روایتی منظوم از نیایش های روزهای مهربانی

اول: دعایی که از حضرت سجاد روایت شده:

یا مَن یَملِکُ حَوآئِجَ السَآئِلینَ و یَعلَمُ ضَمیرَ الصَامِتینَ

ای تو دارنده نیاز همه ای تو داننده نهان همه

لِکُلِ مَسئَلَه مِنکَ سَمع حاضِر، وَ جَواب عَتید

ای به هر مشکلی توئی شنوا پاسخی می دهی قوی و رسا

اَللهُمَ وَ مَواعیدُکَ الصَادِقَهُ، و اَیادیکَ الفاضِلَهُ

بارالها به وعده های درست به عطایا که داده ای تو نخست

وَ رَحمَتُکَ الواسِعَهُ،

هم به جودت که واسع است و عظیم از تو خواهم اَیا تو رب کریم

فَاَسئَلُکَ اَن تُصَلِیَ عَلی مُحَمَد وَ آلِ مُحَمَد

که درودی بر محمد و آلش بفرستی که بِه کند حالش

و اَن تَقضِیَ حَوائِجی لِلدُنیا وَ الأخِرَهِ،

هم کنی حاجتم خدا تو روا هم به دنیا و زان سپس عقبا

اِنَکَ عَلی کُلِشَیء قَدیر.

تو به هر چیز ای خدای جلیل قادری، کن عطا به عبد ذلیل

دوم: این دعا را بخواند، دعایی که امام صادق علیه السلام در هر روز ماه رجب میخواندند:

خَابَ الوَافِدُونَ عَلَی غَیرِکَ

هر که بر غیر تو شود مهمان پس یقین سهم او بوَد خذلان

وَ خَسِرَ المُتَعَرِضُونَ اِلا لَکَ

هر که راهی به غیر تو دارد جز زیان بهره ای کجا آرد!

وَ ضَاعَ المُلِمُونَ اِلا بک

هر که با دیگری معامله کرد جز تباهی کجا مطالبه کرد!

وَ أَجدَبَ المُنتَجِعُونَ اِلا مَنِ انتَجَعَ فَضلَکَ

همه از خرمی دست شستند مگر آنان که فضل تو جستند!

بَابُکَ مَفتُوح لِلرَاغِبِینَ

که درِ خیر تو به مشتاقان باز باشد به هر زمان و مکان

وَ خَیرُکَ مَبذُول لِلطَالِبِینَ

آنکه خواهد رزق و ارزانی می دهیش روزی فراوانی

وَ فَضلُکَ مُبَاح لِلسَائِلِینَ وَ نَیلُکَ مُتَاح لِلآمِلِینَ

مستمند راست فضل تو نصیب آرزومند را لطف تو قریب

وَ رِزقُکَ مَبسُوط لِمَن عَصَاکَ

روزیت آن چنان گسترده است تا که عاصیت سهم خود برده است

وَ حِلمُکَ مُعتَرِض لِمَن نَاوَاکَ

حلم تو آنقَدَر بُوَد کامل دشمن خویش را کنی شامل

عَادَتُکَ الاِحسَانُ اِلَی المُسِیئِینَ

شیوه ات دائماً بود احسان به همه، گر چه او کند طغیان

وَ سَبِیلُکَ الاِبقَاءُ عَلَی المُعتَدِینَ

رسم تو هست دادن امهال بر همه، گرچه او کند اخلال

اللهُمَ فَاهدِنِی هُدَی المُهتَدِینَ

ای خدا کن هدایتم به یقین بر رهِ راه یافتگان زمین

وَ ارزُقنِی اجتِهَادَ المُجتَهِدِینَ

کن نصیبم جهاد مجتهدان تا شوم داخل در صف خوبان

وَ لا تَجعَلنِی مِنَ الغَافِلِینَ المُبعَدِینَ

مگذارم به جمع بیخبران غافلانی ز خیل مهجوران

وَ اغفِر لِی یَومَ الدِینِ

بارالها گناه من بخشا تا شوم رستگار روز جزا

سوم: شیخ در کتاب «مصباح» از معلی بن خنیس از امام صادق علیه السلام:

اللهُمَ اِنِی أَسأَلُکَ صَبرَ الشَاکِرِینَ لَکَ وَ عَمَلَ الخَائِفِینَ مِنکَ

ای خدا صبر شاکرینم ده عمل خائفینِ رستنده

وَ یَقِینَ العَابِدِینَ لَکَ

عابدانی که بر یقین هستند با یقین از غم زمین رستند

اللهُمَ أَنتَ العَلِیُ العَظِیمُ وَ أَنَا عَبدُکَ البَائِسُ الفَقِیرُ

ای خدا تو بزرگی و برتر منِ بنده فقیرم و مضطر

أَنتَ الغَنِیُ الحَمِیدُ وَ أَنَا العَبدُ الذَلِیلُ

بی نیازی تو و حمیده صفات منِ بنده اسیر در آفات

اللهُمَ صَلِ عَلَی مُحَمَد وَ آلِهِ

ای خدا بر محمد و آلش با درودت بهین نما حالش

وَ امنُن بِغِنَاکَ عَلَی فَقرِی

ای خدا منتی به من بگذار با غنایت فقر من بردار

وَ بِحِلمِکَ عَلَی جَهلِی وَ بِقُوَتِکَ عَلَی ضَعفِی

تا که حلمت جهل من بدرد قدرت تو ضعف من ببرد

یَا قَوِیُ یَا عَزِیزُ

ای قویقدرت ای خدای بزرگ عزتت بی شباهت است و سترگ

اللهُمَ صَلِ عَلَی مُحَمَد وَ آلِهِ

ای خدا بر محمد و آلش با درودت بهین نما حالش

الأَوصِیَاءِ المَرضِیِینَ

جانشینانِ برحق و خشنود راضیان بهر آنچه بود و نبود

وَ اکفِنِی مَا أَهَمَنِی مِن أَمرِ الدُنیَا وَ الآخِرَهِ یَا أَرحَمَ الرَاحِمِینَ.

ای خدای رحیم و هم رحمان باز کن مشکلات هر دو جهان

چهارم: شیخ طوسی فرموده در هر روز ماه رجب مستحب است این دعا را بخوانند:

اللهُمَ یَا ذَا المِنَنِ السَابِغَهِ

ای خدا بخششت بود ارزان نعمتت بر جهانیان ریزان

وَ الآلاءِ الوَازِعَهِ وَ الرَحمَهِ الوَاسِعَهِ

تو عطایا کنی به حق تقسیم رحمتت شامل همه چو نسیم

وَ القُدرَهِ الجَامِعَهِ وَ النِعَمِ الجَسِیمَهِ

قدرتت در جهان گسترده است نعمتت پر بها و برجسته است

وَ المَوَاهِبِ العَظِیمَهِ وَ الأَیَادِی الجَمِیلَهِ وَ العَطَایَا الجَزِیلَهِ

نعمت تو بزرگ و بی همتا است بخششت درخور است و بس زیبا است

یَا مَن لا یُنعَتُ بِتَمثِیل وَ لا یُمَثَلُ بِنَظِیر

کی توان وصف تو به مِثل نمود یا نظیری برای تو بنمود

وَ لا یُغلَبُ بِظَهِیر

کی توان قدرتی به عالم دید که کند قدرت تو را تهدید / تحدید

یَا مَن خَلَقَ فَرَزَقَ وَ أَلهَمَ فَأَنطَقَ

آفریدی تو و دهی روزی پس از الهام گفتن آموزی

وَ ابتَدَعَ فَشَرَعَ وَ عَلا فَارتَفَعَ

تو پدیدآوری و آغازی اوج گیری، بلندپروازی!

وَ قَدَرَ فَأَحسَنَ

هم به اندازه و نکو سازی کی بُوَد آفرینشت بازی

وَ صَوَرَ فَأَتقَنَ

تو به صورتگری بُوی ممتاز نه به محکم کاریت نقص و نیاز

وَ احتَجَ فَأَبلَغَ

حجتی استوار بنمودی پس به ابلاغ تمام فرمودی

وَ أَنعَمَ فَأَسبَغَ

نعمتت بر خلائق عالم بس فراوان! کجاست کاستی و کم

وَ أَعطَی فَأَجزَلَ وَ مَنَحَ فَأَفضَلَ

تو ببخشی و هم فزون سازی خلق عالم ز جود تو راضی

یَا مَن سَمَا فِی العِزِ فَفَاتَ نَوَاظِرَ [خَوَاطِرَ] الأَبصَارِ

ای که در عزتت بلندایی کی به چشم و نظر تو میآیی؟

وَ دَنَا فِی اللُطفِ فَجَازَ هَوَاجِسَ الأَفکَارِ

آنچنان لطف تو به ما نزدیک کی بَرَد پی فکر بس تاریک!

