رخ‌به‌رخ با کرونا در کوچه پس کوچه‌های «اتابک»
گروه اجتماعی خبرگزاری فارس؛ مریم شریفی: تعطیلی؟ استراحت؟ رسیدگی به کارهای عقب‌افتاده؟ لذت بردن از جمع خانوادگی در ایام قرنطینه؟... در 2 ماه گذشته، هیچ‌کدام از این‌ها برای اهالی مسجد «حسینی» و هیئت چهارده معصوم (ع) محله «اتابک» در جنوب شرقی تهران، معنا نداشته. همین که پای یک ویروس ناخوانده به شهرها و خانه‌ها باز شد، زنگ آماده‌باش هم برای این جهادگران همیشه پابه‌رکاب به صدا درآمد. یکی‌یکی پاشنه‌های همتشان را ورکشیدند و دل به دریای خطر زدند تا به سهم خود، باری از روی دوش هم‌نوعانشان بردارند. اینطور بود که کل محله برایشان تبدیل به «قرارگاه خدمت» شد. ضدعفونی معابر محله، دوخت ماسک و تأمین اقلام بهداشتی برای هم‌محله‌ای‌ها به جای خود اما آنچه عیار کار جهادگران اتابک را دوچندان کرده، همت بلندشان در تأمین غذا برای همسایه‌هایی است که در ایام قرنطینه کرونایی، رونق از سفره‌هایشان رفته است.
حالا بیش از 20 روز است که دیگ‌های نذری هیئت چهارده معصوم (ع) به لطف خدا و همت خیران خرد و کلان، به عشق خانواده‌های چشم‌به‌راه بار گذاشته می‌شود و هر شب، سفره و دل خانواده‌های فراوانی در محله اتابک و اطرافش و نقاط محروم حاشیه تهران با این غذاهای نذری گرم می‌شود. با گفت‌وگوی ما با «الهام رخشنده»، نماینده جهادگران محله اتابک همراه شوید تا با طرح غذای نذری ویژه ایام کرونایی بیشتر آشنا شوید.
از خانه بیرون نیایید، خریدهایتان را به «مارکت خدمت» بسپارید
«در محله اتابک فعالیت‌های جهادی از همان روزهای ابتدایی شیوع کرونا شروع شد. برادرم که فرمانده پایگاه بسیج مسجد حسینی است، به همراه نیروهای بسیج و اهالی مسجد، تشکیلاتی به‌نام "قرارگاه خدمت" راه‌انداختند و شروع کردند به فعالیت‌هایی مثل ضدعفونی کردن خیابان‌های محله و حتی فضای داخلی مغازه‌ها، توزیع محلول‌های ضدعفونی میان مردم و... آن‌ها در چادر بزرگی که جلوی مسجد برپا شده‌بود، ایستگاه تب‌سنجی هم راه‌انداختند و شروع به بررسی وضعیت سلامت عابران در محله کردند. کمی بعد که موضوع کمبود ماسک برای مردم آزاردهنده شد، به‌همت جوانان هیئتی و بسیجی، کارگاه تولید ماسک در محل هیئت چهارده معصوم (ع) در همسایگی خانه پدری ما شروع به کار کرد. از همان موقع، توزیع ماسک و محلول ضدعفونی‌کننده به درب منازل شروع شد. البته ماسک‌های این کارگاه فقط مختص اهالی محله نبود. کافی بود از طریق آشنایان و دوستان به ما اطلاع داده‌شود افرادی در فلان محله تهران به ماسک نیاز دارند، بچه‌های بسیج داوطلبانه می‌رفتند و ماسک‌های بسته‌بندی‌شده را به دست آن‌ها می‌رساندند.»
