سخت‌گیری در دانشگاه‌های آمریکا؛ چقدر با حق و حقوق خود آشنا هستی

لحظه‌ای از اخبار عراق، انتخابات فدارسیون فوتبال، خنثی‌ترین نشست خبری یک رئیس جمهور در تاریخ ایران و... فاصله بگیرید و زمان ثبت نام در دانشگاه را به یاد بیاورید.

در زمان ثبت نام، دانشگاه از حقوق دانشجو با شما سخن گفته بود؟ مثلا شما را با حقوق‌تان در مواجه با استاد، دانشگاه یا دانشجویان دیگر آشنا کرده بود؟

من که چنین تجربه‌ای ندارم و احتمالا شما هم ندارید. اما اجازه بدهید از مشاهدات برخی از نزدیکان در کشور آمریکا در این باره بنویسم.

قبل از اینکه شما کارهای ثبت نام در دانشگاه را انجام دهید، باید یک آموزش آنلاین درباره حقوق دانشجویی بگذرانید.

در هر مقطع تحصیلی که هستید وظیفه دارید این دوره را پاس کنید و راه فراری نیست. دراین دوره به شما چه می‌گویند؟

کمیته انضباطی؟ درگیری با استاد و محروم شدن ازتحصیل؟ ظاهر دانشجویی و سبک لباس پوشیدن؟ نه، سخت در اشتباهید. در اولین گام با شما از مصادیق خشونت (کلامی و جنسی)، تبعیض نژادی و جنسیتی می‌گویند.

به دانشجویان جدید می‌گویند اگر مورد هر کدام از این موارد بالا قرار گرفتید باید چه رفتاری داشته باشید و دانشگاه از دانشجویانی که مورد خشونت یا تبعیض قرار گرفته اند چه حمایتی می‌کند.

در سال‌های قبل نوشتم که پدر و مادرها در ماجراهایی که فرزندشان گرفتار تعرض می‌شود به جای اینکه او را محکوم و یا شماتت کنند، آغوش محبت خود را برای پسر یا دخترشان باز کنند. حالا در آمریکا، دانشگاه‌ها نقش یک حامی بزرگ برای دانشجوهای مورد ظلم واقع شده را بازی می‌کنند و هیچگاه نمی‌گویند که کرم از خود درخت است!

نمونه بارز آن الکل خوردن افراد زیر 18 سال است. در ایالات متحده و بسیاری دیگر از کشورهای جهان خوردن الکل برای افراد زیر 18 سال ممنوع است.

دانشگاه ولی به دانشجویان خود می‌گوید اگر زیر 18 سال هستید و الکل خوردید و در مهمانی مورد تعرض قرار گرفتید، نترسید. درست است که کار خلاف قانون انجام داده‌اید اما مورد حمایت وکلای دانشگاه در برابر متعرضین هستید. حتی به آنها آموزش می‌دهد که در مهمانی‌هایی که الکل صرف می‌شود چه رفتارهایی داشته باشند تا از خطرهای احتمالی به دور باشند.

در مورد الکل هم بگویم که اگر هنگام رانندگی در ماشین، شیشه الکلی با در باز وجود داشته باشد ممکن است گواهینامه‌تان باطل شود یا اگر در هنگام مستی رانندگی کنید، با شدیدترین مجازت‌ها روبرو خواهید شد. مثلا برای خارجی‌ها احتمال لغو ویزا وجود دارد.

به بحث خودمان برگردیم؛ چتر حمایتی دانشگاه آنقدر باز است که به دانشجویانی که توسط همسر یا هم‌خانه یا حتی پدر ومادر مورد خشونت واقع شده‌اند، امتیازهایی مثل مرخصی تحصیلی، اختصاص وکیل، دادن خوابگاه یا خانه رایگان و... می‌دهند تا او احساس تنهایی نکند.

می‌بینید آنها نمی‌گویند که این دانشجو درمقطع دکتراست و به اصطلاح خرش از پل گذشته است ودیگر نیازی به آموزش ندارد. دانشجو تحصیلات تکمیلی هم مانند یک دانشجوی 18 ساله باید این آموزش‌ها را ببیند تا اجازه ثبت نام در دانشگاه را داشته باشد.

خیلی از دانشجویان ما و حتی اساتید دانشگاه با حقوق خود آشنا نیستند و نمی‌دانند با اقسام تبعیض‌ها و خشونت‌ها چگونه برخورد کنند.

استفاده از تجربیات مردمان دیگر کشورها در سطوح مختلف می‌تواند ما را در مسیر توسعه پایدار قرار دهد و احتیاجی نیست در همه موارد ما خودمان به فکر اختراع چرخ باشیم.

راستی تا یادم نرفته است. محمد صالح هاشمی گلپایگانی دبیر ستاد امر به معروف و نهی از منکر در مصاحبه‌ای ادعا کرده: «در برخی از دانشگاه‌های دنیا که گران هم است اختلاط بین دختر و پسر را جدا کرده‌اند و این جداسازی باعث شده یک و نیم نمره به میانگین معدل کل اضافه شده است.»

این حرف‌ها را بشنوید ولی باور نکنید. تا جایی که ما دیدیم، دختر و پسر در کنار هم درس می‌خوانند، درس می‌خوانند و درس می‌خوانند و بدون شعار و حاشیه به دنبال علم آموزی هستند. نوجوانان و جوانانی که با دانشگاه رابطه ندارند هم به دنبال زندگی خود در بازار کار می‌گردند و بیهوده عمر خود را پشت میزهای دانشگاه حرام نمی‌کنند.

انسان خطرناک‌تر است یا خرس؟ (فیلم)

یک اتفاق نادر در برنامه زنده؛ سیلی گربه بر صورت کارشناس ورزشی ترکیه