دوست داریم کرونا بگیریم!

روز گذشته خبری از روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی استان قم خبری مخابره شد، مبنی بر اینکه مامور بهداشت به یکی از تالارهای عروسی رفته و به آنها گوشزد می کند که این مراسم که بدون رعایت پروتکل های بهداشتی برگزار شده است را اصلاح کنید که با این جواب که "دوست داریم کرونا بگیریم به تو ربطی ندارد"، مواجه می شود و در نهایت خونین و نالان به خانه خود باز می گردد.

این خبر به حدی تعجب آور بود که به نقل تمام محافل مجازی و حقیقی قم تبدیل شد. اما مهم ترین مسئله این است که دلیل غفلت مردم در این حجم از گستردگی چیست؟ آیا جان شان مهم تر از یک خوشی چندساعته همراه با استرس نیست؟ به راستی چه شد که اینگونه حس تعلق از بین مردم ازبین رفت و اینقدر خودخواه شدیم؟ در همین راستا یکی از همشریان قمی در خصوص برگزاری این مراسمات عنوان کرد: فردا شب مراسم عروسی دختر خواهرم در یکی از تالار های شهر است و از همین الان برای رفتن به این مراسم نگران هستم. وی گفت: ترس از رفتن به این مراسم در وجودم به حدی است که تمام ذهنم را مشغول کرده و یقین دارم حتی خوشی چندساعته ای را هم در برندارد اما اگر به این مراسم نروم تا سالها باید درگیر عواقب آن و اختلافات خانوادگی باشم. پاسخ این شهروند، دردل بسیاری از مردم ما هم هست. یعنی هم دوست ندارند به این محافل بروند و هم مجبور می شوند.

حال باید اشاره داشت مردمی که همیشه نوک انتقادات خود را به سمت دولت و مسئولین قرار می دهند، این بار خودشان چه سهمی در این خطر بزرگ دارند؟ مردمی که حاضر نیستند از یک شب تفریح خود بخاطر سلامت عزیز ترین افرادشان بگذرند. اکنون با مسئله جدی در کشور با این موضوع که "دوست داریم بمیریم" مواجه هستیم و باید به این افراد گوش زد کرد که علاقه شما به مردن سبب مرگ و ابتلاء افرادی است که علاقه ای به مرگ ندارند. این لجاجت نسبت به حفظ سلامت و بی اعتنایی به قانون خود یکی از دلایلی است که سبب عقب ماندگی فرهنگی می شود. مردمی که همیشه در صف نقد و تخریب هستند و همیشه به این نکته مهم اشاره دارند که سرنوشت همگی ما به یکدگیر وابسته است، اکنون چه سهمی در این کشتی بزرگ دارند؟ آیا مراقب یکدیگر هستیم؟

انتهای پیام