یَا مَن تَوَحَدَ بِالمُلکِ فَلا نِدَ لَهُ فِی مَلَکُوتِ سُلطَانِهِ

تو خدایی به ملک خود یکتا ملکوتت به سلطنت تنها

وَ تَفَرَدَ بِالآلاءِ وَ الکِبرِیَاءِ فَلا ضِدَ لَهُ فِی جَبَرُوتِ شَأنِهِ

تو به الاء و کبریا فردی کی به سطوت برای تو ند (1) ی

یَا مَن حَارَت فِی کِبرِیَاءِ هَیبَتِهِ دَقَائِقُ لَطَائِفِ الأَوهَامِ

هست حیران به کبریای تو فهم نی رسد کنه آن لطیفه وهم

وَ انحَسَرَت دُونَ اِدرَاکِ عَظَمَتِهِ خَطَائِفُ أَبصَارِ الأَنَامِ

چشم تیزبین بندگان حیران کی کند درک حشمتت آسان

یَا مَن عَنَتِ الوُجُوهُ لِهَیبَتِهِ،

خوار گردیده چهره مردم شده در هیبتت خدایا گم

وَ خَضَعَتِ الرِقَابُ لِعَظَمَتِهِ

به بزرگیِ تو نمانده کسی هم به گردنکشی نمانده بسی

وَ وَجِلَتِ القُلُوبُ مِن خِیفَتِهِ

از مقام تو بس که لرزان است دل صاحبدلان که ترسان است

أَسأَلُکَ بِهَذِهِ المِدحَهِ الَتِی لا تَنبَغِی اِلا لَکَ

از تو خواهم خدا به این مدحت کی سزاوار جز به آن حضرت

وَ بِمَا وَأَیتَ بِهِ عَلَی نَفسِکَ لِدَاعِیکَ مِنَ المُؤمِنِینَ

ای که بر نفس خود حواله دهی تا که بر عبد خودنواله دهی

وَ بِمَا ضَمِنتَ الاِجَابَهَ فِیهِ عَلَی نَفسِکَ لِلدَاعِینَ

هم به حقِ ضمانتت، بفدات که اجابت کنی دعای دُعات (2)

یَا أَسمَعَ السَامِعِینَ وَ أَبصَرَ النَاظِرِینَ

ای توئی بهترین ز مستمعان ای توئی برترین ز بینایان

وَ أَسرَعَ الحَاسِبِینَ

ای که بر طاعت و جنایت خلق برسی بر حسابشان بر حق

یا ذَا القُوَهِ المَتِینَ

ای که داری تو قوتی به یقین قدرتت بس که عالی است و متین

صَلِ عَلَی مُحَمَد خَاتَمِ النَبِیِینَ وَ عَلَی أَهلِ بَیتِهِ

ای خدا بر محمد و آلش با درودت بهین نما حالش

وَ اقسِم لِی فِی شَهرِنَا هَذَا خَیرَ مَا قَسَمتَ

ای خدا قسمتم نما به رجب بهترین را، ز تو کجاست عجب!