ارائه خدمات «مارکت خدمت» به اهالی محله اتابک
«الهام رخشنده» که تاکید می‌کند به نمایندگی از طرف یک گروه بزرگ از خادمان جهادی و بسیجی محله صحبت می‌کند، آنقدر گفتنی دارد از جهاد خالصانه 2 ماه اخیر هم‌محله‌ای‌هایش که بی‌مقدمه، می‌رود سر اصل مطلب. اما اگر فکر می‌کنید فعالیت‌های قرارگاه خدمت اتابکی‌ها به همین‌جا محدود شد، هنوز بچه‌های خستگی‌ناپذیر این محله اصیل را خوب نشناخته‌اید. رخشنده با اشاره به پویش ملی «در خانه بمانیم»، صحبت‌هایش را پی می‌گیرد و می‌گوید: «برای اینکه به سهم خودمان به اجرای این پویش مهم و مؤثر کمک کرده باشیم، "مارکت خدمت" را راه‌انداختیم و اعلام کردیم نیازی نیست کسی برای تهیه مایحتاج روزمره‌اش از خانه بیرون بیاید. کافی است به مدیر کانال محله (در پیام‌رسان‌های بله، ایتا، سروش و تلگرام) به نشانی @ShahidHanzale23_Attabak یا مدیر صفحه اینستاگرام محله به نشانی atabaknews پیام بدهد یا با شماره تلفن تعیین‌شده تماس بگیرد و درخواست خود را مطرح کند. کم نیستند افرادی که از این طرح استقبال کرده‌اند؛ تماس می‌گیرند، سفارش خود را مطرح می‌کنند و بعد، جوانان داوطلب بسیجی شهید "حنظله"، خریدها را انجام می‌دهند و درب منزل سفارش‌دهنده، تحویل می‌دهند.»
کسی به فکر سفره‌های خالی نیست؟ هست...
حالا دیگر یک هفته‌ای می‌شود که به هر گوشه کشور سر می‌زنی، جلوه‌های زیبایی از رزمایش همدلی و تکاپوی هموطنان برای حمایت از هم‌نوعان کم‌بضاعت در روزهای سخت و بی‌رونق کرونایی را می‌بینی. در محله اتابک اما این دغدغه، تقریبا 2 هفته زودتر شکل گرفت و به مرحله اجرا درآمد: «5، 6 روز از عید نوروز گذشته بود که در جریان شرایط سخت زندگی بعضی خانواده‌های محله قرار گرفتم، خانواده‌هایی که سرپرستشان از شروع ماجرای کرونا سر کار نرفته‌بودند و تمام این مدت از پس‌اندازهایشان استفاده کرده‌بودند و حالا همین ذخیره هم رو به پایان بود. مثلا آقا، مغازه‌دار بود اما از اسفند کرکره مغازه را پایین کشیده‌بود و حالا بدون درآمد باید کرایه هم می‌داد. یا مثلا راننده سرویس مدرسه بود اما به‌دلیل تعطیلی مدارس، از حدود 2 ماه قبل هیچ دریافتی نداشت. به‌این‌ترتیب، معلوم شد در کنار خانواده‌های نیازمند محترمی که در محله می‌شناختیم و مورد حمایت بودند، یک گروه از هم‌محله‌ای‌های آبرومند که کار و درآمد مشخصی داشتند و هیچ‌وقت دستشان پیش کسی دراز نشده‌بود هم از تبعات شیوع کرونا آسیب دیده‌اند و حالا به کمک نیاز دارند. جای تعلل نبود. باید آستین‌ها را بالا می‌زدیم. در درجه اول، از ظرفیت و برکت اعیاد شعبانیه استفاده کردیم. با بانیان جشن‌های هر ساله ماه شعبان در محله صحبت کردیم و آن‌ها هم با کمال میل پذیرفتند هزینه‌ای را که هر سال صرف پذیرایی در این جشن‌ها می‌کردند را به این طرح حمایتی ما اختصاص بدهند.»
