صمدیان: بعد از 50 سال تلاش می‌کنم به معنای واقعی ببینم

به گزارش ایسنا و به نقل از روابط عمومی کمیسیون ملی یونسکو - ایران، مراسم افتتاحیه مجازی نمایشگاه عکس‌های «اورمان؛ دامان آسمان»، ساعت 22 روز جمعه (دوم آبان ماه) با حضور حجت الله ایوبی (دبیرکل کمیسیون ملی یونسکو ایران)، مهدی عبدالمالکی (معاون فرهنگی شهردار کرمانشاه) و سیف الله صمدیان (دبیر جشن تصویرسال و گردآورنده آثار نمایشگاه) برگزار شد.

چراغی که خاموش نماند

در ابتدای این مراسم حجت‌الله ایوبی، دبیرکل کمیسیون ملی یونسکو - ایران در سخنانی بیان کرد: باعث خوشحالی است که در این روزهای خاکستری و مشکلاتی که برای جهان و ایران رخ داده، مردم را به تماشای این نمایشگاه زیبا دعوت می‌کنیم. ما این نمایشگاه را برای ثبت اورامانات که برای برخی همچون بهشتی پنهان مانده است، ترتیب دادیم؛ کاری که قبلا برای ثبت جهانی جنگل‌های هیرکانی انجام شده بود. همیشه برای ثبت این مکان‌ها بازرسی‌هایی می‌آیند که برای آن‌ها بسیار مهم است ببینند که افکار عمومی نسبت به این پدیده‌ها چه دیدگاهی دارند. برای اورامانات هم این اتفاق رخ داد و اثر بسیار خوبی هم داشت. وقتی این آثار را به بازدید گذاشتیم این نمایشگاه برای ما موضوعیت پیدا کرد. آن‌قدر عکس‌های این نمایشگاه زیبا و شورانگیز است که دوست داریم همه مردم این نمایشگاه را ببینند.

او ادامه داد: هنرمندان ما با زبان زیبا و گویای تصویر، حرف دل مردم و اورامانات را زدند. از همه کسانی که در برپایی این نمایشگاه ما را یاری کردند، تشکر می‌کنم؛ از مدیران و مسؤولان شهر کرمانشاه سپاسگزارم و از همکارانم و جوانانی که گالری مجازی کمیسیون را راه‌اندازی کردند هم تشکر می‌کنم. خوشحالیم بعد از تعطیلی برنامه‌های فرهنگی سعی کردیم چراغ فرهنگ و هنر در کمیسیون ملی یونسکو - ایران روشن باشد. امروز پنجمین نمایشگاه مجازی را برگزار می‌کنیم؛ بنابراین خوشحالیم از این‌که کرونا مانع نشد تا برنامه‌های فرهنگی را ادامه بدهیم. از اینکه اهالی فرهنگ کمک می‌کنند تا این روزگار سخت را راحت‌تر بگذرانیم، تشکر می‌کنم و از همین‌جا از همه دعوت می‌کنم که این آثار را ببیند و لذت ببرند.

ایوبی بیان کرد: از هنرمندان عکاسی که کمک کردند و در زمان کوتاه آثار خود را فرستادند، تشکر ویژه دارم. ما می‌خواستیم این نمایشگاه را قبل از سفر حسام مهدی، ارزیاب مصری سازمان جهانی یونسکو به اورامانات برگزار کنیم؛ اما کارها آماده نبود و به این ترتیب برگزاری نمایشگاه به بعد از بازگشتش موکول شد. ایشان وقتی از سفر اورامانات بازگشت و نمایشگاه را دید گفت اگر من قبل از رفتنم به اورامانات این نمایشگاه را می‌دیدم، می‌گفتم این عکس‌ها فتوشاپ هستند ولی حالا که به اورمانات رفتم و بعد این نمایشگاه را دیدم، می‌گویم که این نمایشگاه تنها انعکاس گوشه‌ای از اعظمت اورامانات است.

کرمانشاه؛ سرزمین گنج‌های پنهان فرهنگی و هنری

در ادامه مهدی عبدالمالکی، معاون فرهنگی شهردار کرمانشاه نیز اظهار کرد: اورامانات نگینی از غرب ایران است و اصالتش به تاریخ ایران برمی‌گردد. ما این افتخار را داریم که امروز معرف این قسمت پرافتخار باشیم. این منطقه شامل 7 شهرستان است و 500 روستا در این پهنه جغرافیایی وجود دارد. بنابراین یکی از متراکم‌ترین پهنه‌ها را تشکیل داده است و اندیشه‌ای در ترکیب فیزیکی این روستاها قابل رویت است چون 50 روستا معماری پلکانی دارند به‌طوری‌که پاوه مشهور به شهر هزار ماسوله است ضمن اینکه انسان‌ها در اینجا ارتباط بصری خوبی می‌گیرند و هنرمندان به زیبایی این وجوه را نشان داده‌اند.