وَ احتِم لِی فِی قَضَائِکَ خَیرَ مَا حَتَمتَ

حتمِ من از قضای رحمانی بنما بهترین، تو سلطانی

وَ اختِم لِی بِالسَعَادَهِ فِیمَن خَتَمتَ

به سعادت نما خاتم کار بار سنگین ز دوش من بردار

وَ أَحیِنِی مَا أَحیَیتَنِی مَوفُورا

زندگی ده به من به رسم وفور تا که باشم، روزیم موفور

وَ أَمِتنِی مَسرُورا وَ مَغفُورا

هم بمیران مرا به حال سرور درگذر از من ای تو رب غفور

وَ تَوَلَ أَنتَ نَجَاتِی مِن مُسَاءَلَهِ البَرزَخِ

یاریم کن نجاتبخش کریم ز سؤالات برزخ ای خدای رحیم

وَ ادرَأ عَنِی مُنکَرا وَ نَکِیرا

دور کن از من ای خدای خبیر بازپرسان ز منکر و ز نکیر

وَ أَرِ عَینِی مُبَشِرا وَ بَشِیرا

چشم من باز کن به خوشحالی به بشارت رهان ز بدحالی

وَ اجعَل لِی اِلَی رِضوَانِکَ وَ جِنَانِکَ [جَنَاتِکَ] مَصِیرا

هم بگردان مرا به سوی جنان تا شوم غرقِ روضه رضوان

وَ عَیشا قَرِیرا وَ مُلکا کَبِیرا

عیش دائم خدا ز تو خواهم مُلک جاوید باشد همراهم

وَ صَلِ عَلَی مُحَمَد وَ آلِهِ کَثِیرا.

ای خدا بر محمد و آلش با درودت بهین نما حالش

پنجم: شیخ روایت کرده که از ناحیه مقدسه به دست شیخ کبیر ابی جعفر محمد بن عثمان بن سعید رضی الله عنه این توقیع شریف [یعنی دستنویس شریف] بیرون آمد که هر روز از روزهای رجب بخوان:

بِسمِ اللهِ الرَحمَنِ الرَحِیمِ

پس به نام خدای بس رحمان که بود مهربان به انس و به جان

اللهُمَ اِنِی أَسأَلُکَ بِمَعَانِی جَمِیعِ مَا یَدعُوکَ بِهِ وُلاهُ أَمرِکَ

ای خدا با زبان والیان متین که ستایند تو را به قطع و یقین

با همان معنی و سخن رانم بهر درخواست خود تو را خوانم

المَأمُونُونَ عَلَی سِرِکَ

رهبرانی که هم امین تو اند مخزن راز بس متین تو اند

المُستَبشِرُونَ بِأَمرِکَ الوَاصِفُونَ لِقُدرَتِکَ

مژده آرند ز امر ارزشمند قدرتت را هماره وصف کنند

المُعلِنُونَ لِعَظَمَتِکَ

همگی در جهان کنند اعلان عظمتهای امر بی پایان

أَسأَلُکَ بِمَا نَطَقَ فِیهِم مِن مَشِیَتِکَ

از تو خواهم به آنچه میدانی در حق والیان رحمانی

فَجَعَلتَهُم مَعَادِنَ لِکَلِمَاتِکَ وَ أَرکَانا لِتَوحِیدِکَ

پس شدند معدنی ز علم خدا شده ارکان ز وحدت والا

وَ آیَاتِکَ وَ مَقَامَاتِکَ الَتِی لا تَعطِیلَ لَهَا فِی کُلِ مَکَان

هم نشانی ز آیه آیه حق هم مقامات حضرت بر حق

کی معطل شود به جا و مکان قدرت لایزالت ای سبحان

یَعرِفُکَ بِهَا مَن عَرَفَکَ

هر که خواهد شناسدت به یقین باشدش از ره ائمه دین

لا فَرقَ بَینَکَ وَ بَینَهَا اِلا أَنَهُم عِبَادُکَ وَ خَلقُکَ

نیست فرق تو و ائمه دین زانکه مخلوق و بنده اند به یقین

فَتقُهَا وَ رَتقُهَا بِیَدِکَ بَدؤُهَا مِنکَ وَ عَودُهَا اِلَیکَ

رتق و فتق امورشان با تو است خلقشان از تو، رجعشان با تو است

أَعضَاد وَ أَشهَاد وَ مُنَاه وَ أَذوَاد وَ حَفَظَه وَ رُوَاد

بازوان، شاهدان و بخشنده حامیان، حافظان و پرسنده

فَبِهِم مَلَأتَ سَمَاءَکَ وَ أَرضَکَ حَتَی ظَهَرَ أَن لا اِلَهَ اِلا أَنتَ

نام نیکت در سما و زمین پر شد از کوشش ائمه دین

تا که شد آشکار نیست الاه غیر تو لا اله الا الله

فَبِذَلِکَ أَسأَلُکَ وَ بِمَوَاقِعِ العِزِ مِن رَحمَتِکَ وَ بِمَقَامَاتِکَ وَ عَلامَاتِکَ

