مهار وزنه 210 کیلوگرمی در این حرکت دارد. بنا بر اعلام سجاد انوشیروانی رئیس فدراسیون مدعیان فوق سنگین ایران باید رکورد دوضرب خود را به حد نصالب 260 کیلوگرم نزدیک کنند.

بیشتر بخوانید:

بازگشت قهرمان آسیا به ایران بدون جام!

یوسفی متخصص در دوضرب

علیرضا یوسفی رکورددار دوضرب و مجموع جوانان جهان سابقه رقابت با لاشا تالاخادزه را دارد، اما تا کنون در رده سنی بزرگسالان نتوانسته مدالی جهانی را به نام خود ضرب کند. یوسفی که با مدال وزنه‌برداری المپیک 2018 جوانان به ورزش ایران معرفی شد رکوردار رده سنی نوجوانان و جوانان جهان است. او چند روز پیش در رقابت‌های قهرمانی آسیا نمایش درخشانی داشت و توانست برای نخستین بار وزنه 190 کیلوگرم را در یک‌ضرب مهار کند.

یوسفی همچنین موفق به مهار وزنه 246 کیلوگرمی شد تا رکورد رده سنی جوانان را در دوضرب به میزان هفت کیلوگرم افزایش دهد. قدرت‌نمایی یوسفی در رقابت با گور میناسیان هر چند به مدال طلای دوضرب و سکوی مدال مجموع منتهی نشد اما دوستداران این رشته را امیدوار به آینده کرد، امیدی که به خاطر حضور غول گرجستانی سال‌ها به یاس تبدیل شده است.

آیت شریفی، مثلث قدرت ایران

ضلع سوم مثلث قدرت دسته فوق‌سنگین در ایران آیت شریفی است، جوانی که موفق شد مدال نقره قهرمانی آسیا را بالاتر از اکبر ژورائف ازبک و دارنده مدال طلای المپیک توکیو کسب کند. اما در دوضرب عملکرد خوبی نداشت و با 239 کیلوگرم به کار خود پایان داد. رقابت علی داودی، علیرضا یوسفی و آیت شریفی می‌تواند سرآغاز یک رقابت داخلی جذاب برای وزنه‌برداری ایران در دسته فوق سنگین باشد.

علیرضا اسفندیاری آغاز راه جوانی

اسفندیاری یکی دیگر از امیدهای ایران در رده سنی جوانان است که مدال طلای قهرمانی آسیا را کسب کرده است؛ او در رکوردگیری درون تیمی نیز حضور داشت و به احتمال زیاد مردادماه به مسابقات قهرمانی جوانان آسیا در هند اعزام می‌شود. اسفندیاری هر چند در رده سنی جوانان ممکن است پشت خط یوسفی بماند اما در صورت تلاش و افزایش رکورد می‌تواند پشتوانه خوبی برای آینده وزنه‌برداری ایران باشد.

طاها نعمتی؛ ظهور هرکول ایرانی از اردبیل

چندی پیش کلیپی در فضای مجازی منتشر شد که نشان از ظهور یک قهرمان دیگر در استان اردبیل دارد. طاها نعمتی شاگرد سعید علی‌حسینی در این کلیپ موفق به مهار وزنه 180 کیلوگرمی در یک‌ضرب شد که با توجه به حضور وی در رده سنی نوجوانان می‌تواند یک اتفاق خارق‌العاده در جهان فولاد سرد باشد. نعمتی سال گذشته در مسابقات نوجوانان آسیا مقتدرانه به مدال طلا رسید.

کسب مدال طلای قهرمانی آسیا و انتشار کلیپ تمرینات طاها نعمتی نشان از آن دارد که استان اردبیل همچنان می‌تواند مهد فوق‌سنگین ایران و جهان باشد. حسین رضازاده دارنده 2 مدال طلای المپیک، سجاد انوشیروانی دارنده مدال نقره المپیک و سعید علی‌حسینی نایب قهرمان جهان، از چهره‌های سرشناس فوق سنگین جهان هستند که از استان اردبیل گام به ورزش گذاشتند. در این استان همچنین سعید محمدپور دارنده مدال طلای المپیک 2012 لندن به وزنه‌برداری ایران و جهان معرفی شد.

تمام این احتمالات در حالی است که بعد از المپیک 2024 پاریس شاهد ظهور یک نابغه دیگر در فوق سنگین جهان نباشیم. یکی از میراث‌داران جدی لاشا تالاخادزه در شرایط کنونی لالایان ارمنی است که در مسابقات قهرمانی اروپا در ایروان موفق به کسب مدال نقره شد. لالایان با مهار وزنه 212 کیلوگرمی در یک‌ضرب، 250 کیلوگرم دوضرب و مجموع 462 کیلوگرم نشان داد می‌تواند رقیب جدی قهرمانان ایران برای سکوی المپیکی باشد. همچنین در این دسته گور میناسیان دارنده مدال نقره المپیک 2016 ریو با شوک دلارهای عربی احیا شده و توانست با مهار 217 کیلوگرم در یک‌ضرب عملا قهرمانی آسیا را از سیطره غول‌های ایرانی خارج کند.

البته گرجستانی‌ها نیز یک نوجوان را به جهان فولاد سرد معرفی کردند که هنرنمایی او در مسابقات جهانی نوجوانان آلبانی مورد تمجید فدراسیون بین‌المللی قرار گرفت. از «ایراکلی وکوآ» به عنوان تالاخادزه دوم یاد می‌شود.