شاعر بلندآوازه انقلاب و دفاع مقدس درگذشت

به گزارش مشرق، محمدرضا سرشار، نویسنده و موسس انجمن قلم ایران از درگذشت استاد عباسعلی براتی‌پور بر اثر ایست قلبی خبر داد.

بر اساس گزارش فارس، سرشار در فضای مجازی نوشت: استاد عباسعلی براتی‌پور، شاعر انقلاب، دفاع مقدس و اهل بیت علیهم السلام، مرد وارسته، مهربان، دوست‌داشتنی، متدین، دیشب بر اثر ایست قلبی، دار فانی را وداع گفت.

سرشار ادامه داد: بنا به اطلاع رسیده، قرار است مراسم تشییع آن مرحوم، روز یکشنبه از محل حوزه هنری تهران برگزار شود.

بهت نگاه، وعده دیدار، کتیبه شکیب، سینای سبز عشق، با شقایق ها برادر، عطش عشق، داغ تشنگی، سوار مشرقی، در ساحل علقمه، ماه در فرات، گزیده ادبیات معاصر 24، زیتون و زخم، دل و دریا، سه مجموعه شعر درباره رحلت امام راحل (ره) و... بخشی از آثار زنده‌یاد براتی‌پور هستند.

او در سال 1322 در تهران متولد شد و سومین فرزند یک خانواده 6 نفری بود. بعد از این که دوران دبستان و دبیرستان را گذراند، در سال 1341 در نیروی هوایی استخدام شد و چون استعداد نسبتاً خوبی داشت یک سال پس از آن برای گذراندن دوره فنی به آمریکا فرستاده شد. در سال 1355 برای بار دوم اعزام شد و دوره تکمیلی الکترونیک را گذراند. در مدت سه سالی که طی دو نوبت در خارج از کشور تحصیل کرد، دوره‌های مختلف آموزشی و مشاوره را هم گذراند. در طول خدمت بیشتر به آموزش زبان و الکترونیک مشغول بود و در سال 1372 با درجه سرهنگی بازنشسته شد.

عباسعلی براتی‌پور که با نام عباس براتی‌پور شناخته می‌شود، علاقه به ادبیات و شعر را از اواخر دوران دبیرستان در خود یافت و در حوزه ادبیات بسیار مطالعه کرد.

در سال 1338 که به عضویت کتابخانه مجلس شورای ملی درآمد، فرصتی پیدا کرد که مطالعه کتاب‌های ادبی را در برنامه روزانه خود بگذارد و در این مدت به سرودن شعر نیز پرداخت. حتی زمانی که خارج از ایران تحصیل می‌کرد، از سرودن شعر و تفکر درباره آن غافل نبود. اکنون او از شاعران آیینی است که اشعار بسیاری دارد.

اولین مجموعه شعرش را با عنوان «بهت نگاه» در سال 1369 منتشر کرد. آثار چاپ شده او عبارت‌اند از «غم دلدار»، «چشم بیمار»، «زمزمه مستی»، «وعده دیدار»، «بر تربت خورشید» و «زمزمه هستی». از آثاری که اخیراً چاپ کرده است می‌توان «مستوری»، «الفبای عشق» و «ارغوانی‌ها» را نام برد.

استاد عباسعلی براتی پور از سال 1392 عضو مؤسسه هنرمندان پیشکسوت بود. او در 6 خرداد 1399 به سوگ همسرش نشسته بود.