پس از اینرو همی ز تو خواهم تا که بر عز و رحمتت بالم

پس قسم بر مقام قدرت تو هم نشانهای پر محبت تو

أَن تُصَلِیَ عَلَی مُحَمَد وَ آلِهِ

ای خدا بر محمد و آلش با درودت بهین نما حالش

وَ أَن تَزِیدَنِی اِیمَانا وَ تَثبِیتا

تا که افزون کنی مرا ایمان ثابت و استوار و با برهان

بَاطِنا فِی ظُهُورِهِ وَ ظَاهِرا فِی بُطُونِهِ وَ مَکنُونِهِ

ای که تو باطنت عین ظهور ظاهرت عین باطنت مستور

یَا مُفَرِقا بَینَ النُورِ وَ الدَیجُورِ

ای جداساز بین نور و ظلام ای پدیدآورنده همه ایام

یَا مَوصُوفا بِغَیرِ کُنه وَ مَعرُوفا بِغَیرِ شِبه

ای که موصوف به غیرترکیبی ای تو معروف به غیرتشبیهی

حَادَ کُلِ مَحدُود وَ شَاهِدَ کُلِ مَشهُود

ای تو اندازه ساز هر محدود ای تو شاهد شوی به هر مشهود

وَ مُوجِدَ کُلِ مَوجُود وَ مُحصِیَ کُلِ مَعدُود

ای تو موجِد هرچه شد ایجاد ای شمارنده آنچه شد اعداد

وَ فَاقِدَ کُلِ مَفقُود،

گم اگر شدگم کننده توئی جانشینش کنی به چیز نوئی

لَیسَ دُونَکَ مِن مَعبُود أَهلَ الکِبرِیَاءِ وَ الجُودِ

غیر ذاتت کجا بُوَد معبود ای توئی اهل کبریا والجود

یَا مَن لا یُکَیَفُ بِکَیف وَ لا یُؤَیَنُ بِأَین

تو به کیفی کجا شوی موصوف نه به جایی تو را کنند محفوف

یا مُحتَجِبا عَن کُلِ عَین

ای تو پوشیده از نگاه همه لیک حاضر به وضع و حال همه

یَا دَیمُومُ یَا قَیُومُ وَ عَالِمَ کُلِ مَعلُوم

ای تو پاینده، ای جاویدان ای تو عالِم به آشکار و نهان

صَلِ عَلَی مُحَمَد وَ آلِهِ

ای خدا بر محمد و آلش با درودت بهین نما حالش

وَ عَلَی عِبَادِکَ المُنتَجَبِینَ وَ بَشَرِکَ المُحتَجِبِینَ

تو فرست هم به بندگان نجیب بس درودی به پرده نشین حبیب

وَ مَلائِکَتِکَ المُقَرَبِینَ وَ البُهمِ الصَافِینَ الحَافِینَ

به ملائک که محرم رازند خالصانی (3) که حول درگاهند

وَ بَارِک لَنَا فِی شَهرِنَا هَذَا المُرَجَبِ المُکَرَمِ

برکت ده به ما به ماه رجب که پر است از کرامت مُعجَب

وَ مَا بَعدَهُ مِنَ الأَشهُرِ الحُرُمِ

هم ز بعد رجب ز ماه حرام که در آن محترم بود ایام

وَ أَسبِغ عَلَینَا فِیهِ النِعَمَ وَ أَجزِل لَنَا فِیهِ القِسَمَ

پس فرو ریز نعمت خود را قسمت ما ز روزیت بنما

وَ أَبرِر لَنَا فِیهِ القَسَمَ

قَسَم ما خدا اجابت کن تو به این بنده ات عنایت کن

بِاسمِکَ الأَعظَمِ الأَعظَمِ الأَجَلِ الأَکرَمِ

به حق اسم اعظم اعظم که اجل است و برتر و اکرم

الَذِی وَضَعتَهُ عَلَی النَهَارِ فَأَضَاءَ وَ عَلَی اللَیلِ فَأَظلَمَ

که به آن روز را کنی روشن شب تاریک را کنی مأمن

وَ اغفِر لَنَا مَا تَعلَمُ مِنَا وَ مَا لا نَعلَمُ

درگذر از گناه پنهانی ای خدا هر چه را که میدانی

و َ اعصِمنَا مِنَ الذُنُوبِ خَیرَ العِصَمِ

