روایت شاعر مرثیه‌های «حاج صادق»/ مدیون علم‌الهدی و معلمی هستم
به بهانه سالگرد درگذشت حبیب الله معلمی، شاعر عارف مسلک دفاع مقدس، پای خاطره بازی حاج صادق آهنگران نشستیم؛ کسی که شهرت خود را مدیون شهید علم الهدی و مرحوم معلمی می داند.
حاج صادق آهنگران مداح اهل بیت (ع) و مرثیه‌خوان دوران دفاع مقدس در گفتگو با خبرنگار فرهنگی شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به شرح خاطرات خود با مرحوم استاد حبیب‌الله معلمی شاعر انقلابی اهل اهواز پرداخت و اظهار داشت: ما سال 59 با هم آشنا شدیم، البته این آشنایی به واسطه پسر ایشان آقای سیف‌الله معلمی بود که در منطقه با ما همکار بود. آقا سیف‌الله وقتی دید من دارم شعر می‌خوانم گفت پدر من هم شعر می‌گوید، یک سبک بده تا پدرم برایش شعری بگوید، من هم یک سبک قدیمی را به ایشان دادم و هم اسم چند شهید آن زمان را.
وی ادامه داد: آن سبک برای 23 سال قبل از آن زمان بود؛ یکی از اساتید برای من این سبک را با این محتوا خوانده بود که «سوی شامم می‌برند این کوفیان، با شور و شین؛ ای زمین کربلا جان تو جان حسین». وقتی این سبک را به پسر آقای معلمی دادم، هرگز تصور نمی‌کردم که به این ترتیب اینچنین تحولی در زندگی ام ایجاد شود.
این مداح اهل بیت (ع) افزود: فرزند استاد معلمی کاست را برد و بعد از دو سه روز آمد؛ در حالی که شعر پدرش را آورده بود. همان شعر مشهور «ای شهیدان به خون غلطان خوزستان درود»، اولین شعری هم که محضر امام خمینی (ره) خواندم همین شعر بود و با همین مشهور شدم. ماجار هم از این قرار بود که شهید سید حسین علم‌الهدی واسطه شدند که ما و عشایر اهواز به دیدن امام رفتیم و بعد به من گفت بیا و این شعر را جلوی امام بخوان. گفتم آنجا به ما توجه می‌کنند؟ شهید علم الهدی گفت من خودم هماهنگ می کنم، این در حالی بود که من اصلا باورم نمی‌شد که این اتفاق بیفتد.
استعداد من را شهید علم الهدی کشف کرد
آهنگران یادآور شد: البته اجرای اول این سرود انقلابی، در خود هویزه بود؛ عملیات نشده بود و شهید علم الهدی گفت بچه ها خسته شده اند، سه‌شنبه بیا دعای توسل و این شعر را بخوان. من هم سه‌شنبه رفتم، هم دعای توسل و هم شعر را برای بچه ها خواندم. بچه هایی که حدود 30 نفر بودند اما از آن جمع تنها سه یا 4 نفر زنده ماندند و بقیه در هویزه شهید شدند که جنازه هایشان هم آنجا ماند.
وی اضافه کرد: بعد از آن دیدار ما با امام (ره)، 4 - 5 روز بعد، از تلویزیون اجرایمان در محضر امام را پخش کردند. در واقع می توان گفت که به گونه‌ای استعداد من را شهید علم الهدی کشف کرد. آن زمان در اهواز من را می‌شناختند و در بحث انقلاب شعارگوی راهپیمایی ها بودم و حسین هم یکی از بچه های محوری شهر بود و من را می‌شناخت؛ این شعر و این اجرا هم با نام بزرگمردان و اولیای خداوند از جمله شهید علم الهدی، شهدای عزیز هویزه و خود آقای معلمی گره خورده است.
شهید آوینی چند تا عکس در کنار زمین کشاورزی از ما گرفته بود
این مرثیه‌خوان حماسی دفاع مقدس اظهار داشت: این اولین نوحه آقای معلمی بود که من خواندم و بعد از آن آشنایی ما بیشتر شد و تا زمانی که ایشان فوت کردند، از حضورشان بهره‌مند بودیم و می‌توانم بگویم که 97 درصد کل اشعار زمان جنگ را ایشان سروده بودند.
آهنگران گفت: مرحوم معلمی کشاورز بود و سواد مکتبی و سواد مطالعاتی بسیار خوبی داشت، مثلا دعای جوشن کبیر را حفظی میخواند، دست خط بسیار خوبی هم داشت. من از جبهه که می آمدم می‌رفتم سر زمین کشاورزی که کنار کارون بود و می‌دیدمش، اتفاقا شهید آوینی هم چند تا عکس در کنار زمین کشاورزی از ما گرفته بود. مرحوم معلمی بعد از کشاورزی در زمان استراحت می آمدند و در مورد شعر و سروده هایشان صحبت می‌کردیم.
ارتباط عارفانه با علمای صاحب نفس
وی به ارتباط زنده‌یاد معلمی با علما نیز اشاره کرد و اظهار داشت: آیت الله حائری شیرازی که خود یک عارف بزرگی بود با آقای معلمی بسیار مأنوس بود و به شدت ایشان را دوست داشت، آیت الله حائری شیرازی می رفت سر زمین آقای معلمی و با ایشان بیل می‌زد و شب ها تا صبح در خانه مرحوم معلمی اشعار حافظ میخواند. آقای حائری به من میگفت که آقای آهنگران حواست باشد شما فقط نی هستید، هر چه دم هست از ایشان است؛ هر دمی که به نی می‌آید از معلمی است و تو فقط نی هستی. در حقیقت به من می فهماندند که آقای معلمی چه مرد عارف و بزرگی است.
این ذاکر اهل بیت (ع) تاکید کرد: واقعا هم همین طور بود؛ تمامی بچه هایی که آقای معلمی را می شناختند، می دانستند که دارای چه باطن زلال و صافی است. ما در زمان جنگ شعرای بسیار معروفی داشتیم اما در میان همه آن ها نوحه های ایشان گل کرد و مشهور شد؛ این از همان باطن پاک او بود.
برای مسائل مالی مداحی نکن!
آهنگران به حضور استاد معلمی در خطوط مقدم نبرد اشاره کرد و افزود: آقای معلمی خودشان هم به جبهه رفت و آمد داشتند، بچه های جبهه وجنگ هم به خانه ایشان می‌رفتند و در حقیقت با ایشان مأنوس بودند، ایشان جبهه را بسیار خوب درک می کرد، به همین خاطر این اشعارش با روحیه بچه ها جور در می آمد.
وی خاطرنشان کرد: استاد معلمی چند نکته را همیشه به من تذکر می داد؛ اول اینکه همیشه می گفت اصلا برای مسائل مالی برای امام حسین (ع) مرثیه نخوان و مبادا غرور داشته باشی و شهرت تو را گول بزند و تکبری نسبت به مردم داشته باشی. همچنین تاکید داشت که هرگز روضه بی‌سند نخوان و مبادا این ارزش ها را با مسائل مادی ورق بزنی و با مسائل مادی طی کنی؛ همین چیزهایی که الان متأسفانه برخی مداح‌ها دارند.
انتهای پیام /
