سکوت امام سجاد (ع) بر مبنای اقتضاء زمانه و با هدف حفظ سلسله امامت و ولایت بود

به گزارش ایسنا به نقل از ستاد ارتباطات رسانه‌ای (فهما)، نخستین نشست از سلسله نشست‌های بزرگداشت مقام شامخ حضرت امام سجاد (ع) با سخنرانی حجت الاسلام و المسلمین «رضا مهدوی» در بستر فضای و به میزبانی کانون فرهنگی و هنری «نینوا» شهر بیکاه شهرستان رودان، جمعه 29 مرداد ماه برگزار شد.

حجت‌الاسلام و المسلمین با اشاره به اینکه خداوند همه چیز را در این جهان نیکو آفریده است، اظهار کرد: عالم هستی فیض ربانی است و اگر قرآن در زندگی فردی باشد یعنی فیض ربانی همراه اوست. کسی که در پناه چنین کتابی باشد تسلیم دشمن نمی شود، نه دشمن درونی که هوس است و نه دشمن بیرونی، هرگز سلطه‌پذیر و سازش‌پذیر نمی شود چراکه این انسان در پناه پروردگار دو عالم قرار دارد که این مساله در سراسر ماجرای کربلا وجود داشت.

امام جمعه موقت شهرستان رودان در رابطه با قیام امام حسین (ع)، نوع عملکرد ایشان و رویکرد امام سجاد (ع) افزود: ممکن است این شبهه و سوال ایجاد شود که علت تفاوت فاحش میان عملکرد سیدالشهدا (ع) با سایر ائمه طاهرین به جز امام زمان (عج) که زمان ظهور ایشان نرسیده است، چیست؟ چرا امام حسن (ع) صلح نامه را امضا کرد، چرا امام سجاد (ع) با دعا به بیان مسایل دینی و اجتماعی پرداخت؟

وی گفت: پاسخ آن است که اقتضائات زمانه ای که هرکدام از ائمه (ع) در آن قرار داشتند منجر به این نوع عملکرد شد، وقتی این اقتضائات را در نظر بگیریم طبیعی است که رفتارها نیز متفاوت باشد. نکته و پاسخ دوم اینکه کاری که امام حسین (ع) انجام داد با توجه به رویکرد سایر ائمه (ع) اصل نیست، به این معنا که وقتی خداوند امامی را به سوی مردم می‌فرستد و به عنوان لسان صادق نبی معرفی می شود، آن امام همام باید بتواند با اندرز و نصیحت مردم را متفاعد کند، آنان نیز اندرز امام را بپذیرند و امام نباید از راه تیغ و شمشیر دین خدا را حاکم کند اما این مساله در مورد امام حسین (ع) و دورانی که آن حضرت پشت سر گذاشت متفاوت است، قیام آخرین راه بود و راه و گزینه دیگری جز این برای سیدالشهدا (ع) باقی نمانده بود.

استاد حوزه علمیه رودان تصریح کرد: در مساله اسارت اهل بیت (ع) بعد از عاشورا، وقتی آن بزرگواران وارد کوفه شدند امام زنده زمانه امام زین‌العابدین (ع) است که همراه و دنبال این قافله است، باید داعیه امامت و ولایت داشته باشد اما در کوفه اصلا چنین داعیه‌ای ندارد، آن حضرت با شرایط و زمانه‌ای مواجه بودند که چاره جز این نبود لذا حکم خدا و فتوا از زبان حضرت زینب (س) بیان شد. وقتی که مردم بالای پشت بام خانه‌ها رفتند و نان و خرما به فرزندان ابا عبدالله (ع) می‌دادند، باید امام سجاد (ع) می فرمود که صدقه به خاندان پیامبر و آل الله حرام است، اما این سخن به گونه‌ای بیان می‌شود که گویا فتوای حضرت زینب (س) است و از زبان زینب کبری بیان می‌شود.

وی افزود: اصل مساله حفظ امامت بود واین سلسله نباید منقطع می شد، لذا در آن شرایط امام سجاد (ع) باید سکوت می کرد تا اصل امامت و ولایت باقی بماند و حضرت بر اساس رویکردی مبتنی بر اقتضائات جامعه به طرح مسایل بپردازد.

انتهای پیام