سایه روشن‌های قهرمانی کشتی آزاد در رقابت‌های جهانی؛ ایرانی بالا اما بالای بالا نه!

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین؛ رقابت های کشتی آزاد قهرمانی جهان روزهای 23، 24 و 25 شهریورماه در شهر زاگرب کرواسی برگزار شد و در پایان نمایندگان کشورمان به 7 مدال رنگارنگ دست یافتند.

در این رقابتها امیرحسین زارع در وزن 125 کیلوگرم و رحمان عموزاد در وزن 65 کیلوگرم به مدال طلا، امیرعلی آذرپیرا در وزن 97 کیلوگرم به مدال نقره، در احمد محمدنژاد جوان در وزن 61 کیلوگرم به مدال نقره و کامران قاسم پور در وزن 86 کیلوگرم، محمد نخودی در وزن 79 کیلوگرم و امیرحسین فیروزپور در وزن 92 کیلوگرم به مدال برنز دست یافتند.

در رده بندی تیمی نیز تیم ایران با 145 امتیاز در جایگاه نخست قرار گرفت و قهرمان شد و تیم های آمریکا با 134 و ژاپن با 111 امتیاز دوم و سوم شدند

تیم کشتی آزاد ایران در این رقابتها یک روز پیش از روز پایانی قهرمانی خود را مسجل کرد تا پس از 12 سال بار دیگر در سکوی نخست این رقابت‌ها بایستد. پیش از این، پنجمین قهرمانی تیم ملی در سال 2013 و در رقابت‌های جهانی مجارستان رقم خورده بود.

این قهرمانی اگرچه ارزشمند و قابل توجه است اما موفقیت آزادکاران در رقابتهای جهانی زاگرب را باید با دقت دید و آنالیز کرد. موفقیتی که نباید در باد آن خوابید و از نقط ضعف غافل شد. سایه روشن های این قهرمانی را باید جور دیگر دید.

سال پوست اندازی

همیشه سال بعد از المپیک را سال پوست اندازی تیم ها می دانند. قانونی نانوشته که در هر 4 سال دزر دوره رقابتهای جهانی تکرار می شود. بعد از ناکامی تاریخی تیم ملی کشتی آزاد در المپیک پاریس 2024 و نرسیدن حتی به یک مدال طلا، آزادکاران در زاگرب بازگشتی پرفروغ داشتند اما این بازگشت مصادف بود با پوست اندازی سایر رقبا. تیم هایی که جملگی با ترکیبی جوان و پدیده های تازه به زاگرب آمده بودند که شاید مهمترین آنها امریکا مدعی بود که ترجیح داد نفراتی نسبتا تازه تر را به کرواسی بفرستد.

غیبت روسیه

اگرچه برخی از ستاره های روسیه با پرچم اتحادیه جهانی کشتی در این دوره از رقابتها حضور یافتند اما برخی از مهمترین ستاره های روسیه موفق به حضور در زاگرب نشدند که مهمترین آنها تانک روسی بود. عبدالرشید سعدالله‌یف قهرمان پرآوازه جهان و المپیک روسیه به دلیل عدم صدور روادید از سوی کرواسی، یکی از غایبان بزرگ مسابقات قهرمانی جهانی بود.

وی پس از اینکه غیبتیش در مسابقات جهانی قطعی شد، در پیامی خطاب به هواداران کشتی روسیه نوشت:

سلام علیکم دوستان! فکر می‌کنم خیلی‌ها از قبل می‌دانند که من نمی‌توانم در زاگرب روی تشک بروم. ما سه اردوی تمرینی جدی برگزار کردیم، با آمادگی کامل به مسابقات قهرمانی جهان نزدیک شدیم، اما تاریخ تکرار می‌شود، مشکل روادید شینگن هرگز حل نشد. پذیرفتنش سخت است، زیرا ما در طول فصل برای مسابقات اصلی آماده می‌شدیم.

این روزها، به ویژه حمایت شما را احساس می‌کنم - تماس‌ها و پیام‌های هواداران از سراسر جهان به من قدرت می‌دهد. از همه شما بسیار سپاسگزارم! تا زمانی که سلامتی و انرژی دارم، به مبارزه ادامه خواهم داد. من این آزمایش را از جانب خداوند متعال با صبر و فروتنی می‌پذیرم، با این باور که در اراده او حکمت و خیری وجود دارد.

از مسئولان کشورمان که تا آخرین لحظه سعی در کمک داشتند، تشکر می‌کنم. برای تمام تیم ما آرزوی بهترین عملکرد را دارم. برای ماگومد قربانوف آرزوی موفقیت دارم. منتظر پیروزی‌ها هستیم!

بی تردید اگر روسیه با تمامی ستارگانش همانند ادوار قبلی در رقابتهای جهانی حضور می یافت، رقابت بسیار سخت و پیچیده می شد. از همین رو باید بدانیم که این قهرمانی جذاب که در غیاب روس ها به دست آمده و غیبت رقیب و مدعی اصلی کشتی را جدی بگیریم.