از گناهان خدا نگه دارم عصمتی بهترین، تو مگذارم

وَ اکفِنَا کَوَافِیَ قَدَرِکَ وَ امنُن عَلَینَا بِحُسنِ نَظَرِکَ

از حوادث خدا تو حفظم کن منتی نِه، نظر به لطفم کن

وَ لا تَکِلنَا اِلَی غَیرِکَ وَ لا تَمنَعنَا مِن خَیرِکَ

تو مرا هم به غیر وا مگذار هم ز خیرات خویش دور مدار

وَ بَارِک لَنَا فِیمَا کَتَبتَهُ لَنَا مِن أَعمَارِنَا

برکت ده به عمر ما تو خدا زآنچه در تقدیر نوشته ای بر ما

وَ أَصلِح لَنَا خَبِیئَهَ أَسرَارِنَا

آنچه از زشتی و پلیدیها در خفا یا علن، ببخش ز ما

وَ أَعطِنَا مِنکَ الأَمَانَ وَ استَعمِلنَا بِحُسنِ الاِیمَانِ

تو عطا کن به ما امین و امان تو به کارم گمار نیکایمان

وَ بَلِغنَا شَهرَ الصِیَامِ وَ مَا بَعدَهُ مِنَ الأَیَامِ وَ الأَعوَامِ

روزیم کن خدا تو ماه صیام باشدش بس به سال و ماه دوام

یَا ذَا الجَلالِ وَ الاِکرَامِ.

ای که داری جلالت و اکرام بر «رضا» ی فقیر نما اِنعام

ششم: شیخ روایت نموده که: از ناحیه مقدسه به دست شیخ ابو القاسم رحمه الله این دعا در ایام رجب صادر شده:

اللهُمَ اِنِی أَسأَلُکَ بِالمَولُودَینِ فِی رَجَب

ای خدا خوانمت به دو مولود که به این ماه آمدند به وجود

مُحَمَدِ بنِ عَلِی الثَانِی وَ ابنِهِ عَلِیِ بنِ مُحَمَد المُنتَجَبِ

هم امام جواد صاحب جود پور او با نقاوت و مسعود

وَ أَتَقَرَبُ بِهِمَا اِلَیکَ خَیرَ القُرَبِ

من به این دو تقربی جویم بهترین قربت از تو میپویم

یَا مَن اِلَیهِ المَعرُوفُ طُلِبَ وَ فِیمَا لَدَیهِ رُغِبَ

ای که معروف از تو میخواهند بر عطایات رغبتی دارند

أَسأَلُکَ سُؤَالَ مُقتَرِف مُذنِب

من سؤالم سؤال بدکاری است که گرفتار بر گنهکاری است

قَد أَوبَقَتهُ ذُنُوبُهُ وَ أَوثَقَتهُ عُیُوبُهُ

این گناهان مرا کرده هلاک با عیوبش چه سازد این بیباک!

فَطَالَ عَلَی الخَطَایَا دُءُوبُهُ وَ مِنَ الرَزَایَا خُطُوبُهُ

عادتم گشته این خطا و گناه در امورم چو مانده ام در راه

یَسأَلُکَ التَوبَهَ وَ حُسنَ الأَوبَهِ

از تو خواهم که توبه ام بپذیر بازگشتم تو بِه کنی تقدیر

وَ النُزُوعَ عَنِ الحَوبَهِ وَ مِنَ النَارِ فَکَاکَ رَقَبَتِهِ

تا شوم کنده از خطا و گناه شوم آزاد ز آتشِ جانکاه

وَ العَفوَ عَمَا فِی رِبقَتِهِ

پس ببخشی خدا گناهانم تا که گردن ز نار برهانم

فَأَنتَ مَولایَ أَعظَمُ أَمَلِهِ وَ ثِقَتِهِ [ثِقَتُهُ]

پس خدایا توئی مرا مولا برترین آرزو توئی و رجا

اللهُمَ وَ أَسأَلُکَ بِمَسَائِلِکَ الشَرِیفَهِ وَ وَسَائِلِکَ المُنِیفَهِ

بارالها منم که بنده تو به مسائل و هم وسائل تو

که شریف اند و بس ارزنده ز تو خواهم ببخشی این بنده

أَن تَتَغَمَدَنِی فِی هَذَا الشَهرِ

هم فروگیریش به ماه رجب بارالها ز تو کجاست عجب!