کمک نقدی، سبد ارزاق یا...؛ یک طرح و چند پیشنهاد
«ما با شرایطی مواجه بودیم که با وجود موقتی بودن، مشخص نبود چقدر طول می‌کشد. بنابراین برای کمک به خانواده‌های آسیب‌دیده از ماجرای کرونا، باید بهترین روش را انتخاب می‌کردیم. جلسه تشکیل دادیم و همه شیوه‌های کمک‌رسانی موجود را بررسی کردیم. در جلسه همفکری، گزینه کمک نقدی به‌طور کلی رد شد. اول به دلیل حفظ عزت نفس این عزیزان. و دوم به این دلیل که ممکن است آن‌ها به‌دلیل مسائلی که ما مطلع نیستیم، کمک نقدی خیران را برای هدفی که مدنظر ماست، خرج نکنند. ببینید، ما حتی وقتی از طریق واسطه‌ها مطلع می‌شدیم بیماران، نیاز به ماسک فیلتردار یا دارو دارند هم، با هر مشقتی بود، آنقدر پیگیری می‌کردیم تا بالاخره تهیه و تقدیمشان می‌کردیم. حتی مواردی بود که برای بیماران مبتلا به کرونا دستگاه اکسیژن خریداری شده‌بود و نیاز به شارژ داشت، ما این کار را تقبل کردیم و انجام دادیم. اما در هیچ‌کدام از این موارد، پول ندادیم و نگفتیم خودشان بروند تهیه کنند.»
خانم جهادگر مکثی می‌کند و در ادامه درباره شیوه دوم کمک‌رسانی اینطور می‌گوید: «بسیاری از افراد، تاکید دارند در این شرایط، سبد ارزاق به خانواده‌های آسیب‌دیده از کرونا تقدیم شود. نظر درستی است. ما هم ابتدا همین شیوه را پیش گرفتیم. بسته‌هایی حاوی برنج، روغن، رب گوجه‌فرنگی، ماکارونی، قند، شکر و پنیر آماده کردیم. اما با یک مشکل بزرگ مواجه شدیم. با اینکه از گوشت و مرغ هم صرف‌نظر کرده‌بودیم، هزینه هر بسته چیزی حدود 200 تا 300 هزار تومان شد. به‌این‌ترتیب، هزینه زیادی صرف شد اما فقط توانستیم به حدود 20، 30 خانواده سبد ارزاق تقدیم کنیم درحالی‌که تعداد خانواده‌های نیازمند سابق و خانواده‌های آسیب‌دیده از کرونا در محله، 200 خانواده یعنی حدود 10 برابر این تعداد بود. بنابراین با توجه به اینکه ما فقط به کمک‌های مردمی صرف وابسته هستیم، به یک روش سوم فکر کردیم.»
دوباره غذای نذری، این بار با چاشنی همدلی
«به این نتیجه رسیدیم اگر خودمان غذا درست کنیم و به دست این عزیزان برسانیم، شیوه بهتری است و عملی‌تر به نظر می‌آید. به‌این‌ترتیب، ما با یک دهم هزینه هر بسته می‌توانیم هر شب برای یک خانواده 4 نفری غذای گرم مقوی تهیه کنیم اما با این مبلغ، شاید فقط یک قلم از مواد غذایی موجود در بسته را بتوانیم تهیه کنیم. ببینید، در حالت عادی هم، آماده کردن هر وعده غذایی برای یک خانواده 4، 5 نفری، چیزی حدود 40 هزار تومان هزینه دارد. ما تصمیم گرفتیم در این شرایط، حداقل این بار و این هزینه را از روی دوش خانواده‌های شناسایی‌شده برداریم و تا پایان این دوره، هر شب به تعداد اعضای خانواده، غذای نذری به آن‌ها تقدیم کنیم.»
دارم به آخرین جمله فکر می‌کنم که خانم جهادگر داستان ما انگار سئوالم را نپرسیده حدس زده‌باشد، لبخندبرلب می‌گوید: «از همان اول، نیت کردیم این غذاها را به‌عنوان غذای نذری بپزیم و تقدیم عزیزان کنیم. یادمان نرود که اصل برای ما، حفظ عزت نفس این خانواده‌هاست و باید قالب آبرومندانه‌ای برای ارسال هر شب غذاها به منزلشان طراحی می‌کردیم. ضمن اینکه در ماه عزیز شعبان قرار داریم و نذری دادن در این ماه و اعیاد مبارکش ثواب بسیار زیادی هم دارد. بنابراین با بانیان اعیاد شعبانیه در محله هماهنگ کردیم و آن‌ها هم استقبال کردند و بانی پخت غذا شدند. همه‌چیز مثل پخت نذری در ایام ماه محرم پیش رفت. آشپزهای هیئت چهارده معصوم (ع) پای کار آمدند و در حیاط خانه پدری ما کار را برای پخت روزانه غذای نذری برای خانواده‌های شناسایی‌شده در محله شروع کردند، کاری که در 20 روز گذشته، بی‌وقفه انجام شده و ان‌شاءالله تا وقتی نیاز باشد، ادامه دارد.»
