شهادت و محل دفن امام محمد باقر (ع)

کارشناس مذهبی گفت: در برخی منابع هشام بن عبدالملک و در برخی دیگر ابراهیم بن ولید عامل شهادت ایشان ذکر شده است. امام محمد باقر (ع) در قبرستان بقیع، کنار مرقد پدرش امام سجاد (ع) و عموی پدرش امام حسن (ع) دفن است.

حجت السلام والمسلمین تقوایی افزود: امام حسین (علیه‌السلام)، امام سوم از امامان شیعه امامیه و یکی از چهارده معصوم می‌باشد، در روز دهم محرم‌الحرام روز عاشورا سال 61 هجری قمری در کربلا به همراه یاران باوفایش مظلومانه به شهادت رسید. از امام باقر (علیه‌السلام)، بیان‌های مختلفی دارد، بعضی از این روایات؛ حکایت از اهتمام آن حضرت در برپایی مجلس عزاداری در منزل مبارکشان و نیز توصیه به گریه و برپایی مجلس عزاداری بر اباعبدالله (علیه‌السلام) در منازل دارد، و بعضی از روایات حکایت از بیان ثواب گریه بر اباعبدالله (علیه‌السلام) توسط حضرت امام باقر (علیه‌السلام) دارد.

حجت الاسلام والمسلمین تقوایی گفت: در عصر امامت امام باقر (ع) فرقه‌ها و گروه‌های سیاسی و مذهبی فراوانی همچون خوارج، می‌طلبید فردی کاملا آشنا با تمام این فرقه‌ها و گروه‌ها و آگاه از ضعف و باطل آنان و ریشه شبهاتشان، همچون سد محکمی در مقابل آنان قرار گیرد. این فرد جز امام باقر (ع) که شکافنده علوم آل محمد (ص) است، نبود. حضرت باقر (ع) از طریق تشکیل مناظرات، برخورد با افراد منحرف، پاسخ به شبهاتی که برای شیعیان پیش می‌آمد و به خوبی در مقابل این عقاید باطل ایستادگی می‌کرد و بی پایگی آنان را با دلایلِ روشن، آشکار می‌کرد و شبهات را از اذهان شیعیان است.

در زمان امام باقر (ع) بدعت گرایان و دین سازان عقاید انحرافی و افکار باطل را در میان شیعیان انتشار می‌دادند و آن حضرت وظیفه خود می‌دانست، با هر نوع افکار انحرافی و بدعت‌های دینی مبارزه نماید و شعیان را با مبانی اعتقادی صحیح اسلامی آشنا سازد.

وی افزود: از این روایات استفاده می‌شود که این افکار و عقاید انحرافی در زمان امام باقر (ع) در میان شیعیان به شدت شایع بوده است و اغلب کسانی که دم از محبت اهل بیت می‌زند، همین محبت خشک و خالی را بدون عمل به تعالیم اسلام در سعادت و خوشبختی خود کافی می‌دانستند و در چنین شرایطی امام باقر (ع) وظیفه خود می دانست برای دفاع از عقاید شیعیان با این افکار و عقاید باطل مبارزه نماید و جلو این نوع انحرافات را بگیرد و شیعیان را بیدار و هوشیار سازد و از اصرار و تاکید امام (ع) روی این مسئله معلوم است که آن روز نفوذ این عقاید باطل در میان شیعیان برای مکتب تشیع یک خطر جدی محسوب می‌شد و اگر مراقبت امام باقر (ع) در حفظ عقاید شیعه و کوشش او در منع کسانی که بر خلاف این راه می‌روند، نبود تشیع از محتوا خالی می‌شد و معلوم نبود، سرنوشت تشیع به کجا منتهی می شود.

آری همین که امام زین العابدین و امام باقر و امام صادق علیهم السلام بر عکس امام حسین (ع) در شرایطی قرار می‌گیرند که می‌بینند دیگر درگیری مسلحانه رویاروی با نظام حاکم باعث نابودی همه ارزش‌ها و سرمایه‌های جاودانه خواهد بود.