سالن‌های سینما در دوران کرونا ترسناک نیست / 80 درصد فیلم‌های سینمای ایران مخاطب زیادی ندارند

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری دانشجو، بامداد امروز (شنبه) شصت و نهمین قسمت از برنامه سینمایی هفت با حضور کارشناسان مختلف روی آنتن شبکه سوم سیما رفت و میز نقد برنامه با حضور منتقدان به نقد و بررسی فیلم سینمایی "پلتفرم" پرداخت.

سید جمال ساداتیان، تهیه کننده سینما و مدیر سینما آراستا در میزگرد بررسی وضعیت سینماها در دوران کرونا و چالش های آن گفت: ظاهرا وضعیت خوبی حاکم نیست و دچار یک تناقض هستیم. از یک طرف سینمادارها دوست دارند سینماها باز باشد و به شکل عادی کار خود را ادامه بدهد. چیزی به اسم کرونا آمد و همه دنیا را در همه زمینه ها تحت تاثیر قرار داد. در روزهای اول بحث این بود که تعطیلی یک هفته ای است ولی 4 ماه طول کشید.

وی ادامه داد: دوباره بعد از بازگشایی زنگ خطر به صدا در آمد. نمیشود کسب و کارها را تعطیل کرد چون مردم نیاز دارند. مردم حتی اگر در منزل تحرک نداشته باشند باید نیازهای روزمره آن ها تامین شود. همه روزهایی که بحث بازگشایی سینماها بود دو طرز تفکر وجود داشت. یک عده غالبا می گفتند نباید باز شود یکی عده می گفتند باز شود. اصرار برای باز شدن دو دلیل داشت یک نیاز اقتصادی یکی رفع نیازهای روحی مردم.

ساداتیان افزود: مردم نیاز دارند 4 ماه است محدودیت وجود دارد و همه تقریبا عصبی شدند. باید برای بچه ها فضای مرفه فراهم کرد. آنقدر که مردم را دارند از سینماها می ترسانند سینماها ترسناک نیست، چون ضوابط بهداشتی کاملا رعایت میشود. حس من این است که مردم احتیاج دارند. فارغ از همه، بچه ها نیاز به شادابی دارند و باید کارشناسی تر به قضیه نگاه کرد. مردم با آموزش ها میتوانند به سینماها بیایند. هرچیزی تعطیل شود سینماها به خاطر کارکرد اجتماعی اش نباید تعطیل شود. اگر سینمای ما زمین بخورد یک زنگ خطر است که مردم را به سمت فیلم های خارجی سوق می دهیم وخوراک فرهنگی خود را از جای دیگر تامین می کنند.

سجاد نوروزی، مدیر پردیس آزادی در ادامه این میزگرد گفت: جدا از ضوابط اعلام شده درباره بازگشایی سینماها با 50 درصد ظرفیت، می بینیم که همان 50 درصد هم به ظرفیت حقیقی خود نمیرسد. در این مدت که سینما آزادی بازگشایی شده و شاید جز چند سینما اصلی تهران است، من قاطعانه میگویم خانواده ای با بچه به سینما نیامده است و مردم خودشان آن ملاحظه را دارند. ضوابطی که اعلام شد فقط سینماها برای مدت طولانی تعطیل شدند. اگر چند صنف را در کل کشور بخواهیم دستچین کنیم که پروتکل بهداشتی را رعایت میکنند قطعا اولین آن ها صنف سینماست که تمام موارد را رعایت می کند. به نظر من یک نگرش خیلی واقع بینانه در جاهای پرخطر در کشور داشته باشیم و ببینیم جایگاه سینما در کجا قرار دارد. و چه قدر در گسترش کرونا نقش داشته است و به تصمیمات جدیدی برسیم.

وی ادامه داد: فارغ از محدوده مالی سینماها با همین وضعیت کرونا در سال 98 گردش مالی سینماها 290 میلیارد بود. این 290 میلیارد شاید چرخش مالی دو بنگاه ماشین باشد.

وی گفت: یعنی موضوعیت مالی در ساختارهای رسمی کشور پیدا نمیکند. دولت اگر هزار میلیارد در هر جا سرمایه گذاری کند تاثیر این 290 میلیارد بیشتر است و دولت باید به این بخش بیشتر توجه کند ولی انگار رها شده است. نقش کارکردی و مدنی _ اجتماعی سینما خیلی جدی است.

نوروزی در پایان گفت: در سال گذشته اگر به آمار دقت کنیم و به واقعیات توجه کنیم 9 فیلم به فروش بالای 10 میلیارد رسیدند و 80 درصد فیلم ها تقریبا مخاطب نداشتند. بلاخره این سینما با این ظرفیت، گنجایش 110 فیلم در سال ندارد. اگر کنار فیلمی مثل متری شیش و نیم، سرخپوست یا شبی که ماه کامل شد فیلم دیگری اکران نمیشد، می توانستند با استفاده از ظرفیت بیشتر به فروش بیشتر برسند. اگر درست از این ظرفیت ها استفاده کنیم فروش بیشتر میشود. ما در دو هفته حجم کثیری فیلم را اکران می کنیم که کار اشتباهی است. اگر تا دوماه آینده فکر عاجلی برای صنعت سینما کردیم که هیچ، اگر فکری نکردیم حداقل سه سال زمان می برد تا سینماها دوباره سرپا شوند.