بِرَحمَه مِنکَ وَاسِعَه وَ نِعمَه وَازِعَه

رحمتی واسعه بر او تو نثار کنی، و نعمتت بر او سرشار

وَ نَفس بِمَا رَزَقتَهَا قَانِعَه

که قناعت کند به هر چه دهی این بود بهترینِ آزادی

اِلَی نُزُولِ الحَافِرَهِ وَ مَحَلِ الآخِرَهِ وَ مَا هِیَ اِلَیهِ صَائِرَه

تا رسد مرگش و به گور رود بعد صور او برون ز گور رود

این مصیری است ناگزیرِ همه ای «رضا» یاد آر سیل و رمه (4)

در ماه رجب در هر زیارتگاهی از زیارتگاه‌های شریف که باشی به این زیارت صاحب مزار را زیارت کن. پس چون وارد حرم می‌شوی بگو:

الحَمدُ لِلهِ الَذِی أَشهَدَنا مَشهَدَ أَولِیائِهِ فِی رَجَب

ای خدا شکر و حمد و سپاس که منم در حریم خاص الخاص

در رجب روزیم شده مشهد شکر تو میگزارم بیش از حد

وَأَوجَبَ عَلَینا مِن حَقِهِم مَا قَد وَجَبَ،

تو به ما فرض کردی حق انام تا شناسیمشان همه ایام

وَصَلَی الله عَلَی مُحَمَد المُنتَجَبِ، وَعَلَی أَوصِیائِهِ الحُجُبِ.

پس درود بر محمد ممتاز و به آلش که مخفی اند در راز

اللهُمَ فَکَما أَشهَدتَنا مَشهَدَهُم فَأَ نجِز لَنا مَوعِدَهُم

روزیم کردی ای خدا ممنون کن دعاشان به ما روا اکنون

وَأَورِدنا مَورِدَهُم، غَیرَ مُحَلَئِینَ عَن وِرد فِی دارِ المُقامَهِ وَالخُلدِ،

تا که هرجا می روند ما هم برویم، وه چه با صفاست با هم

وه چه نیکو است جای خلد برین مجتمع باشی با امام مبین

وَالسَلامُ عَلَیکُم، اِنِی قَد قَصَدتُکُم

من سلامی کنم شمایان را قصد دارم شما جنابان را

وَاعتَمَدتُکُم بِمَسأَلَتِی وَحَاجَتِی وَهِیَ فَکَاکُ رَقَبَتِی مِنَ النَارِ

تکیهگاهم شما و حاجت من تا ز آتش رها شود تن من

، وَالمَقَرُ مَعَکُم فِی دَارِ القَرارِ، مَعَ شِیعَتِکُمُ الأَبرَارِ

با شما باشم در بهشت برین با رفیقان نیک و نیک آیین

وَالسَلامُ عَلَیکُم بِمَا صَبَرتُم فَنِعمَ عُقبَی الدَارِ

بر صبوریِتان سلام و درود وه چه نیکو است رسم دار خلود

أَنَا سائِلُکُم وَآمِلُکُم فِیمَا اِلَیکُمُ التَفوِیضُ

از شما خواهم و کنم درخواست در امورات من که دست شماست

، وَعَلَیکُمُ التَعوِیضُ، فَبِکُم یُجبَرُ المَهِیضُ

می توانیدشان کنید تعویض تا شود خوب حال شخص مریض

وَیُشفَی المَرِیضُ، وَمَا تَزدَادُ الأَرحَامُ وَمَا تَغِیضُ

شخص بیمار زان شفا یابد کم و افزون در رحم شاید

اِنِی بِسِرِکُم مُؤمِن، وَ لِقَولِکُم مُسَلِم

مؤمنم من به رازهای شما من مطیعم به گفت و قال شما

وَعَلَی اللهِ بِکُم مُقسِم فِی رَجعِی بِحَوَائِجِی

من شما را دهم قسم به خدا تا چو برگردم از این حریم و سرا

وَقَضَائِها وَ اِمضَائِها وَاِنجَاحِها وَ اِبراحِها وَبِشُؤُونِی لَدَیکُم وَصَلَاحِها