*توضیحات فرمانده پایگاه بسیج مسجد «حسینی» محله اتابک درباره نحوه توزیع غذای نذری ویژه ایام کرونایی
از شما به یک اشاره، از ما به سر دویدن
«خانواده‌های شناسایی‌شده، به جای خود اما می‌دانستیم ممکن است خانواده‌های واجد شرایط دیگری هم باشند که ما از وجودشان بی‌خبریم. بنابراین، بنا را بر اعتماد گذاشتیم و در این زمینه از خود مردم محله کمک خواستیم. در کانال محله در فضای مجازی درباره طرح پخت غذا روزانه اطلاع‌رسانی کردیم و گفتیم اگر خانواده‌ای در این شرایط با مشکل مواجه شده و تمایل دارد از این خدمت بهره‌مند شود، به مدیر کانال پیام بدهد و تعداد اعضای خانوده و آدرس منزل را برایمان ارسال کند. علاوه‌براین، از سیستم پیامک انبوه هم استفاده کردیم و در 3 مرحله، از طریق پیامک هم این موضوع را به شماره‌های موجود در محدوده محله اطلاع‌رسانی کردیم. از این طریق هم خانواده‌های بسیاری با ما تماس گرفتند و نامشان در فهرست این طرح ثبت شد. با این حساب، مقرر شد هر روز دیگ‌های نذری برای پخت 200 پرس غذا بار گذاشته‌شود. غذاها آماده می‌شود و هر شب توسط بچه‌های بسیج و هیئت دم در منزل خانواده‌های موردنظر با احترام تحویلشان داده می‌شود.»
حاج حسن رخشنده، معتمد محله اتابک
نام یک نفر در طرح‌های جهادی اتابکی‌ها در این روزهای سخت مدام تکرار می‌شود؛ حاج «حسن رخشنده». البته این قصه تمام سال‌های پس از پیروزی انقلاب بوده. دیگر همه می‌دانند سرچشمه اغلب فعالیت‌های جهادی، مذهبی و فرهنگی محله اتابک، خانه حاج حسن و حسینیه مجاورش است. می‌پرسم و الهام رخشنده لبخندبرلب می‌گوید: «پدرم از 61 سالی که از خدا عمر گرفته‌اند، حدود 51 سالش را در همین خانه زندگی کرده‌اند. بنابراین جزو قدیمی‌ها و معتمدین محله هستند و جز همین سرمایه اجتماعی (اعتماد مردم) دنبال اندوخته دیگری نبوده‌اند. از وقتی یادم می‌آید، مراسم هیئت در خانه‌مان برقرار بوده و پدرم در کارهای محله پیشقدم بوده‌اند. در ماجرای فعالیت‌های جهادی برای مقابله با کرونا هم از همان ابتدا، خانه‌شان و فضای هیئت مجاورش را که چند سالی است خریده‌اند، برای این فعالیت‌ها اختصاص دادند. راستش را بخواهید، با پیگیری پدرم، موضوع پخت غذا از همان اسفندماه 98 شروع شده‌بود. ایشان با هزینه خودشان، هر روز برای نیروهایی که در قرارگاه خدمت مشغول فعالیت برای حفظ سلامت مردم محله در مقابل ویروس کرونا بودند، ناهار و شام تدارک می‌دید. می‌گفت نمی‌شود که این بچه‌ها صبح تا شب زحمت بکشند و بعد گرسنه به خانه برگردند.»
