شهید دقایقی کوکب درخشان در کهکشان شهدای اسلام است

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ سردار سرلشکر پاسدار حسین سلامی عصر چهارشنبه در مراسم یادواره سرلشکر شهید اسماعیل دقایقی توضیح داد: خداوند بزرگ را سپاسگزارم که در این محفل نورانی که عطر شهادت فضا را پر کرده است در جمع مومنانی حضور دارم که در مراسم یادبود شهیدی والامقام شرکت کرده اند. آئین بزرگداشت و یادواره سردار سرلشکر شهید اسماعیل دقایقی «فرمانده لشکر 9 بدر» در شهرک محلاتی تهران با حضور فرمانده سپاه و مسئولان لشکری و کشوری برگزار شد. مراسم یادواره سردار سرلشکر شهید اسماعیل دقایقی «فرمانده لشکر 9 بدر» با حضور سردار سرتیپ حسین سلامی، سردار سرتیپ اشتری، حجت الاسلام والمسلمین مهدی طائب، ابوعلی البصری از فرماندهان لشکر بدر در زمان دفاع مقدس روز چهارشنبه در تالار بعثت مسجد پیامبر اعظم شهرک شهید محلاتی برگزار شد. فرمانده کل سپاه ادامه داد: نام شهید پرآوازه و خوشنام ما سردار شهید اسماعیل دقایقی، نامی آشناست و همانند کوکبی درخشان در کهکشان پر ستاره شهیدان عالم اسلام یک درخشش و برجستگی ممتاز و کم نظیر دارد. سردار سلامی افزود: آنچه را که در مورد شهید دقایقی می گویم به دلیل مصاحبت و آشنایی خیلی دقیق با این شهید والا مقام از سال 1362 است که ما به همراه چند تن از برادران سپاهی در یک فضایی شبانه روز زندگی کردیم. وی گفت: شهید دقایقی آن موقع هم جلوه خاصی و طراوات و جوانی داشت همانند تصاویری که مقابل شماست. سردار سلامی خاطرنشان کرد: این شهید بزرگوارهمیشه مقابل چشمان ما است و همیشه در قلب ما جا دارد. روزهای پایانی دی ماه مصادف با سالگرد شهادت سردار سرلشکر شهید اسماعیل دقایقی است که فرمانده لشکر9 بدر سپاه پاسداران، همرزم و یار شهید ابومهدی المهندس از فرماندهان حشد الشعبی عراق بود که در نهایت در عملیات کربلای 5 در سال 1365 در منطقه عمومی شلمچه به شهادت رسید. اسماعیل دقایقی همان پاسداری است که گردانی را از میان سربازان عراقی که به اجبار بعثی ها به جنگ آمده و به سمت ایران می آمدند یا پس از اسارت به حقانیت ایران و باطل بودن حزب بعث پی می بردند، تشکیل داد و خودش فرمانده آنها شد. اسرای عراقی با علاقه در مقابل ارتشی که خودشان سال‌ها در آن بودند، می‌جنگیدند و بسیاری از آنها هم به شهادت رسیدند. آنها به دلیل ایمان و اخلاق خوب اسماعیل عاشقش شده بودند. شهید دقایقی در مورد مجاهدان عراقی گفته بود که آدمی که گذشته اش خیلی بد باشه، اگر توبه کنه از آدم های پاک و بی گناه بهتر می شود. چون توانسته خودش را از منجلابی که در آن بوده بیرون بکشد.