با بحران ایده در نمایش خانگی مواجه ایم / شبکه نمایش خانگی تجاری شده است

پژمان کریمی در میز رسانه گفت: چند هفته در مورد شبکه نمایش خانگی و حواشی پیرامون آن صحبت کردیم. که واکنش هایی را در پی داشت، به خصوص در مورد واگذاری شبکه نمایش خانگی به صدا و سیما. آنچه که مطرح شد ما را به این نقطه می رساند که در شبکه نمایش خانگی بیشتر انگیزه تجاری است. ما در رسانه ملی سانسور نداریم و ممیزی داریم. ممیزی برخواسته از ضوابط و منافع جمعی است و سانسور منافع شخصی است.

جواد محرمی در ادامه این میز گفت:: فکر میکنم در مورد نمایش خانگی و سریال هایش از چند زاویه میشود به آن نگاه کرد. در حال حاضر شرایط طوری شده که اغلب افراد رضایت از این تولیدات ندارند. من خودم انتظار داشتم که خبر تعدیل مجوز وقتی جدی میشود مخالف داشته باشد ولی حجم مخالفان به قضیه زیاد نبود چون واقعا اتفاقی که در نمایش خانگی افتاده خوب نبود و کاستی ها و کمبودهای زیادی در این عرصه وجود دارد.

وی ادامه داد: ما یک سریال خیلی خوب داشتیم در نمایش خانگی که مواجه شد با حواشی فساد مالی ولی کیفیت خوبی داشت و جز سریال هایی بود که مردم دوست داشتند. اما با حواشی مالی مواجه شد. جنبه دوم که خیلی مهمتر است، افت محتوایی و کیفی آثار است بعد از سریال شهرزاد سریالی نداشتیم که بشود با خانواده تماشا کرد و هرچه قدر جلوتر می رویم‌روند کیفی آثار تنزل پیدا می کند.

وی گفت: موضوع این است که سریال سازی در کشور ما با بحران ایده و نقشه راه مواجه است. اینکه نهاد مجوز دهنده چه نهادی باشد به نظر من اهمیتی ندارد. به نظر من این نگرانی وجود دارد این است که چه طور آن نهاد این مساله را هدایت کند تا کیفیت آثار بالاتر برود.

احسان ناظم بکایی هم در ادامه میز رسانه گفت: حدود یک دهه شبکه نمایش خانگی و حوزه سریال سازی وارد گفتمان فرهنگی ما شد و اولین تجربه ها تجربه های تلخی بود. اما خوب قاعده بازی در سریال سازی نمایش خانگی با صدا و سیما فرق دارد. هم در حوزه مالی هم در سایر حوزه ها. خیلی از ستاره های ما از طریق صدا و سیما به نمایش خانگی و سینما راه پیدا کردند و اگر بستر صدا و سیما نبود خیلی از افراد دیده نمی شدند.

وی گفت: اما این فضا در حوزه نمایش خانگی نیست و مخاطب و شبکه نمایش خانگی مطرح میکند و میگویید چه بازیگری باشد یا نباشد. مساله این است که ما احتیاج به نظارت محتوایی داریم. در نمایش خانگی همه موضوعات یکسان است. در نمایش خانگی اختلاف فاحش طبقاتی وجود دارد. که حتی یک درصد جمعیت ما هم این زندگی را ندارد. باید در حوزه مدیریت محتوایی با همان تهیه کنندگان جلسه ای داشته باشند و فضای تعامل محور وجود داشته باشد چون دارد یک کار فرهنگی صورت میگیرد.

ما با یک مستند سینمایی رو به رو هستیم میز گرد این هفته برنامه هفت به معرفی و بررسی مستند بلند جایی برای فرشته ها نیست با حضور رامتین شهبازی و سام کلانتری برگزار شد.

رامتین شهبازی کارشناس مستند، درباره مستند جایی برای فرشته ها نیست گفت: ما با یک مستند سینمایی مواجه هستیم که فیلمساز توانسته ابعاد آن را درست رعایت کند. اما چیزی که در این مستند برای من جالب است این است که، ما در فیلم داستانی تکلیفمان با درام و عناصر مشخص است و در فیلم مستند با دو شکل مواجهیم یکی اینکه خود فیلم ظرفیت دراماتیک شدن را دارد دوم اینکه که فیلمساز دست و بالش بسته است و باید آن فرم را ایجاد کند. فیلم سام کلانتری یک بخش دوم دارد که این تیم از ایران خارج میشود و درگیر مسابقه، آن مسابقه درون خود ذات درام را دارد. فیلم ریتمی تند دارد و در بخش اول به خصوص در نیم ساعت اول فضا آرام تراست. در بخش اول از بیرون درام ایجاد میشود و در بخش دوم از درون درام را میسازد. نکته ای که وجود دارد این است که در این فیلم از یک تکثر به یک وحدت میرسیم. سام کلانتری هم درمورد جایی برای قرشته ها نیست بیان کرد: صحبت برای جایی برای فرشته ها نیست بر میگردد به این که ورزش و صحبت کردن از آن یک بهانه است برای رسیدین به لایه های زیرن که به بانوان و دختران سرزمینمان بر می گردد و طبعا جای زیای برای کار وجود دارد. من در اصولا در زندگی شخصی هم اهل غر زدن نیست و امیدوارم. به این باور رسیدم که به فیلمساز میتواند حرف بزند ولی نباید بیننده را رها کند. هرآنچه که فکر می کنید از خطاها و ناهنجاری ها باید گفت ولی نباید نا امید بود. قطعا بانوان و ورزش بانوان ما مشکلاتی دارند ولی ناامید نیستند. فیلم ما در مورد تعدادی دختر است که می ایستند و نتیجه میگیرند. با تعدادی دختر مواجه بودیم که هیچ کس آن ها را نمیشناخت و این برای یک کارگردان جذاب است.