'
توزیع غذای نذری به همراه آب هویج توسط جوانان جهادگر محله اتابک
اندک اندک یاران مجازی می‌رسند...
در جمع جهادگران خستگی‌ناپذیر محله اتابک، شاید هیچ‌کس تصورش را هم نمی‌کرد که دامنه طرحی که با اما و اگرهای فراوان شروع کرده‌بودند، در مدت کوتاهی، از محدوده محله فراتر رود و به یک حرکت جهادی بزرگ تبدیل شود: «برای پخت نذری به تعداد زیاد و در یک بازه زمانی طولانی نامعلوم، به کمک بانیان و حامیان بیشتری نیاز داشتیم. بنابراین شروع به رایزنی با دوستان و آشنایان کردیم و از آن‌ها هم برای مشارکت در این کار دعوت کردیم. در این میان، یکی از همکاران سابقم وقتی از طرح ما باخبر شد، گفت به همراه جمعی از دوستانش که خانم‌های دغدغه‌مند هستند، تمایل دارند با ما همکاری کنند. او پیشنهاد جالبی مطرح کرد. گفت: "بیایید این جریان نذری را به داخل خانه‌ها ببریم. بگوییم هرکس هر تعداد غذا که می‌تواند درست کند و به دست شما برساند. به‌این‌ترتیب، هم آن‌ها در این کار بزرگ سهیم می‌شوند و هم با افزایش تعداد غذاها، شما می‌توانید به خانواده‌های بیشتری کمک کنید."
پیشنهاد ایشان پذیرفته شد و او و دوستانش از طریق فضای مجازی، شروع به اطلاع‌رسانی کردند و یاران مشتاق و داوطلب فراوانی از این طریق جذب کردند. به لطف خدا با ملحق شدن این گروه به طرح ما، ظرفیت غذای هر شب بیشتر شد و کار توزیع غذای نذری از محله اتابک فراتر رفت. این دوستان غذاهای پخته‌شده در خانه‌ها را هر روز در ساعت مشخص به ما می‌رسانند و کار توزیع را شروع می‌کنیم. با این اتفاق خوب، علاوه‌بر محله‌های اطراف، با معرفی یکی از اعضای هیئت، حدود 60 خانواده واجد شرایط ساکن در حوالی پاکدشت هم به فهرست ما اضافه شد. او هر شب می‌آید و حدود 60 پرس غذا می‌گیرد و برای این خانواده‌های عزیز می‌برد. البته خوب است بدانید گروهی از بسیجی‌ها و جهادگران محله اتابک هم مسئول بخش آبمیوه‌گیری هستند. این عزیزان هر روز حجم فراوانی آب هویج تهیه می‌کنند و به همت آن‌ها همراه بسته‌های غذا، آبمیوه طبیعی و تازه و مقوی هم به دست خانواده‌های عزیز می‌رسانیم.»
حضور سید یاسر جبراییلی در محله اتابک و مشارکت در طرح غذای نذری ایام کرونا
انگار نکته جالبی در ذهن الهام رخشنده جرقه زده‌باشد، لحظه‌ای مکث می‌کند و در ادامه می‌گوید: «یکی از افرادی که برای مشارکت در طرح پخت غذا ار ایشان دعوت کردیم، آقای سید یاسر جبرائیلی، از چهره‌های علمی شناخته‌شده در زمینه اقتصاد و سیاست بود که به‌واسطه یکی از دوستان با ایشان آشنایی داشتیم. ایشان با لطف فراوان، علاوه‌بر استقبال از طرح همدلانه جهادگران اتابک، شخصا به محله ما آمدند و ضمن بازدید از روند کار، چندین پرس غذا که در منزلشان پخته‌بودند را هم همراه آوردند و به غذاهای آن روز ما اضافه کردند. بعد هم در صفحه و کانال شخصی‌شان در فضای مجازی، درباره طرح ما اطلاع‌رسانی کردند.»