او ادامه داد: امیدوارم کرونا هرچه زودتر رخت بربندد، مبادلات و سفرها برقرار باشد و هموطنان بتوانند از نزدیک این جلوه‌های طبیعی را ببینند. این اقلیم کم‌نظیر در هارمونیک‌ترین شکل ممکن، جنگل‌ها و رودها را رقم زده است. همچنین بافت فرهنگی و رنگانگ این منطقه، سازگاری بی‌نظیری از این منطقه را نمایان کرده و زبان شیرین هورامی (اورامی) در این منطقه حفظ شده و شادترین لباس‌ها بر تن مردم این‌جاست. اورامان مردمی به زلالی چشمه‌سارها دارد که روش و منش آن‌ها همه میهمانان را مجذوب خود می‌کند. تمام این‌ها دست به‌دست هم داد تا اورامان به سمت حرکتی جهانی برود.

عبدالمالکی یادآور شد: نمایشگاه «اورامان؛ دامان آسمان» با هنر زیبای تصویر و عکاسی بخشی از این ظرفیت‌های فرهنگی را به‌درستی به تصویر کشیده است. کرمانشاه سرزمین گنج‌های پنهان به‌ویژه در زمینه فرهنگی و هنری است و امیدوارم قسمتی از آن در قالب اورامان به ثبت جهانی برسد؛ این بزرگ‌ترین هدیه به مردم این سرزمین است. ما همه تلاش خود را به کار می‌گیریم تا بتوانیم خدمتی در این راستا کرده باشیم.

عکس قدرت غریبی دارد

در ادامه سیف‌الله صمدیان، دبیر جشن تصویر سال و گردآورنده آثار نمایشگاه «اورامان؛ دامان آسمان» بیان کرد: ابتدا وظیفه خود می دانم که از 35 عکاس این نمایشگاه تشکر کنم که اگر نبودند و لطف و اعتمادشان به این حرکت نبود، این مهم به سرانجام نمی‌رسید؛ عکاسانی که دور هم جمع شدند و یک حرکت بزرگ انجام دادند.

او در ادامه نام این عکاسان را خواند و اظهار کرد: واقعیت این است که با این حرکتی که عکاسان دو استان عزیز یعنی کرمانشاه و کردستان و البته دیگر عکاسان کردند و دور هم جمع شدند، اتفاق بزرگی رخ داد؛ به‌طوری‌که حسام مهدی گفت اگر این نمایشگاه را قبل از ورودم به منطقه می‌دیدم امکان نداشت باور کنم عکس‌ها واقعی هستند ولی وقتی این منطقه و بعد زیبایی کار عکاسان را دیدم فهمیدم که عکاسان هنوز خیلی وقت دارند که باز هم به گوشه‌های ناب این منطقه بپردازند.

صمدیان ادامه داد: من در زمان خردسالی در ارومیه با کردهای ساده‌زیست و مهربان طرف بودم و خاطره خوبی از آن‌ها دارم. به یاد دارم یک بار هم بازدیدی برای لوکیشنی با عباس کیارستمی و بهمن قبادی در اطراف سنندج داشتیم که در یکی از روستاها، لوکیشن واقعی «باد ما را خواهد برد» را پیدا کردیم که این فیلم در جشنواره‌های جهانی درخشید. آشنایی‌ام با دکتر ایوبی نیز منتج به شناخت بیشتر این منطقه شد. این اتفاق به گونه‌ای پیش رفت که در کم‌ترین زمان و با همکاری تک‌تک عکاسان و مکانی که خانه هنرمندان در اختیار ما گذاشت، چنین نمایشگاهی پدید آمد، البته امیدوارم این نمایشگاه در کرمانشاه و کردستان دوباره برگزار شود. ما دیروز کتاب همین نمایشگاه را آماده کردیم که می‌دانم کتاب بسیار ماندگاری خواهد شد و امیدوارم چه یونسکو و چه میراث فرهنگی بتوانند این کتاب‌ها را بین اهالی فرهنگ و تصویر پخش کنند.

این هنرمند عکاس با بیان اینکه «عکس قدرت غریبی دارد که در کمترین هنری این موضوع را می‌بینم»، خاطرنشان کرد: در سینما که فرزند خلف عکاسی است باید صدها فرم را کنار هم بگذاریم تا حسی را القا کنیم، اما عکس در کم‌ترین زمان کاری می‌کند که یک فیلم حتی در دو ساعت هم انجام نمی‌دهد. بزرگی می‌گوید «عکسی ماندگار می‌شود که لحظه قطعی را تجربه کرده باشد». وقتی عملکرد چشم، مغز و قلب عکاس در یک لحظه روی هم انطباق پیدا کند و این کار از روی شعور باشد و عکاس عکاسی کند، آن عکس برای همیشه ماندگار می‌شود. اگر می‌بینید عکسی دچار ضعف است و بعد از مدتی حسش از بین می‌رود حتما به این دلیل است که یکی از این سه ویژگی را نداشته است.

او در پایان درباره بعد آموزش گفت: بدون ریاکاری از عمق وجودم می‌گویم آموزشی در کار نیست، من خودم آموزش می‌بینم. بعد از 50 سال وقتی می‌خواهم با همین موبایلی که در دست دارم عکس بگیرم، انگار روز اول عکاسی من است. من هنوز بعد از 50 سال تلاش می‌کنم که بتوانم به معنای واقعی «ببینم».

انتهای پیام