سوخته‌سرایی و یک رکورد منحصر به فرد / کشتی‌گیری که در دو جهان درخشید

رضا سوخته‌سرایی، کشتی‌گیر پرافتخار ایرانی و یکی از معدود ورزشکارانی که در کشتی آزاد و فرنگی به موفقیت‌های بین‌المللی دست یافته بود، در سن 76 سالگی دار فانی را وداع گفت.

به گزارش خبرنگار مهر، دوم شهریور برای کشتی ایران روزی غم‌انگیز بود؛ روزی که دو ستاره بزرگ و بی‌بدیل این رشته، رضا سوخته‌سرایی و امامعلی حبیبی، برای همیشه خاموش شدند. سوخته‌سرایی، مردی که در هر دو کشتی آزاد و فرنگی درخشید و با مدال‌های طلای بازی‌های آسیایی و نقره جهانی، نام خود را برای همیشه در تاریخ کشتی ایران جاودانه کرد، الگویی بی‌نظیر برای نسل‌های بعدی کشتی‌گیران شد و با اخلاق حرفه‌ای و روحیه جوانمردانه‌اش در مسابقات بین‌المللی همیشه مورد احترام همگان بود.

امامعلی حبیبی آزادکاری سرشناس و پرافتخار بود که در رقابت‌های جهانی و المپیک درخشید؛ دارنده مدال طلای المپیک، سه مدال طلای جهان و عضو تالار مشاهیر اتحادیه جهانی کشتی، او با قدرت، مهارت و شجاعت خود نماد جوانمردی و تعهد در کشتی آزاد ایران بود. امروز جامعه ورزشی کشور، از نوجوانان مشتاق تا پیشکسوتان با تجربه، در سوگ این دو افسانه نشستند. درگذشت همزمان این دو اسطوره، ضایعه‌ای بزرگ برای کشتی ایران بود، این دو کشتی‌گیر با تلاش و همت بی‌نظیر سال‌ها بر سکوی افتخار ایستادند و برای ایران افتخار آفریدند. نام رضا سوخته‌سرایی و امامعلی حبیبی، برای همیشه در قلب دوستداران ورزش و تاریخ کشتی ایران حک شده است.

رضا سوخته‌سرایی کشتی‌گیر پرافتخار ایران، در 2 شهریور 1404 در سن 76 سالگی درگذشت. او از معدود ورزشکاران تاریخ ایران بود که در هر دو کشتی آزاد و فرنگی به موفقیت‌های بین‌المللی دست یافت و همین ویژگی، او را در تاریخ کشتی ایران منحصر به فرد کرد.

زندگی‌نامه و آغاز مسیر ورزشی

رضا سوخته‌سرایی در 11 بهمن 1328 در روستای سوخته‌سرا، از توابع علی‌آباد کتول در استان گلستان، در خانواده‌ای کشاورز متولد شد. او از کودکی به ورزش علاقه‌مند بود و در نوجوانی به کشتی روی آورد. پس از خدمت سربازی در کرمان، به تهران آمد و تمرینات حرفه‌ای خود را زیر نظر مربیان برجسته آغاز کرد. سوخته‌سرایی در سال 1352 به تیم ملی کشتی آزاد ایران پیوست و در مسابقات جهانی 1973 تهران شرکت کرد. او به سرعت با قدرت بدنی بالا و تکنیک‌های منحصر به فردش در سنگین‌وزن شناخته شد و توجه کارشناسان را به خود جلب کرد.

سوخته سرایی در مسابقات جهانی 1978 مکزیکو سیتی و 1981 اسکوپیه به مدال نقره سنگین وزن جهان رسید. او که رقیب و البته رفیق صمیمی مرحوم علیرضا سلیمانی بود، در سه دوره بازی‌های آسیایی 1982, 1986 و 1990 پرچمدار کاروان ایران بود که در هر سه دوره به مدال طلا رسید.

اوج دوران ورزش قهرمانی او در دهه 1360 بود که ایران به دلیل جنگ تحمیلی کمتر در رقابت‌های بین‌المللی حاضر می‌شد و سوخته‌سرایی به همین دلیل رقابت‌های قهرمانی جهان متعدد (1979، 1983، 1986 و 1987) و دو المپیک 1980 مسکو و 1984 لس آنجلس را از دست داد. سوخته‌سرایی همچنین در کشتی پهلوانی تبحر داشت و یک دوره به عنوان پهلوان پایتخت انتخاب شد.

در بازی‌های آسیایی 1986 سوخته سرایی تصمیم گرفت در سنگین وزن کشتی فرنگی مسابقه دهد تا علیرضا سلیمانی در کشتی آزاد ملی پوش شود که هر دو نیز به مدال طلا رسیدند. سوخته سرایی همچنین مدال نقره بازی‌های آسیایی 1974 تهران را هم در کارنامه دارد و با سه طلا و یک نقره، یکی از پرافتخارترین ورزشکاران تاریخ ورزش ایران در بازی‌های آسیایی به حساب می‌آید.

افتخارات و دستاوردهای شاخص

وی یکی از معدود کشتی‌گیرانی بود که هم در کشتی آزاد و هم در کشتی فرنگی صاحب مدال شد:

مسابقات جهانی:

مدال نقره سنگین‌وزن در مسابقات جهانی 1978 مکزیکو سیتی

مدال نقره سنگین‌وزن در مسابقات جهانی 1981 اسکوپیه

بازی‌های آسیایی:

مدال طلا در بازی‌های آسیایی 1974 تهران

مدال طلا در بازی‌های آسیایی 1982 دهلی نو

مدال طلا در بازی‌های آسیایی 1986 سئول

مدال طلا در بازی‌های آسیایی 1990 پکن

پرچمدار کاروان ورزشی ایران در سه دوره (1982، 1986، 1990)

سوخته‌سرایی با این موفقیت‌ها، نه تنها یک قهرمان ملی، بلکه الگویی بی‌نظیر برای نسل‌های بعدی کشتی‌گیران ایرانی شد. کارشناسان معتقد بودند اگر محدودیت‌ها و مسائل سیاسی اجازه می‌داد، او می‌توانست نشان‌های بیشتری در رقابت‌های جهانی و المپیک کسب کند.

اسطوره‌ای که در دو جهان درخشید و خاموش شد

ویژگی منحصر به فرد سوخته‌سرایی، توانایی او در رقابت حرفه‌ای در دو سبک کشتی بود، جایی که اکثر کشتی‌گیران تنها در یکی از این رشته‌ها موفق هستند. قدرت بدنی بالا، تکنیک‌های ظریف و روحیه جنگندگی مثال‌زدنی، او را به یکی از بهترین سنگین‌وزن‌های تاریخ ایران تبدیل کرد. همچنین، او به دلیل اخلاق حرفه‌ای و رفتار جوانمردانه‌اش در مسابقات بین‌المللی شناخته می‌شد و همیشه مورد احترام همگان بود. رضا سوخته‌سرایی پس از تحمل یک دوره طولانی بیماری، در 2 شهریور 1404 دار فانی را وداع گفت.

درگذشت او ضایعه‌ای بزرگ برای جامعه ورزشی ایران بود و یاد و نامش همواره در تاریخ کشتی ایران جاودانه خواهد ماند. سوخته‌سرایی نه تنها به خاطر مدال‌ها و افتخاراتش، بلکه به خاطر مسیر بی‌نظیر زندگی و جایگاه ویژه‌اش در تاریخ کشتی ایران، همیشه در قلب دوستداران ورزش باقی خواهد ماند.