خیال کن برای خانواده خودت آشپزی می‌کنی
«ماجرا اما به همین‌جا ختم نشد. کمی بعد، دوستم از طریق اطلاع‌رسانی اعضای گروه مجازی که تشکیل داده‌بود، محله‌ای فقیرنشین در اطراف بهشت زهرا (س) را برای دریافت غذا معرفی کرد. گفتم: ما فضای کافی برای گسترش کار آشپزی نداریم. اگر آشپز مورداعتمادی پیدا کنید که با رعایت تمام ملاحظات بهداشتی غذا طبخ کند، ما مواد غذایی موردنیاز را در اختیارش قرار می‌دهیم تا برای خانواده‌های جدید غذا بپزد. خوشبختانه این اتفاق افتاد و ظرفیت پخت غذایمان باز هم افزایش پیدا کرد. اینطور بود که به خانم‌ها گفتیم در هر محله‌ای که یک فرد معتمد می‌شناسید و او می‌تواند خانوارهای واجد شرایط را معرفی کند، به ما اطلاع بدهید تا آن‌ها را به فهرست توزیع غذایمان اضافه کنیم. حالا به لطف خدا و با همکاری این دوستان مجازی، غذاها به دست خانواده‌های عزیز فراوانی در محله‌های مختلف تهران می‌رسد.»
در سکوت گوش می‌دهم اما یک سئوال، مدام در ذهنم می‌چرخد؛ در شرایط خاص شیوع ویروس کرونا و منع فعالیت رستوران‌ها و مراکز تهیه غذا و با توجه به هشدارهای کارشناسان بهداشتی در زمینه استفاده از غذاهای گرم بیرون از منزل، آیا طرح پخت غذا و رساندن غذای گرم به منازل تعداد زیادی از همشهریان، به‌لحاظ بهداشتی مورد تأیید است؟ رخشنده با یادآوری موضوع استفاده از نان‌های پخته‌شده در نانوایی که به توصیه کارشناسان با گرم کردن مجدد، قابل استفاده است، می‌گوید: «رعایت مسائل بهداشتی، خط قرمز ماست. ما خودمان را در مقابل سلامت این خانواده‌های عزیز، مسئول می‌دانیم و کوچک‌ترین بی‌احتیاطی در این زمینه را نمی‌پذیریم. از روز اول اجرای طرح پخت غذای نذری، هم قبل از شروع کار، تمام فضای آشپزی را ضدعفونی می‌کنیم و هم بعد از پایان کار. آشپزها و تمام عوامل دخیل در مراحل پخت و بسته‌بندی غذاها هم، همگی ماسک و دستکش دارند و مسائل بهداشتی را رعایت می‌کنند. در بخش پخت غذای خانگی هم، از همان ابتدا با خانم‌های داوطلب شرط کرده‌ایم و مدام هم این توصیه و تذکر را تکرار می‌کنیم که در تمام مراحل پخت غذا باید دستکش و ماسک داشته‌باشند و احتیاط‌های لازم برای ضدعفونی فضا را مراعات کنند؛ همان‌طور که در پخت غذا برای خانواده خود مراقب نکات بهداشتی هستند. ضمن اینکه از خانواده‌های دریافت‌کننده غذا هم خواسته‌ایم قبل از مصرف غذا، دوباره آن را گرم کنند.»
می‌خواهیم دلتنگی لحظه‌های افطار را به لبخند همدلی تبدیل کنیم
کار هرچه سخت‌تر، اشتیاق جهادگران برای انجام آن بیشتر. این انگار به یک اصل تبدیل شده. تازه تشریح ابعاد کار بزرگ پخت هر روزه غذا برای حدود 400 خانواده نیازمند و آسیب‌دیده از کرونا تمام شده که بانوی جهادگر محله اتابک از یک طرح بزرگ دیگر رونمایی می‌کند: «برنامه بعدی‌مان این است که ان‌شاءالله در کنار توزیع غذای نذری هر شب، تمام 30 روز ماه مبارک رمضان را هم افطاری بدهیم. حالا که می‌دانیم امسال از برپایی سفره‌های باصفای افطاری محروم هستیم، می‌خواهیم یک جایگزین برایش درنظر بگیریم. می‌خواهیم افطاری ساده شامل نان، پنیر، خرما و سبزی آماده کنیم و در خانه اهالی محله توزیع کنیم. ثواب افطاری دادن به جای خود، اساسا این کار، ایجاد همدلی می‌کند. همین که در روزهای خانه‌نشینی اجباری و دوری از اقوام و دوستان، در بزنند و دم در خانه به شما افطاری تقدیم کنند، شیرین است و دل انسان را شاد می‌کند. حضرت آقا هم فرمودند امسال که از اجتماعات معنوی ماه مبارک رمضان محروم هستیم، در خانه‌های خودمان از برکات ماه مبارک بهره‌مند شویم. ما هم دیدیم با این طرح می‌توانیم جای خالی سفره‌های افطار را کمی پر کنیم.»
