سیستم جدید هشدار برخورد ماهواره ساخته شد
تهران - ایرنا - محققان «اداره ملی اقیانوسی و جوی آمریکا» (NOAA)، سیستم جدیدی برای هشدار برخورد ماهواره ساختند که می‌تواند هزاران شی را در مدار ردیابی کند و در صورت نزدیک شدن هر یک از آنها، به اپراتورها هشدار دهد.
به گزارش روز پنجشنبه گروه علم و آموزش ایرنا از روزنامه دیلی میل، اداره ملی اقیانوسی و جوی آمریکا هشدار داد که انتظار می رود دهه آینده تعداد ماهواره هایی که به دور زمین می چرخند بیش از 2 برابر شود و به بیش از 57 هزار مورد برسد - که خطر برخورد جدی را ایجاد می کند. در حالی که فضای اطراف زمین وسیع است، با افزایش تعداد ماهواره، خطر برخورد افزایش می‌یابد و اگر این اتفاق بیفتد، صدها شی کوچک تر دیگر ایجاد می‌کند که وقتی با سرعت هزاران مایل در ساعت سفر می‌کنند، همچنان یک تهدید بزرگ محسوب می شوند.
اکنون محققان اداره ملی اقیانوسی و جوی آمریکا برای مقابله با این تهدید بالقوه، در حال توسعه یک سیستم هشدار اولیه هستند که تمام ماهواره‌های موجود در مدار و همچنین سایر اجسام کوچک تر و تکه‌های زباله را با استفاده از شبکه‌ای از حسگرهای زمینی ردیابی می‌کند.
این سیستم در حال حاضر یک نمونه اولیه است که برای هشدار دادن به اپراتور ماهواره ها در زمانی که یک فضاپیما به طور بالقوه در مسیر برخورد با شی دیگر قرار دارد، طراحی شده است، اما باید تا سال 2025 عملیاتی شود.
این سیستم که «مخزن داده‌های معماری باز» (OADR) نام دارد، یک پایگاه داده ابری است که تمام اشیاء را تحت نظر دارد و در صورت وجود خطر هشدار می‌دهد. به گفته محققان اداره ملی اقیانوسی و جوی آمریکا، این نمونه اولیه، داده‌ها را در زمینه شرایط فضا از طیف وسیعی از اسکن‌های گرفته‌شده از حسگرهای زمینی - که بیشتر سیاره را پوشش می‌دهند - جمع‌آوری می‌کند.
این سیستم به ایستگاه های زمینی وابسته به دولت آمریکا و همچنین شبکه ای از ایستگاه های تجاری مرتبط است. این سیستم علاوه بر ردیابی ماهواره ها و ارایه تله متری زنده در حرکات آنها، می تواند به روز رسانی‌های دقیقی در مورد آخرین وضعیت آب و هوای فضا ارائه دهد.
این به روز رسانی‌ها می‌تواند شامل قدرت طوفان‌های ژئومغناطیسی باشد، مانند طوفانی که 40 ماهواره استارلینک شرکت فضایی ایکس استارلینک را از مسیر حرکتشان به مدار خارج کرد.
سیستم مخزن داده‌های معماری باز OADR، همه این داده‌ها را دریافت می کند و تصویری از محیط مداری ارایه می دهد که در نهایت برای ارزیابی وجود اتصالات و برخورد نزدیک بین اجرام در مدار استفاده می شود. در صورت وجود این موارد، این سیستم می‌تواند آن داده ها را به عنوان نوعی پیش بینی آب و هوا به اپراتورهای ماهواره ای برساند و در حالت ایده‌آل، به آنها چند روز فرصت دهد تا ماهواره خود را از مسیر خارج کنند.
با این حال بعید به نظر می رسد که سیستم کامل تا سال 2025 عملیاتی شود، زیرا محققان می گوید هنوز مشکلاتی در رابطه با جمع آوری خودکار داده ها و فرآیند پیش بینی وجود دارد.