خوب و کامل شوم ز عیب رها هم کنید حاجتم دوا و روا

وَالسَلامُ عَلَیکُم سَلَامَ مُوَدِع وَلَکُم حَوائِجَهُ مُودِع

پس سلامی کنم سلام وداع به شما خواهشم شده ارجاع

یَسأَلُ الله اِلَیکُمُ المَرجِعَ، وَسَعیُهُ اِلَیکُم غَیَر مُنقَطِع

باز گردم دوباره من اینجا نشود قطع امید من ز شما

وَأَن یَرجِعَنِی مِن حَضرَتِکُم خَیرَ مَرجِع اِلَی جَنَاب مُمرِع

به زیارت دوباره برگردم طرف عیشی دوباره بر بندم

وَخَفض عَیش مُوَسَع، وَدَعَه وَمَهَل اِلَی حِینِ الأَجَلِ

در مکانی خوش و بسیط و وسیع با دلی شاد در مقام رفیع

وَخَیرِ مَصِیر وَمَحَل فِی النَعِیمِ الأَزَلِ

بهترین گردشی شود قسمت تا ابد در سلامت و نعمت

وَالعَیشِ المُقتَبَلِ، وَدَوامِ الأُکُلِ، وَشُربِ الرَحِیقِ وَالسَلسَلِ

خوردنی ها همه فراهم هست نوشِ پاکیزه ام کند سرمست

وَعَل وَنَهَل لَاسَأَمَ مِنهُ وَلَا مَلَلَ

ندهد خستگی ز نوشیدن نه ملالی ز اکل و پر خوردن

وَرَحمَهُ اللهِ وَبَرَکَاتُهُ وَتَحِیَاتُهُ عَلَیکُم حَتَی العَودِ اِلَی حَضرَتِکُم

رحمت و برکتِ خدا به شما تا شود بازگشت نصیب به ما

وَالفَوزِ فِی کَرَتِکُم، وَالحَشرِ فِی زُمرَتِکُم،

بشود قسمتم حکومتتان حشر من در لوا و پرچمتان

وَرَحمَهُ اللهِ وَبَرَکاتُهُ عَلَیکُم وَصَلَواتُهُ وَتَحِیَاتُه

رحمت و هم درود رحمانی بر شما ای قوام انسانی

وَهُوَ حَسبُنا وَنِعمَ الوَکِیلُ.

بس کفایت کند خدا ما را بهتر از وی وکیل کجاست «رضا»

اشعار زیر واگویه دعای هر روز ماه رجب است

امیدوار

یا من ارجوه لکل خیر

ای به هر خیر، تو اصل امید تو مکن بنده ات، خدا نومید

و آمن سخطه عند کل شر

از بدیها به تو پناه برم ایمنی ده اگر چه خیره سرم

یا من یعطی الکثیر بالقلیل

ای خدا تو به کم زیاده دهی تو به هر سائلی نواله دهی

یا من یعطی من سئله

تو به هر کس ز تو سؤال کند می به بخشی ولو گناه کند

یا من یعطی من لم یسئله و من لم یعرفه تحننا منه و رحمه

می کنیش لطف گر چه قائل نیست نشناسد ترا و سائل نیست

اعطنی بمسئلتی ایاک جمیع خیر الدنیا و الاخره

پس به این سائل درت بخشا همه خیرات، عقبی و دنیا

واصرف عنی بمسئلتی ایاک جمیع شر الدنیا و الاخره

همه شر های این جهان کمین دور از وی کن و جهان پسین

فانه غیر منقوص ما اعطیت و زدنی من فضلک یا کریم

بخشش تو کجا بود کم و کاست ای کریما! فزون کنم درخواست

یا ذالجلال و الاکرام یا ذالنعماء و الجود

ای خداوند ذوالجلال و کریم صاحب نعمت و عطای عمیم

یا ذالمن و الطول حرم شیبتی علی النار

ای عطا و کرم ز تو سرشار باز دار روی من ز سوزش نار

****

پس «رضا» در رجب بُوَد مهمان بر کریمی بزرگ و با احسان

رجب المرجب 1404/ اسفند 1399

پیوست ها:

1- ضد، رقیب

2- خواستاران بر وزن قضاه

3- بُهم = کسانی که بی نام و نشان خالصانه گوش به فرمانند

[4] - امیر خسرو دهلوی (گزیده از مطلع الانوار)/ داشت شبانی رمه در کوهسار

کد خبر 1493235