الهام رخشنده اما فوری دنبال حرفش را می‌گیرد و ادامه می‌دهد: «اما این کار، کار بسیار حساسی است و تا مقدماتش فراهم نشود، قابل اجرا نیست. ما باید یک مکان جداگانه که تردد در آن نیست را برای آماده‌سازی افطاری‌های ساده تعیین کنیم که مدام هم قبل و بعد از کار، ضدعفونی شود. احتمالا طبقه بالای خانه پدری را برای این کار در نظر می‌گیریم. از آن طرف، باید افرادی مشخص شوند که با رعایت کامل مسائل بهداشتی کار تهیه اقلام لقمه‌های افطاری و بسته‌بندی آن‌ها را انجام دهند. اگر این مقدمات فراهم شود و به تعداد کافی هم بانی پیدا کنیم، ان‌شاءالله طرح افطاری ساده را هم در ماه مبارک اجرا خواهیم کرد.»
تعدادی از جهادگران محله اتابک در روزهای مقابله با کرونا
جهادگران گمنام فراموش نشوند
حرف اول و آخرش این است که نکند حالا که تریبون در اختیار او قرار گرفته، ماجرای این فعالیت‌های جهادی با نام او مطرح شود. یاد کردن از خیران و بسیجیان و جهادگران محله اتابک، بخش پرتکرار صحبت‌های الهام رخشنده است: «به اعتقاد من اگر یک کار به نتیجه مطلوب می‌رسد، به‌دلیل تلاش‌ها و زحمات گروهی است که پشت آن کار هستند و خیلی اوقات دیده هم نمی‌شوند. از اوایل اسفند 98 و با شروع ماجرای ویروس کرونا، بیش از 40، 50 نفر از نیروهای مسجد حسینی و پایگاه بسیج شهید حنظله و بسیاری از خیران محترم محله بی‌چشمداشت پای کار آمدند و هنوز هم مشغول تلاش هستند. از همه این عزیزان تشکر می‌کنیم.
علاوه‌براین باید از همراهی و صبوری خانواده‌های این نیروهای جهادی هم واقعا قدردانی کنیم که پذیرفته‌اند این دوستان شب و روز و حتی در ایام تعطیل عید و با وجود تمام خطرات احتمالی، بیرون از خانه مشغول کار و فعالیت باشند. من هم همین‌جا از مادر و همسر خودم تشکر می‌کنم. اگر لطف همسرم در مراقبت از 3 فرزندمان و رتق و فتق امور منزل نبود، من هرگز نمی‌توانستم از پس مدیریت امور غذای نذری ویژه خانواده‌های آسیب‌دیده از کرونا بربیایم. شرایط خاص بعضی از این خانواده‌ها، ایجاب می‌کند خودم شخصا در توزیع غذا حضور داشته‌باشم؛ مثلا خانه‌هایی که مردشان فوت شده و خانم، سرپرست خانوار است. مسلما یک خانم باید غذاها را با احترام به این خانه‌ها برساند. باز هم از تمام عزیزانی که به هر شکلی که می‌توانند، در این کار بزرگ مشارکت می‌کنند، تشکر می‌کنم.»
انتهای پیام /
غذا خانواده غذای نذری قرارگاه خدمت