یورش زارع به جایگاه اسطوره‌ها

امیرحسین تاج و تخت پادشاهی‌اش در وزن 125 کیلوگرم را مقتدرانه پس گرفت و مقابل هیچ رقیبی سر فرود نیاورد تا این چنین در برابر پرچم ایران زانو بزند و احترام نظامی‌اش را به نقش سه‌رنگ همیشه سرفراز کشورمان نشان بدهد. پر بی‌راه نیست اگر بگوییم بسیاری از کشتی‌دوستان ایرانی پس از پیروزی امیرحسین زارع در فینال رقابت‌های کشتی آزاد قهرمانی جهان منتظر شادی همیشگی او با آن شمایل خاص و تاج‌گذاری‌اش در سنگین‌وزن دنیا بر روی تشک زاگرب آره‌نا بودند تا بلکه آن زخم قدیمی از بازی‌های المپیک 2024 پاریس مقابل گنو پتریاشویلی التیام بگیرد، اما زارع برنامه دیگری برای جشن گرفتن قهرمانی‌اش داشت.

از زارع مسابقات جهانی 2021 اسلو در نروژ تا امیرحسین سال 2025، فاصله زیاد است و حالا قهرمان ایرانی از همیشه پخته‌تر شده؛ زارع فرق بین دوست و دشمن را خوب می‌شناسد و از رفتارهای هیجانی چنان فاصله گرفته که انگار 24 ساله نیست و دقیقاً مثل یک کشتی‌گیر حرفه‌ای و منطقی رفتار می‌کند.

زارع با طلای این دوره حالا با کسب مجموع 3 مدال طلا و یک برنز بر رده چهارم پرافتخارترین آزادکاران ایرانی در تاریخ مسابقات جهانی کشتی قرار گرفته است. بالاتر از او حسن یزدانی با 3 مدال طلا، 3 نقره و یک برنز حضور دارد و در صورت قهرمانی امیرحسین در سال آینده، او هم‌تراز با یزدانی در کسب مدال طلا خواهد بود.

امیرحسین زارع در 24 سالگی 3 مدال طلا جهانی کشتی به دست آورد و توانست به رکورد امامعلی حبیبی، حسن یزدانی و منصور مهدی‌زاده برسد. در تاریخ کشتی ایران ابراهیم جوادی با 4 و عبدالله موحد با 5 طلا رکورد بهتری از او دارند. زارع با توجه به سن کم و آمادگی بالایی که دارد، در سال‌های آینده می‌تواند خود را در کشتی آزاد ایران جاودانه کند.

جوانترین نقره ایران

احمد محمدنژاد جوان، آزادکار خوش‌آتیه مشهدی، یکی از جوانترین نفرات تیم ملی کشتی آزاد بود که در در 21 سالگی و در نخستین حضور خود در رقابت‌های جهانی بزرگسالان، موفق به کسب مدال نقره شد تا پدیده ایران در این رقابتها باشد. محمدنژاد جوان پس از 3 سال، بار دیگر کشتی ایران را در وزن 61 کیلوگرم صاحب مدال جهانی کرد.

او پس از مجید خدایی که در سال 2002 مدال برنز جهان را به دست آورد، بعد از 23 سال بار دیگر نام استان خراسان رضوی را در جدول مدال‌های جهانی کشتی زنده کرد.

با این مدال، تعداد مدال‌آوران تاریخ کشتی ایران در جهان و المپیک به 121 نفر افزایش یافت.

آذرپیرا شاخ غول را شکست

بی تردید امیرعلی آذرپیرا یکی از جذابترین اتفاقات ایران در زاگرب بود. ستاره جوان ایران که در کرواسی کارستان کرد. او در نیمه نهایی شاخ غول را شکست و ابرستاره ای را برد که شکستش به نظر غیرممکن بود. احمد تاج الدینوف قهرمان جهان و المپیک پس از 36 برد متوالی در مسابقات المپیک، جهانی و بین المللی، در ایستگاه 37 مقابل آذرپیرا موقف شد و شکست را پذیرفت. او از سال 2023 و زمان ورودش به دنیای کشتی تا به حال به هیچ کشتی گیری نباخته بود و بزرگانی همچون سعداله یف و اسنایدر را مقهور قدرت خود کرده بود.

از ثانیه به ثانیه مبارزه امیرعلی آذرپیرا با جانشین تانک روسی در وزن 97 کیلوگرم رقابت‌های کشتی آزاد قهرمانی جهان یعنی اخمد تاج‌الدین‌اف می‌توان هزاران کلمه نوشت. مبارزه‌ای تمام‌عیار که شاید پیش‌تر مشابه آن را فقط در دوئل‌های پی‌درپی حسن یزدانی و دیوید تیلور مشاهده کرده بودیم. ملی‌پوش ایران پس از قرعه‌ای سخت در بازی‌های المپیک 2024 پاریس و شکست مقابل غول جوان روسی‌الاصل تیم کشتی آزاد بحرین، 13 ماه را هر شب با فکر انتقام از تاج‌الدین‌اف به صبح رساند تا بالاخره روز موعود روی تشک زاگرب آره‌نا فرا رسید و امیرعلیِ ایران در بیست‌وچهارمین شب شهریورماه 1404، با ارائه یک نمایش دل‌چسب و بی‌نظیر یک انتقام دیدنی را از رقیب خود بستاند.

مسیری که امیرعلی تا فینال طی کرد، بسیار سخت بود و ملی‌پوش ایران به واقع از سد همه مدعیانی که شانس قهرمانی داشتند، گذر کرد. بی تردید برای ما بیش از مدال خوشرنگش، تصویر مبارزه نیمه‌نهایی او برای ما ایرانی‌ها زایدالوصف است؛ نگاه خیره به سقف قهرمان المپیک پس از شکست مقابل جوان ایرانی و آذرپیرایی که شیرینی انتقام را زیر زبانش مزمزه می‌کند.

کامران و باخت به اشتباهات تصمیم سازان

بی تردید برنز کامران قاسم پور تلخترین مدال کشتی ایران در کرواسی بود. پیش از آغاز رقابتها از مجموع 10 وزن و مدال‌های احتمالی با رنگ‌های متفاوت، احتمالاً شما هم رنگ زرین و مدال طلا را برای کامران قاسم‌پور کنار گذاشته بودید اما دست تقدیر به میل و مراد گلادیاتور پارسی نچرخید تا پس از ناکامی در مسابقات جهانی اوزان غیرالمپیکی 2024، در زاگرب هم مدال برنز تنها ره‌آورد وزن 86 کیلوگرم برای تیم ملی ایران باشد.

کامران در زاگرب مثل همیشه توفانی شروع کرد و با دو 10 هیچ عالی به یک چهارم رسید اما کشتی نفسگیر و میلی متری برابر کادیف روس چغر و بدبدن انرژی او را کشت. در یک مبارزه طاقت فرسا که قاسم پور عقب افتاد و روی تشک جان کند تا با کامبک در ثانیه های پایانی برنده شود اما این برد سخت به قیمت تمام شدن انرژی سلولهای عضله وی تمام شد تا در نیمه نهایی در یک کشتی بد و پرانتقاد 7 بر صفر به شاگرد دیوید تیلور ببازد. همان نابغه ای که برخی از طرفداران قاسم پور در نقد باخت های سریالی حسن یزدانی به وی معتقد بودند که تنها کامران قاسم پور می تواند از پس جادوگر امریکایی بربیاید اما کامران به شاگرد تیلور هم باخت؛ و بد هم باخت.

شکستی به معنای از دست رفتن یک طلای مسلم و مهم برای کشتی ایران بود. حالا و پس از این ناکامی انگشت اتهام به سوی علیرضا دبیر نشانه رفته که همانند همیشه در زاگرب لباس گرم پوشیده و از وارم آپ تا روی سکوها با فریادهایش آزادکاران را هدایت می کند. متهمی که با حضور پژمان درستکار یار دیرینه اش در باکس سرمربی، عملا همه کاره اوست و حالا باید پاسخ بدهد که چرا و چگونه کامران 96 کیلویی را به مسلخ 86 کیلو فرستاد تا اینگونه تحلیل برود و مقابل شاگرد تیلور تحقیر شود. همان بچه ای که بعد از دوختن قاسم پور به تشک با تبختر گفت: او هیچی نبود!

کامرانی که به روی تشک مبارزه نیمه‌نهایی رفت را نمی‌شناختیم؛ انگار تمام توان قاسم‌پور در مصاف با کادیف روس مصرف شد و چیزی برای صعود به فینال باقی نماند. تب بالای 38 درجه و کیلوهای زیادی که از عضلات قاسم‌پور برای رسیدن به سر حد 86 کیلوگرم کم شد، توان و جان قهرمان ایران را گرفت. مطمئناً مسئله سرماخوردگی مطرح‌شده از سوی کادرفنی و کاهش وزن زیاد در این شکست سهیم بوده‌اند اما دیوید تیلور، گربه‌سیاه کشتی ایران این بار در قامت مربی نشان داد که راه و رسم پیروزی برابر ایرانی‌ها را بلد است و این بار هم نوبت درخشش پسران ما در این وزن شلوغ، المپیکی و حساس نیست.

رحمان بی رحم تر از همیشه

رحمان عموزاد در زاگرب همه حسابهای قبلی را تسویه کرد و با انتقام بی رحمانه از کیوکا ژاپنی انتقام باخت تلخ فینال المپیک را از این ژاپنی کشتی بلد گرفت. رحمان در این دیدار با نتیجه 10 بر صفر کوتارو کیوکا قهرمان المپیک از ژاپن را در یک تایم شکست داد و با انتقام شکست پاریس به مدال طلا دست یافت. این شاید مهمترین کشتی دوران رحمان تا به امروز بود و او همانند همیشه با سبک خاص خود یک مبارزه توفانی داشت و حریف را به تشک دوخت تا در طلایش هیچ تردیدی نباشد. این شاید شیرین ترین انتقام برای کشتی ایران بود؛ قاطع، توفانی و بی رحمانه.

253 258